Shaparak

نگاهی به زندگی و هم‌خوانی آثاری از گابریل گارسیا مارکز

خبر درگذشت گابریل گارسیا مارکز، اگر نگوییم غم انگیز برای بسیاری از ما تکان دهنده بود. محفل میوز برنامه‌ی این هفته‌ی خود را به مروری بر زندگی و آثار مرد خوبِ رئالیسم جادویی اختصاص داده است که ضمن آن داستان‌های کوتاهی از او را نیز می‌خوانیم...

اگر که پیشتر از دوستداران ماکز بوده‌اید در کنار هم بیشتر درباره‌‌اش صحبت خواهیم کرد و اگر تا به حال اثری از وی نخوانده‌اید، فرصت خوبی است تا با گابو آشنا شوید.

این برنامه پنجشنبه، ۴ اردیبهشت ۱۳٩۳، ساعت ۴ تا ٦ در محل فرهنگ‌سرای اندیشه برگزار خواهد شد.

متنی که در ادامه می‌خوانید، بخشی از داستان «زیباترین غریقِ جهان» اوست:

«همه جایش بوی دریا می‌داد و تنها شکل ظاهرش نشان می‌داد که جسد یک آدم است؛ چون قشری از گل و فلس پوست تنش را پوشانده بود. حتی نیاز نبود چهره‌اش را پاک کنند تا روشن شود که مرده، آدمی غریبه است. روستا تنها از بیست و دو خانـه‌ی چوبی تشکیل می‌شد که حیاط خانه‌هایشان سنگی و بدون گل و گیاه بود و در انتهای دماغـه‌ای بیابان مانند، بنا شده بود. زمین به اندازه‌ای کم بود که مادرها پیوسته نگران بودند مبادا باد بچه‌هایشان را ببرد و ناگزیر شده بودند چندتایی از آن‌ها را که مرده بودند، از صخره‌ها پایین بیندازند. اما دریا آرام و بخشنده بود و مرده‌ها همه توی هفت قایق جا می‌گرفتند؛ بنابراین وقتی مرد غـریق را یافتند، کافی بود همدیگر را نگـاه کنند تا دریابند کسی ناپدید نشده است...»

به نقل از صفحه رسمی محفل میوز