Animparadise بهشت انیمه انیمیشن مانگا

 

 


دانلود زیر نویس فارسی انیمه ها  تبلیغات در بهشت انیمه

صفحه 3 از 5 نخستنخست 12345 آخرینآخرین
نمایش نتایج: از شماره 31 تا 45 , از مجموع 65

موضوع: ايران شناسي

  1. #31
    مدير بازنشسته فروم Boss Hunter آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jun 2008
    محل سکونت
    همونجا
    نگارشها
    2,695

    پاسخ : ايران شناسي

    قلعه ال دژ مستحکم در شهر تاریخی نراق

    در دامنه کوهی، مشرف به شهر نراق به اسم ال قلعه تاریخی چندین هزار سال وجود دارد که به نظر می رسد ساکنان شهر نراق در سالیان بسیار دور (حد اقل 3000 سال پیش )از آن به عنوان یک دژ مستحکم طبیعی استفاده می کرده اند.
    مسئول واحد حفظ و احیاء شهرداری نراق گفت :این قلعه دارای چند تالار ، دهلیز و یک حوز ساروجی در ورودی و یک آغل مخصوص نگهداری چهار پایان می باشد .
    محمود مرادی افزود:از امتیازات این مکان وجود آب در آن تا اواسط تابستان و دسترسی یک طرفه است که در زمان نا امنی ها اقوام ساکن در نراق با ورود به قلعه ، این مسیر دست ساز را تخریب نموده و بدینوسیله خود را از هجوم دشمن حفظ می کرده اند . طبق بررسی بعمل آمده آثار حفاری های غیر مجاز در این قلعه تاریخی مشهود است و به گزارش شهروندان نراقی قبل از انقلاب گروه های کاوش خارجی قسمت هایی از این قلعه را حفاری وتعدادی از اشیاء عتیقه با قدمت بیش از 3000 ساله آن را کشف و به غارت برده اند در حال حاضر مهر سربی کشف شده از این قلعه در موزه ایران باستان موجود می باشد .
    مرادی تصریح کرد :با توجه به وجود چنین جاذبه تاریخی در جوار غار چال نخجیر می طلبد سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان نگاه ویژه ای به قلعه مورد نظر داشته باشند تا توریست جذب شده غار در کناره جاذبه های طبیعی از جاذبه های تاریخی شهر نراق به ویژه این قلعه باشکوه بازدید نمایند
    منبع:Markazi Daily News :: Isna

  2. #32
    مدير بازنشسته فروم Boss Hunter آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jun 2008
    محل سکونت
    همونجا
    نگارشها
    2,695

    پاسخ : ايران شناسي

    استان مرکزی

    آتشکده خورهه
    آتشکده آتشکوه نیمور
    آرامگاه پرفسور حسابی
    بازار اراک
    گلستان‌های محلات
    تپه تاریخی آوه
    خانه **********
    روستای هزاوه
    سد پانزده خرداد
    سراب عمارت
    غار چال‌نخج
    غار آزادخان
    قلعه مستوفی‌الممالک
    قلعه جمشیدی
    کاروانسرای دودهک
    مجموعه تاریخی نراق
    مدرسه سپهدار
    مسجد شش‌ناوه
    میل میلونه
    یخچال مهدی‌آباد
    یخچال نیمور
    آبگرم محلات
    سرچشمه محلات
    بقعۀ بی بی زبیده خاتون

  3. #33
    farzane
    Guest

    پاسخ : ايران شناسي

    جاذبه های طبیعی چهارمحال و بختیاری (1)تالاب های استان:تـالاب چـغاخـور: تـالاب چـغاخـور با مساحتی بیش از 2300 هكتار در دامنه ارتفاعات برآفتاب و كلار همچون نگینی می درخشد و هر ساله پذیرای انواع پرندگان مهاجر و بومی شامل انواع مرغابی ، حواصیل ، لك لك سفید ، خروس كولی و آبزیانی چون ماهی كپور و نوعی از ماهیان گورخری است . هوای مطبوع و چشم انداز های زیبایی كه در این مكان قرار دارد ان را در ردیف یكی از مهم ترین كانون های سیاحتی استان قرار داده است. این تالاب در مسیر شهركرد – ایذه (استان خوزستان) واقع شده و با شهركرد 60 كیلومتر فاصله دارد.تالاب گندمان: تالاب گندمان به عنوان یكی از آبگیرهای حوزه آبریز آق بلاغ با فاصله‌ای نه‌چندان دور از تالاب چغاخور قرار گرفته است، به طوری كه بخشی از خورجی تالاب چغاخور به این تالاب سرآزیر می‌شود. پوشش دایمی آب این تالاب در حدود 700 هكتار است. اطراف آن نیز همچون تالاب چغاخور پوشیده از مرغزاری زیباست كه معمولاً به عنوان مرتع غنی برای چرا احشام استفاده می‌شود. چشمه‌های اطراف تالاب علاوه بر آنكه مكان مناسبی برای گذران اوغات فراغت به شمار می‌آیند، آب تالاب را نیز تامین می‌كنند. از انواع پرندگان دایمی و مهاجری كه در تالاب شناسایی شده‌اند میتوان به انواع مرغابی‌ها، كوكر و آنقوت اشاره كرد.از امكانات ویژه تفریحی و ورزشی اطراف تالاب، پرورش و نگهداری اسب و همچنین سواركاری در مرغزار پیرامون تالاب استسنت پرورش اسب از زمانهای بسیار دور در این منطقه، بخصوص در بین قبایل بختیاری معمول بوده و نژاد ویژه‌ای به وجود آورده است كه آمیزه‌ای از نژاد بومی و عربی می‌باشد.تالاب سولقان:این تالاب زیبا و با شکوه در 70 کیلومتری شهرکرد در مسیر شهرکرد به ایذه قرار گرفته و دارای اکوسیستمهای زیبایی است حضور عشایر ومهاجرت و زیست پرندگان مهاجر و رویش گلهای رنگارنگ در برخی فصول سال زیبایی این مکان را چند برابر کرده.چشمه های استان:چشمه دیمه:چشمه دیمه در منطقه کوهرنگ در مجاورت روستایی به همین نام که اهالی آنرا به کیکاووس از قهرمانان شاهنامه نسبت می دهند قرار دارد این چشمه سر چشمه ی اصلی زاینده رودقبل ازایجاد تونل های کوهرنگ و در 12 کیلو متری چلگرد در مجاورت روستای دیمه واقع شده و تا مرکز استان 85 کیلو متر فاصله دارد آب این چشمه از گوارا ترین آبهای جهان است و خواص درمانی نیز دارداز جمله جلوگیری از پوسیدگی دندان و درمان سنگ کلیه .این مکان به دلیل دارا بودن فضاهای سرسبز و خرم و راه دسترسی آسفالته و سرویس بهداشتی و سکوی نشیمن اطراف خود از دیر باز به عنوان یکی از تجمع گاه های ایلات و عشایر بختیاری و گردشگران شناخته شده است .مناظر زیبا و چشمگیر و فضاسازی اطراف چشمه ، این مکان را در ردیف زیباترین گردشگاههای شهرستان کوهرنگ قرار داده است.چشمه کوهرنگ: سر چشمه کوهرنگ با جریان آب بسیار زیاد از دامنه های زردكوه سرچشمه می گیرد و پس از گذر از پیچ و خم های فراوان به دریاچه سد كوهرنگ می ریزد و از تونل اول كوهرنگ وارد زاینده رود می شود. مناظر بسیار زیبای طبیعی اطراف چشمه و حضور عشایر در منطقه، زیبایی آنرا دوچندان كرده است.چشمه برم: جوشش چشمه های مصفای برم در مرکز شهر لردگان گردشگاهی با همین نام را به وجود آورده است . این چشمه علاوه بر تامین آب کشاورزی یکی از سر شاخه های کارون به حساب می آید و چشم انداز زیبایی را برای شهر لردگان به وجود آورده است . اطراف این چشمه به صورت پارکی جهت تفریحی وتفرج وگذراندن اوقات فراغت اهالی شهر و گردشگران فضای سبز فراهم آمده است.چشمه مولا و سرداب: چشمه مولا و چشمه سرداب با فاصله نسبتا نزدیك به هم، به ترتیب در مجاورت روستای آلیكوه و رستم آباد از توابع شهرستان اردل، از چشم اندازها و مناظر بسیار زیبایی برخوردارند و هر روز به ویژه روزهای تعطیل پذیرای صدها گردشگر و مسافر از نقاط مختلف می باشند. فاصله این نقاط تا شهركرد حدود 120 كیلومتر می باشد.چشمه سیاسرد : چشمه سیاسرد در 5 كیلومتری شهر بروجن قرار گرفته است. هوای خنك و مطبوع و درختان زیبا و كهنسال اطراف این چشمه مكانی بسیار زیبا برای تفرج و استراحت ساكنین شهر بروجن و سایر گردشگران به وجود آورده است؛ به طوری كه همه روزه و به ویژه در روزهای تعطیل، این مكان شاهد گشت و گذار تعداد زیادی از مسافران و گردشگران می باشد. فضاسازی های مناسب و سهل الوصول بودن، میل به بازدید از این گردشگاه را دوچندان كرده است.مناطق حفاظت شده:تنگ صیاد:این منطقه 21600 هکتار مساحت دارد و پارک ملی تنگ صیاد را با وسعتی معادل 5400 هکتار در دل خود جای داده است دستیابی به منطقه از طریق محور شهرکرد-اصفهان میسر است تنگ صیاد بعلت داشتن تپه ماهورهای وسیع زیستگاه مناسبی جهت گونه قوچ و میش است کوهستانهای جنوب منطقه دارای صخره های صعب العبور است و زیستگاه پلنگ کل و بز می باشد از دیگر جانوران منطقه می توان گرگ-روباه-شغال-کفتار-کبک دریکبک چیل-تهو و عقاب را نام برد.سبز کوه: این مـنطـقه ی زیبابا وسعتی در حدود 62000 هکتار در ســه شهرستان بروجن، لردگان و عمدتا اردل واقع است . و دارای اکوسیستم های ویژه و و چشم اندازهای طبیعی و مرتعی و جنگلی و کوهستانی می باشد آبشارهای پر آب چون تنگ زندان زیبایی منطقه را دو چندان کرده است این منطقه دارای سه نوع آب و هوا است که به تبع آن جانورانی چون پلنگ ،خرس قهوه ای،سنجاب بلوطهای غرب ایران،کل،بز و کبک دری در این منطقه زندگی می کنند

  4. #34
    farzane
    Guest

    پاسخ : ايران شناسي

    عكس هايي از جاهاي ديدني استان بنده ي حقير كه به ترتيب: چلگرد شيخ عليخان - كتبيه ي پير غار - اردل عزيز اباد - غار برفي - دره عشق- چلگرد

    فایل پیوست 42280 فایل پیوست 42281 فایل پیوست 42282

  5. #35
    farzane
    Guest

    پاسخ : ايران شناسي


  6. #36
    همکار بازنشسته بخش Dark Side of Eden mana sama آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jun 2008
    محل سکونت
    konoha
    نگارشها
    714

    پاسخ : ايران شناسي

    نژاد مردم اصفهان



    استان اصفهان بر پایه‌ی پژوهش‌های باستان‌شناختی و کاوش‌های علمی که در نقاط گوناگون آن ، از جمله تپه‌های سیلک ، در 4 کیلومتری باختر شهر کاشان انجام شده است ، یکی از نخستین مراکز فرهنگی و محل زیست انسان پیش از تاریخ است .
    پیش از ورود آریاها به این منطقه ، از هزاره‌ی پنجم پیش از میلاد مسیح ، مردمی غیر آریایی در استان اصفهان می‌زیسته‌اند و بی‌گمان بعدها در ساختار اجتماعی ، فرهنگی و حتی ترکیب نژادی مهاجران آریایی تاثیر زیادی داشته‌اند .
    ورود آریاها ، که تیره‌ای از مردم سفیدپوست هند و اروپایی هستند ، به فلات ایرانی ، از نیمه‌ی هزاره‌ی دوم پیش از میلاد مسیح آغاز گردیده و در نواحی گوناگون میهن جدید خود ، دست به پراکنش و گسترش زده‌اند .


    نژاد ایرانی

    بیشتر مردم این تیره مسلمان می‌باشند و شماری زرتشتی نیز در میانشان زندگی می‌کنند . نیاکان آنان آرایی‌نژاد بوده‌اند ، که در گذشته‌های دور از دامنه‌ی کوهستان قفقاز عبور کرده به سوی ایران و هندوستان ، از جمله استان اصفهان سرازیر شده‌اند .
    بعضی از پژوهشگران بر این باورند که نسبت این تیره به منوچهر ، پادشاه پیشدادی ایران می‌رسد و فرهنگ این مردم ، بین سده‌های 8 و 14 پ . م ، پیدا و گسترش یافته است .
    با این حال بایستی گفت که این تیره در گذر زمان با مردمانی ، چون عرب ، ترک ، مغول ، ... آمیزش کرده و نژاد خالصی ندارند ، ولی ایرانیانی که به آیین زرتشت مانده‌اند ، از این آمیختگی به دور بوده‌اند .
    شماری خانوار از نژاد ایرانیان پیشین ، در داران و پیرامون آن سکونت دارند . مردم این تیره بیشتر آداب و رسوم زرتشتیان را نگاهداشته‌اند ، حتی پاره‌ای از واژگان آنان ، همانند واژگان پیشین فارسی دری است .
    گروهی نیز در روستای مشهد کاوه ، جمالو ، اورگان و بردشاه زندگی می‌کنند و خود را اولاد کاوه‌ آهنگر می‌دانند . آرامگاهی هم در روستای مشهد کاوه ، در جنوب داران برپاست ، که مردم محل ، آن را آرامگاه کاوه‌ی آهنگر می‌پندارند .
    دژ خرابه‌ای ، در نزدیکی آبادی جمالو به نام مزدکیان وجود دارد ، که مردم ، این محل را زادگاه مزدک ، همدوره‌ی قباد ، پدر انوشیروان و بنیان‌گذار آیین مزدکی می‌دانند .


    نژاد گرجستانی

    مردم این تیره ، در زمان پادشاهی شاه عباس بزرگ به ایران آمده‌اند . زبان آنان گرجی است و در فریدن ، فریدون‌شهر ( آخوره ) ، ... پراکنده‌اند . بخشی از آنان مسلمان و بخشی هم مسیحی هستند .



    نژاد ارمنی

    مردم این تیره ، در ارمنستان و دامنه‌ی کوهستان‌های گرجستان زندگی می‌کرده‌اند . شاه عباس صفوی پس از گشودن آن منطقه ، ارمنی‌ها را به منظور بازرگانی و رواج آن در ایران ، به ایران کوچانید و حدود یک هزار و 800 خانوار ارمنی را به اصفهان فرستاد و در جلفا جلفا ، در جنوب زاینده‌ رود اسکان داد .




    نژاد عرب

    عرب‌ها به فرمان نادرشاه افشار از خراسان به این منطقه کوچانده شدند . شماری از آنان به فریدن آمدند و در روستاهای دره‌بید ، دامنه و اشکرد ، ... ساکن شده به کشاورزی و گله‌داری مشغول شده‌اند .


    نژاد یهود

    در سال 585 پ . م ، نبوکد نصر / بخت‌النصر ، پادشاه بابل به فلسطین تاخت و شهر اروشلیم را گشود و هزاران یهودی آن جا را به بابل کوچ داد .
    کوروش بزرگ هخامنشی ، در سال 540 پ . م ، پس از گشودن بابل ، به یهودیان آن جا آزادی داد و موافقت کرد و به اورشلیم باز گردند . با این حال بسیاری از آنان به ایران مهاجرت کردند و در پیرامون شهرها ، از جمله اصفهان پراکنده شدند .
    یهودی‌ها در اصفهان ، در کوی جوباره ساکن شدند و امروز نیز در این کوی زندگی می‌کنند . مردم این تیره سرخ‌مو و سیاه‌چهره بوده‌اند که به مرور زمان در اثر دگرگونی آب و هوا ، ویژگی‌های نژادی خود را از دست داده‌اند .

    زبان مردم اصفهان

    مردم استان اصفهان به زبان فارسی و با لهجه‌های شیرین اصفهانی ، نایینی ، نطنزی ، خوانساری ، خوری ، کاشانی ، اردستانی ، جندقی ، گزی ، فریدنی ، لری ، کوهستانی ، ... سخن می‌گویند .
    مردم اصفهان به زبان فارسی و لهجه‌ی شیرین اصفهانی سخن می‌گویند . از ویژگی‌های لهجه‌ی اصفهانی ، اضافه کردن حرف « س » به آخر واژگان است ، که به جای است ، گفته می‌شود .
    یهودیان به زبان عبری و ارمنی‌ها با خودشان به زبان ارمنی سخن می‌گویند .
    بختیاری‌های شهر اصفهان به گویش لری گفتگو می‌کنند . شماری از اصفهانی‌ها به زبان کنینانی ، که آمیخته‌ای از زبان فارسی پیشین و امروزی است ، سخن می‌گویند .
    زبان مردم جندق فارسی است ، مردم بعضی از روستاها ، چون خور ، گرمه ، خنج ، دادکین ، اردیب ، ایراج و فرخی دارای لهجه‌ی ویژه‌ای هستند و واژگان پهلوی در زبان آنان بسیار است .
    در شهر کاشان و پیرامون آن ، زبان فارسی در همه جا ، حتی در روستاهایی که گویش ویژه‌ای دارند دانسته می‌شود و در سخن گفتن به کار می‌رود . در بخش قمصر ، در روستاهای : برزک ، سادیان ، مرق ، کامو ، جوشقان قالی ، ارتجن ، آزاران ، پنداس ، نشلج ، تجره ، ... به گویش راجی / رایجی سخن گفته می‌شود .
    زبان مردم نایین ، ویژه‌ی مردم شهر نایین است . روستاهای پیرامون نایین و آبادی‌های دورتری ، مانند کوپا ، نارسنه ، که امروز به انارک سرشناس است ، لهجه‌های جداگانه دارند .
    اختلاف لهجه‌ی نارسنه با نایین زیاد نیست ، یعنی تنها آوای ادای واژگان ، اختلاف دارد ، و واژگان مشترک ، زیاد دارند .
    اختلاف لهجه‌ی مردم روستای کوپا با مردم شهر نایین نیز اندک است و از چند واژه بیشتر نمی‌شود ، به عنوان نمونه ، نایینی‌ها ، زن را « جن » می‌گویند ، در حالی که کوپایی‌ها ، زن را « جنجی » گویند .
    گویش خوری با ویژگی‌های خود ، با گویش‌های نایین و شهرک‌های پیرامون کاشان و اصفهان بستگی دارد و خود از گویش‌های مرکزی ایران است .
    خور به دلیل دور بودن از آبادی‌های بزرگ همسایه‌ی خود ، همانند جزیره‌ای در میان بیابان افتاده و از این رو گویش آن به گونه‌ی کهن بازمانده است ، به طوری که پاره‌ای از واژگان آن ، به گونه‌ی دوران هخامنشیان بازمانده است .
    گویش خوانساری ، انشانی ، دلیجانی ، و دیگر نیم زبانان ، که گویندگان آنها در گستره‌ی ایران ، تاجیکستان و افغانستان ، با تفاوت اندکی روان‌اند ، یکی از شاخه‌های زبان فارسی پهلوی بوده است ، ولی امروزه در اثر گسترش فارسی معمولی ، که فارسی دری آمیخته با واژگان عربی ، ترکی ، مغولی است ، اندک اندک فراموش می‌شود .
    از آن جا که خوانسار ، در پناه کوهستان بوده و راه‌های ارتباطی سختی داشته است ، کمتر در مسیر یورش دشمنان قرار گرفته و موجودیت فرهنگی خود را دست نخورده نگاهداشته است .
    خوانساری‌ها برای روان کردن گفتگو و برای این که منظور خود را با کمترین زحمت و زمان اندکی بیان کنند ، تلاش نموده‌اند که خود واژه و ترکیب‌های آنها را ، روان و کوتاه سازند . از این رو برخی واژگان را دگرگون ساخته‌اند . مانند : واتن گفتن به جای رفتن و واژگانی را هم از صدایی که شنیده می‌شود گرفته‌اند ، مانند : اشنیزه به جای عطسه و کوکو به جای سرفه . در واژگانی که امروزه عربی شده‌اند ، نام باستانی آنها به کار می‌رود . مانند : تیرون به جای تهران ، اسفون ، به جای اصفهان ، پریه یا پره به جای پریدن .
    نام‌های بلند عربی را کوتاه و روان بیان می‌کنند : زلعابدین به جای زین‌العابدین ، معیل ، به جای محمد اسماعیل و محمدلی ، به جای محمد علی .
    در ترکیب واژگان نیز ابتکاراتی به کار برده و از ریشه‌ی واژگان فراموش شده ، جمله‌هایی ساخته‌اند ، که برای بیان آنها در فارسی معمولی ، دو سه برابر واژه زمان به کار می‌رود ، مانند : کدبرانی ، یعنی از برای چه می‌خواهم یا به چه دردم می‌خورد ، یا چدگنا ، یعنی چه پیش آمدی برایت به وجود آمد .
    هيچ وقت از خدا نخواه که همه ي دنيا مال تو باشه ... هميشه از خدا بخواه کسي که همه ي دنياي توست مال کسي ديگه نباشه

  7. #37
    کاربر افتخاری فروم
    تاریخ عضویت
    Apr 2008
    محل سکونت
    ايران.يه جايه سبز.
    نگارشها
    1,088

    پاسخ : ايران شناسي

    كوچصفهان

    کوچصفهان یکی از شهرهای استان گیلان در شمال ایران است.
    این شهر با جمعیت ۸٬۵۱۵ نفر (برآورد ۱۳۸۳خ.) در بخش کوچصفهان شهرستان رشت قرار دارد.
    این شهر بین رشت و آستانه اشرفیه قرار دارد . وجه تسمیه آن ( طبق روایات) کوچ عدهای از اصفهان به این شهر بوده است. در این شهر کشتی بین جوانان رواج بسیار زیادی دارد. بر اساس منابع تاریخی احداث این شهر به دوره ساسانی باز می گردد. در مورد وجه تسمیه آن نیز چنین گفته شده است که چون در دوره صفویه که پایتخت شهر اصفهان بوده است، این شهر در معموریت به آن مانسته بود، بدان "کوچه اصفهان" گفته می شد که "کوچه" همان کوچک در زبان محلی است و این عبارت در گذر زمان به کوچصفهان تغییر یافت. از جمله بناهای تاریخی کوچصفهان می توان به "مورغانه پرد" اشاره کرد که پلی است خشتی. همچنین چندین بقعه و امامزاده در کوچصفهان قرار دارد که مورد توجه مردم است.
    بچه ها اين شهر يه بازار ميوه قشنگ داره و در كنارش از طرف شاليزارهاي فراوان برنج و باغ هاي ميوه هستن..


  8. #38
    کاربر افتخاری فروم
    تاریخ عضویت
    Sep 2007
    نگارشها
    625

    پاسخ : ايران شناسي

    خب دوباره یه کپی از سایت دیگه، ولی اینا فقط عکسه پس زیاد نمیشه گفت کپی!:

    منطقه دورفک در گيلان، داراي يکي از ديدني‌ترين جاذبه‌هاي طبيعي است.

    دلفک شامل رشته کوهي به طول 8 کيلومتر است که در جهت جنوب شرقي ـ شمال غربي امتداد يافته و داراي چندين قله است و در قسمت شمال آن ييلاق دورفک واقع شده است.



    قله دورفک با ارتفاع 2714 متر در محدوده شهرستان رودبار، بخش رحمت‌آباد و بلوکات، دهستان دشتويل و در 27کيلومتري شمال شرقي مرکز شهرستان رودبار قرار دارد.

    به دليل طبيعت زيبا و آب و هواي مطبوع، اين کوه مورد توجه کوهنوردان بسياري واقع شده است.





    يک کلبه روستايي در دورفک


  9. #39
    کاربر افتخاری فروم alitopol آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2007
    محل سکونت
    در سفر
    نگارشها
    4,065

    همدان - 1

    همدان اين شهر كهن و افسانه اي ، با سابقه درخشان و فرهنگ غني خود از همان آغاز ، مهد تمدن و علم و هنر و حكمت و عرفان بوده ، و جايگاه بزرگاني چون حكيم ابوعلي سينا و ديگر دانشمندان ، عارفان و مرداني چون بديع الزمان ، ابوالوفا حافظ ، عين القضات و شاعراني چون غبار ؛ عراقي ، مفتون ، غمام ، صابر و ديگران شوريده ترينشان باباطاهر عريان است كه هيچ شاعري تا كنون دو بيتي هايي عرفاني و دلنشين چون وي نسروده است . هر يك از آنان نگين هاي فروزنده تاج هنر و فرهنك كشور ايران محسوب ميگردند و بر تارك تاريخمان درخشندگي جاودانه اي دارند. بر خود فرض مِدانيم هر چند گامي كوچك در راه حفظ و آشنائي اين فرهنگ و هنر قوي و با سابقه قدم خير و مثبتي برداشته و بنبان گذار اين حركت مثبت فرهنگي باشيم تااين امر خطير و حساس را از طريق اين رسانه جهان گستر به اطلاع عموم فرهنگ دوستان برسانيم.اميدواريم در خور شان همدان و مقبول همشهري همداني افتاد.

    تپه ي هگمتانه


    همدان اين شهر كهن و افسانه اي ، با سابقه درخشان و آثار كشف شده حاكي از وجود يك شبكه منظم و پيشرفته آب رساني در شهر حكومتي مادها و پارت ها مي باشد در فواصل بين كانال هاي آب رساني معابري به عرض 5/3 متر وجود داشته و كف اين معابر تماما" با آجرهاي مربع شكل و منظمي مفروش بوده است پيشنه حفاري هاي علمي اين تپه به سال 1913 ميلادي بر مي گردد كه هيئتي فرانسوي از طرف موزه لور پاريس به سرپرستي شارل فوسي . كاوش هايي در تپه هگمتانه انجام داد ولي نتايج اين كاوشها هيچ گاه منتشر نشد .در طي 10 فصل حفاري انجام شده از سال 1362 تا 1378 كه حدود 14000 متر




    مربع از بقاياي اين شهر مورد كاوش قرار گرفته يكي از كهن ترين دوره هاي تمدن بشري نمايان شده است همچنين يك حصار طولاني به ارتفاع 9 متر و دو برج عظيم و كم نظير در درون آن كشف شده از جمله كاوشهاي علمي سال 1362 تا كنون كه به سرپرستي آقاي دكتر محمود رحيم صراف به انجام رسيده منجر به شناسايي شهر بزرگي در دل تپه هگمتانه شده است تحقيقات نشان داده كه در فواصل 35 متري بين معابر دو سري واحد هاي ساختماني قرار دارند كه هر كدام شامل يك حياط مركزي ( هال ) است با اتاق ها و انبارهايي به صورت قرينه در گرداگرد آن به شكلي كه هر واحد ساختماني فضايي در حدود 5/17 * 5/17 متر را در بر مي گيرد معابر مذكور با عرض 5/3 متر و




    پيبندي آجري در بخش وسيعي از تپه گسترش داشته و جهت شمال شرقي و جنوب غربي دارند . همچنين ادامه كاوش ها بخش هايي از حصار عظيم شهر به قطر 9 متر و ارتفاع 8 متر را آشكار ساخته است . اين حصار در فواصل معين داراي برجهاي عظيم بوده كه هگمتانه قديم را در بر مي گرفته است . به طور كلي اين تپه در طول يكصد سال اخير بارها مورد حفاري باستانشناسان داخلي و خارجي قرار گرفته است از جمله ويژگيهاي شهر باستاني هگمتانه معماري و طرح و نقشه منظم اين شهر بوده كه در بين آثار باستاني به دست آمده كم سابقه است ضمنا" در طول حفاريهاي انجام شده آثار ارزشمند و بي نظيري كشف گرديده كه اغلب متعلق به دوران هخامنشيان و نياكان آنهاست . تعدادي از اشياء كشف شده از اين تپه در موزه ملي ايران باستان و تعدادي ديگر در موزه ها و يا مجموعه هاي خصوصي خارج از كشور نگهداري مي شود





    لوح زرين به نام ( آريارمنه)
    اين لوح از زرناب است به ابعاد 12 در 8 سانتيمتر - داراي 10 سطر به خط ميخي است . آريا رمنه جد داريوش اول از شاهان هخامنشي است . بنا به اظهار نظرباستا نشتاسان اين لوح قديمي ترين اثر تاريخي مي باشد ودر موزه ( برلن آلمان ) نگهداري مي شود.
    لوح زرين به نام ( ارشام )
    ابعاد اين لوح 8 در 13 سانتيمتر مي باشد . لوح به خط ميخي واز دوره هخامنشينان مي باشد . اين لوح در اختيار مجموعه شخصي (مارسل ويدال ) امريكائي است.
    لوحهاي طلا ونقره
    در سال 1407 خورشيدي هنگام پي كني خانه اي در روي تپه هگمتانه دو قطعه لوح يكي طلا و ديگري نقره به اندازه هم پيدا شدند . ابعاد هر لوح 19 در 8/18 سانتيمتر مي باشند خطوط نوشته شده به خط ميخي و هر دو مطلب يكي هست . لوح نقره اي در موزه ( كاخ مرمر ) و ديگري در ( موزه ايران باستان ) تهران نگهداري مي شوند.
    لوح زرين به نام ( داريوش دوم 404 - 424 ق م )
    اين لوح از زرناب به ابعاد 5/20 در 5/18 سانتيمتر مي باشد خطوط نوشته شده 23 سطر به خط ميخي است . اين لوح خارج از كشور بود كه بوسيله موزه ايران باستان خريداري گرديد و جزء گنجينه هاي موزه ايران باستان است.
    لوح زرين به نام ( داريوش دوم 404 - 424 ق م )
    ابعاد اين لوح 2/16 در 13 سانتيمتر است . داراي 29 سطر به خط ميخي است. در سال 1331 خريداري شده ودر حال حاضر در موزه ايران باستان نگهداري مي شود.
    لوح زرين به نام ( اردشير دوم )
    پسر داريوش دوم هخامنشي ابعاد اين لوح 13 در 13 سانتيمتر مي باشد . داراي 20 سطر به خط ميخي در روي زرناب حك گرديده .
    نگاهي كوتاه به چند نمونه از اشياء پيدا شده در تپه هگمتانه كه به لوح ها بايد افزده شوند.
    كوزه اي شكسته مانده از دوره خشايار شاه ( پسر داريوش اول )
    اين كوزه از نقره است كه قطر دهانه آن 5/7 سانتيمتر و ارتفاع آن 12 سانيتمتر است . خطوطي ميخي در اين كوزه نقره شده بود كه برخي از كلمات آن باقي است و برخي ديگر روي تكيه هاي شكسته شده و مفقود شده مانده است . اين كوزه دوره هخامنشي كه در خارج از كشور بود خريداري شد و در حال حاضر در موزه ايران باستان تهران است .

    بشقاب نقره اي
    با قطر دهانه 20 سانتيمتر از دوره هخامنشي . اين بشقاب در سال 1324 از طرف موزه ايران باستان خريداري و به كشور برگشت . در موزه ايران باستان تهران نگهداري مي شود.

    بشقاب يا جام نقره مربوط به دوره اردشير اول ( 465-424 ق م )
    با قطر دهانه 7/26 سانتيمتر است اين بشقاب در اختيار موزه (‌مترو پوليتن ) نيورك است . در لبه داخلي بشقاب به خط ميخي يك سطرطولاني نوشته شده است. معني آن اين است : ( اردشير شاه بزرگ. شاه كشور ها پسر خشايار شاه . خشايارشاپسرداريوش شاه هخامنشي ( بود) كه اين جام سيمين را(براي ) كاخ پادشاهي خود درست كرد)

    ظرف طلا
    اين ظرف مانند كاسه اي است گود كه رويه بيروني آن داراي برجستگهائي است اين نقوش از لبه ظرف شروع شده ودر وسط برآمدگي تكرار مي شود بين برجستگيهاو لبه بالائي ظرف يك سطرخط ميخي نقره شده نوشته يك جمله است به زبان پارسي باستان بابلي- عيلامي تكرار مي شود و ترجمه فارسي جمله اين است ( داريوش شاه بزرگ) قطر دهانه ظرف 4/18 سانتيمتر و ارتفاع آن 7/10 سانتيمتر مي باشد . اين كاسه طلائي دوره هخامنشي گذشته از ارزش باستانشناسي كه دارد از نظر هنر طلا كاري و ظرافت يكي از كارهاي هنري منحصر به فرد مي تواند باشد. اين ظرف جزء مجموعه ( گورگيان )‌در نيورك مي باشد.

    پايه ستون سنگي مربوط به اردشير دوم
    اين پايه ستون مربعي است به طول ضلع93 سانتيمتر يك تكيه از سنك مي باشد. بطوريكه مربع زيرين بزرگتر و در روي آن مربع وسط شال ستون بصورت دايره روي مربع وسط قراردارد. در حاشيه فوقاني مربع زيرين اين ته ستون كتيبه اي به خط ميخي كنده شده است. از اين قرار ( ستون سنگي كاخ ( آپادانا اردشير بزرگ ...پسر داريوش شاه هخامنشي ... ) از قرار معلوم اين ته ستون سنگي پيش از سال 1314 در تپه هگمتانه بدست آمد و تا سال 1328 دراخيتار اداره فرهنگ وقت ( آموزش و پرورش ) بود سپس به موزه ايران باستان تحويل داده شد ودر حال حاضر در همان موزه نگهداري مي شود .

    ته ستون ديگري به نام اردشير دوم هخامنشي :
    نمونه پايه ستوني كه گفته شد بدون كتيبه درموزه ( هگمتانه ) همدان نگهداري مي شود . اما نمونه ديگري از اين ته ستونها پايه ستوني است از سنگ با 7 سطر كتيبه به خط ميخي مربوط به ارد شير دوم كه از تپه هگمتانه پيدا شد ود رحال حاضر در تملك شخصي است در ( انگلستان ) كتيبه اي كه بر اين ته ستون نوشته شده است از اين قرار مي باشد: ( مي گويد اردشير شاه بزرگ.شاه شاهان.شاه كشورها.شاه اين سرزمين . پسر داريوش شاه (كه) داريوش پسر ارد شير شاه (و)اردشير پسر خشايار شاه (و) خشايار شا پدر داريوش شاه (و) داريوش پسر ويشتاسب هخامنشي( بودند) اين كاخ را به لطف اورمزد وناهيد و مهر مرا از همه بديها حفظ فرمايندو آنچه من ساخته ام از گزند و آسيب محفوظ دارند.
    آنچه معرفي شد از يافته هاي باستانشناسان در تپه هگمتانه بود تعداد بسيار معدودي از كل اشياء يافته شده مي باشند . آنچه گفته شد تنها لوح و اشيائي بودند كه برروي آنها كتيبه اي نگا شته شده بود و ساير اشيا كه تعداد آنها ده ها نمونه مي باشند اشيائي هستند بدون كتيبه . از اين نظر در اينجا به اين معدود اكتفا شد كه خوانندگان محترم بيشنر پي به اهميت اسناد تاريخي ايران كه در تپه هگمتانه همدان يافته شده اند ببرند . توضيح اين كه بنا به گزارش كتاب هگمتانه تا امروز ( چاپ كتاب سال 1332) 8 قطعه لوح زرين و سمين از كشفيات تپه هگمتانه و تخت جمشيد بدست آمده كه 5 لوح طلا و يك نقره مربوط به تپه هگمتانه همدان مي باشد.وتنها يك لوح طلا و يك نقره مربوط به تخت جمشيد مي باشد. همين نكته اهميت تاريخي و باستاني تپه هگمتانه را بهتر از هر مطلبي ديگر نشان مي دهد .
    Being aloneis the some thing remarkable but to be ignoredis so awkward

  10. #40
    کاربر افتخاری فروم alitopol آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2007
    محل سکونت
    در سفر
    نگارشها
    4,065

    همدان - 2

    كتيبه هاي گنج نامه

    كتيبه هاي گنج نامه كه يادگاري از دوران داريوش و خشايار شاه هخامنشي است . بر دل يكي از صخره هاي كوه الوند در فاصله 5 كيلومتري غرب همدان و در انتهاي دره ي عباس آباد حكاكي شده است . كتيبه ها هر كدام در سه ستون 20 سطري به زبان هاي پارسي قديم ، بابلي و عيلامي قديم نوشته شده اند. متن پارسي در سمت چپ هر دو لوح قرارگرفته است و پهنايي معادل 115 سانتي متر دارد . متن بابلي در وسط هر دو كتيبه نوشته شده و متن عيلامي در ستون سوم قراردارد
    با توجه به سوراخ هاي كنار كتيبه ، به نظر مي رسد كه كتيبه ها روپوشي داشته اند كه آنان را از گزند باد وباران حفظ مي كرده است .
    لوح سمت چپ كه كمي بالاتر از كتيبه ديگر در كوه كنده شده است مربوط به داريوش بزرگ هخامنشي است . طول آن حدود 290 سانتي متر ، ارتفاعش 190 سانتي متر و داراي متني به شرح زير است :
    خداي بزرگ است . اهورامزدا كه اين زمين را آفريد كه آن آسمان را آفريد كه مردم را آفريدكه شادي را براي مردم آفريد كه داريوش را شاه كرد ، شاهي از بسياري ، فرمانروائي از بسياري منم داريوش ، شاه بزرگ ، شاه شاهان ، شاه سرزمين ها كه نژادهاي گوناگون دارند ، شاه سرزمين دور و دراز ، پسر ويشتاسب هخامنشي
    كتيبه خشايار شاه نيز در قسمت پائين همين كتيبه است به طول 270 سانتي متر و ارتفاع 190 سانتي مترو متن آن عبارت است از:
    خداي بزرگ است اهور مزدا بزرگترين خدايان است كه اين زمين را آفريد كه آن آسمان را آفريد كه مردم را آفريد كه براي مردم شادي آفريد كه خشايار شاه را شاه كرد ، يگانه از ميان شاهان بسيار ، يگانه فرمانروا ، از ميان فرمانروايان بي شمار. من خشايار شاه ، شاه بزرگ ، شاه شاهان ، شاه كشورهاي داراي ملل بسيار ، شاه اين سر زمين بزرگ دور دست پهناور ، پسر داريوش شاه هخامنشي .


    تپه ي گيان نهاوند

    اين تپه در 19 كيلومتري جنوب غربي شهر نهاوند و 2 كيلومتري سرآب گيان و در گنار روستايي به همين نام قرار گرفته است و به عنوان يكي از قديمي ترين آثار تاريخي قايل بازديد و تحقيق مي باشد. باستان شناسان قدمت اين منطقه را 37 قرن قبل از ميلاد مسيح (ع) مي دانند و مورخان را عقيده بر اين است كه 5500 تا 5700 سال قبل در اين تپه مردماني مي زيسته اند كه از اقوام بومي ايران بوده اند و تمدني شبيه به تمدن بين النهرين داشته اند .ولي بعدها اين قوم توسط اقوام اروپايي و آسيايي از بين رفته و قوم جديد تمدن درخشان جديدي
    را به وجود آورده اند كه با تمدن بين النهرين شباهتي نداشته است . براي اولين بار يكي از مورخين به نام " هرتسفلد" در تپه گيان يك نوع سفال منقوشي مي بيند كه بنا به اظهار وي نمونه هايي از آن سفال ها را در سال 1936 ميلادي نزد عتيقه فروشان همدان ديده است . لذاچند سال بعد موزه لور پاريس به پرفسور رومن گريشمن و ژرژ كنتنو ماموريت مي دهد تا كاوش هاي وسيع تري را در اين محل انجام دهند . اين كاوش ها در سال 1310 انجام شد و نتيجه مطالعات آنها در كتاب " كاوش در تپه گيان نهاوند" منتشر گرديد. او و هيئت همراه تپه گيان را تا عمق 19 متري حفاري نمودند و در نتيجه تحقيقات خود به 5 طبقه با خصوصيات متما يز برخورد نمودند كه نشانگر وجود 5 دوره از تمدن قديم بود و نشان مي داد كه اين منطقه داراي قدمتي در حدود 5700 سال است .
    به شرح زير:
    طبقه پنجم ( دوره هم عصر با تمدن عيلام 5700 سال قبل ) . قديمي ترين آن طبقات بود كه بين عمق 19 متر و 5/7 متري قرار داشت ودر آن سفالي با زمينه زرد يا سبز كمرنگ با نقوش سياه به دست آمد طرح اين نقوش عبارتند از : خطوط هندسي مانند د ندانه . خطوط شكسته . مثلث هايي كه از يك طرف به هم متصل مي باشند . تبر دوسر . صليب مالت ( صليبي كه چهار بازوي آن مساوي است ) لوزي . چهارخانه و دوايري كه داخل آنها تزئين شده است . بعلاوه روي اين سفال موضوع هايي نباتي نيز نقش شده بود و از چهارده متر به پايين مارها و رديف مرغان آبي و بز كوهي و پلنگ نيز ديده مي شد. در سفال منقوش طبقه پنجم گياهان حد فاصل ميان سفال ناحيه شمال هستند.
    طبقه چهارم ( دوره هم عصر با تمدن شوش 5500 سال قبل ) از 9 متر تا 5/7 متر به زحمت از بالاي طبقه پنجم تشخيص داده مي شود و مركب از گورستان وسيعي است كه 117 قبر از قبرها تحت مطالعه قرار گرفته و شامل سفل منقوش زرد رنگي است كه خمير آن خوب پخته شده و گاهي رنگ آن نزديك به رنگ آجري مي شود و نقوش سياه رنگ است . شكل ها و مضوع نقوش آن چندان متنوع نيست . مهمترين اين ظرف از حيث شكل خمره هاي دهانه گشاد است كه داراي نقش روي گردن و شانه ظرف است . اين نقوش عبارت است از خطوط افقي دندانه دار و خطوط موج دار كه بيشتر روي گردن ظرف است و يك نوار پهن كه روي شانه ظرف قرار گرفته .موضوع نقاشي ها معمولا" پرنده و شانه است . رديف مرغان آبي كه پهلوي هم قرارگرفته اند و در نقش شباهت به شانه پيدا كرده اند گاهي نيز يك عقاب با بالهاي باز يا مرغان آبي در حال شنا نشان داده شده اند. در اين طبقه فلزات فراوان است . برنز براي ساختن آب خورها و دستبندهاي بازوسرنيزه هاو تبرهايي كه يك طرف آن مارپيج است به كار رفته در اين طبقه نقره نيز موجود است .
    طبقه سوم ( دوره هم عصر با جزاير اژه و بالكان 4000 تا 4500 سال قبل) از 5/7 تا 6 متر و قبرهاي شماره 83 تا 101 تمدن قبلي مدتي ادامه مي يابد و پس از اندك مدتي رو به زوال مي گذارد . سفال قرمز آجري رنگ با نقش سياه خصوصا" در ظروف سه پايه اي . تنگهاي شكم دار و پايه دار . فنجان هاي دسته دار. ديزي ها و روغن داغ كن ها ادامه مي يابد . نقوش منحصر به مثلثها. هاشورها و خطوط افقي موج دار مي باشد. از بين اشيا برنزي خنجرها. سنجاقهاي بلند و ظروف برنزي قابل ذكر مي باشد.
    طبقه دوم ( دوره آثار بنايي3400 تا 3800 سال قبل ) از 6 تا 4 متر و قبرهاي 64 تا 82 شامل : آثار ابنيه و ساختما نها مي باشد . سفال منقوش هنوز تحت تاثير سبك سفالهاي منقوش دوران پيش از ايراني است . ظروفي كه خميرشان زرد مايل به خاكستري است و نقوش سياه دارند و داراي اشكال مختلف هستند مانند: تنگ هاي شكم دار و پايه دار . سبد و فنجان دسته دار مزين به نوارهاي چهار خانه و گل پنج پر با خورشيد و غيره بنابر اين در اين نقوش كه به صورت مجالس ترتيب داده شده سبك نقش حيوانات مجددا" مرسوم گرديده است ولي علاوه بر اين سفال يك نوع ظروف گلي ديگرنيز پيدا شد كه از جهاتي با آن اختلاف دارد مانند: ظروف و آب خوري هايي كه از حيث جنس خمير با آنها شبيه است و نقوش آنها فقط خطوط افقي است كه به اشكال مختلف نقش شده است . نوع اخير به سفال محدوده بين النهرين شباهت پيدا مي كند . در اين طبقه فلزات چندان زياد نيست و بيشتر شامل پيكانها. دشنه ها و سنجاقهاي بلند بدو سريا با سر مي باشد .
    طبقه اول ( دوره ظهور آهن 3100 تا 3400 سال قبل) از عمق 4 متربه بالا قبرها 1 تا 63 سه قشر از آثار ديده مي شود . در قشر اول كه از همه قديمي تر بود آب خوري هاي بلندي قرار داشت كه منقوش به خطوط هندسي يا تزئينات ديگر بود مانند مرغابي يا گياهاني كه به صورت مصنوعي در آمده است . اين سفال با سفال " نوزو"‌ در بين النهرين شباهت زياد دارد . در قشر وسطي كه آن را قشر نام نهاده اندسفال بدون نقشي پيدا شده كه هيچ شباهتي به سفال قبلي نداشت . اين سفال سياه درخشان يا خاكستري سياه رنگ يا قرمز رنگ است و با سفال گورستان در تپه سيلك قابل مقايسه است . در قشر جديد دو قبر پيدا شد . آسيايي كه درآن دوقبر بوده شباهت به اشياء قبرهاي استان لرستان و كورهاي سيلك داشت.
    لازم به ذكر است اشيا پيدا شده در تپه گيان هم اكنون در موزه " لوور" پاريس و موزه " ايران باستان " نگهداري مي شود . در زمان هخامنشيان به ويژه دوران حكومت خشايار شا . نهاوند به صورت يكي از مراكز لشكري و سوق الجيشي در مي آيد و مقارن با انقراض هخامنشيان و حمله اسكندر اين شهر مورد حمله قرار مي گيرد كه به علت داشتن دژ و باروهاي محكم در امان مي ماند.
    ستون هاي معبد لااوديسه: از جمله آثار به جاي مانده از سلوكيان در نهاوند آثار معبدي است كه منسوب به سلوكيان است و به معبد " لاواديسه " معروف بوده است . مكان دقيق اين معبد مشخص نيست اما آثاري كه نواحي تپه مركزي شهربه نام تپه دوخواهران به دست آمده اين احتمال را قوت مي بخشد كه محل معبد اين مكان بوده است . اين معبد را آنتيو كوس ( آنتيو خوس ) سو پادشاه سلوكي در اين شهر براي همسر خود ملكه لااوديسه بنا كرده است . درحفاريهاي سال 1325 ( 1946 ميلادي) كتيبه بزرگي به ابعاد 36*85 سانتيمتر در 33 سطر به خط يوناني پيدا شد. كه مربوط به انتيو كوس سو است . ترجمه اين كتيبه توسط " لويي روبرو" در شماره هفتم مجله " هلينكا " انتشار يافت. اين كتيبه از دو قسمت متمايز تشكيل شده است : قسمت اول نامه اي است از مندموس كه فرمان شاه را به اهالي نهاوند ابلاغ و از آنان در خواست مي كند به فرمان وي را روي سنگي نقش نموده و در معبد اصلي شهر نصب كنند . قسمت دوم كتيبه عين نامه آنتيو كوس سوم به مندموس است كه به خاطر ملكه لااوديسه نگاشته و بنيانگذاري يكي از شعائر مذهبي را به ملكه ياد آوري مي نمايد كه ملكه به سمت كاهنه بزرگ از حقوق مسلم و مزاياي مخصوص حوزه حكومتي مندموس برخوردار گردد.
    ترجمه قسمت اول كتيبه : مندموس به " اپلودوروس " و به كليه صاحب منصبان شهر لااوديسه درود مي فرستد كه پس از اين اعلاميه مي بايست مواد فرماني كه شاه به وي ( مندموس) نوشته است ضميمه گردد. و روي سنگي از آن سوادبرداريد و سپس نوشته اي كه مقرر داشته اند مطابق نموده و آن را محفوظ نگه داريد و سنگ را در معروف ترين زيارتگاه شهر نگهداري كنيد . خوش باشيد. سال 119 دهم ماه يانه مدس . ترجمه قسمت دوم( عين نامه آنتيو كوس سوم ) شاه آنتيو كوس به مندموس سلام مي رساند و دستور مي دهد كه به شئونات خواهر ما ملكه لااوديسه بيافزائيد و از او قدر داني كنيد چه اين امر براي ما بسيار ضروري است .
    نه تنها براي اينكه اودر زندگاني اش با مهر ومحبت و مراقبت شديد خود را نشان داد بلكه او هنور نسبت به خدايان داراي عشق و احترام بي پايان است . بنابير اين ما به مهر و علاقه دستور مي دهيم و موافقت خود را با اين امر اعلام مي داريم كه به جاست او از جانب ما به اين افتخار نائل گردد . خصوصا" مصمم هستيم همان طوري كه در تمام قلمرو ما انتخاب كاهنين بزرگ از طرف ما انجام مي شود بدين نحو: در اين محل كاهنه هايي از طرف ملكه ادويسه تعيين گردد. در حالي كه حامل تاج هاي طلا و تصاوير او خواهند بود سپس نام آنها در بعد از كاهنين نياكان ما و خود ما ثبت گردد و خلاصه بعد از آنكه نام ملكه لاادويسه در تمام قلمرو تو به عنوان كاهنه بزرگ معروف و مشهور گرديد و كليه كارها بر طبق گفتار ما انجام گرفت مفادفرمان را برروي سنگي ثبت نماييد تا وقف اين مكان مقدس گردد. و بالاخره اين عمل بسيار پسنديده اي نسبت به خواهر ما انجام داديم نتايج آن در حال و آينده آشكار خواهد شد . در سال 119 از ماه كاند يكوس" در اين محل چهار مجسمه كوچك مفرغي نيز پيدا شده كه يكي از اين مجسمه ها . الهه اي را نشان مي دهد كه سرش هلال خورشيد است و گل زنبقي در ميان آن قرار گرفته و در دستهايش شاخه اي پر از ميوه است . احتمال دارد اين مجسمه ملكه لاادويسه باشد. علاوه بر كتيبه مذكور دو كتيبه كوچك ديگر هم در اين محل پيدا شده كه يكي از آنها تقريبا" سالم است وترجه آن به اين شرح است . " مندموس عامل مخصوص شاه به ساترابي عالي شاه منصوب گرديد و به سبب اطاعت محض خود نسبت به شاهان و كارهاي برجسته اي كه در قلمرو خود براي مردم انجام داده به اين افتخار بزرگ نايل آمد سال 130 سلوكي" . از ديگر آثار باقي مانده از اين معبد ستون سر ستون ته ستون و تكه سنگهاي فراواني است كه در بعضي از منازل و جلو درب برخي مغازه هاي شهر و اطراف شهر پراكنده است . از جمله يكي در بازار نهاوند و دو تاي ديگر در طبقه زيرن پاساژ جاجيان است كه به عنوان تزئين محل مورد استفاده قرار گرفته است . كتيبه بزرگ معبد سلوكي هر چند كه مربو ط به استيلاي قومي بيگانه در ايران است اما به علت روشن نمودن بخشي از عقايد مذهبي پادشاهان سلوكي كه خود را جانشين خدايان و يا درزمره خدايان مي دانستند و نشانگر انحطاط اخلاقي و مذهبي در تمدن اين دوره بوده داراي اهميت است. محل معبد به شماره 374 مورخه 3/12/1327 در فهرست آثار تاريخي ايران به ثبت رسيده است و كتيبه ها هم اكنون در تالار بزرگ موزه ايران باستان نگهداري مي شوند.




    تپه ي مصلا




    بدنبال تپه ( هگمتانه) نگاهي كوتاه به تپه مصلي لازم است. تپه طبيعي مصلا يكي از تپه هاي باستاني داخل شهر است . از اينكه در گذشته نماز عيدين را در فراز آن اقامه مي شده است به اين نام ناميده مي شود. به نظر مي رسد تپه مصلا در راستاي تپه سنگ شير و هگمتانه قرار دارد و به هم پيوسته بوده اند. به نظر برخي از تاريخ نگاران اين تپه در دوره هاي پيش از اسلام با رونق بوده و برج و باروئي داشته كه ويرانه هايش هنوز باقيست گرچه بعضي از صاحب نظران كاخهاي دولت مادرا در فراز آن مي دانند ليكن در دوره پارتها تپه مصلا داراي استحكا مات نظامي بوده است و بعضي آثار پيدا شده از آن دوره مويد اين نكته است .
    تپه مصلا از سمت شمالي خود بوسيله عبور رودخانه ( آلو سجرد ) و خيابان شهدا ( شورين ) از تپه هگمتانه و بوسيله خيابان و ميدان صدف از سمت جنوب شرقي از تپه سنگ شير بريده شده است.
    (آقاي دكتر اذكائي در كتاب فرمانروايان گمنام ) پيرامون تپه مصلا مي نويسد : مصلا ( نمازگاه) جايگاه نيايش "‌ اردي ويسور ناهيد " و اساسا" معبد " آناهيتا "‌ ي مشهورپيش از اسلام بر روي آن قرار داشته . همان معبدي كه " آشيوخوس " خزاين آين را غارت كرده ودر جاي ديگر به نام كنوني ميلچري (منوچهري فعلي ) ظاهرا" براي مهر ( ايشتار) برپا بوده است. ودر كتاب ( هگمتانه نوشته دكتر محمد تقي مصطفوي )‌ آمده است در قسمت شرقي همدان به مسافت مختصري از جنوب تپه هگمتانه تپه بزرگ ديگري بطول تقريبي 600 متر ( شمالي - جنوبي) و عرض تقريبي 400 متر ( شرقي - غربي) قرار دارد. تنها اثر تاريخي اين تپه بقاياي برج و باروي ساده و ستبر مربوط به عهد اشكانيان بر فراز آن است).
    تپه مصلا خاطرات تلخ وشيريني از همدان در خود دارد كه هر كدام بحثي جداگانه است . از جمله خاطرات تلخ اين تپه قتل عام وحشيانه ( مرد آويچ زياري در سال 319 ه- ق ) است . در معرفي تنديس سنگ شير مختصر اشاره اي شد توضيح ديگر اينكه پس از سه روز قتل و كشتار از مردم شهر كه با شجاعت در مقابل مرد آويچ مقاومت مي كردند بدستور مرد اويچ مردم بدنبال امان يافتن در مصلا جمع شدند. جمعيت بدون اسلحه از زن وكودك ومردان پير و جوان خود را در محاصره جلادان مرد اويچ ديدند كه نه راه گريز داشتند و نه اسلحه نبرد . گويند هزاران نفر از دم تيغ و شمشير خو نخواران زياري گذشتند و سينه هاي سبز تپه مصلا به خون آنان گلگون گرديد.
    از جمله ديگر رويدادهاي تاريخي در تپه مصلي زد و خورد قزانها به سركردگي رضا خان مير پنج با ژندارم ها به فرماندهيمحمد تقي خان پسيان ( 1309- 1343 ه- ق) معروف به كلنل محمد تقي خان است توضيح مختصر اين كه نيروي ژندارمري در اوايل دوره قاجار نخستين نيروي فرم ديده بود كه انتظامات را به عهده داشت و قزاق ها گروه ديگر كلنل محمد تقي خان كه در آلمان تحصيل كرده بودوباحكومت مستبدانه نمي توانست همراه شود در برخوردي با قزاقهاي مقيم در همدان در تپه مصلي موقعيت هائي به دست آورد . پس از كودتاي حوت1299 كه منجر به خاتمه حكومت قاجار و روي كار آمدن دوره پهلوي شد به فرمان قوام السلطنه در خراسان كشته شد.
    همچنين گفته مي شود در دوره قاجار هنگامي كه گروه شيخي ها كه يك گروه انشعابي مذهبي بود نزاعي بين آنها و اهالي متدين شهر همدان بوجود آمده است كه دامنه نزاع به تپه مصلي كشيده مي شود و سنگر بندي مي كنند ساعتها مي جنگند . همانطور كه اشاره شد حوادث و رخدادهاي در تپه مصلاهر كدام جداگانه مطلبي بزرگ و قابل بحث است. امروزه تپه مصلا تقريبا" در ميانه شهر قرار گرفته و برخي ساختمانهاي دولتي با سيمائي باز در دامنه هاي آن چهره به شهر گشوده و نظاره گر شهر پر جوش و خروش همدان هستند.

  11. #41
    کاربر افتخاری فروم alitopol آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2007
    محل سکونت
    در سفر
    نگارشها
    4,065

    همدان - 3

    جنگل ها و مراتع استان





    به علت تنوع آب و هوا و جنس خاك اب توجه به عامل ارتفاع انواع پوشش ها يا گونه هاي متفاوت گياهي در نقاط مختلف استان مشاهده مي شود.
    جنگل:
    دراستان پوشش گياهي به صورت (( جنگل متراكم )) وجو ندارد ولي پوشش گياهي جنگلي در سطوح محدود و پراكنده مشاهده مي شود . اين پوشش گياهي جنگلي از نظر وضعيت به دودسته جنگل هاي تنك و جنگل هاي مخروبه تقسيم مي شود.
    جنگل هاي تنك در گيان و زرين باغ نهاوند و جنگل هاي مخروبه در ارتفاعات گرو در شهرستان نهاوند و بخشي نيز در شهرستان هاي تويسركان . ملاير و همدان مشاهده مي شوند.
    از گونه هاي درختي اين جنگل ها : بلوط .كيكم ( افرا جنگلي) دغداغان . گلابي وحشي و زبان گنجشك و از گونه هاي درختچه اي : بادام كوهي . ارژن. دافنه و سماق را مي توان نام برد.
    مرتع :
    عكس هاي هوايي و تصاوير ماهواره اي نشان مي دهند كه وسعت مراتع استان در حدود900 هزار هكتار است كه 5/46 درصد مساحت استان را به خود اختصاص مي دهد . اين مراتع در سرتاسر استان پراكنده اند و گونه هاي گياهي بسيار متنوعي در آنها ديده مي شود.
    گياهان مرتعي كه عمدتا" در مراتع استان ديده مي شوند . عبارت اند از : گندميان يك ساله. گندميان چند ساله ( علفي ها) غير چوبي هاي يك ساله . غير چوبي هاي چند ساله ( پهن برگان ) بوته هاي چوبي و درختچه ها.
    از نظر وضعيت بهره برداري مراتع استان به سه دسته تقسيم مي شوند.
    1- مراتع خوب ( 5 درصد از كل مساحت مراتع استان )
    2- مراتع متوسط( 5/32 درصد از كل مساحت مراتع استان )
    3- مراتع فقير ( 5/62 درصد از كل مساحت مراتع استان)
    اهميت پوشش گياهي استان :
    وجود پوشش گياهي در منطقه فوايد متعددي دارد كه در اين جا فقط به موارد ي از اهميت پوشش گياهي در استان همدان اشاره مي شود.
    - حفاظت خاك در برابر فرسايش
    - كند كردن حركت آب و جلوگيري از ايجاد سيل
    - كمك به تغذيه آب و هواي زيرزميني
    - حفظ حياط وحش و محيط زيست
    - منبع اصلي توليدات دامي ( به ويژه گوشت قرمز)
    - تلطيف هوا . كاهش تبخير سطحي خاك . كاهش آلودگي هوا و زيبايي چشم اندازهاي طبيعي و حفظ رطوبت.
    عوامل تخريب پوشش گياهي دراستان :
    - تخريب درختان جنگلي توسط عشاير و روستاييان باري تامين سوخت .
    - قطع درختان جنگلي به منظور گسترش زمينهاي كشاورزي .
    مهم ترين عوامل موثر در تخريب مراتع استان عبارتند از :
    - چراي مفرط و بي رويه ي مراتع توسط عشاير و روستاييان . به گونه اي كه تعداد دام هايي كه از مراتع استفاده مي كنند بيش از ده برابر ظرفيت مراتع استان است .
    - چراي زود هنگام مراتع .
    - استخراج كتيرا از گونه هاي مختلف گون كه سبب شسته شدن خاك و تخريب پوشش گياهي مي شود.
    - شخم زدن اراضي مرتعي به منظور تبديل كردن آنها به زمينهاي كشاورزي.
    طرح هاي عمراني براي حفاظت از پوشش گياهي :
    - اجراي عمليات آبخيزداري شامل علوفه كاري . بذر پاشي و بذر كاري . كپه كاري .نهال كاري . حفاظت و قرق . بانكت بندي . تراس بندي و... در مساحتي حدود 96 هزار هكتار . در مناطق مختلف استان .
    - احداث جنگل هاي دست گاشت.
    - ايجاد ذخيره گاه هاي جنگلي جهت حفظ گونه هاي گياهي نادر



    جغرافياي انساني




    سابقه سكونت در استان :
    آثار به دست آمده از تپه ي باستاني گيان در شهرستان نهاوند نشان دهنده ي سكونت اقوام بومي ايراني در اين منطقه در 37 قرن پيش از ميلاد ( 7500 سال قبل ) است . در هزاره ي دوم قبل از ميلاد قلمرو اين استان مورد توجه اقوام كوچ نشين آريايي قرار گرفت . اقوام آريايي دام پرور بودند اما پس از اسكان عدهاي از آنها در نواحي كوهستاني همدان به كشاورزي نيز پرداختند عده اي هم چنان كوچ نشين باقي ما ندند . آب بازگشت زمان و تكامل ابزار توليد شكل بهره برداري از محيط طبيعي نيز تغيير كرد و شيوه هاي مختلف معيشت شكل گرفت . در اينجا به اختصار به شيوه هاي گوناگون زندگي در اين استان مي پردازيم .
    زندگي روستايي :
    در استان همدان وجود آب و خاك حاصل خيز در پيدايش و تكوين سكونت گاه ها نقش تعيين كننده اي داشته است . تپه ي باستاني گيان در نهاوند در 5700 سال قبل محل سكونت بوميان ايراني بوده است .
    الف - آب در پيدايش سكونت گاه ها در استان همدان چه نقشي دارد ؟ شكل گيري سكونت گاه ها در استان همدان همانند ساير نقاط ايران بيش از هر چيز به ميزان دسترسي به آب بستگي داشته است . به طوري كه مي توان گفت تمام روستاها در كنر منابع آب به وجود آمده اند . به ويژه در نواحي اي كه در آن چشمه هاي آهكي ( كارستي)‌ وجود دارد سابقه ي سكونت به زمان هاي بسيار دور برمي گردد.
    ب - نقش خاك : علاوه بر آب . خاك قابل كشت نيز در پيدايش و توسعه ي روستاهاي استان نقش داشته است وجود دشت هاي حاصلخيز و همواره در اين منطقه بستر مناسبي براي فعاليت هاي كشاورزي به وجود آورده است . روستاهاي استان همدان عمدتا"‌در مجاورت و روي پادگانه هاي آبرفتي و مخروط افكنه ها استقرار يافته اند اين مناطق علاوه بر آب خاك حاصل خيز نيز دارند .
    شكل روستاهاي استان همدان
    آب عامل شكل گيري روستاهاي اوليه استان بوده است . به عبارت ديگر نخستين روستاها در پيرامون منابع آب به وجود آمده اند و شكل تمامي آنها نيز ازنوع متمركز است .
    انواع روستاهاي متمركز در استان همدان با توجه به وضعيت ناهمواري ها و شيب زمين به سه دسته تقسيم مي شوند:
    الف - روستاهايي كه در دشت ها به وجود آمده اند و شكل آنها تقريبا" مدور است.
    ب - روستاهايي كه درپاي كوه ها ودامنه ها و در شيب هاي تند به وجود آمده اند و به صورت پلكاني هستند .
    پ - روستاهايي كه در طول رودخانه ها تكوين يافته اند و به روستاهاي طولي معروف اند .
    در گذشته در روستاهاي استان ساختمان ها را از مصالحي مي ساختند كه در محيط طبيعي اطراف روستايافت مي شد. اين مصالح با توجه به اقليم و طبيعت گل . خشت . سنگ و چوب بود كه براي ساختن بناهايي با سقف هاي مسطح از آنها استفاده مي كردند . در سالهاي اخير در بناي اغلب خانه هاي روستايي از مصالحي مانند آجر . سيمان . آهن و ... استفاده مي كنند .
    منابع در آمد روستاييان :
    منابع درآمد روستاييان استان متنوع است و روستاييان اغلب به كارهاي چون زراعت . باغداري . دامداري . صنايع دستي . حمل ونقل . معدن وخدمات مشغول اند . زندگي يك خانوار روستايي ممكن است تنها از طريق يكي از منابع ياد شده يا تركيبي از آنها تامين شود .
    زندگي شهري :
    عوامل متعددي در توسعه ي زندگي شهري در استان همدان موثر بوده اند كه به اختصار به نقش هر يك از آنها اشاره مي كنيم.
    الف - آب : همه ي شهر هاي استان در مناطقي به وجود آمده اند كه در آن مناطق دسترسي به منابع آب امكان پذير بوده است .
    اين عامل به عنوان عامل اصلي و تعيين كننده بيش ترين نقش را درپيدايش و توسعه ي شهرها داراست . ساير عوامل موثر در پيدايش و توسعه ي شهرها پس از اين عوامل قرار مي گيرند.
    - ناهمواري: عامل ارتفاع و ناهمواري در پيدايش شهرهاي استان بي تاثير نبوده است . در شكل گيري و توسعه ي شهرهايي مثل همدان و تويسركان علاوه بر عامل آب . عامل ارتفاع نيز نقش مهمي داشته است .
    اين عامل در دسترسي آسان تر به منابع آب سطحي در دامنه هاي كوه ها و دفاع در برابر دشمن نيز اهميت خاصي برخوردار بوده است .
    پ - عامل ارتباطي : عامل ديگري كه در ايجاد و توسعه ي برخي از شهرهاي استان همدان دخالت داشته عامل ارتباطي است
    مثلا" شهر رزن به دليل قرار گرفتن در مسير جاده اصلي همدان - تهران توسعه يافته ويه شهر تبديل شده است . اين عامل در توسعه ي شهر هاي ملاير و اسدآباد نيز بي تاثير نبوده است .
    ث - موقعيت جغرافيايي : كبودر آهنگ يكي ديگر از شهرهاي استان است كه علاوه بر دارا بوده منابع غني آب هاي زير زميني نسبت به روستاهاي اطراف خود مركزيت هندسي دارد و به سبب موقعيت برتر جغرافيايي اين منطقه به تدريج توسعه يافته و به شهر تبديل شده است .
    نقش شهرهاي استان همدان :
    با توجه به سوابق تاريخي و نوع فعاليت هايي كه در شهرهاي استان صورت مي گيرد شهرهاي مختلف نقش هاي متفاوتي را ايفا مي كنند . شهر همدان علاوه براين كه از كهن ترين شهرهاي ايران است . به دليل داشتن مركزيت سياسي - اداري و نيز گسترش فعاليت هاي خدماتي درآن مهم ترين نقش را در استان ايفا مي كند . شهر لالجين به دليل توسعه ي صنايع دستي سفال وسراميك در آن يك شهر صنعتي ( صنايع دستي ) محسوب مي شود ملاير در گذشته بيش تر نقش كشاورزي داشته ولي امروز نقش غالب را خدمات و پس از آن در كشاورزي دارد شهر رزن به دليل موقعيت ويژه ي خود يعني قرار گرفتن در مسير همدان - تهران نقش ارتباطي دارد و اين نقش در توسعه ي سريع آن موثر بوده است . شهر نهاوند به دليل قرار گرفتن در يك حوزه ي پرتراكم كشاورزي نقش كشاورزي و خدمات رساني به روستاها ي اطراف خود و پشتيباني ازآنها را برعهده دارد. ساير شهر هاي استان نيز داراي نقش هاي كشاورزي مي باشند.
    توسعه ي شهري در استان همدان :
    در سالهاي اخير به موازات افزايش جمعيت روستاها و مها جرت آنان به شهرها. توسعه ي شهرها با شتاب بيش تري صورت مي گيرد در شهرها هم گسترش افقي و هم - به دليل برخي محدوديتها - رشد عمودي دارند.
    از ميان شهر هاي استان طي اين سالها همدان بيشترين تغييرات را داشته است طرح جامع همدان كه در سال 1352 به تصويب رسيد حدود شهر همدان را براي بيست و پنج سال آينده تعيين كرد ولي با تغييراتي كه بعدا" در اين طرح داده شد كوي هايي در اطراف شهر همدان به وجود آمدند استان همدان قبل از پيروزي انقلاب اسلامي شامل يازده نقطه ي شهري به نامهاي همدان . ملاير . نهاوند . تويسركان . كبودر آهنگ . اسدآباد . بهار . لالجين . سامن . مريانج و سركان بوده است .
    بعد از پيروزي انقلاب اسلامي وبر اساس قانون قبلي تقسيمات كشوري . قروه نيز به شهر تبديل شد و پس ازآن هم با تجديد نظر در قانون قبلي تقسيمات كشوري بخش هاي فامنين . رزن . فيروزان . دمق . قهاوند. صالح آباد . ازندريان و جورقان به شهر تبديل شده اند.
    زندگي عشايري :
    در استان همدان نوع ديگري از زندگي وجود داردكه به زندگي عشايري موسوم است . دامنه هاي شمالي و جنوبي الوند و ارتفاعات نيمه ي جنوبي استان با مراتع . چمنزارها . چشمه ها. رودهاي متعدد و آبو هواي متعدل در تابستان براي برخي عشاير و كوچ نشينيان كشور جاذبه ي زيادي دارد. به همين دليل عشاير تركاشوند . يارمطا قلو . جمور و بنفشه ييلاق خود را در دامنه هاي اين كوهستان هاي اين استان سپري مي كنند.
    اين عشاير قشلاق را دراستان هاي مركزي . لرستان . كرمانشاه . ايلام و خوزستان سپري مي كنند. زيان آنان لري . كردي و تركي و مذهب آنان شيعه و سني است . عشاير درمدت توقف خود در مناطق ييلاقي استان . محصولات دامي و لبني خود را به بازارهاي محلي عرضه مي كنند.




    جغرافياي طبيعي


    موقعيت نسبي
    استان همدان به وسعت 19493 كيلومتر مربع از شمال به استان زنجان و قزوين ، از جنوب به استان لرستان ، از مشرق به استان مركزي و از مغرب به استانهاي كرمانشاه و كردستان محدود مي شود . و بين مدار هاي (33 درجه و 59 دقيقه ) تا (35 درجه و 48 دقيقه ) عرض شمالي از خط استوا و ( 47 درجه و 34 دقيقه ) تا (49 درجه و 36 دقيقه ) طول شرقي از نصف النهار گرينويچ قرار گرفته است و بر اساس آخرين تقسيمات كشوري ( سرشماري سال 1375 و اصلاحات بعدي ) شامل 8 شهرستان ، 21 شهر ، 20 بخش ، 71 دهستان و 1120 روستا ست .
    ناهمواري ها
    ناهموارها ي استان چه تحوتلاتي را پشت سر گذاشته اند ؟ ناهمواري هايي كه امروزه استان همدان را تشكيل داده اند در طي دوران هاي زمين شناسي دچار تغييرات زيادي شده اند يكي از عوامل تغيير شكل اين ناهمواري ها آبهاي روان بوده است آبهاي روان در برخي مناطق با تخريب ارتفاعات و انباشتن مواد در چاله ها به ويژه طي دوره ي كواتر نر سبب كاهش ارتفاع كوه هاو پيدايش دشتهاي متعددي شده اند در برخي مناطق نيز شدت عمل آب هاي روان به اندازه اي بود كه شكل ناهمواري ها را معكوس كرده است مثلا" كوه به دره تبديل شده يا دره ي عميق دوره هاي گذشته اكنون به صورت كوه در آمده است . كوه (( خان گر مز )) در غرب تويسركان نمونه اي جالب از اين پديده است .
    اشكال ناهمواري ها
    الف - كوه ها
    ‌ارتفاعات استان عموما" جهت شمال غربي - جنوب شرقي دارد و به طور كلي شمال مركز و جنوب استان قرار گرفته اند . هر يك از اين ارتفاعات شامل بخشي از كوه هاي مختلف ايران است
    1 - كوه هاي شمالي : اين كوه ها در قسمت شمال غربي كوه هاي مركزي ايران قرار دارند و خط الراس آنها مرز بين استان همدان و استان قزوين است جنس كوه هاي شمالي عمداتا" از سنگهاي آذرين بيروني و سنگهاي آهكي است
    2 - كوه هاي مياني : اين كوه ها شامل كوهستان الوند است كه به موازات ارتفاعات شمالي از مرزهاي غربي استان شروع مي شود و تا حوالي شهر (( ازندريان )) در نزديكي جاده ي همدان - ملاير ادامه دارد . قله الوند با ارتفاع 3363 متر در اين كوه ها واقع است مرتفع ترين نقطه ي استان قله ي ( گاو بره ) با ارتفاع 3384 متر مي باشد . كوهستان الوند از نظر زمين شناسي يك باتوليت به حساب مي آيد و جنس آن از سنگهاي آذرين دروني ( گرانيت ) است پيرامون اين سنگها هاله اي از
    سنگهاي دگرگوني قرار گرفته است .
    3 - ارتفاعات جنوبي : اين ارتفاعات كه به كوه هاي گرو موسوم اند همانند ارتفاعات شمالي و مياني استان جهت شمال غربي جنوب شرقي دارند و بخشي از رشته كوه زاگرس محسوب مي شوند . به عبارت ديگر از مجموعه ي ارتفاعات استان اين ارتفاعات جزء كوه هاي زاگرس به حساب مي آيد اين كوه ها به صورت ديواره اي بين استانهاي همدان ولرستان كشيده شده اند و جنس آنها همانند رشته كوه زاگرس - عمدتا" از سنگهاي آهكي است .
    4- كوه هاي پراكنده : در حدفاصل ارتفاعات شمالي و مياني استان كوه هايي به طور پراكنده واقع اند كه از جمله آنها مي توان قلي آباد و قره داغ را نام برد در حد فاصل ارتفاعات مياني و جنوبي نيز كوه هايي مانند خان گرمز كوه سفيد سياه دره و كمر زرد واقعند . در غرب استان و در شمال دشت همدان - بهار بلنديهاي قرار دارد كه ارتفاع زيادي ندارد اين كوه ها عمدتا" از آهكهاي بلورين تشكيل شده اند غار معروف عليصدر در اين تشكيلات بوجود آمده است . در جنوب شرقي استان نيز كوه هاي پراكنده اي ديده مي شود كه از مهمترين آنها مي توان كوه سرده و كوه گرمه نام برد .شهر ملاير در دامنه كوه گرمه قرار دارد.

    ب- دشت ها:
    دشت هاي استان همدان از نظر نحوه ي پيدايش به دو دسته تقسيم مي شوند
    دشت هاي تراكمي
    دشت هاي فرسايشي ( كاوشي)
    دشت هاي تراكمي در اثر انباست آبرفت ها در مناطق پست به وجود آمده اند و دشت هاي فرسايشي در اثر تخريب و جابه جايي مواد سازنده ي ارتفاعات ايجاد شده اند . دشت هاي ملاير و تويسركان از نوع فرسايشي و بقيه ي دشت هاي استان انوع تراكمي است بافت خاك دشت ها در نزديكي ارتفاعات درشت دانه است و با دور شدن از كوه ها بافت خاك ريزدانه مي شود برهمين اساس فعاليت كشاورزان در قسمت هاي مركزي دشت ها به زراعت و در حاشيه ي آنها به باغداري اختصاص يافته است . پست ترين اراضي استان در دشت نهاوند ودر محل خروج رود گاماسياب از استان همدان قرار دارد كه داراي 1420 متر ارتفاع است . دشت هايي كه بين ارتفاعات مختلف استان گسترده شده اند عبارت اند از
    دشت رزن - فامنين دشت اسد آباد
    دشت كبود آهنگ دشت تويسرگان
    دشت همدان - بهار دشت ملاير
    دشت قهاوند دشت نهاوند
    ناهمواري ها چه نقشي در زندگي مردم استان دارند ؟ برخي تاثيرات نا همواري ها بر زندگي مردم استان بشرح زير است
    كوهستان الوند به عنوان مهم ترين ارتفاع استان سبب جدايي مردماني شده است كه طول تاريخ در دو طرف اين كوهستان زندگي مي كرده اند . مردمان نيمه ي جنوبي استان از وحدت و تجانس فرهنگي بيش تري برخوردارند . درعين اين كه مردمان نيمه ي شمالي نيز اشتراكات فرهنگي زيادي دارند. در فصل تابستان كه در بيش تر مناطق كشور گرماي شديدي حاكم است در استان همدان به دليل ارتفاع زياد و وجود كوهستان هوا معتدل است . به همين جهت اين استان يكي از مراكز جذب گردشگر در ماه هاي گرم سال محسوب مي شود . تابستان خنك كوهستان الوند و گرو وجود مراتع در دامنه هاي شمالي و جنوبي اين كوه ها سبب جذب عشاير از استان هاي همجوار مي شود . ذخيره نزولات جوي ( به صورت برف ) تا فصل تابستان در كوه هاي الوند و گرو باقي مي ماند و منبع اصلي تامين كننده ي آب كشاورزي و آشاميدني مردم استان است . جنس سنگ هاي كوه الوند از نوع آذرين دروني ( گرانيت ) است . اين سنگ از جمله سنگهاي معدني مرغوب است و در ساختمان سازي كار برد زيادي دارد . دامنه هاي ارتفات الوند انواع سنگ هاي گرانيتي استخراج مي شود.

  12. #42
    همکار بازنشسته بخش Dark Side of Eden mana sama آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jun 2008
    محل سکونت
    konoha
    نگارشها
    714

    پاسخ : ايران شناسي

    شهر سوخته
    نام بقایای شهری باستانی است که در ۵۶ کیلومتری زابل در استان سیستان و بلوچستان و در حاشیه جاده زابل - زاهدان واقع شده است. این شهر در ۳۲۰۰ سال قبل از میلاد پایه گذاری شده و مردم این شهر در چهار دوره بین سال‌های ۳۲۰۰ تا ۱۸۰۰ قبل از میلاد در آن سکونت داشته اند.
    تاریخچه
    کلنل بیت، یکی از ماموران نظامی بریتانیا از نخستین کسانی است که در دوره قاجار و پس از بازدید از سیستان به این محوطه اشاره کرده و نخستین کسی است که در خاطراتش این محوطه را شهر سوخته نامیده و آثار باقیمانده از آتش سوزی را دیده است. پس از او سر اورل اشتین با بازدید از این محوطه در اوایل سده حاضر، اطلاعات مفیدی در خصوص این محوطه بیان کرده است. بعد از او شهر سوخته توسط باستان‌شناسان ایتالیایی به سرپرستی مارتیسو توزی از سال ۱۳۴۶ تا ۱۳۵۷ مورد بررسی و کاوش قرار گرفت. این شهر یکی از آثارتاریخی استان سیستان و بلوچستان به شمار می آید.
    جغرافیا
    بر مبنای یافته‌های باستان شناسان شهر سوخته ۱۵۱ هکتار وسعت دارد و بقایای آن نشان می‌‌دهد که این شهر دارای پنج بخش مسکونی واقع در شمال شرقی شهر سوخته، بخش‌های مرکزی، منطقه صنعتی، بناهای یادمانی و گورستان است که به صورت تپه‌های متوالی و چسبیده به هم واقع شده اند. هشتاد هکتار شهر سوخته بخش مسکونی بوده است.
    تحقیقات نشان داده است این محوطه بر خلاف اکنون که محیط زیست کاملاً بیابانی دارد و فقط درختان گز در آنجا دیده می‌‌شود، در پنج هزار سال قبل از میلاد منطقه‌ای سبز و خرم با پوشش گیاهی متنوع و بسیار مطلوب بوده و درختان بید مجنون، افرا و سپیدار در آنجا فراوان وجود داشته است.
    در آن دوران نیز این منطقه بسیار گرم بوده، اما آب رودخانه هیرمند و شعباتش به خوبی زمین‌های کشاورزی شهر سوخته را سیراب می‌‌کرده است.
    دریاچه هامون در ۳۲۰۰ قبل از میلاد دریاچه‌ای بزرگ و پرآب بوده و رودها و شاخه‌های قوی از آن منشعب می‌‌شده و در اطراف آن نیزارهای وسیعی وجود داشته است. در بررسی‌های منطقه‌ای در اطراف شهر سوخته بستر رودخانه‌های مختلف و آبراه‌هایی پیدا شده که به مزارع کشاورزی شهر سوخته آب می‌‌رسانده اند. در اولین فصل کاوش در شهر سوخته کوچه‌ها و خانه‌های منظم، لوله کشی آب و فاضلاب با لوله‌های سفالی پیدا شد که نشان دهنده وجود برنامه ریزی شهری در این شهر است.

    منطقه گورستان

    از سال ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۳ تعداد ۱۴ گمانه به مساحت تقريبی ۲۳۰۰ متر مربع در گورستان شهر حفار ی شده و در نتيجه ۳۱۰ گور كشف شده است. طی كاوش های بعمل آمده توسط باستان شناسان، برخی از مردم شهر سوخته را با لباس و پارچه كفنی دفن می كرده‌اند. در تعدادی از قبرها، آثار پارچه در روی بدن اجساد مردگان ديده می‌شود. پارچه ها به سه شكل مختلف در قبرها ديده می‌شود:
    به صورت كفن ،كه مرده ها را در آن می پيچيده‌اند؛
    به شكل لباس زير انداز و رو انداز؛
    كف قبر فرش شده و مرده را با لباس در آن می‌گذاشتند.
    اشياء سفالی اصلی‌ترین موادی هستند كه تقريبا در همه قبرها وجود دارند در كنار اين دسته از اشياء، هدايای ديگری ساخته شده از سنگ، چوب، پارچه در قبور ديده می‌شود.
    پارچه وحصیر درشهر سوخته
    حجم قابل توجهي از پارچه، حصير و طناب در كاوشها پيدا شده است. آثار پارچه پيشتر نيز در شهر سوخته ديده شده بود اما نه تنوع آنها از نظر بافت و نه مقدار آن به اين زيادي
    بوده است. پارچه هاي بدست آمده جدا از قطعات پودر شده و از بين رفته، نرم و تازه بنظر مي رسند و برخي از نمونه ها را مي توان به مانند دستمالي پيچيد و باز كرد بدون آنكه به شكل آنها خللي وارد شود. پارچه هاي پيدا شده اغلب به رنگ قهوه اي سوخته و گاهي كرم
    هستند اما بيش از چند مورد نيز با پارچه هاي دو رنگ برخورد شده است. همين نكته در باره
    طناب ها نيز صادق است. منشاء و ريشه بيشتر طنابها گياهي است در حاليكه پارچه ها هم
    داراي منشاءگياهي و هم داراي منشاء جانوري هستند . پيدا شدن تعداد قابل توجهي ابزار گوناگون بافندگي و ريسندگي چوبي، گلي و سفالي و فلزي نشان دهنده توليد پارچه ها در شهر سوخته بوده است.
    جواهر سازی
    شهر سوخته یکی از شهرهای صنعتی اواخر هزاره چهارم پیش از میلاد در جنوب شرقی ایران بوده است ودر کارگاه های مختلف آن اشیاء گوناگونی ساخته می شده است این شهر ، در اواخر هزاره چهارم پیش از میلاد پایه گذاری شده است یعنی تقریبا همان زمانی که شهرهای پیش از دولت دیگری یا شهرنشینی در جنوب غرب آسیا شروع به رشد کرده اند شهر سوخته مانند سایر شهرهای شبیه به آن در حدود نیمه های هزاره سوم پیش از میلاد بوده است و پهنه ای بین سواحل مدیترانه تا دره سند با جمعیتی نزدیک به ده هزار نفر در آن زندگی می کرده و اوج گستردگی آن بین سال های 2500تا 2800پیش از میلاد بوده است نکته مهم درباره شهر سوخته نابودی تقریبا سریع آن است اسن شهر 150هکتاری بلافاصله پس از سالهای 2500پیش از میلاد ،ابتدا به سرعت رو به زوال رفته و تبدیل به شهرک کوچکی شده و سپس در سالهای 1900-2100پیش از میلاد کاملا از بین رفته است .
    جز از سنگ لاجورد و فیروزه ، تقریبا تمام مواد اولیه و خام به کار رفته در شهر سوخته از ارتفاعاتی که سیستان رادر محاصره دارند تامین می شده است جز از عقیق که از بستر رودخانه ها بدست می آمده بقیه این مواد اولیه از منطقه چاگای در جنوب دلتای قدیمی تامین می شده است منطقه چاگای حدود 1000متر بالاتر از سطح دریاست و مس و رگه های آراگونیت (سنگ معدنی شبیه کالسیت اما با تبلور بیشتر ) برسطح زمین آن دیده می شود ودر بخش شرقی آن یعنی در دشت برامچه (بهرامچه) مقدار ناچیزی سنگ لاجورد نیز دیده شده است.
    گورهای شهر سوخته این مواد را تاکنون نگاه داشته اند و چنانکه بیشتر نیز اشاره شد بسیار متحمل است که بخش مهمی از سنگ لاجورد استفاده شده در میانرودان ، غرب ایران و سواحل سوریه وفلسطین و نیز مصر از طریق همین سیستان ، حداقل تا حدود 2400 پیش از میلاد ، به این سرزمین ها رسیده باشد.
    لوحه های سومری که داستان های شاهان اولیه اروک مانند انمرکار و لوگان باندا و گیلگمش را در نیمه نخست هزاره سوم پیش از میلاد نقل کرده اند از سرزمین در انتهای شرق یاد می کنند که شاهی نیرومند آن را اداره می کرده و کنترل سنگ های گرانبها را در دست داشته است این شهر- کشور در متون سومری با نام «ارت» خوانده شده و محل آن نیز در شرق شعر بزرگ ایرانی انشان یا تپه ملیان امروزی در فارس دانسته شده است.
    باستان شناسان و پژوهشگران تاکنون اماکن و محل های مختلفی را در شهر ارتای سومری دانسته اند که در میان آنها می توان از منطقه لرستان ، مناطق جنوبی مازندران و یا در حقیقت تپه حصار ، مجموعه مناطق همدان ،نهاوند ،کرمانشاه ،سنندج ،شهر سوخته و حتی مناطق جنوبی دریاچه ارومیه نام دارد با پژوهش های جدیدتر باستان شناسان امروزه مشخص شده است که به دلائل مختلف هیچ یک از اماکن بالا نمی توانسته محل شهر – دولت سومری ارت باشد و شهر سوخته تنها جایی است که تا حدودی از خصوصیات و توصیفات الواح سومری برخوردار است که البته بنا بر دلیلی که دکتر یوسف مجید زاده بعد ارائه کرد شهر سوخته نیز نمی توانسته با ارت منطبق باشد بنابراین تنها محلی که براساس یافته های باستان شناسان شهداد در استان کرمان است که یکی از مراکز مهم تولید اشیاء تزئینی بوده و از سوی دیگر جز از مختصات جغرافیایی تشریح شده در لوحه های سومری ، اشیاء ساخته شده از مواد خام نامبرده شده در آن الواح نیز به وفور در آن یافت می شود کاوش های بعدی شهداد و یافته های جدیدتر میرعابدین کابلی و کشفیات اخیر دشت سبزواران نیز این نظریه مجید زاده را تایید می کنند و تاکنون نظریه ای یقینی و عملی دال بر رد این ادعا عنوان نشده است در هر حال ، با اذغان این مطلب که در هر صورت محلارت ، اگر نه در شهر سوخته و حتی اگر نه در شهر شهداد ،اما به هر حال در مشرق ایران بوده ،به این نتیجه می رسیم که روابط بازرگانی و مبادله کالا بین سرزمین های شرقی فلات ایران و میانرودان طی هزاره سوم پیش از میلاد به گرمی برقرار بوده است.
    با آنکه تاکنون در شهر سوخته بقایای گورستان قابل مقایسه با گورستان سلطنتی اور پیدا نشده ، اما با توجه به گسترش و وسعت گورستان شهر سوخته این را باید یک تصادف محض به شمار آوریم ، زیرا در حال حاضر کمتر از 500تدفین از25000الی 40000گور ت********** در این شهر حفاری شده است در هر حال چند تدفین پیدا شده در شهر سوخته ویژگیهای خاصی دارند که می توان گفت آنها را از گورهای معمولی جدا می کنند در این میان بویژه باید از تدفین شماره 731نام برد در میان اشیاء گوناگون پیدا شده در این قبر، به خصوص باید به یک تخته بازی چوبی منقوش به نقش ماری که دم خود را گاز گرفته و مهره همراه آن توجه کرد درست به همان شکل و با همان اندازه تعداد خانه،تخته بازی دیگری در او پیدا شده و تاریخ آن همانند گور شهر سوخته احتمالا به سده های آخر هزاره سوم پیش از میلادمی رسد این شباهت حیرت انگیز است که از نزدیکی و ارتباط این دو شهر با یکدیگر سخن می گویند شباهت بسیار زیاد صفحه بازی شهر سوخته با صفحه بازی او در میانرودان،یکی از دلایل ارتباط بین این دو مرکز تمدنی بسیار مهم در شرق و غرب خاورمیانه هزاره سوم پیش از میلاد است و هرچند که بدرستی نمی توان گفت که در این زمینه و یا بسیاری از زمینه های دیگر ،کدام یک از این دو سرزمین مبردع و مبتکر این بازی بوده اند اما قدمت وجود طاس های پیدا شده در سرزمین شرق میانرودان و همچنین قدمت بیشتر و حدود یکصد ساله تخت بازی شهر سوخته نسبت به بازی اور ،نشان دهنده قدیمی تر بودننمونه شهر سوخته نسبت به همتای میانرودانی خود است بازی شهر سوخته حدود 80الی 100سال پس از ابداع آن در شهر سوخته به میانرودان رسیده است موارد مشابه دیگر نشان می دهد که حکمرانان میانرودانی پنج هزار سال پیش ،نه تنها جذب کننده مواد معدنی و پر ارزش زمان خود بوده اند بلکه به مانندکشور های مهاجر پذیر امروزی ،جاذب مغزهای متفکر و مبدع زمان خود در اقصی نقاط عالم به شمار می رفته اند و یا در حقیقت جاذبه های میانرودان در دنیایباستان باعث مهاجرت و جذب اندیشه های نو و تازه به این سرزمین ثروتمند بوده است .
    نتیجه بحث بالا آن است که اینگونه تدفین ها،هرچند چند نه در طبقه سلطنتی ،اما در طبقه خاص ای متداول بوده است مردم عادی جامعه شهر سوخته نیز بدون شک برای ساخت و استفاده اشیاء تزیینی خود از سنت های محلی سود می برده اند مهره های ساخته شده از سنگ های نیمه گرانبها ی امروزی و بسیار گرانبهای دیروزی شهر سوخته به مصرف ساخت گردنبند ،بازوبند ،دستبند و یا پابند می رسیده اند و یا به شک مهره های مجرد و ایزوله تنها در کنار گردن یا لگن خاصره و یا پاهای مدفونین کار گذاشته می شده اند این همه ها داخل گورهای زنان و مردان و کودکان پیدا می شوند نکته قابل توجه انکه هیچ گونه سربند و یا سینه بند مزین به مهره ها آن چنان که در میانرودان و یا حتی در روستاهای امروزی تحت تسلط تازیان ، در یمن و عربستان و سواحل جنوبی خلیج فارس پیدا می شوند ، در این جا دیده نمی شوند و تنها در یک مورد خاص ، یعنی تدفین شماره 1703که در سال 1377 گروه باستان شناسان شهر سوخته و دهانه غلامان حفاری کرده اند این ظن می رود که مهره های پیدا شده مربوطه به منجوق دوزی پارچه و یا لباس زن مدفون شده است که صحت آن هم هنوز محل تردید است.
    مهره های شهر سوخته به شکل های مختلف و از مواد گوناگونی چون سنگ لاجورد ،فیروزه ، عقیق ،کریستال صخره ای ،کالسیت ،سنگ آهک ،مرمر،سنگ صابون،کلرایت،صدف های دریایی،استخوان فلز و در موارد نادری از لاء ساخته شده اند و مجموعه آن تشکیل دهنده گردنبند یا دستبندهایی از ترکیب چند سنگ با رنگ های مختلف بوده است بررسی های انجام شده نشان داده اند که مهره های بیشتر از سنگ لاجورد ،فیروزه و عقیق ساخته شده اند یکی از نکات بسیار مهم قابل اشاره آن است که در گورستان شهر سوخته و در گورهای صنعتگران ،جز مهره های مورد بحث ابزار کار این صنعتگران نیز حفظ شده است در تدفین شماره 2701 گروه سازمان میراث فرهنگی کشور در سال 1377 حفاری کرده اند تعداد قابل توجهی نوک مته ،اره، تراشه و قطعات نیمه تمام مهره ها و ابزارهای مورد لزوم سنگ تراش دیده شده است.
    در کارگاه های شهر سوخته که گاهی داخل خانه های مسکونی قرار داشته اند شکسته ها و خرده ریزه و تراشه های سنگ ها با تیغه های فلینت و نوک مته ها و نیز مهره های شکسته و ناقص و یا ناتمام در بخش های حفاری شده دیده می شوند . اما با گسترش شهر سوخته و تبدیل آن از یک شهر کوچک به پایتخت تمدنی رودخانه هیرمند نحو سازماندهی کار نیز به صورت رادیکالی تغیییر کرد آثار این تغییر و تبدیل از حدود سالهای 2700 به بعد دیده می شود که بقایا و اثر کار در مهره ها به شکل های مختلف در حیاط خانه ها ،فضای سرباز و اتاق ها کمتر و کمتر دیده می شود اما در کنار شهر و بخش غربی آن در همین تاریخ شاهد گسترش و پیدایی قسمت های کوچکی همانند راسته های بازارها هستیم که محل کار و داد و ستد صنعتگران بوده است در همین جاهاست که کارگاه های سنگ تراشی،سفالگری ،فلز کاری و مهره ی سازی ایجاد شده و نیز طی همین دوره است که در شهر خانه های حصار دار و بناهای بسیار بزرگی ساخته می شود این نکته که لایه های بالایی شهر ، به ویژه پس از متروک شده کامل آن حتی در زیر کف اتاق ها در اثر فرسایش باد از بین رفته اند کار تشخیص علت این خرابی و متروک شدن آن را مشکل می کند واز سوی دیگر آگاه نیستیم که بر سر طبقه صنعتگر و کارگر این شهر چه آمده است اما متون میانرودانی اواخر هزاره سوم و اوائل هزاره دوم بدون کمترین اشاره به این حوادث ، در آن زمان می نویسند که سنگ لاجورد و عقیق و سایرمحصولات ملوخا که بنا به تصورات برخی از باستان شناسنان در بخش های جنوب غربی تمدن هندی واقع شده بود از حاصلخیز تر و پر رونق تر باشد تا در این سرزمین های جدید تر بتوانند به کارهای سنتی خود ادامه دهند در حال حاضر و حتی با توجه به پژوهش های باستان شناسان درباره محل ملوخا که جانشین ارت شده و برخی آن را با سواحل عمان و برخی دیگر آن را با سواحل جنوبی هندوستان برابر می دانند سخن نمی گوییم اما برخی از شواهد باستان شناختی ، که بتوانیم محل شهر ملوخارا که جانشین ارت شده است جستجو کنیم.
    روش کار در روی سنگ فیروزه
    روش کار در روی سنگ فیروزه و سنگ لاجورد تقریبا یکسان بوده و احتمالا در کارگاه های مشترکی انجام می گرفته ، اما چنان که بیشتر نیز گفته شد مقدار فیروزه در شهر سوخته از سنگ لاجورد بسیار کمتر بوده است . یکی از تفاوت های اساسی فیروزه با سنگ لاجورد آن است که اگر فیروزه مدت زمان بسیار طولانی در معرض اکسیژن و هوا قرار گیرد به تدریج رنگ خود را از دست داده و پودر می شود تفاوت دیگر در اندازه های این سنگ ها درزمان استخراج آنهاست و چون سنگ فیروزه در زمان استخراج به اندازه های کوچک و حداکثر به بزرگ تخم پرندگان به دست می آمده و یا حداقل قطعات پیدا شده در کاوش ها از این اندازه بزرگتر نبوده اند نیازی به برش اولیه و قطعه قطعه شدن نداشته است.
    همانند تپه حصار ، در شهر سوخته نیز، کار سوراخ کردن مهره های فیروزه با همان روش و همان نوک مته های مورد استفاده برای کار در روی سنگ لاجورد ، انجام می گرفته است در روی هیچ یک از نوک مته های پیدا شده در شهر سوخته اثر پودر فیروزه دال بر استفاده از این مته ها برای سوراخ کردن مهره های فیروزه ای دیده نشده اما از آنجا که در روستاهای آسیای مرکزی نزیدک به معادن فیروزه قزل قوم ازبکستان و در تمدن کلته مینار همزان با شهر سوخته از همان ابزار و همان روش برای سوراخ کردن فیروزه استفاده می شده می توانیم این روش کار را در مورد شهر سوخته نیز صادق بدانیم.
    روش کار در روی عقیق
    برای کار در روی سنگ های عقیق ،مراحل دیگر و ابزاری کاملا متفاوت با کار برروی سنگ لاجورد و فیروزه و لازم بوده است علی رغم مصرف بسیار بالای عقیق در جوامع باستانی ، به دلیل وجود معادن نسبتا زیاد این سنگ ، روش کار و تکنیک ساخت اشیاء عقیقی از دشت های سند تا میانرودان و طبعا شهر سوخته یکسان بوده است . کارگاه ها و گورهای صنعتگران عقیق در اور و اوروک و کیش و شهداد و شوش و شهر سوخته و چانهودارو و لوتا همگی نشان از وجود این کارگاه ها و این صنعتگران می دهند.
    برای ساخت مهره های عقیق ، ابتدا قطعات قلو سنگ های پیدا شده در بستر رودخانه ها و بلوک های رگه دار را جمع آوری می کردندو سپس همانند هسته های اولیه و اصلی سنگ چخماق و بر مبنای بزرگی و کوچکی آنها را می آورده اند این مهره ها سپس ساییده شده و به شکل استوانه ای یا کروی و گاهی به شکل دیسک درمی آمده اند.
    سایش این سنگ با ساییدن آن در روی سنگ های سخت متامورفیک صخره ای انجام می گرفته که اثر خراش آنها در صورت عدم سایش و صیق دادن در مرحله بعدی برروی مهره های عقیق نیمه تمام و یا شکسته دیده می شوند کار سوراخ کردن مهره عقیق نیز مانند مهره های لاجور وفیروزه پس از انجام صیقل نهایی آن آغاز می شده .و برای این کار از نوک مته هایی به طول 2 تا 4 سانتی متر به قطر 2 تا 4 میلی نتر استفاده می شده است این نوک مته ها بسیار مقاوم ت از نوک مته های استفاده شده برای لاجورد و فیروزه بوده اند با گذشت زمان و استفاده زیاد از نوک مته ها برای سوراخ کردن عقیق ها کیفیت آنها مرغوب تر و قابلیت کاربردی آنها بهتر می شده است زیرا به شکل استوانه ای کاملا صاف و لوله ای در می آمده و طول آنها نیززیادتر می شده است روش سوراخ کردن مهره های عقیق همان روش ایجاد دو سوراخ از دو سوی مهره بوده که اجازه می داده سوراخ های حتی به عمق حدود 10سانتی متر در روی مهره های عقیق ایجاد شود در موقع سوراخ کردن ، به تناوب ابتدا دی ریک سو و بعد در سوی دیگر مهره، سوراخ های اولیه ای به عمق یک سانتی متر حفر می شده و سپس مرتب محل نوک مته از یک سو به سوی دیگر جابه جا می شده تا هر دو سوراخ به هم راه پیدا کنند عمل سوراخ کردن به این دلیل از یک سو انجام نمی گرفته که از فشار زیاد بر یک سوی مهره کاسته شودبه این ترتیب خطر شکستن آن کمتر شود.
    گورهای مختلفی متعلق به سنگ تراشان شهر سوخته پیدا شده است گور شماره 12 مربوط به سال های2500-2400سال پیش از میلاد مربوط به یک سنگ تراش بوده است گور شماره 77(2400تا2300پیش از میلاد) مربوط به یک عقیق تراش و مهره ساز کلرایت و گورشماره 2701 مربوط به مهره ساز دیگری بوده که وسایل و ابزار کار و مواد اولیه کار وی همگی در انبانی احتمالا چرمی ، که پوسیده و از بین رفته است در زیر پای وی دفن شده بوده است.
    با بررسی آثار باقی مانده سنگی می توان به نتایج گوناگونی رسید که حاصل نظم و نظام نوین اجتماعی (شهرنشینی) بوده که عبارتند از تجارت و مبادله کالا با سرزمین هایی در فاصله های مختلف ، ایجاد تخصص و کار تمام وقت صنعتگران در شهر ها که با جداسازی کارگاه های صنعتی از محله های دیگر شهر صورت می گرفته و بالا خره تقسیم بندی طبقاتی اجتماعی و افراد صنعتگر بر اساس نوع کاری که انجام می داده اند.
    مهر های شهر سوخته
    در ميان اشياء پيدا شده تعداد قابل توجهي اشياء و ابزاري كه از آنها مي توان با عنوان ابزار كنترل و قدرت نام برد پيدا شده اند. اين گروه از اشياء را مهر هاي مختلف، اثر مهر، اثر مهر و موم و طناب كشي ظروف بزرگ و در هاي اتاقها و انبارها ، سرپوشهاي مهر شده،
    ديسك هاي مثلث و گرد محاسباتي و مانند آن تشكيل ميدهند. طناب و حصير، نشان دهنده استفاده از آنها براي مهر كردن در انبار ها و يا ظروف بسيار بزرگ انباري بوده است. آثار مهر در روي دهانه ظروف كوچكتر با حجم هاي بسيار كوچك نيز بصورت ديسك هاي گلي گرد و مهر شده ديده شده اند.

    كليه بقاياي مهر و موم هاي پيدا شده در بناهاي يادماني توسط مهر هاي سنگي و فلزي مهر شده اند. بيشتر اثر مهر ها نشان از شكل هندسي مهر ها دارند كه چهار گوش يا مربع بوده اند. نقوش مهر ها ي فلزي بيشتر هندسي ميباشند اما اثر مهر هاي ديگري كه داراي نقشهاي گياهي، جانوري يا نقش پرنده هستند نيز در ميان نمونه ها ديده شده است. اطلاعات بدست آمده از اين مهر ها و اثرات آنها از نظرهاي گوناگون مهم ميباشند و بويژه براي تصحيح گاهنگاري و پيدا كردن مسير ارتباطات خارجي شهر بكار گرفته مي شوند.
















  13. #43
    Registered User alef آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Feb 2008
    نگارشها
    286

    پاسخ : ايران شناسي

    با تشكر از دوستان فكر نمي كردم اين تايپيك مثل تايپيك اخبار و مسائل پزشكي روزي كه زدم مورد استقبال قرار گيرد.تشكر مي كنم از همه ي دوستان.با وجود اين كه من تقريبا از اين جا نااميد شدم.چرا؟چون چيزي كه اين جا مهمه تعداد پسته و نه پست مفيد و سازنده.دليلش؟من دو تا تايپيك سازنده و مفيد زدم همه آمدند از بغلش استفاده كردند و به جايي رسيدند اما دريغ از يك تشكر و ....بگذريم......موفق باشيد دوستان
    یا علی مدد
    -------------------------------------------------
    اخبار ومسائل پزشکی روز
    --------------------------------------------------
    برای برگرداندن نام خليج فارس به نقشه ماهواره اي و آنلاين گوگل ارت نياز به 1 ميليون امضا است.لطفا كليك نمائيد.
    -------------------------------------------

  14. #44
    همکار بازنشسته بخش Dark Side of Eden mana sama آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jun 2008
    محل سکونت
    konoha
    نگارشها
    714

    پاسخ : ايران شناسي

    کتیبه بیستون



    بند۱/سطر1-3من داريوش، شاه بزرگ، شاه پارس، شاه سرزمين ها، پسر ويشتاسپ، نوه ي ارشام، هخامنشي.


    بند2/3-6داريوش شاه گويد: پدر من ويشتاسپ، پدر ويشتاسپ ارشام، پدر ارشام آريارمنه، پدر آريارمنه چيش پيش هخامنش است.
    بند3/6-8داريوش شاه گويد: از اين رو ما هخامنشي ناميده مي شويم. ما از ديرباز بزرگ بوده ايم. از ديرباز دودمان ما شاهي بود.
    بند4/8-11داريوش شاه گويد: هشت تن از دودمان ما پيش از اين شاه بودند. من نهمين آنها هستم. ما پشت در پشت شاه بوده ايم.
    بند5/11-12داريوش شاه گويد: من به خواست اهورامزدا شاه شدم. اهورامزدا شاهي را به من داد.
    بند6/12-17داريوش شاه گويد: اين است سرزمين هايي كه به بخشايش اهورامزدا به من رسيده است و من در اين سرزمين ها شاه هستم: پارس، خوزيه(عيلام)، بابل، آشور، عربيه، مصر، دريانشينان، اسپارت/ سارد/ ليدي، يونان، ماد، ارمنيه، كاپادوكيه (آناتولي امروزي)، پارت، زرنگ(سيستان)، هرات (آريان)، خوارزم، باكتريا(بلخ)، سغد، قندهار، سكا، پنجاب، آراخوزي(شايد ناحيه ي علياي رود هيرمند)، مكا (مكران= جنوب بلوچستان). روي هم 23 سرزمين.
    بند7/17-20داريوش شاه گويد: اين است سرزمين هايي كه خود را پيرو مي خوانند. به خواست اهورامزدا به فرمان من هستند و خراج مي دهند. آنچه آنان را گفتم، چه در شب و چه در روز انجامش دادند.
    بند8/20-24داريوش شاه گويد: در اين سرزمين ها هر آن مردي كه شايسته بود، او را پاداش دادم و هر آن كس را كه پيمان شكن بود، او را سخت گوشمال كردم. به خواست اهورامزدا اين سرزمين ها قانون مرا گرامي داشتند. همانگونه كه به آنان گفتم؛ همانگونه انجام دادند.
    بند9/24-36داريوش شاه گويد: اهورامزدا اين شاهي را به من داد. اهورامزدا مرا ياري داد تا اين پادشاهي را استوار سازم. به خواست اهورامزدا اين پادشاهي را دارم.
    بند10/26-35داريوش شاه گويد: اين است آن كارهايي كه پس از پادشاهي به انجام رسانيدم: پسر كوروش به نام كمبوجيه از دودمان ما اينجا شاه بود اين كمبوجيه برادري داشت به نام برديا كه با كمبوجيه از يك مادر و از يك پدر بودند. آنگاه كمبوجيه اين برديا را كشت. هنگامي كه كمبوجيه برديا را كشت؛ مردم نمي دانستند كه برديا كشته شده است. سپس كمبوجيه به مصر رفت. هنگامي كه كمبوجيه رهسپار مصر شد؛ مردماني پيمان شكن شدند و در كشور، در پارس و ماد و ديگر سرزمين ها دروغ فراوان شد.
    بند11/35-43داريوش شاه گويد: آنگاه يك مرد مگوس (مجوس=مغ) بنام گئومات در پئيشي يااووادا و كوهي به نام اركدريش شورش كرد. انگاه كه او شورش كرد، 14 روز از ماه وي يخنه گذشته بود. او به مردم به دروغ مي گفت كه من برديا پسر كوروش برادر كمبوجيه هستم. سپس همه ي سپاهيان ياغي شدند و از كمبوجيه به سوي او رفتند. هم پارس، هم ماد و هم ديگر سرزمين ها. او شاهي را براي خود ربود. آنگاه كه او شاهي را بدست گرفت، 9 روز از ماه گرمپده گذشته بود. پس از آن كمبوجيه به مرگ خودش درگذشت.
    بند12/43-48داريوش شاه گويد: اين پادشاهي كه مغ گئومات از كمبوجيه گرفت، از ديرباز به دودمان ما بايسته بود. مغ گئومات بر پارس و ماد و ديگر سرزمين ها دست انداخت و آن ها را از كمبوجيه گرفت و از آن خود كرد. او شاه شد.
    بند13/48-61داريوش شاه گويد: هيچ مردي، نه پارسي و نه مادي و نه از دودمان ما نبود كه شاهي را از دست مغ گئومات بازپس گيرد. مردم از او بسيار مي ترسيدند چرا كه او كساني كه برديا را از پيش مي شناختند، مي كشت. از آن روي مردم را مي كشت كه هيچ كس نداند من برديا پسر كوروش نيستم. هيچ كس توان نداشت كه درباره ي مغ گئومات سخن بگويد. تا اينكه من سر رسيدم. آنگاه من از اهورامزدا ياري خواستم. اهورامزدا مرا ياري كند. آن هنگام ده روز از ماه بگيادئيش گذشته بود كه من با چند مرد، مغ گئومات و همه ي همدستانش را كشتم. در دژ سيكيئووتيش در ناحيه ي نسا در ماد او را كشتم. شاهي را از او پس گرفتم. به خواست اهورامزدا من شاه شدم. اهورامزدا پادشاهي را به من داد.
    بند14/61-71داريوش شاه گويد: پادشاهي اي را كه از دودمان ما گرفته شده بود؛ دگر باره بر پاي كردم. چنان در جايش استوار نمودم كه پيش از آن بود. آيين هاي را كه مغ گئومات از ميان برده بود، پايدار كردم. من چراگاه ها و رمه ها و كاركنان و خانه هايي را كه مغ كئومات از مردم گرفته بود، به انان بازگرداندنم. من مردمان را در جايشان استوار نمودم. هم پارس و هم ماد و هم سرزمين هاي ديگر را. من آنچه را كه به تاراج رفته بود؛ به همان گونه كه پيش از آن بود، باز پس گرداندنم. اين كاري بود كه من به خواست اهورامزدا انجام دادم. كوشيدم كه خانه/ دودمان/ ميهن خود را در جاي خود استوار نمايم؛ همانگونه كه پيش از اين بود. من به خواست اهورامزدا، چنان كوشيدم تا توانستم نگذارم مغ گئومات خانه ي ما را تباه كند.
    بند15/71-72داريوش شاه گويد: اينست آنكه پس از شاهي انجام دادم.
    بند16/72-81داريوش شاه گويد: پس از آنكه من گئومات مغ را كشتم؛ مردي به نام آثرينه پسر اوپدرمه در خوزيه شورش كرد. او به مردم مي گفت: من در خوزيه شاه هستم. سپس خوزيان شورشي شدند و به سوي آثرينه رفتند. او در خوزيه شاه شد. همچنين مردي بابلي به نام نديتبئيره پسر آئينه ايره در بابل شورش كرد. او مردم را چنين مي فريفت كه من نبوكدنصر پسر نبونيد هستم. سپس همه ي مردم بابل به سوي او رفتند. بابل نافرمان شد و او پادشاهي را در بابل به دست گرفت.
    بند17/81-83داريوش شاه گويد: سپس من پيكي به خوزيه فرستادم. آثرينه بسته به نزد من آورده شد. من او را كشتم.
    بند18/83-90داريوش شاه گويد: آنگاه من به سوي نديتبئيره كه خود را نبوكدنصر مي خواند؛ به بابل رهسپار شدم. سپاه نديتبئيره دجله را در دست داشت و در آنجا ايستاده بود. رودخانه درخور ناوراني بود. آنگاه من سپاهيان را سوار بر مشكائووه ها (ناوهاي رودخانه رو با مشك هاي باد شده) كردم و ديگران را همراه با شتران و اسبان بر برخي ديگر نشاندم. اهورامزدا مرا ياري داد. بخواست اهورامزدا از دجله گذشتم. در آنجا سپاه نديتبئيره را شكست دادم. آنگاه كه نبرد كرديم، 26 روز از ماه آثري يادي يه گذشته بود.
    بند19/90-96داريوش شاه گويد: آنگاه من رهسپار بابل شدم. هنوز به بابل نرسيده بودم كه نديتبئيره كه خود را نبوكدنصر مي ناميد، با سپاه خود به شهر زازانه در نزديكي اوفراتو (فرات) رسيد تا با من نبرد كند. پس ما نبرد كرديم. اهورامزدا مرا ياري داد. بخواست اهورامزدا من سپاه نديتبئيره را سخت شكست دادم. ديگران به آب افتادند و آب آنها را برد. آنگاه كه من نبرد كردم، 2 روز از ماه انامكه گذشته بود.
    ستون دوم
    بند1/1-5داريوش شاه گويد: پس از اين نديتبئيره با چند سوار گريخت و به بابل رفت. آنگاه من به بابل رفتم. بخواست اهورامزدا هم بابل را گرفتم و هم نديتبئيره را. پس از ان نديتبئيره را در بابل كشتم.
    بند2/5-8داريوش شاه گويد: آنگه كه من در بابل بودم؛ اين سرزمين ها بر من شورشي شدند: پارس، خوزيه، ماد، آشور، مصر، پارت، مرو، ثتگوش و سكا.
    بند3/8-11داريوش شاه گويد: مردي به نام مرتي يه پسر چچخرائيش از شهر كوگنكا در پارس بود، او در خوزيه شورش كرد و به مردم مي گفت كه من ايمنئيش شاه خوزيه هستم.
    بند4/11-13داريوش شاه گويد: آن هنگام من در نزديكي خوزيه بودم. خوزيان از من ترسيدند. آن مرتي يه را كه سردسته ي آنان بود؛ گرفتند و كشتند.
    بند5/13-17داريوش شاه گويد: مردي مادي به نام فرورتيش در ماد برخاست و به مردم گفت كه من خشثريته از دودمان هووخشتره هستم. سپس سپاهيان مادي كه در تختگاه بودند بر من شوريدند و به سوي فرورتيش رفتند. او در ماد شاه شد.
    بند6/18-29داريوش شاه گويد: سپاه مادي و پارسي زير فرمان من كم بود. پس از آن من سپاه فرستادم. فرماندهي آنان را به يك نفر پارسي پيرو من به نام ويدرنه سپردم. به آنان گفتم برويد و سپاه ماد را كه خود را از من نمي دانند، در هم بشكنيد. آنگاه ويدارنا با سپاهيانش رهسپار شدند. هنگامي كه به ماد رسيد؛ در شهري به نام ماروش در ماد، با مادان نبرد كرد. آن كسي كه سركرده ي مادها بود، در آن زمان در آنجا نبود. اهورامزدا مرا ياري داد. به خواست اهورامزدا سپاه من به سختي سپاه شورشيان را در هم شكست. آنگاه كه اين نبرد آغاز گرديد، 27 روز از ماه انامكه گذشته بود، پس از آن سپاه من در سرزميني به نام كمپنده در ماد، براي من درنگ كردند تا كه من به ماد رسيدم.
    بند7/29-37داريوش شاه گويد: يك ارمني پيرو من به نام دادرشي را به ارمنيه فرستادم و او را گفتم كه برو و سپاه شورشياني را كه خود را از من نمي دانند، در هم شكن. پس از آن دادرشي رهسپار شد. آنگاه كه او به ارمنيه رسيد؛ شورشيان گرد آمدند تا براي نبرد با دادرشي پيش آيند. در دهي به نام زوزه در ارمنيه نبرد كردند. اهورامزدا مرا ياري داد. بخواست اهورامزدا سپاه من به سختي سپاه شورشيان را شكست داد. آنگاه كه نبرد درگفت، 8 روز از ماه ثورواهره گذشته بود.
    بند8/37-42داريوش شاه گويد: براي دومين بار شورشيان گرد آمدند تا رهسپار نبرد با دارشي شوند. آنان در دژ تيگره در ارمنيه نبرد كردند. اهورامزدا مرا ياري كرد. بخواست اهورامزدا سپاه من به سختي سپاه شورشيان را در هم شكست. آنگاه كه اين نبرد آغاز شد، 18 روز از ماه ثورواهره گذشته بود.
    بند9/42-49داريوش شاه گويد: براي سومين بار شورشيان گرد آمدند تا رهسپار نبرد با دادرشي شوند. آنان در دژ ايوما در ارمنيه نبرد كردند. اهورامزدا مرا ياري كرد. به خواست اهورامزدا سپاه من به سختي سپاه شورشگران را در هم شكست. آنگاه كه اين نيرد آغاز شد، 9 روز از ماه ثائيگرچيش گذشته بود. پس از اين دادرشي در ارمنيه براي من درنگ كرد تا اينكه من به ماد رسيدم.
    بند10/49-57داريوش شاه گويد: سپس يك پارسي پيرو من به نام وئوميسه را به ارمنيه فرستادم و او را چنين گفتم كه برو و سپاه شورشياني را كه خود را از من نمي دانند، در هم شكن. پس از ان وهوميسه رهسپار شد. آنگاه كه او به ارمنيه رسيد، شورشگران گرد امدند تا براي نبرد با وئوميسه پيش آيند. در سرزميني به نام ايزلا در آشور نبرد كردند. اهورامزدا مرا ياري داد. بخواست اهورامزدا سپاه من به سختي سپاه شورشيان را شكست داد. آنگاه كه نبرد درگرفت، 15 روز از ماه آنامكه گذشته بود.
    بند11/57-63داريوش شاه گويد: براي دومين بار شورشيان گرد آمدند تا رهسپار نبرد با وئوميسه شوند. آنان در سرزمين ائوتي ياره در ارمنيه نبرد كردند. اهورامزدا مرا ياري داد. بخاست اهورامزدا سپاه من به سختي سپاه شورشيان را نابود كرد. آنگاه كه اين نبرد آغاز شد، ماه ثورواهره رو به پايان بود. پس از اين وئوميسه در ارمنيه برايم درنگ كرد تا اينكه من به ماد رسيدم.
    بند12/64-70داريوش شاه گويد: پس آنگاه من از بابل در امده به ماد رفتم. آنگاه كه به ماد رسيدم، فرورتيش كه خود را شاه ماد ناميده بود، با سپاه خود به شهر كدرش در ماد درآمد تا با من نبرد كند. سپس ما نبرد كرديم. اهورامزدا مرا ياري داد. يخواست اهورامزدا من به سختي سپاه فرورتيش را شكست دادم. آنگاه كه نبرد كرديم 25 روز از ماه ادوكنئيشه گذشته بود.
    بند13/70-78داريوش شاه گويد: سپس فرورتيش با سوارن كمي گريخت و به سرزمين رگا(ري) در ماد روانه شد. آنگاه من سپاهي به دنبالش فرستادم. فرورتيش دستگير و به نزد من آورده شد. من بيني، گوش ها و زبان او را بريدم و يك چشم او را در آوردم. او دست بسته بر دروازه نگاه داشته شد و همه ي مردم او را ديدند. پس از آن او را در هگمتانه دار زدم و مردان برجسته ي همدست او را در درون دژي در هگمتانه آويزان كردم.
    بند14/78-91داريوش شاه گويد: مردي به نام چيثرتخمه از اسگرتي بر من نافرمان شد. او چنين به مردم مي گفت كه من در اسگرتي پادشاه هستم. از دودمان هووخشتره هستم. آنگاه من سپاه پارسي و مادي را فرستادم. يك مادي پيرو من به نام تخمسپاده را سردار آنان كردم. به انان چنين گفتم كه برويد و اين سپاه شورشي را كه خود را از من نمي دانند؛ در هم شكنيد. آنگاه تخماسپاده با سپاه رهسپار شد و با چيثرتخمه نبرد كرد. اهورامزدا مرا ياري داد. بخواست اهورامزدا سپاه من سپاه شورشي را فروكوبيد و چيترنخمه را گرفت و او را به نزد من آورد. سپس من بيني و گوش او را بريدم و يك چشم او را درآوردم. او دست بسته بر دروازه نگاه داشته شد و همه ي مردم او را ديدند. پس از ان او را در اربئيرا دار زدم.
    بند15/91-92داريوش شاه گويد: اين است كاري كه من در ماد انجام دادم.
    بند16/92-98داريوش شاه گويد: پارت و گرگان بر من شوريدند و خودشان را از آن فرورتيش خواندند. پدرم ويشتاسپ در پارت بود. سپاهيان او را رها كرده و ياغي شدند. آنگاه ويشتاسپ با سپاهي كه وفادارش بود، رهسپار شد. در شهري پارتي به نام ويشپه اوزاتيش با پارتيان نبرد كرد. اهورامزدا مرا ياري كرد. بخواست اهورامزدا، ويشتاسپ آن سپاه شورشي را به سختي در هم شكست. آنگاه كه آنان به نبرد آغازيدند، 22 روز از ماه وي يخته گذشته بود.
    ستون سوم
    بند1/1-9داريوش شاه گويد: سپس من سپاه پارسي را از ري به نزد ويشتاسپ فرستادم. چون اين سپاه به نزد ويشتاسپ فرا رسيد؛ ويشتاسپ اين سپاه را برگرفت و رهسپار شد. در شهري پارتي به نام پتيگربنا با شورشيان به نبرد شد. اهورامزدا مرا ياري داد. بخواست اهورامزدا ويشتاسپ به سختي سپاه شورشيان را در هم شكست. آنگاه كه اين نبرد آغاز شد، از ماه گرمپده 1 روز گذشته بود.
    بند2/9-10داريوش شاه گويد: سپس آن سرزمين از آن من شد. اين است آن كاري كه من در پارت انجام دادم.
    بند3/10-19داريوش شاه گويد: سرزميني به نام مرو بر من شوريد. مردي از مرو به نام فراده را به سرداري برگزيدند. سپس من يك پارسي پيرو خودم با نام دادرشي كه شهربان بلخ بود به رويارويي با او فرستادم او را چنين گفتم كه برو و سپاهي كه خود را از من نمي داند، در هم شكن. پس از ان دادرشي با سپاه رهسپار شد و با مروزيان نبرد كرد. اهورامزدا مرا ياري داد. بخواست اهورامزدا سپاه من به سختي آن سپاه شورشيان را شكت داد. آنگاه كه نبرد درگرفت، 23 روز از ماه آثري يادي يه گذشته بود.
    بند4/19-21داريوش شاه گويد: سپس آن سرزمين از آن من شد اين است آن كاري كه من در بلخ انجام دادم.
    بند5/21-28داريوش شاه گويد: مردي به نام وهيزداته در شهر تاروا در سرزمين يئوتي يا در پارس مي زيست. او دوباره در پارس آشوب بر پا كرد. او چنين به مردم مي گفت كه من برديا پسر كوروش هستم. سپس سپاه پارسي كه در تختگاه بود و پيش از آن يدا/يدايا آمده بود، بر من شوريد و به سوي وهيزداته رفت. او در پارس شاه شد.
    بند6/28-40داريوش شاه گويد: آنگاه من سپاه پارسي و مادي را كه در فرمان من بودند؛ گسيل داشتم. يك پارسي پيرو خودم به نام ارتوردي يه را سردار آنان كردم. ديگر سپاهيان پارسي به دنبال من، روانه ي ماد شد. سپس آرتوردي يه با سپاه خود رهسپار پارس شد. آنگاه كه او به شهري به نام رخا در پارس فرا رسيد؛ در آنجا آن وهيزداته كه خود را برديا مي ناميد، با سپاه خود براي نبرد با آرتوردي يه درآمد. و سپس به نبرد شدند. اهورامزدا مرا ياري داد. بخواست اهورامزدا سپاه من به سختي سپاه وهيزداته را در هم شكست. آنگاه كه نبرد درگرفت، 12 روز از ماه ثورواهره گذشته بود.
    بند7/40-49داريوش شاه گويد: سپس وهيزداته با سواران كمي گريخت و به پئيشي يا اووادا رفت. در آنجا سپاهي را آماده ساخت و رهسپار شد تا با آرتوردي يه نبرد كند. در كوهي به نام پرگه به نبرد شدند. اهورامزدا مرا ياري داد. بخواست اهورامزدا سپاه من به سختي سپاه وهيزداته را درهم شكست. آنگاه كه نبرد آنان آغاز شد، 5 روز از ماه گرمپده گذشته بود. وهيزداته و همدستان برجسته ي او را دستگير كردند.
    بند8/49-52داريوش شاه گويد: سپس من وهيزداته و مرداني كه همدستان برجسته ي او بودند را در شهري به نام اووادئيچيه در پارس به دار آويختم.
    بند9/52-53داريوش شاه گويد: اين است آنچه كه به دست من در پارس انجام شد.
    بند10/54-64داريوش شاه گويد: آن وهيزداته كه خود را برديا مي خواند، به رويارويي با شهربان پيرو من در آراخوزي به نام ويوانه سپاه گسيل داشت. او مردي را سردار آنان كرد و به ايشان گفت كه برويد و ويوانه و سپاهي را كه خود را از آنم داريوش مي داند، در هم شكنيد. سپس آن سپاهي كه وهيزداته گسيل داشته بود؛ رهسپار شد تا با ويوانه به نبرد درآيد. آنان در دژي به نام كاپيشكانيش نبرد كردند. اهورامزدا مرا ياري داد. بخواست اهورامزدا سپاه من به سختي سپاه شورشگران را درهم شكست. آنگاه كه نبرد آنان درگرفت، 13 روز از ماه آنامكه گذشته بود.
    بند11/64-69داريوش شاه گويد: پس از آن دگرباره شورشيان گرد آمدند و رهسپار نبرد با ويوانه شدند. در سرزميني به نام گندوتوه نبرد كردند. اهورامزدا مرا ياري داد. بخواست اهورامزدا سپاه من به سختي سپاه شورشيان را درهم شكست. آنگاه كه نبرد آنان درگرفت، 7 روز از ماه وي يخنه گذشته بود.
    بند12/69-75داريوش شاه گويد: پس از ان، مردي كه سردار آن سپاهي بود كه از سوي وهيزداته به رويارويي با ويوانه گسيل شده بود؛ با اندك سواراني گريخت. او به راه افتاد و از كنار دژي به نام ارشادا در آراخوزي گذشت. آنگاه ويوانه با سپاهي به دنبال آنها رفت. در آنجا او را بگرفت و مرداني كه همدستان برجسته اش بودند را كشت.
    بند13/75-76داريوش شاه گويد: آنگاه اين سرزمين از آن من شد. اين است آنچه در آراخوزي به دست من انجام شد.
    بند14/76-83داريوش شاه گويد: هنگامي كه من در پارس و ماد بودم؛ بابليان دوباره بر من شوريدند. مردي ارمني به نام ارخه پسر هلديته در سرزميني بنام دوباله در بابل شورش كرد. در آنجا چنين به مردم دروغ مي گفت كه من نبوكدنصر پسر نبونيد هستم. آنگاه بابليان بر من نافرمان شدند و به سوي آن ارخه رفتند. او بابل را گرفت. او شاه بابل شد.
    بند15/83-92داريوش شاه گويد: پس آنگاه من سپاهي به بابل گسيل داشتم. يك پارسي پيروخودم به نام ويدفرنا را به سرداري آنان برگزيدم و به آنان چنين گفتم كه برويد و آن سپاه بابلي را كه نمي خواهد خود را از من بداند؛ درهم شكنيد. پس ويدفرنا با سپاهي به بابل روانه شد. اهورامزدا مرا ياري داد. بخواست اهورامزدا، ويدفرنا بابليان را شكست داد و آنان را ببسته و بياورد. 22 روز از ماه وركزنه گذشته بود آنگاه كه ارخه كه خود را به دروغ نبوكدنصر مي ناميد و مرداني كه همدستان برجسته ي او بودند را دستگير كرد. من فرمان دادم آن ارخه و مردماني كه همدستان برجسته اش بودند را در بابل به دار آويزند.
    ستون چهارم
    بند1/1-2داريوش شاه گويد: اين است آن كاري كه من در بابل انجام دادم.
    بند2/3-31داريوش شاه گويد: اين است آنچه كه من به خواست اهورامزدا در همان 1 سال پس از پادشاهي انجام دادم. 19 نبرد كردم. بخواست اهورامزدا من آنان را شكست دادم و 9 شاه را دستگير كردم. يك مغ بنام گئومات بود. او به دروغ چنين گفت :" من برديا پسر كوروش هستم." او پارس را شوراند. يك خوزي بنام آثرينه بود. او به دروغ چنين گفت:" من شاه خوزيه(عيلام) هستم." او خوزيه را شوراند. يك بابلي بنام نديتبئيره بود. او به دروغ چنين گفت:" من نبوكدنصر پسر نبونيد هستم." او بابل را شوراند. يك پارسي بنام مرتي يه بود. او به دروغ چنين گفت:" من ايمنيش شاه خوزيه هستم." او خوزيه را شوراند. يك مادي به نام فرورتيش بود. او به دروغ چنين مي گفت:" من خشثريته از دودمان هووخشتره هستم." او ماد را شوراند. يك ساگارتي بنام چيثرتخمه بود. او به دروغ چنين مي گفت:" من شاه ساگارتي هستم، ازدودمان هووخشتره هستم." او ساگارتي را شوراند. يك مروزي بنام فراده بود. او به دروغ چنين مي گفت:" من شاه مرو هستم." او مرو را شوراند. يك پارسي بنام وهيزداته بود. او به دروغ چنين گفت:" من برديا پسر كوروش هستم." او پارس را شوراند. يك ارمني بنام ارخه بود. او به دروغ چنين مي گفت:" من نبوكدنصر پسر نبونيد هستم. او بابل را شوراند.
    بند3/31-32داريوش شاه گويد: اين 9 شاه را در اين نبرد ها دستگير كردم.
    بند4/32-36داريوش شاه گويد: اين است سرزمين هايي كه شوريدند. دروغ اينان را شورشي كرد و به مردم دروغ گفتند. آنگاه اهورامزدا آنان را بدست من سپرد. من با آنان آن گونه كه خواستم بود، رفتار كردم.
    بند5/36-40داريوش شاه گويد: تو كه پس از اين شاه خواهي شد؛ خود را با همه ي توان از دروغ پاس دار. اگر چنين مي انديشي كه سرزمين من در آسايش باشد؛ مرد دروغزن را سخت گوشمالي ده.
    بند6/40-43داريوش شاه گويد: اين است آنچه كه من كردم. بخواست اهورامزدا در همان 1 سال كردم. تويي كه از اين پس اين نبشته را خواهي خواند؛ آنچه من كرده ام تو را باور شود. مبادا اين را دروغ انگاري.
    بند7/43-45داريوش شاه گويد: من به شتاب به اهورامزدا روي مي آورم كه آنچه من در همان يك سال كردم، راست است، نه دروغ.
    بند8/45-50داريوش شاه گويد: بخواست اهورامزدا و من، كارهاي زياد ديگري هم كرده شد كه در اين نبشته نوشته نشده است. از آن روي نوشته نشد، مبادا آنكه سپس كسي اين نبشته را بخواند و آنچه به دست من انجام شده در نگر او بسيار بيايد و اين او را باور نيايد و دروغ پندارد.
    بند9/50-52داريوش شاه گويد: آنان كه پيش از من شاه بودند؛ تا زنده بودند، چنان كار نكردند كه به دست من و به خواست اهورامزدا در همان يكسال كرده شد.
    بند10/52-56داريوش شاه گويد: اكنون كارهايي كه به دست من انجام شده را باور دار. آن را به مردم بازگوي و آن را پنهان نكن. اگر اين هدوگام(گزارش/بيانيه) را پنهان نداري و به مردم باز گويي؛ اهورامزدا ترا يار باشد. دودمان تو فزون شود و ديرزي باشي.
    بند11/57-59داريوش شاه گويد: اگر اين بيانيه را پنهان داري و به مردم باز نگويي؛ اهورامزدا ترا بزند و دودمان برايت نباشد.
    بند12/59-61داريوش شاه گويد: اين است آنچه من كردم. به خواست اهورامزدا در همان يك سال كردم. اهورامزدا مرا بپايد و ديگر خداياني كه هستند.
    بند13/61-67داريوش شاه گويد: اهورامزدا و ديگر خداياني كه هستند؛ از آن روي مرا ياري دادند كه من بدپيمان نبودم. دروغزن نبودم. شرور نبودم. نه من و نه خاندان من. به داد رفتار كردم. نه بر توانا و نه بر ناتوان خشونت نورزيدم. مردي كه با مردم من همراهي كرد؛ او را نيك نواختم و آنكه زيان رسانيد؛ او را سخت گوشمال دادم.
    بند14/67-69داريوش شاه گويد: تو كه از اين پس شاه خواهي شد؛ مردي را كه دروغزن است يا آنكه را شرور است دوست مباش. آنان را به سختي گوشمال ده.
    بند15/69-72داريوش شاه گويد: تويي كه از اين پس اين نبشته را كه من نويساندم و اين نگاره ها را مي بيني؛ مبادا آنها را تباه سازي. تا آنگاه كه توان داري آنها را به همين گونه نگاه دار.
    بند16/72-76داريوش شاه گويد: اگر تو اين نبشته و يا اين نگاره ها را ببيني و آنها را تباه نكني و تا هنگامي كه تو را توانايي هست، نگاهشان داري؛ اهورامزدا تو را يار باشد. دودمان تو افزون شود و ديرزي باشي و اهورامزدا تو را در هر آنچه كني، كامياب سازد.
    بند17/76-80داريوش شاه گويد: اگر تو اين نبشته و يا اين نگاره ها را ببيني و تباهشان كني و تا هنگامي كه توانايي داري، نگاهشان نداري؛ اهورامزدا تو را بزند. ترا دودمان نباشد و هر آنچه كني اهورامزدا آنرا براندازد.
    بند18/80-86داريوش شاه گويد: هنگامي كه من گئومات مغ را كه خود را برديا ناميده بود، كشتم؛ اينان مرداني بودند كه در آن هنگام آنجا بودند. اين مردان در آن هنگام همكاري كردند و پيروان من بودند: ويدفرنا پسر وايسپاره پارسي، اوتانه پسر ثوخره پارسي، گئوبرووه پسر مردوني يه پارسي، ويدرنه پسر بگابيگنه پارسي، بگبوخشه پسر داتووهيه پارسي، اردومنيش پسر وهئوكه پارسي.
    بند19/86-88داريوش شاه گويد: تويي كه پس از اين شاه خواهي شد؛ دودمان اين مردان را به نيكي نگه دار.
    بند20/88-92داريوش شاه گويد: بخواست اهورامزدا اين است نبشته اي كه من كردم. افزون بر اين به آريايي. هم بر روي پوست و هم بر روي چرم تصنيف شد. پيكره ي خودم را هم برساختم. تبارنامه ام را هم گزارش كردم. اين ها در پيش من نوشته و خوانده شد و گواهي شد. آنگاه من اين نبشته را به همه جا در ميان سرزمين ها فرستادم. مردم ياري كردند.
    ستون پنجم
    بند1/1-14داريوش شاه گويد: اين است آنچه كه من در دومين و سومين سال، پس از آنكه شاه شدم، انجام دادم. سرزميني به نام خوزيه شورشي شد. يك مرد خوزي به نام اتمئيته را سردار خود كردند. سپس من سپاه گسيل داشتم. يك مرد پارسي پيرو خودم بنام گئوبرووه را سردار آنان كردم. آنگاه گئوبرووه با سپاه رهسپار خوزيه شد. او با خوزيان نبرد كرد. آنگاه گئوبرووه خوزيان را بزد و آنان را در هم شكست سردار آنان را گرفت. او را به نزد من آورد و من او را كشتم. آنگاه اين سرزمين از آن من شد.
    بند2/14-17داريوش شاه گويد: آن خوزيان بدپيمان بودند و اهورامزدا از جانب آنان ستوده نمي شد. من اهورامزدا را مي ستودم. بخواست اهورامزدا من با آنان آنگونه كه خواستم بود رفتار كردم.
    بند3/18-20داريوش شاه گويد: كسي كه اهورامزدا را بستايد؛ چه در زندگي و چه پس از مرگ، آمرزش از آن او خواهد بود.
    بند4/20-30داريوش شاه گويد: آنگاه من با سپاه راهي ***تان شدم. بدنبال سكاييان تيزخود (داراي كلاه خود نوك تيز). اين سكاييان از پيش من برفتند. چون به رود رسيدم، آنگاه با همه ي سپاه به آن سوي رفتم. سپس من سكاييان را بسيار زدم و سردار ديگري از آنان را گرفتم. او دست بسته به نزد من آورده شد و من او را كشتم. همچنين سردار آنان به نام سكونخه را گرفتند و به نزد من آوردند و آنگاه من سرداري ديگر براي آنان برگزيدم. چنانكه خواست من بود. آنگاه آن سرزمين از آن من شد.
    بند5/30-33داريوش شاه گويد: آن سكاييان بدپيمان بودند و اهورامزدا را نمي ستودند. من اهورامزدا را مي ستودم. به خواست اهورامزدا من با آنان به آن گونه كه خواستم بود رفتار كردم.
    بند6/33-36داريوش شاه گويد: كسي كه اهورامزدا را بستايد؛ چه در زندگاني و چه بس از مردن، آمرزش از آن او خواهد بود.



    منبع:http://kshathrapavan.blogfa.com/post-18.aspx

    منشور کورش هخامنشی

    http://kshathrapavan.blogfa.com/post-3.aspx

  15. #45
    همکار بازنشسته بخش Dark Side of Eden mana sama آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jun 2008
    محل سکونت
    konoha
    نگارشها
    714

    پاسخ : ايران شناسي

    استان زنجان در زمره مناطق دیدنی ایران


    استان زنجان از استان‌های شمال غرب ایران است که به دلیل استقرار در محور ترانزیتى، نقطه ارتباط مرکز با غرب و شمال غربی کشور تلقی می‌شود. آزادراههای زنجان ـ تهران و زنجان ـ تبریز و راه‌آهن و فرودگاه موجب شده این استان به نقطه مهم ترانزیتی غرب کشور تبدیل شود.
    جاذبه های جهانگردی استان زنجان در تمام قسمت های آن پراکنده شده و می توان آنها را در شمار جاذبه های طبیعی، تاریخی، اجتماعی و فرهنگی مورد بررسی قرار داد. در این میان شهرستان های ابهر و زنجان مشهورترین جاذبه های گردشگری این استان را در خود جای داده اند.
    از نظر جاذبه های گردشگری وجود بنای عظیم و باشکوه سلطانیه که یکی از بزرگترین و مشهورترین بناهای اسلامی با عمری 700 ساله و از آثار ثبت شده ایران در فهرست میراث جهانی است، این استان را در صنعت گردشگری کشور حائز اهمیت بسیار کرده است.
    در زنجان صنایع دستی از رشد و شکوفایی چشمگیری برخوردارند. نمونه های بدیع، آفریده های دستان هنرمندان و متخصصان برجسته زنجانی در زمینه های چاقوسازی، فرشبافی، چاروق دوزی و ملیله کاری امروزه مایه سربلندی و مباهات موزه های بزرگ جهان است.
    رودهای مهم در این استان قزل اوزن، زنجانرود و ابهررود است. بلندترین نقطه استان در ارتفاعات تخت سلیمان (بیش از 3000 متر) و کمترین آن در قزل اوزن در گیلوان (نزدیک به 300 متر) است. مهمترین آثار تاریخی و باستانی استان زنجان شامل گنبد باشکوه سلطانیه، بازار زنجان، مجموعه رختشورخانه، مسجد جامع زنجان، مقبره قیدار نبی در خدابنده، آرامگاه احمد زهرنوش و امامزاده زیدالکبیر در ابهر است.
    آب و هوای استان زنجان به طور کلی سردسیر است، به طوری که در زمستان بسیار سرد و در تابستان معتدل است. فصول بهار و تابستان بهترین زمان برای گذراندن اوقات فراغت در این استان است. تنوع آب و هوایی این منطقه موجب ایجاد گونه های متفاوت زندگی جانوری شده است. وجود گونه های حیوانات وحشی و پرندگان مهاجر و جانوران آبزی، گردشگران بسیاری را در فصل شکار مجاز به این منطقه جذب می کند.
    غارهای استان عبارتند از: غار کتله خور و گلجیک و غار خرمنه سر. غار کتله خور که دیدنی ترین و بزرگترین غار منطقه است، یکی از زیباترین پدیده های طبیعی ایران محسوب می شود که در هشت کیلومتری جنوب خدابنده قرار گرفته است.
    از رودهای مهم استان قزل اوزن است که رودی جوشان و خروشان بوده و از کوههای کردستان سرچشمه می گیرد که پس از توقف در پشت سد منجیل نهایتا وارد دریای خزر می گردد. همچنین چشمه های آب معدنی استان عبارتند از چشمه آبگرم ونق، چشمه آبگرم ابدال، چشمه آبگرم گرماب و چشمه آبگرم حلب انگوران.

Tags for this Thread

علاقه مندی ها (Bookmarks)

علاقه مندی ها (Bookmarks)

قوانین ارسال

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست در پست خود ضمیمه کنید
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
بهشت انیمه انیمیشن مانگا کمیک استریپ