Animparadise بهشت انیمه انیمیشن مانگا

 

 


دانلود زیر نویس فارسی انیمه ها  تبلیغات در بهشت انیمه

صفحه 4 از 5 نخستنخست ... 2345 آخرینآخرین
نمایش نتایج: از شماره 46 تا 60 , از مجموع 65

موضوع: ايران شناسي

  1. #46
    farzane
    Guest

    پاسخ : ايران شناسي

    آبشار مارگون يكي از آبشارهاي معروف ايران
    آبشار مارگون که در مرز دو استان کهگیلویه و بویراحمد و فارس قرار دارد به دلیل قرار گرفتن در داخل تنگه زیبای مارگون و تعدد رگه های آبشاری که به درون دره می ریزند و به دلیل پوشش جنگلی و درختانی که در اطراف آبشار وجود دارد از دیگر آبشارهای این استان معروفتر است.

  2. #47

    پاسخ : ايران شناسي

    نقل قول نوشته اصلی توسط sensei kakashi hatake نمایش پست ها
    شهر اصفهان


    شهر اصفهان در جنوب شرقی تهران و حاشیه کویر لوت قرار دارد. طول جغرافیایی آن از رصد خانه گرینویچ 51 درجه و 35 دقیقه شرقی و عرض جغرافیای آن از استوا 32 درجه و 40 دقیقه شمالی است. از دوران قدیم به سبب حاصلخیزی اراضی خود که از آب فراوان زاینده رود سیراب می گردید، نقطه مهمی بوده است.
    عجب سوتی شهر اصفهان در جنوب شرقی تهران قرار داره معلومه این مطالب رو کسی نمیخونه به هر حال من یه سری مطالب در مورد اشتیان قرار میدم هر چند تهران به دنیا امدم ولی اصلیتم اشتیانیه

    آشتیان یکی از شهرهای استان مرکزی در ایران است. این شهر همچنین مرکز شهرستان آشتیان است. آشتیان از شهرهای تاریخی ایران است چنان که نام این شهر که در واقع تغییر یافته آتشدان است در زمان زرتشتیان و ایران باستان نامگذاری شده‌است. این شهر در موقعیت جفرافیایی به طول ۳۴ و عرض ۳۳ قرار دارد.

    جغرافیا
    شهر آشتیان در منطقه‌ای سردسیر در حاشیه کوههای اراک و مشرف به ارتفاعات زاگرس از طرف غرب واقع گشته و به همین خاطر دارای آب و هوای نسبتاً سرد و کوهستانی در زمستان است و در تابستان ییلاق خوبی برای گردشگران است. یکی از روستاهای آن به نام آهو بوده که ییلاق آشتیان می‌باشد.
    آب آشامیدنی شهرستان آشتیان سالهای زیادی از مسائل مهم و بغرنج شهرستان آشتیان به حساب می‌آمد که در سالهای اخیر برطرف شد.
    سرشناسان

    • سید جلال الدین آشتیانی فیلسوف و عارف نامدار معاصر
    • دکتر سعید کاظمی آشتیانی، رئیس پژوهشکده رویان
    • پروین اعتصامی، اختر چرخ ادب
    • میرزا حسن آشتیانی، از علمای موثر در تحریم تنباکو
    • عباس اقبال آشتیانی، ادیب
    • دکتر محمد مصدق،نخست وزیر
    سرشناسا رو حالشو ببر
    آشتیان دارای دانشگاهی بزرگ و تازه تأسیس است که آرامگاه پدر علم زمین شناسی ایران دکتر عبدالكريم قریب گركاني در ورودی دانشگاه جای گرفته است.



  3. #48
    farzane
    Guest

    پاسخ : ايران شناسي

    نقل قول نوشته اصلی توسط gestapo نمایش پست ها
    عجب سوتی شهر اصفهان در جنوب شرقی تهران قرار داره معلومه این مطالب رو کسی نمیخونه ..
    حق با شماست، يكم مثبت فكر كنيم!!!! يه كوچولو اشتباه داره اون هم بايد مي نوشت در جنوب غربي استان تهران ( اينجوري درست مي شه ديگه نه؟؟؟)

  4. #49
    کاربر افتخاری فروم
    تاریخ عضویت
    Apr 2008
    محل سکونت
    ايران.يه جايه سبز.
    نگارشها
    1,088

    پاسخ : ايران شناسي

    خب آشتیان زادگاه یکی از بستگان نزدیک منه.. من یک روز و شب در این شهر زیبا سپری کردم.. بخصوص شبش آدمو یاد شبای ماسوله میندازه.. خوب بود دوستان از قلعه قدیمی آشتیان هم میگفتن:از جمله نام های قدیمی آشتیان آتشدان هستش.
    جونم براتون بگه عمده بافت اشتیان و منازل اون تقریبا سنتی یه.. یعنی اونجا نباید زیاد دنبال اپارتمان و.. بگردین.. نوع عروسی ها و بافت شهر هم و اما:

    فایل پیوست 45338
    Anime Spoilerمتن پنهان: نگاهی جامع به شهرستان آشتیان:
    موقعیت جغرافیایی

    شهرستان آشتيان در 105 كيلومتري شمال شرقي اراك واقع شده و از دوره هاي پيشين تاكنون به تربيت رجال نامي و مردان برجسته معروف است و بسياري از ارباب قلم و صاحبان ديوان از اينجا برخاسته اند . از جمله : حاج مبرزا حسن آشتياني ,‌ عباس اقبال آشتياني ,‌صهباي آشتياني ,‌هدايت آشتياني و اسماعيل آشتياني (متخلص به شعله )
    آشتيان مركب او مصوت بلند ، آ ،‌ واژه ‎” يشتي “ و پسوند مكان ”‌ ان “‌ است . يشتي واژه اي است وستايي از ماده كلمه يسنا به معني ستايش و نيايش و پرستش و فديه و قرباني كردن ،‌ وجود آتشكده هاي متعدد در اين منطقه كه مهمترين آنها آتشكده وره بوده است نشانگر آنست كه اين شهر در گذشته پرستشگاه و جايگاه قرباني بوده است .
    در تاريخ قم آشتيان به صورتهاي ابرشتيجان ، براشتيجان ،‌ استجان ، اشتيجان ،‌ سيجان آمده است و مرحوم دهگان در تاريخ اراك آورده است : ”‌ ابر به معني فراز است و چون شهر جديد بر فراز ده مخروبه بنا شده ابر آشتيجان نام نهاده اند .“ ولي برخي نويسندگان معاصر صورتهاي مختلف را كه در تاريخ قم آمده است منطبق بر آشتيان نمي دانند .
    شهرستان آشتيان داراي يك نقطه شهري آشتيان و يك بخش مركزي و 3 دهستان و 40 آبادي داراي سكنه مي باشد كه از اين تعداد 28 آبادي داراي 20 خانوار و بيشتر هستند . مساحت اين شهرستان 62/1460 كيلومتر مربع حدود 5 درصد از مساحت استان مي باشد .

    و اما :از این ماخذ هم نگاهی به شهرستان آشتیان بندازیم:دانره المعارف بزرگ اسلامی - آشتيان (شهر)
    نوشتار پیشین نوشتار پسین
    آشتيان (شهر)
    نویسنده: هادی عالم زاده
    شماره مقاله:223
    آشْتیان، شهر و مرکز شهرستانی به همین نام از استان مرکزی ایران، واقع در ْ50 و َ1 طول شرقی و ْ34 و َ33 عرض شمالی (مفخم پایان، 7؛ آمارنامه، 27؛ در نقشة عملیات مشترک: ْ50 طول شرقی و ْ34 و َ31 عرض شمالی) در فاصلة 80 کیلومتری شمال شرقی اراک (مرکز استان مرکزی)، 120 کیلومتری جنوب غربی قم، و بر سر راه فرعی قم، گرکان و تفرش، با 1/2 کمـ2 مساحت و 447‘5 نفر جمعیت (سرشماری عمومی نفوس و مسکن، نتایج مقدماتی کل کشور، 4؛ شناسنامة شهرهای کشور، 28).
    وجه تسمیه: تنی چند از پژوهشگران، بی‎ارائة سند، اَبْرَشْتِجان (و نه اشتجان) مذکور در تاریخ قم را آشتیان پنداشته‎اند (دهگان، تاریخ اراک، 143، 144) و آنچه دربارة وجه تسمیة ابرشتجان در این کتاب آمده در ذیل آشتیان نقل کرده‎اند (سیفی قمی، 72-75). صرف نظر از افسانه‎ای بودن این وجه تسمیه، از تاریخ قم و دیگر منابع آشکارا بر می‎آید که ابرشتجان نه از نظر لفظ قابل تطبیق بر آشتیان است و نه از لحاظ موقعیت جغرافیایی. در تاریخ قم زیر عنوان «ذکر بارویی که به قم محیط بوده و نو و کهنه» از دیواری سخن به میان است که «یزدانفاذار رئیس ناحیت ابرشتاج» و چند تن از فرمانروایان محلی چون اسفید و پسرش، صفین، برای ایمن شدن از «لشکر دیلم» بر گرد دیه‎های قم برآورده بودند. (صص 33-35). از این سخن بر می‎آید که ابرشتجان و جَمکَران که دیواری آن دو را به هم می‎پیوسته و نیز دیگر دیهها و نواحی یعنی سرقت، جبل، کشویه، اسفرآباد، سعدآباد، قزدان، کَمیدان، مَزدِجان و جُمَر که باروی قم آنها را در بر می‎گرفته بایستی نواحی و دیه‎هایی نزدیک به هم بوده باشند. این سخن را متون مربوط به سده‎های اخیر و برخی آبادیها و محلات کنونی قم نیز تأیید می‎کنند. نام این دیه‎ها و جایها برخی عیناً و برخی با اندکی تصحیف در کتابچة تفصیل و حالات دارالایمان قم (تدوین در 1305ق/1888م) آمده است: «مزرعة غزوان ]احتمالاً تصحیف شدة قزدان[: از مزارع قدیم ... از نهر شهرستان می‎شود ... مزرعة جمکران ... طرف شرقی بلد در یک فرسخی واقع است ... مزرعة ابرستجان: (بر وزن بهمن نشان) ... در دامنة کوه یزدان که در نیم فرسخی شهر است واقع است ... مزدیجان: ... در حوالی شهر واقع است ... کمیدان: در جنب بلد واقع و از مزارع قدیم است ... جُمَر و سعدآباد: در زیر بلد واقع است» (افضل‎الملک، 79-83). علاوه بر این، تاریخ قم در «تفصیل سکک ابرشتجان» (یکی از رساتیق قم) از 11 محله و مزرعه نام برده که نام هیچ یک از قری و دیه‎هایی ناحیه‎ای که امروز آشتیان به شمار می‎آید، در میان آنها نیست حال آنکه در گفت‎و‎گو از «ضیعتها و دیههای» وره (یا ورّه، یکی دیگر از رساتیق قم)، در کنار نام اشتجان از 35 «دیه وضعیت» نام می‎برد (صص 135، 138) که از آن میان می‎توان نام آبادیهای شهرستان آشتیان و نقشة جغرافیایی آن یافت (جهاد سازندگی، فرهنگ اجتماعی، 20-22؛ نقشة عملیات مشترک؛ دهگان، تاریخ اراک، 142، 143). بنابراین می‎توان گفت که شهرستان آشتیان حدوداً همان رستاق ورة کهن، و شهر آشتیان نیز همان اشتجان (اشتگان)، یکی از دیه‎های کهن وره است. ذکر نام روستاهای وره، فراهان و طبرس در کنار هم، زیر عنوان مضافات قم، در البلدان یعقوبی نیز این سخن را استوارتر می‎سازد (ص 49). اما اشتقالی که کسروی در وجه تسمیه و معنای واژة آشتیان پیشنهاد کرده (کاروند، 304؛ دهگان، گزارشنامه، 63-64)، از نظر زبان‎شناسی جای تأمل پذیرفتن آن مشکل است.
    سیمای طبیعی: شهر آشتیان در جنوب خاوری کوه کلاهه و غرب کوه زیرگان (کوه مشرف بر روستای آمره و دهستان دستجرد، از شهرستان قم)، در سراشیبی تپه‎های مجاور رودخانة آهو، با خانه‎هایی مشرف بر یکدیگر (پله پله) واقع شده است (شناسنامة شهرها، نقشه؛ ناصرالدین شاه، 196، 197؛ فووریه، 389؛ کیا، یک). با هوایی سرد و خشک و زمستانهایی دراز. میزان باران سالانة آن از 200 تا 250 میلی متر در تغییر است. رودخانة آشتیان (آهو) از پیوستن دو شاخه شکل می‎گیرد. شاخة بزرگتر، رود آهو، از دره‎های کوه کلاه و کوه زیرگان سرچشمه می‎گیرد. رودخانة آهو که تنها در بهاران آب دارد، پس از گذشتن از میان شهر و تقسیم آن به دو نیمة شرقی و غربی به سوی جنوب جریان می‎یابد و پس از گذشتن از دیه‎های سیاوشان و دستجرده به کویر میقان می‎ریزد. آشتیان کوهستانی و دارای آب و هوای سرد و خشک و زمستانهایی دراز است (فرهنگ جغرافیایی، 15؛ نقشة عملیات مشترک؛ سدیدالسلطنه، 304؛ قریب، 15).
    فایل پیوست 45339
    پیشینة تاریخی: کهنترین متنی که از دیه اشتجان (شهر آشتیان کنونی) سخن به میان آورده تاریخ قم (تألیف در 378ق/988م) است که زیر عنوان رستاق ورّه (حدوداً شهرستان آشتیان فعلی) و طسوج جوزه و جَرَکان (گرکان) از اشتجان و چند دیه دیگر از دیه‎های وره نام برده است. (صص 119، 139). از این تاریخ تا روزگار قاجاریه ٠1193-1344ق/1779-1925م) نامی از اشتجان یا اشتیان در متون تاریخی و جغرافیایی نمی‎یابیم (سیفی قمی، 19، 20). اگر آنچه را در تاریخ قم آمده، درست و دور از اشتباه کتابتی بدانیم، می‎توان حدس زد که اهمیت جوزه (یکی از دیه‎های دهستان دستجرد قم) و جرکان از اشتجان بیشتر بوده است. زیرا یکی از طسوجهای پنجگانة رستاق وره به این دو نام خوانده می‎شده است. در متون روزگار قاجاریه، خاصه سفرنامه‎ها، مکرر از آشتیان به عنوان قریه‎ای بزرگ یا قصبه‎ای آباد یاد شده: «آشتیان قریه‎ای است قصبه مانند و محلی است خاطر پسند از توابع بلوک فراهان ... محتوی است به قرب هزار خانة دلگشای و باغات فرح فزای ...» (شیروانی، حدائق‎السیاحه، 56؛ همو، بستان‎السیاحه، 41، 42). ناصرالدین‎شاه، آشتیان را آبادی کم‎آب و بادخیزی که خانه‎هایش «طبقه‎طبقه ساخته شده» توصیف کرده است (ص 389).
    از آشتیان، خاصه در عهد قاجاریه، مردان ناموری در علم و دین و سیاست برخاسته‎اند. برخی از این بزرگان اینانند: میرزامحمدعلی بلبل آشتیانی، مستوفی اصفهان در روزگار صفویه که دفتری شعر به گویش آشتیانی (هـ م) از او به جای مانده (زنده در 1060ق/1650م)؛ میرزامحمدعلی آشتیانی، نمایندة دولت ایران (در عهد محمدشاه قاجار) در پیمان صلح با عثمانی در 1238ق/1823م؛ میرزاحسن آشتیانی (د 1261ق/1845م) مستوفی‎الممالک عهد محمدشاه و حاج‎میرزا‎آقاسی (مغدم، 124؛ خورموجی، 17؛ اعتمادالسلطنه، صدرالتواریخ، 286)؛ میرزا‎یوسف مستوفی‎الممالک (د 1303ق/1886م)، صدراعظم دولت ناصری؛ حاج‎میرزا ‎محمدحسن آشتیانی (د 1319ق/1901م) از مجتهدین و مراجع بنام دورة ناصری و صاحب تألیفات بسیار که به پشتیبانی از تحریم تنباکو برخاست و مردم تهران در حمایت از او به قصر سلطنتی حمله بردند؛ شیخ‎مرتضی آشتیانی (د 1365ق/1946م) پسر او که پس از پدر مرجعیت روحانی یافت و از مخالفان دولت ناصری بود؛ میرزامصطفی آشتیانی، فرزند دیگر او (مقـ 1327ق/1909م) ملقب به افتخارالعلماء و از اطرافیان علی‎اصغر‎خان‎اتابک؛ حاج‎میرزا‎هاشم آشتیانی، فرزند دیگر او، حکیم، متکلم و فقیه، صاحب نامة رهبر در اخلاق، حاشیه بر منظومه و اسفار؛ میرزامهدی آشتیانی، (1269-1332ش/1953-1980م) صاحب حواشی بر منظومه، اسفار و فصوص (دانشنامه، ذیل آشتیانی؛ دولت‎آبادی، 2/7، 16، 30)؛ میرزامحمود آشتیانی، پسر شیخ‎مرتضی، فقیه زاهد عارف؛ اسماعیل آشتیانی فرزند دیگر شیخ‎مرتضی، نقاش معاصر (1271-1349ش/1970-1892م) شاگرد کمال‎الملک، متخلص به شعله (عربگل، 596)؛ عباس اقبال آشتیانی، محقق و مورخ معاصر (1314-1375ق/1896-1956م).
    وضع کنونی: آشتیان شهری است کوچک با 1342 خانوار (سرشماری عمومی نفوس و مسکن، 4) و 4/3 درصد رشد جمعیت. میزان باسوادی 6/66 درصد است و این شهر در این زمینه، به ترتیب، پس از محلات، کمیجان، اراک و تفرش در مرتبة پنجم (در میان 16 شهر استان) قرار دارد. آشتیان دارای 4 دبستان (2 پسرانه، 2 دخترانه)، 3 مدرسة راهنمایی (2 پسرانه، یک دخترانه)، 2 دبیرستان (یک پسرانه و یک دخترانه) و بر روی هم 88 نفر عضو آموزشی و 1249 دانش‎آموز است. دیگر مراکز و امکانات بهداشتی، مذهبی، فرهنگی، اجتماعی و رفاهی اینهاست: آب لوله‎کشی، برق، تلفن، یک بیمارستان 25 تختی، 3 درمانگاه، یک آزمایشگاه طبی، 5 داروخانه، 4 بخش تزریقات، 5 مسجد، یک کتابخانه با 721/4 جلد کتاب، 3 پارک، 4 ورزشگاه، آتش‎نشانی، کشتارگاه، یک جایگاه فروش نفت، بنزین و گازوئیل، یک عامل فروش نفت، یک مهمانخانه و 5 دستگاه تاکسی (شناسنامة شهرهای کشور، 2/جمـ). مردم همه بر مذهب شیعة دوازده امامی‎اند و زبان همگان فارسی است، جز روستاییان محله‎های کهن بخش غربی شهر (مازِری، لاق، سَرِدِی (دِه)، نیان دِی، مِیدَنگاه، آقا زیارت و محل چِناری) که به گویش آشتیانی، که به گویش آشتیانی، از گویشهای مرکزی ایران، سخن می‎گویند (کیا، یک).

    مآخذ: نکـ آشتیان، شهرستان.
    و اما صنایع و محصولات آشتیان از این منبع:ایرانگردی-گردشگری-توریسم-ایران-تور-سفر - شهرستان آشتيان
    مکان های دیدنی و تاریخی

    باغ‌هاي متعدد ‌در شهرستان آشتيان از مهم ‌ترين ديدني هاي ‌اين منطقه بوده و رودخانه آسياب جفتي و سردرمنزل‌هاي قديمي از ديگر ديدني هاي اين منطقه محسوب مي‌شوند.
    فایل پیوست 45340
    صنايع و معادن

    مهم‌ترين صنايع در اين شهرستان كارخانه‌های مربوط به تهيه خشكبار و كارخانه صابون سازی است. معادن سرب و روی در حوالی آشتيان وجود دارد. بازرگانی در اين شهرستان در راستای فعاليت‌های كشاورزی و دام‌داری قرار دارد. از مهم‌ترين صادرات اين شهرستان می‌توان صابون، محصولات كشاورزی، انواع‌ميوه‌هاي باغی و انواع فرآورده های دامی (پوست، پشم، گوشت) و خشكبار را نام برد.

    کشاورزی و دام داری

    آشتيان در اثر وجود خاك های قهوه ای و آب كافی از نظر كشاورزی وضع بسيار مطلوبی دارد. منابع آب كشاورزی اين شهرستان رودخانه و چاه‌ژرف بوده اما نوع كشت بيش تر ديمی است. مهم ترين اقلام كشاورزی و باغداری آشتيان گندم، جو، بنشن، تره بار، نباتات علوفه ای و انواع ميوه از قبيل انگور، بادام، گردو، سيب، زرد آلو، آلبالو، گيلاس و گلابی است كه بيش تر صادر می شوند. بادام و گردوی اين منطقه به صورت خشكبار به ساير نواحی ارسال می شود. دام‌داری و دام‌پروری از فعاليت های مهم شهرستان آشتيان محسوب می شود. پرورش دام در اين شهرستان بيش تر شامل گوسفند، بز، گاو بوده كه توسط عشاير و روستاييان صورت می گيرد. علاوه بر آن پرورش طيور به دو شيوه سنتی و صنعتی شامل پرورش مرغ و خروس، اردك، غاز و بوقلمون مي‌شود كه علاوه بر رفع نيازمندی های محلی مقاديری نيز صادر می‌شود.

    مشخصات جغرافيايي

    آشتيان يكی از شهرستان های استان مركزی از يك بخش مركزی تشكيل شده و از شمال و باختر به شهرستان تفرش، از جنوب به شهرستان اراك و از شمال خاوری و خاور به شهرستان قم محدود می‌شود. مركز شهرستان آشتيان از نظر جغرافيايی در 50 درجه درازای خاوری و 34 درجه و 31 دقيقه ی پهنای شمالی و ارتفاع 2090 متری از سطح دريا واقع شده است. آب وهوای شهرستان آشتيان نسبتا سرد و خشك بوده و رودخانه آشتيان مهم ترين رودخانه اين شهرستان است. دو راه آسفالت به ترتيب زير از شهر آشتيان منشعب می شود :
    - راه آسفالت به سمت جنوب خاور يا راهجرد (در مسير راه سراسری قم – اراك) به درازای 35 كيلومتر
    - راه آسفالت به سمت شمال باختری تا شهر آب (در مسير راه تفرش – اراك) به درازای 14 كيلومتر.
    فایل پیوست 45341
    وجه تسميه و پيشينه تاريخي

    آشتيان يکی ازمناطق‌قديمی استان مرکزی در شمال خاوری اراك و در دامنه ارتفاعات كوه های مركزی استان واقع شده است. آشتيان را «ابرشتيجان» نوشته و آن را از متعلقات همدان ذكر كرده اند كه «ابرشتجان» بعد ها به «آشتيجان» تبديل شده و چون حرف (ج) را اهالی به صورت حفيف به كار می برند در حال حاضر آشتيان ناميده می شود. برخي ديگر مي‌گويند نام قديم اين شهر«شتيان» به معني «محل آتشكده» بوده است. طبق اظهارات مولف‌كتاب تاريخ قم، اين شهر را كيخسرو آباد كرده است. برخی از جغرافی نويسان و مورخين نيز عقيده‌دارندكه «سجاران» و «ابر شتجان» را فيران بن ويسان (پيران و يسه وزير افراسياب) بنا كرده است. مردم اين شهر قبل از فتح اسلام زرتشتی بوده و 16 آتشكده داشته اند كه مهم ترين آن ها «آتشكده وره» بوده است. اين منطقه تا قرن ششم هجری جزيی از ايلات جبال بود كه «عراق عجم» ناميده می شد و در زمان عمر توسط مالك بن عامر اشعری فتح و مردم آن مسلمان شدند. آشتيان قبل از حمله اعراب به قم و تصرف و تملك آن آباد و پر جمعيت و دارای مردمی ثروتمند بوده است.

    ا!ا !دیدین یادم رفت؟ از جمله انسان های دوست داشتنی آشتیان استاد جلال الدین آشتیانی بودن که در ارتباط با فلسفه اسلامی شیعه در نوشتن کتابی در این باره با پرفسور هانری کربن استاد دکتر شریعتی خودمون در سوربن همکاری نزدیک داشتن...
    ویرایش توسط manusha : 09-17-2008 در ساعت 07:56 PM

  5. #50
    همکار بازنشسته بخش Dark Side of Eden mana sama آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jun 2008
    محل سکونت
    konoha
    نگارشها
    714

    پاسخ : ايران شناسي

    شهر بم

    پيشگفتار
    استان كرمان دومين استان پهناور ايران است. اين استان كه در ناحيه جنوب شرقي كشور واقع شده, بدليل موقعيت جغرافيايي خود داراي منابع طبيعي و جاذبه هاي زيست محيطي ارزشمندي است. خاك حاصل خيز, معادن غني و آب و هواي چهار فصل همواره در طول تاريخ چشمهاي فراواني را به سوي اين سرزمين خيره نموده و اذهان بي شماري را در انديشه دست يابي به ثروت بي كران آن به فكر فرو برده است.
    شهر بم‌ از تهران ۱۲۸۳ كيلومتر فاصله‌ دارد و در دشت‌ وسيعي‌ بين‌ دو رشته‌ جبال‌ بارز و كبودي‌ قرار گرفته‌است‌. آب‌ و هواي‌ آن‌ در سمت‌ جلگه‌اي‌ گرم‌ و در نواحي‌ كوهستاني‌ معتدل‌ است‌. تاريخ‌ قديمي‌ اين‌ شهر با تاريخ‌ شهر قديمي ارگ بم كه‌ بزرگترين‌ شهر خشتي‌ جهان‌ است‌، درآميخته‌ است‌. ارگ تاريخي شهر بم، اين بزرگترين بناي خشتي جهان، صنعت گردشگري استان را پر رونق نموده كما اينكه در سال گذشته حدود 30.000 گردشگر خارجي به شوق ديدار اين اسطوره تمدن بشري لااقل يك شب را در اين استان بيتوته كرده اند. خرماي لذيذ و دلچسب بم سالهاست كه طعم شيرينش را بر ذائقة دنيا بر جاي گذاشته و جهاني از مركبات بي مثالش حظ برده است. هنوز هم كشتزارها و باغستانهاي اين شهر، عطش خود را با آب قنات يا كاريز- شيوه آبياري سنتي درايران - فرو مي نشانند.

    تاريخچة بم
    بم در قدیم یکی از پنج کوره ایالات فارس بوده. بم در مسیر جاده هایی که جنوب شرقی ایران را با سیستان، افغانستان و بلوچستان مرتبط می کند قرار دارد. به همین جهت این شهر از دوره ساسانیان اهمیت نظامی و بازرگانی زیادی داشته است. این شهر در سال 1131 هجری قمری به تصرف محمود افغان درآمد، ولی به علت شورشی که در قندهار روسی داد آنجا را رها کرده و عازم قندهار شد ولی بار دیگر در سال 1134 هجری قمری بر بم استیلا یافت و این وضع تا سال 1143 که نادر شاه افشار، اشرف افغان را شکست داد ادامه داشت. در همین شهر بود که لطفعلی خان زند در سال 1209 هجری قمری توسط عوامل آغا محمدخان قاجار دستگیر شد. شهر و قلعه باستانی بم یکی از یادگارهای شگفت معماری فلات مرکزی ایران می باشد.
    شهر بم يكي از كهن ترين مراكز شهر نشيني ايران بود. تپه هاي تاريخي ”بيدرون“ در 10 كيلومتري شمال و تل آتشي در دراستان در فاصله 30 كيلومتري شرق بم كه متعلق به هزاره هاي دوم تا چهارم قبل از ميلاد مسيح است گواه اين قدمت است. زندگي در بم و اطراف آن از شش هزار سال قبل شكل گرفته و در دوراني از تاريخ در مكاني كه ” ارگ “ ناميده مي شد و در زلزله اخير ويران شد، به وجود آمده بود. بم بعلت قرار گرفتن در مسير يكي از مهمترين شاهراههاي بين المللي عهد باستان ” راه ادويه “ نام گرفته بود كه از شعب اصلي و مهم راه ابريشم محسوب مي شد. راه تجارت بين شرق و غرب كه اهميت استراتژيك مهمي داشت. صنعت ابريشم بافي به احتمال قوي از چين و از طريق جاده ادويه (از طريق هند) به بم رسيده بود. شهرهاي بزرگي مانند نرماشير، ريگان، دارزين و سنا در منطقه وجود داشته كه اين شهرها تا قرن ششم هجري از آباداني فراوان برخوردار بوده و در دوره هاي فترت بعدي از بين رفته اند. علاوه بر ارگ بم آثار باقيمانده از اين شهرها و قلعه هاي باستاني با عظمت ديگري مانند قلعه هاي پيرماه شاه (افضل آباد)، قلعه جمالي، دارستان، قلعه (قلعه شهيد)، قلعه نعيم آباد و آثار ديگري در منطقه مشاهده مي شود كه نشان از تمدن كهن و آباداني منطقه داشت.
    شهر بم داراي دو بخش کاملا متمايز مي‌باشد، يکي شهر قديم آن است که از آن به نام ارگ بم ياد مي‌شود و وجود اين بخش بر ارزش و اعتبار بم افزوده است و بخش ديگر آن شهر جديد بم تلقي مي‌گردد، که اين بخش ضمن فراگرفتن محدوده ربض شهر قديم، ‌قصبه‌هاي قديمي را به هم متصل ساخته است و مجموعاً حدود چهل محله قديمي را در خود جاي داده که بعضي از اين محلات ريشه در دوران گذشته و تاريخي بم دارند.
    شهر قديم بم که قسمتي از آن روي کوه واقع شده، به صراحت نمي‌توان تاريخ دقيقي را براي آغاز آن مشخص کرد و هيچ منبع مستند تاريخي،‌ زمان ساخت آن را تعيين نکرده؛ ولي آنچه مسلم است، اين است که بنيان آن قبل از دوران اسلامي طرح ريزي شده و به صورت شهري مهم و پر رونق در پهنه ايران نمودار شده است.
    شهر امروز بم از دوران قاجار با تخليه تدريجي ارگ از ساکنين شکل گرفت و به موازات آن کالبد ارگ رو به ويراني نهاد. اين روند تا زمان پهلوي اول تا بدانجا ادامه يافت که ارگ قديمي، يکپارچه از ساکنين تهي گشت و شايد تنها گروههاي گريزان از جامعه آن را مأمن خود يافتند.

    اهميت مکاني بم
    بم بر سر راه هندوستان، خراسان، فارس و بنادر هرمز قرار دارد. به روايت ساده‌تر مکان برخورد دو جاده بزرگ بازرگاني مشرق زمين يعني، جاده ابريشم و جاده ادويه بوده است. رونق بافندگي و حجم قابل توجه محصولات کشاورزي، جايگاه ارزنده‌اي را براي اين شهر در بازرگاني جهان اسلام تعريف نموده است. گزارش‌هاي مقدسي و ابن حوقل درباره بافندگي در بم و به ويژه تاکيد بر صادرات آن گواهي محکمي در پيوند بازار بم با بازارهاي جهاني است.

    آثار تاريخي بم
    بي گفتگو مهم‌ترين اثر تاريخي موجود در بم همان ارگ تاريخي است که از آن چنان اهميتي برخوردار است که ساير آثار ديگر را تحت الشعاع خود قرار داده است. با اين حال آثار مهم ديگري نيز خارج از حصار ارگ واقعند که هر کدام يادآور برگه‌اي از تاريخ و فرهنگ شهر هستند. مهم‌ترين اين آثار عبارتند از : قلعه کوهک که به قلعه دختر نيز معروف است و ويرانه‌هاي آن در 5/1 کيلومتري ارگ تا قبل از زلزله پابرجا بود. تاکنون درباره آن کاوش‌هاي باستان شناسي کاملي صورت نگرفته است. بسياري آن را کهن‌تر از ارگ دانسته و به راحتي مي‌تواند در شمار پرستشگاههاي آناهيتا قرارگيرد.

    ارگ بم
    در شمال‌ شرقي‌ شهر بم‌، در دامنه‌ صخره‌اي‌ عظيم‌، قلعه‌ مستحكمي‌ را پي‌ افكنده‌اند كه‌ به‌ ارگ‌ بم‌ معروف‌ است‌. اين‌ قلعه‌، شهر قديم‌ بم‌ است‌. اين‌ شهر قديم‌ از چهار قسمت‌ و 38 برج‌ ديده‌باني‌ تشكيل‌ شده‌است‌. در طرف‌ جنوب‌ قلعه‌ 4 حصار و در طرف‌ شمال‌ شرقي‌ آن‌ يك‌ حصار بزرگ‌ وجود دارد. مصالح‌ اصلي‌ بنا خشت‌ خام‌، گل‌رس‌ و كاه‌ است‌، ولي‌ در بعضي‌ قسمت‌هاي‌ آن‌ سنگ‌ و آجر و تنه‌ درخت‌ خرما نيز بكار رفته‌است‌. قسمت‌هاي‌ مختلف‌ قلعه‌ به‌ ترتيب‌ عبارتند از: دروازه‌ ورودي‌، محله‌ عامه‌ نشين‌، سربازخانه‌ و بناي‌ مركزي‌يا حاكم‌نشين.
    خانه‌هاي‌ عمومي‌ در كنار كوه‌ و بر روي‌ زمين‌ مسطح‌ بنا شده‌ و از نظر شهرسازي‌ مجموعه‌اي‌ كامل‌ است‌. مكان‌هاي‌ شناخته‌ شده‌ آن‌، راهرو اصلي‌ (بازار)، حسينيه‌، مسجد (آتشكده‌)، زورخانه‌، حمام‌ (عمومي‌) و سابات ‌کليميي هاست‌. بيشتر خانه‌هاي‌ عامه‌ متصل‌ به‌ هم‌ ساخته‌ شده‌ و غالب‌ آنها به‌ همديگر راه‌ دارند. در بعضي‌ خانه‌ها آثار حمام‌ اختصاصي‌ به‌ چشم‌ مي‌خورد. تعدادي‌ از ساختمان‌ها بصورت‌ دو طبقه‌ ساخته‌ شده‌ كه‌ به‌ احتمال‌ زياد بر اثر افزايش‌ جمعيت‌ بوده‌ است‌. بعد از ورودي‌، يك‌ راه‌ اصلي‌ تا دروازه‌ دوم‌ كشيده‌ شده‌ كه‌ قسمتي‌ از اين‌ راه‌بازار شهر است‌. آثار كارگاه‌ نانوايي‌، روغن‌گيري‌ و قفسه‌هاي‌ خشتي‌ بازار، نشاني‌ از رونق‌ گذشته‌ آن‌ است‌. به‌موازات‌ راه‌ اصلي‌، دو راه‌ ديگر نيز به‌ دروازه‌ دوم‌ اتصال‌ دارد. حسينيه‌ فهرست صفحه:‌ يك‌ محوطه‌ بزرگ‌، ايوان‌ دو طبقه‌قرينه‌ و چند اتاق‌ است‌ و سه‌ منبر خشتي‌ دارد. زورخانه‌ از چهار ايوان‌، يك‌ گنبد و يك‌ گود تشكيل‌ شده‌ است‌.ارگ‌ بم‌ دو مسجد بنام‌ مسجد جامع‌ و مسجد حضرت‌ محمد (ص‌) دارد. حمامي‌ نيز در محل‌ عامه‌ وجود داشته‌كه‌ در حال‌ حاضر منهدم‌ شده‌ است‌. بعد از دروازه‌ دوم‌، اصطبل‌، حصار و اتاق‌هايي‌ مخصوص‌ نگهبانان‌ وجوددارد. بعد از دروازه‌ سوم‌ سربازخانه‌، خانه‌ فرمانده‌ قشون‌ و آسياب‌ بادي‌ قرار دارد. در مركز قلعه‌، عمارت‌ چهارفصل‌ سه‌ طبقه‌ به‌جامانده‌ كه‌ محل‌ استقرار حكومت‌ قلعه‌ بوده‌ است‌. در كنار اين‌ بنا، حمام‌ اختصاصي‌ حاكم‌ وچاه‌ آب‌ وجود دارد. بناي‌ قلعه‌ را به‌ بهمن‌ اسفنديار نسبت‌ مي‌دهند. سابقه‌ ارگ‌ بم‌ به‌ قبل‌ از اسلام‌ مربوط‌ است‌ وبارها بازسازي‌ شده‌ است.
    ييلاقات‌ ده‌ بكري
    ده‌ بكري‌ از توابع‌ شهرستان‌ بم‌ در دامنه‌ كوه‌ شيروجبال‌ بارز واقع‌ شده‌ است‌. كوههاي‌ آن‌ ازدرختان‌ جنگلي‌ پسته‌، بادام‌ و بادام‌ وحشي‌ پوشيده‌ است‌. ده‌ بكري‌ در دره‌اي‌ سرسبز و خنك‌ واقع‌ شده‌ و ازدرخت‌هاي‌ گردو، بادام‌، صنوبر و... پوشيده‌ شده‌ است‌. در اين‌ ده‌ خانه‌هاي‌ ويلايي‌ نسبتاً مدرني‌ ساخته‌ شده‌ و درفصل‌ تابستان‌ جمعيت‌ زيادي‌ را به‌ سوي‌ خود جذب‌ مي‌كند.
    كوه‌ هزار
    اين‌ كوه‌ در دهستان‌ راين‌ بم‌ واقع‌ شده‌ و 4465 متر ارتفاع‌ دارد. اين‌ كوهستان‌ با 900 كيلومتر مربع‌وسعت‌ از كوههاي‌ سربنه‌ و سرمشك‌ تشكيل‌ شده‌ كه‌ بوسيله‌ ارتفاعات‌ پست‌تري‌ از سوي‌ غرب‌ به‌ كوههاي‌لاله‌زار و از جنوب‌ به‌ كوه‌ بهر آسمان‌ اتصال‌ يافته‌ است‌. رودخانه‌هاي‌ مرغزار و تهرود آنرا از رشته‌ كوههاي‌ جبال‌بارز جدا مي‌كنند. از دامنه‌هاي‌ شرقي‌ اين‌ كوهستان‌ رودهاي‌ گارچيدان‌ و گيشيگان‌ سرچشمه‌ مي‌گيرند و به‌رودخانه‌ تهرود مي‌ريزند و از دامنه‌هاي‌ شمالي‌ آن‌ رود كشك‌ و چند مسير سيلابي‌ ديگر بسوي‌ شمال‌ غربي‌ روان‌مي‌گردد. دامنه‌هاي‌ جنوبي‌ و جنوب‌ غربي‌ آن‌ سرچشمه‌ رودهاي‌ «رودرو» و «هليل‌ رود» است.

    موقعيت جغرافيايي بم
    شهرستان بم يکي از ده شهرستان استان کرمان است ، حدود تقسيمات کشوري آن از شمال به شهرستان کرمان و از شرق به شهرستان زاهدان و از جنوب به شهرستان‌هاي ايرانشهر و جيرفت و از غرب به بخش راين که امروزه به شهرستان کرمان الحاق يافته منتهي مي‌گردد. براساس آخرين تقسيمات کشوري در سال 1374 هـ.ش ، شهرستان بم شامل 5 شهر ، 4 بخش ، و 13 دهستان و بيشتر از 998 آبادي مي‌باشد. شهرهاي شهرستان بم عبارتند از: بم، بروات، فهرج، ريگان و رستم آباد. و بخش هاي مرکزي آن نيز شامل: فهرج و ريگان و نرماشير مي باشد. و همچنين 13 دهستان‌ آن به ترتيب عبارتند از : 1. حومه(خواجه عسگر) 2. کرک و نارتيچ، 3. دهبکري، 4. روداب شرقي، 5. روداب غربي (در بخش مرکزي)، 6. پشت رود (در بخش نرماشير)، 7. عزيزآباد، 8. فهرج، 9. برج اکرم (در بخش فهرج)، 10. گنبکي ، 11. ريگان ، 12. چاهدگال ،13. گاوکان (در بخش ريگان).
    اين شهرستان بين 57 درجه و 7 دقيقه تا 59 درجه و‌22 دقيقه طول شرقي از نصف‌النهار مبدأ و 28 درجه و 23 دقيقه تا 29 درجه و 52 دقيقه عرض شمالي از خط استوا قرار گرفته است . در گذشته که قسمتي از بخش راين از آن منفک نگشته بود، مساحت اين شهرستان در حدود 19.480 کيلومتر مربع بوده ، ولي هم اکنون قريب 17.755کيلومتر مربع است.
    حدود طبيعي آن از شمال به کوه‌هاي شرقي کرمان و چال تکاب و چاله ‌هامون شور گز و از شرق به شنزارهاي شورگز و چاله ريگان و از جنوب به خط الرأس کوه‌هاي شاهسواران و سلسله جبال بارز و کوه‌هزار و از غرب به دشت پايکوبي راين ختم مي‌گردد.
    اين شهرستان كه ارتفاع آن از سطح دريا 1062 متر است از نظر ارتفاعات دو وضعيت متفاوت دارد:
    يكي ناحيه كوهستاني كه ادامه رشته كوههاي مركزي ايران و مشهور به جبال بارز (اين كوهها چون سدي بين بم و جيرفت واقع شده اند و تنها راه عبور از آنها گردنه هايي چون گردنه معروف دهبكري است) و كوه هزار در جنوب غربي راين كه مرتفع ترين كوه اين ناحيه است.
    ديگري ناحيه پست كويري است كه مشتمل بر شنزار و نمكزار لوت و اطراف آن بوده و پست ترين نقطه آن با ارتفاع 330 متر از سطح دريا در حد بين شوره گز و فهرج واقع است، لذا بم از نظر آب و هوا به دو منطقه تقسيم مي شود:
    1 - آب و هواي صحرايي: كه منطقه وسيع پَست كويري را در بر مي گيرد. بارندگي كم و اختلاف درجه حرارت شب و روز زيادي دارد و فصول آن متغير است.
    2 - آب و هواي كوهستاني: كه شامل نواحي راين و دهبكري است. در تابستان ييلاق اهالي شهرستان بم محسوب مي شود.

    خصوصيات جمعيتي
    جمعيت شهرستان بم براساس برآورد مرکز آمار ايران در ميانه سال 1382 حدود 223 هزار نفر بوده است که تقريباً 10 درصد از جمعيت استان کرمان را شامل شده است، پرجمعيت‌ترين شهر آن بم با جمعيتي حدود 88.000 نفر و کم جمعيت‌ترين شهر آن نرماشير با 2.851 نفر است جمعيت شهر بروات در اين برآورد حدود 17.000 بوده است.

    وضعيت اقتصادي و کشاورزی
    اساس اقتصاد شهرستان بر بنيان کشاورزي استوار است و از تمايزات مهم آن، تنوع محصولات زراعي و باغي مي‌باشد . به طوري که وجود انواع درختان گرمسيري؛ خرما، مرکبات، وسمه، حنا، انگور، انار، کنجد، گياهان جاليزي و صيفي جات و حبوبات در دشت‌هاي وسيع بم و نرماشير به عمل مي‌آيد و همچنين وجود انواع درختان سردسيري دردشت پايکوهي جبال بارز و نيز درختان پسته در ابارق و تهرود، اين شهرستان را به صورت يکي از شهرستان‌هاي حاصلخيز جنوب شرقي ايران در آورده است.
    آب كشاورزي شهرستان بم از رودهاي فصلي،‌ قنوات و چاههاي عميق تأمين مي گردد. از مهمترين رودهاي بم مي توان به رود نسا، رود فاشكوه، (تلنگو)، تهرود و رود آدوري كه از جبال بارز و راين سرچشمه مي گيرند، اشاره نمود
    زمین لرزه پنجم دی ماه 1382 - استان کرمان شهر بم

    جمعه پنجم دی ماه 1382 ساعت 5.26 بامداد به وقت محلی مطابق با 26 دسامبر سال 2003 میلادی ساعت 1:56:56 به وقت گرینویچ
    روز 5 ديماه كشور ايران شاهد فاجعه عظيم انساني در شهرستان بم بود كه در پي زلزله به وقوع پيوست. اين زلزله با توجه به عمق و وسعت بسيارش تبديل به يك فاجعه ملي شد. گرچه بم رنگ غم گرفته بود، اما توجه همه ايرانيان و جهانيان را به خود معطوف داشت تا دوباره زندگي را در زير سايه‌هاي نخل احياء كنند.

    شدت : با بزرگی 6.3 ریشتر (امواج درونی) و 7.2 ریشتر (امواج سطحی)
    مدت زمان لرزش: 12 ثانیه
    محل: شهر بم – استان کرمان
    کانون زلزله: شهر بم
    موقعيت کانونی: مختصات 29.01 درجه عرض شمالی و 58.26درجه طول خاوری در حدود 10 کيلومتری جنوب غرب شهر بم – گسل بم. راستای این گسل، شمال- شمال غربی و جنوب جنوب شرق بود. این گسل کوانترنری و طولی حدود 65 کیلومتر و در شرق شهر بم قرار دارد و از شمال و شمال شرق بم آغاز و در جنوب بخش شمالی رشته کوه جبال بارز خاتمه می یابد.

    این زمین لرزه موجب تخريب بخش وسيعی از شهرستان بم و روستاهای اطراف گرديد و خسارات مالی و جانی قابل توجهی به بار آورد. بيش از 70% مردم شهر يا در زير آوار جان باخته يا زخمي و معلول شدند.
    هيچ وقت از خدا نخواه که همه ي دنيا مال تو باشه ... هميشه از خدا بخواه کسي که همه ي دنياي توست مال کسي ديگه نباشه

  6. #51
    همکار بازنشسته بخش Dark Side of Eden mana sama آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jun 2008
    محل سکونت
    konoha
    نگارشها
    714

    پاسخ : ايران شناسي

    شهرستان طبس

    طبس در شمال شرق استان يزد، در مدار 33 درجه و 35 دقيقه شمالي و نصف النهار 56 درجه و 55 دقيقه شرقي، در منطقه اي با آب و هواي بياباني واقع شده، و شهرستانهاي بردسكن و شاهرود از شمال، فردوس و بيرجند از شرق، استان كرمان از جنوب، و شهرستانهاي نايين، اردكان و بافق از غرب و جنوب غربي آنرا احاطه كرده اند.
    ارتفاع شهر طبس از سطح دريا حدود 690 متر است، و در شرق آن رشته كوه بلندي به نام رشته كوه شتري قرار گرفته كه ضلع شرقي چاله بزرگ طبس را تشكيل ميدهد. معادن غني ذغال سنگ اين شهرستان حاكي از وجود جنگلهاي انبوه و درياچه هاي بزرگ در گذشته هاي دور در اين منطقه ميباشد. اين معادن، طبس را در رديف يكي از غني ترين مناطق كشور به لحاظ ثروت ملي قرار داده است. جمعيت شهرستان (براساس سر شماري سال 82) 65701 نفر ميباشد، كه از اين تعداد 29899 نفر (حدود 5/45%) در شهر طبس و 35802 نفر (حدود 5/54%)در ساير نقاط سكونت دارند.
    وسعت شهرستان 55461 كيلومتر مربع و تراكم جمعيت در اين منطقه بسيار كم (تقريباً برابر 2/1 نفر در هر كيلومتر مربع) مي باشد، كه كمترين تراكم جمعيت در منطقه است، و فاصله بين دورترين روستاهاي منتهي اليه شمالي و جنوبي شهرستان بيش از 400 كيلومتر مي باشد.
    شهرستان طبس مشتمل بر سه بخش مرکزی، ديهوک و دستگردان می باشد. بخش مرکزی به چهار دهستان، و بخشهای ديهوک و دستگردان، هرکدام به دو دهستان تقسيم می شوند. طبس، بزرگترين شهرستان ايران، و مساحت آن 55344.5 کيلومتر مربع است.
    تاريخچه
    اولين اقوام ساكن طبس و در واقع اجداد طبسي ها دامدار و در غارهاي مجاور چشمه سارها ساكن بوده اند كه هنوز آثاري از آنان باقي است. در دوره هخامنشيان و قبل از آن طبس مرزبان نشين تابع ايالت شاه نشين پارت (خراسان بزرگ) بوده است. در دوره اشكانيان طبس پادگان نظامي مهم مرزهاي غربي آنان محسوب مي شد و گاهي دست بدست مي شده است. در زمان سلوكيان طبس از نفوذ فرهنگي و يورش نظامي آنها بدور ماند و در عين حال به پادگان بزرگ نظامي ايزد خواست (يزد) باج (ماليات) مي داد و در دوره ساسانيان طبس همانند دوره هخامنشيان بود. يزدگرد سوم آخرين امپراطور ساساني در گريز به سمت مرو چند ماه در طبس اردو زد.
    در تمام طول اين مدت طبس به عنوان پل ارتباطي شرق ـ شمال شرق با غرب بوده، يعني راه مهم و سوق الجيشي پارت و هگمتانه و شوش و بين النهرين به پاسارگاد از طبس مي گذشته و رباط ها و چاپارخانه هاي بسياري در مسير آن احداث شده بود كه بقاياي برخي موجوداست. در سالهاي 29 هجري قمري سپاه اعراب مسلمانان به فرماندهي عبدالله بن بديل خزاعي از شمال غرب طبس وارد، و قلعه چارده (جوخواه امروز) را متصرف شدند و آماده نبرد با سپاه طبس مي شدند. مردم طبس صلح خواستند و با 60000 درهم خراج ساليانه صلح گرديد. اين فتح موجب مسرت فراوان خليفه دوم شد و دولت ارشد طبس را بعنوان مطلع الفجر و دروازه خراسان ناميدند. در زمان خلافت حضرت علي (ع) مردم طبس به اسلام گرويدند و آن حضرت خراج را به آنان بخشيد. در زمان حكومت امويان و مروانيان وضع به همين منوال سپري شد و چون كوير سوزان و صعب العبور مركزي يك مانع طبيعي و سخت براي عبور دادن لشکر و تجهيزات محسوب مي شد، مالياتهاي سختي از مردم گرفته مي شده است.
    طبس از حمله مغول آسيبي نديد و پذيراي مهاجرين بسيار بوده است.
    در زمان سلجوقيان، اسماعيليان بر طبس استيلا يافته و قلاع محكمي در كوههاي طبس ساختند. طبس در اين زمان پايتخت اسماعيليان قهستان بوده است و نيز مركز آموزش فدائيان مطلق كه مستقيماً از قلعه الموت دستور مي گرفتند.
    سياحاني چند مثل ناصر خسرو قبادياني (445 هـ.ق.) در آن دوره از طبس بازديد و از زيبايي طبس و حكومت گيلك بن محمد به عظمت ياد كرده و از وجود امنيت بسيار و رعايت دقيق احكام شرع سخن به ميان آورده اند. با استيلاي تيموريان طبس تابع حراست بوده و سپس با ضعف آن نظام ازبكهاي مهاجم چندين بار به طبس يورش آورده و دختران و پسران بسياري را به قتل رساندند. زيرا در برابر برده شدن و انتقال آنها به بين النهرين مقاومت مي نمودند. در اوايل دوره صفويه مردم طبس سنتي و متعصب بودند و بسختي با شاه اسماعيل صفوي جنگيدند.
    بالاخره سلطان شيردم خان از وي امان خواست و از فرماندهان عالي رتبه وي گرديد و بعد به صفت بابرخان حاكم هند درآمد. طبس در دوره صفويه مستقيماً تحت نظارت اصفهان بر بلوك بزرگي از شرق كشور حكومت نمود و همواره گروهي قزلباش براي رفع حمله ازبكان و امنيت طريق الرضا (ع) (راه تجاري نظامي اصفهان ـ يزد ـ مشهد) در طبس مستقر بودند.
    محمد افغان با حمايت مالي و تسليحاتي كمپاني هند شرقي (انگلستان) شهرهاي شرقي ايران از جمله طبس را گرفت و سپس به كرمان و اصفهان رفت. طبس بعداً توسط نادرشاه از وجود مهاجمين افغاني پاكسازي و نامبرده حاكم جديدي از اعراب شيباني را در طبس به حكومت گمارد كه 7 نسل متوالي تا دوره پهلوي بر طبس حاكم بودند و حاكم نشين طبس از آن دوره تا سال 1380 هجري شمسي تابع خراسان به مركزيت مشهد مقدس بوده است. قلمرو حكومتي طبس شامل: گناباد ، فردوس ، بشرويه ، بجستان ، دستگردان ، رباط پشت بادام و قسمتي از شمال كرمان بوده است. از ميان امراي شيباني طبس اميرحسن خان در عمران و آبادي طبس بسيار كوشيد. تالار آيينه نشان، عمارات باشكوه و منبت كاري، استخرهاي آب باشكوه با نوارهاي چرخان و طلاكوب يا سيمكوب، باغها و كوشكهاي باصفا، خيابان بندي طبس و كانال كشي انهار، هرس درختان بر اساس طرحهاي هندي، احداث آب انبارها، احداث حمامهاي بزرگ و تميز و مساجد و تكايا و... از اقدامات وي و دولت يا اعقاب اوست.
    در دوره معاصر شكوه و عظمت طبس به فراموشي گذاشته شد. گناباد، بجستان، تون (فردوس) و بشرويه به تدريج از آن جدا شدند، از قلمرو آن كاسته شد، و «حكومت» به «فرمانداري» تنزل يافت.
    در سال 1355 طبس به عنوان يك شهر باستاني شناخته شده و تغيير و تخريب آثار قديمي آن ممنوع شد. دو سال بعد، زلزله مخرب 25 شهريور 1357 طبس را بكلي ويران نمود و حدود 10000 تن قرباني گرفت.
    در سال 1380 با تصويب هيأت دولت، شهرستان طبس مشتمل بر دو بخش و هشت دهستان از استان خراسان منتزع و به استان يزد الحاق گرديد و به عنوان دهمين شهرستان آن استان شناخته شد. در سال 1381 بخش مركزي طبس به دو بخش مركزي و ديهوك تقسيم شد و در حال حاضر شهرستان طبس داراي سه بخش مركزي، دستگردان و ديهوك مي باشد

    باغ گلشن به نوشته آقای يعقوب دانشدوست در جلد اول کتاب «طبس، شهری که بود»، آن طور که مدارک موجود نشان می دهد، باغ گلشن طبس به وسيله امير حسن خان، سومين حاکم طبس، از سلسله خوانيني که به وسيله نادرشاه به حکومت طبس منصوب شدند ساخته شده است.
    در وقفنامه ای که در سال ۱۲۱۸ هـ ق تهيه شده است، ميرحسن خان، اين باغ و املاک زيادي را وقف اولاد و امور خيريه نموده است ...
    ميرزا خانلرخان اعتصام الملک که در تاريخ 1294 ق-ه از طبس بازديد کرده موضوع ساختن باغ به وسيله ميرحسن خان را ذکر نموده است،...
    ساير جهانگردانی هم که از طبس ديدن کرده اند مانند: سون هدين (سوئدی در سال ۱۹۰۶) و خانم آندره گدار (فرانسوی) باغ گلشن را توصيف و از «درختان خرما و مرکبات»، «سايه خنک نخلها»، «نغمه زيباي آب روان جويها»، «چمنهای ميان دو جوی»، «زمزمه باد در ميان درختان» و «فواره های متعدد که آب را مانند تحفه ای به آسمان می فرستند»، در آن باغ سخن رانده اند.
    برداشت توصيفی تاريخی باغ گلشن، تا حدودی انسان امروز را قادر می سازد تا گذشته را درک نمايد. باغ گلشن يکی از دو عنصر اصلی شهر طبس می باشد و عنصر ديگر، ارگ است که در طرف ديگر شهر قرار دارد. ساختمان سردر و ديوارهای زيبا و تاريخی آن که بازگوکننده سليقه های گذشتگان بوده بر اثر زلزله سال 1357 از بين رفته و تنها طبيعت سبز باغ، از ايام گذشته سخن می گويد، طبيعتی مشتمل بر 2000 نفر خرما، 2500 اصله مرکبات، 500 اصله انار و ساير ارقام مختلف گياهان.
    معمار اوليه باغ، طبيعت سبز آن را با توجه به نوع درختان، به صورت شطرنجی طراحی وکشت کرده است. باغ گلشن يکی از باغهای نادر ايران است که آب جاری دائمی در آن جريان دارد. در اين باغ گونه های مختلف گياهان سازگار با اقليمهای متفاوت آب و هوايی وجود دارد. مانند درخت چنار که خاص مناطق سردسير است در کنار خرما که فقط در گرمسيری رشد می کند.
    باغ گلشن که ساختمان در ورودی آن در زلزله سال ۵۷ تخريب شد، امروزه نيز به عنوان تفرجگاه اصلی مردم طبس و مسافرين خسته از طی طريق در كوير خشک اطراف شهر، بشمار می رود.

  7. #52
    همکار بازنشسته بخش Dark Side of Eden mana sama آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jun 2008
    محل سکونت
    konoha
    نگارشها
    714

    پاسخ : ايران شناسي

    رفسنجان
    رفسنجان از شهرهای استان کرمان است.این شهر در فاصله ۱۰۰ کیلومتری شهر کرمان واقع شده و دارای دو بخش، مرکزی و انار(شهر) می‌باشد. جمعیت این شهر در سال ۲۰۰۵، حدود 110000 نفر می‌باشد.
    از مهم‌ترین محصولات کشاورزی آن پسته می‌باشد که دارای شهرت جهانی است به طوری که بزرگ‌ترین کارخانه بسته بندی پسته در ایران با نام لورا در این شهر واقع شده است و از نظر صنعتی نیز علاوه بر کارگاهها و کارخانه‌های متعددی چون کارخانه‌های روغن موتور پردیس و موکت والماس کویر و کاشی برلیان در صنعت کاشی و دو کارخانه سیمان در دست ساخت دارد (۱۳۸۴). معادن مس سرچشمه و کارخانه بزرگ تولید مس سرچشمه بزرگ‌ترین تولید کننده مس در ایران می‌باشد.این شهر بر سر راه دو استان کرمان ویزد قرار دارد و عبور کردن خط آهن تهران _بندر از کنار این شهر و همچنین داشتن فرودگاه به این شهر موقعیت خاصی بخشیده‌است.
    تاریخچه رفسنجان
    رفسنجان اسامی مختلفی دارد که بیشتر در ارتباط با ذخایر زیر زمینی آن نامگذاری شده‌است. مانند رفسنگان یا رفسنگ به معنای مس که معرب آن رفسنجان است.ازدو کلمه رفسنگ به معنای مس و کان به معنای معدن . این شهر قدمتی دیرینه دارد و باغهای پسته آن مشهور است.شهرستان رفسنجان با وسعتی حدود 10300کیلومتر مربع در شمالغرب استان کرمان واقع شده است. که از شمال به شهرستان بافق در استان یزد از جنوب به شهرستان های سیرجان وبردسیر از مغرب به شهربابک واز مشرق به کرمان واز شمالشرق به شهرستان زرند محدود می شود. ارتفاع این شهرستان در مر شهر 1469 متر از سطح دریا است. بر اساس آخرین تقسیمات کشوری دارای 5بخش به نام های مرکزی- بخش انار -بخش کشکوئیه -بخش نوق وبخش فردوسیه می باشد. اینشهرستان از هفت شهر بنام های رفسنجان وسرچشمه در بخش مرکزی -حسین آباد و انار در بخش انار -بهرمان در بخش نوق - کشکوئیه در بخش کشکوئیه و فردر بخش فردوسیه تشکیل شده است. جمعیت آن بر اساس آمار 1385 در حدود 270 هزار نفر است که 45 درصد آنها در مناطق روستایی زندگی می‌کنند ومهم‌ترین فعالیت اقتصادی آنها باغداری (کشت پسته) است. در 50 کییلومتری جنوب این شهرستان کارخانجات مس سرچشمه واقع شده است که بزرگ‌ترین معادن مس ایران در آن فرآوری می شود.
    جاذبه‌های طبیعی
    کوه پورکان
    این کوه در شمال شرقی شهر بابک و غرب شهرستان رفسنجان واقع شده و از کوه‌هایی چون نجیب، اسپزا، محمدآباد و... که ارتفاع غالب آنها بیش از ۲۵۰۰ متر می‌باشد، تشکیل یافته‌است. خشکرودها و مسیل‌های چندی از این کوهستان سرچشمه می‌گیرند که مهم ترین آنها رودخانه جاروچی نام دارد که رو به شمال جریان یافته و در شوره‌زارهای پیرامون انار فرو می‌رود.
    چشمه حسین‌آباد
    این چشمه در فاصله ۳۶ کیلومتری جنوب‌غربی رفسنجان واقع شده‌است. مظهر چشمه در سردابه‌ای که با پله پایین می‌رود و در زمین‌های آبرفتی دوران چهارم که اطراف آن را چین‌خوردگی‌هایی پوشانده‌است، قرار دارد.
    آب این چشمه از نوع آبهای کلروه سدیک و سولفاته کلسیک گوگردی است. خواص درمانی این نوع آبها به سبب همراه بودن گوگرد با ترکیبات کلروه باعث درمان بیماری‌های رماتیسمی، پوستی، گوش و حلق و بینی و بیماری‌های زنان و مجاری ادرار می‌شوند.
    چشمه آب معدنی قاسم‌آباد
    این چشمه به فاصله ۶ کیلومتری شرق رفسنجان در روستای قاسم آبادواقع شده و در اصل قنات قدیمی است که آب آن از سالهای گذشته مورد استفاده درمانی، اهالی منطقه بوده‌است.
    آب این چشمه در درمان بیماری‌های رماتیسمی، گوش و حلق و بینی موثر می‌باشد و همچنین اثر نیرو بخش نیز دارد.
    چشمه معدنی آباد آوران
    این چشمه در ۵۸ کیلومتری شمال شرقی رفسنجان قرار گرفته و اطراف آن را منطقه شنهای روان دوران چهارم فرا گرفته‌اند و مظهر چشمه در دهانه کوهی به نام دره زرد که در امتداد کوه اوران است قرار دارد. خواص درمانی آب این چشمه عبارت است از آسان ساختن اکسیداسیون و دفع مواد ازته، همچنین اثر مقوی و مؤثر در دستگاه گوارش و بیماری‌های عصبی و زنان دارد.
    اماکن زیارتی و مذهبی
    امام زاده رضا معروف به سید غریب در جنوب غربی رفسنجان و ابتدای جاده یزد قرار دارد.امامزاده بی بی گوهر در روستای داوران واقع در جاده زرند،امامزاده بی بی حیات در روستاي خنامان واقع در جاده کرمان و امامزاده سيد جلال الدين اشرف در روستاي شمس آباد نوق قرار دارد.سرچشمه در 50 كيلومتري اين شهرستان از شهرهاي رفسنجان محسوب ميگردد.
    شهرستان رفسنجان
    شهرستان رفسنجان از شهرستان‌های استان کرمان است. مرکز این شهرستان شهر رفسنجان است. جمعیت شهرستان بنا بر سرشماری سال ۱۳۸۵ مرکز آمار ایران، برابر 295175 نفر است.
    این شهرستان در شمال کرمان با جمعیتی بالغ بر ۳۰۰۰۰۰ نفر قرار دارد[نیازمند منبع].واز لحاظ ارتباطی شهری در سر راه دو شهر کرمان و یزد است. بخش نوق از بخش‌های این شهرستان می باشد. بخش نوق به مرکزیت فردوسیه در جلگه ای بین دو رشته کوه قرار گرفته و دارای تقریباً 100 کیلومتر طول است. این بخش به علت داشتن خاک مناسب، بهترین منطقه استان در برداشت محصول پسته می باشد. پسته رفسنجان شهرت دارد.
    تقسیمات کشوری
    علاوه بر شهر رفسنجان، شهرستان رفسنجان دارای شهرهای انار، مس سرچشمه، حسین آباد، کشکوئیه و بهرمان است.
    • بخش مرکزی شهرستان رفسنجان
    o دهستان آزادگان
    o دهستان اسلامیه
    o دهستان خنامان
    o دهستان دره دران
    o دهستان رزم آوران
    o دهستان سرچشمه
    o دهستان قاسم آباد
    o دهستان كبوترخان
    شهرها: رفسنجان و مس سرچشمه.
    • بخش انار
    o دهستان بیاض
    o دهستان حسین‌آباد (رفسنجان)
    شهر: انار و حسين آباد
    • بخش کشکوئیه
    o دهستان راویز
    o دهستان شریف آباد
    o دهستان کشکوئیه
    شهر: کشکوئیه.
    • بخش نوق
    o دهستان بهرمان
    شهر: بهرمان
    • بخش فردوس
    o دهستان رضوان
    o دهستان فردوس

  8. #53
    همکار بازنشسته بخش Dark Side of Eden mana sama آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jun 2008
    محل سکونت
    konoha
    نگارشها
    714

    پاسخ : ايران شناسي

    روستاي ابيانه

    1-1- موقعیت جغرافیایی
    روستای ابیانه در دره ای معتدل و خشک در 40 کلیومتری شمال غرب نطنز، و 20 کیلومتری غرب جاده آسفالته نطنز و کاشان و 80 کیلومتری جنوب غرب کاشان قرار دارد. رودخانه برز رود از جنوب آبادی می گذرد. منطقه ای که دره ابیانه در مرکز آن قرار دارد حوضه آبریز را در بر می گیرد که بین27،30 درجه الی 37، 30 درجه عرض شمالی و 30، 51 درجه تا 37، 51 درجه طول شرقی واقع شده است.
    از نظر تقسیمات کشوری، ابیانه دهی از دهستان برز رود، بخش حومه، شهرستان نطنز، استان اصفهان است، که در طول جغرافیایی 36 ،33 درجه، با ارتفاع 2220 متر از سطح دریا قرار دارد. در 20 کیلومتری جاده آسفالته کاشان به نطنز، جاده ای فرعی به طرف غرب کشیده شده است، که این جاده فرعی در مسیر دره ابیانه به طرف غرب است. در این مسیر ابتدا باید از روستاهای هنجن، یارند، کمجان، برز و طره گذشت و در انتهای دره، در بی بست به روستای ابیانه رسید.
    1-2- شرایط اقلیمی
    اقلیم دره ابیانه، ترکیبی از آب و هوای مدیترانه ای است. در این منطقه اساساً بارندگی در فصل زمستان انجام می گیرد و اغلب به صورت ریزش برف است. بر روی دامنه کوه های مرتفع، برف تا فصل بهار نیز دوام می آورد ولی در تابستان هیچ بارشی صورت نمی گیردک منطقه ای که روستای ابیانه در مرکز آن قرار دارد حوضه آبریز برز رود را در بر می گیرد و شرایط آب و هوایی آن خشک و نیمه خشک است.
    1-3- موقعیت طبیعی
    ابیانه به موازات خط الرأس کوه قلعه در شیب نسبتاً تندی قرار گرفته است، جعت خط الرأس ها ، با جهت دره موازی است و در نهایت بر مسیر کاشان و نطنز عمود می شود. در روبروی همین کوه در دامه کوه دو میلون، قلعه " پله هامانه " قرار دارد و بین این دو، سطحی نسبتاً هموار شامل منطقه " پبا " ، رودخانه خشک، باغزارها ومحله مسکونی " یوسمان" قرار گرفته است.
    در حد واسط قله های مرتفع و کوه های سر به فلک کشیده، دره ابیانه قرار دارد که در این دره روستاهای ابیانه، طره، برز، کمجان و هنجن جای گرفته اند.
    1-4- ناهمواری ها
    روستای ابیانه در دامنه شاخه هایی از کوه کرکس، از رشته کوه های مرکزی ایران قرار گرفته است. از نظر شکل و ساختمان، دره ابیانه منطقه ای چین خورده با رشته کوه های متعدد است، که عموماً از جنوب غرب به شمال غرب کشیده شده. ابیانه روستایی کوهستانی و ییلاقی است که چهار جهت آن را کو ه ها فرا گرفته اند.

    1-5- پوشش گیاهی
    از رستنی های ابیانه گیاهان درمنه، خاکشیر و کتیرا است که کاربرد دارویی و صنعتی دارند و پوشش گیاهی برای چرای دام است. از گیاهان دیگر درختچه های زرشک است که مردم ابیانه زرشک مصرفی خود را از درختچه هایی که در اطراف روستا قراردارند تأمین می کنند از دیگر رستنی های اطراف ابیانه است که آویزهایی که زنان ابیانه از اسپند و تکه پارچه های رنگی درست می کنند و برای چشم زخم به دیوار اتاق ها نصب می کنند شهرت دارد.
    1-6- چشمه ها
    دو آبی :
    این چشمه که مهمترین منبع آب ابیانه است در غرب ابیانه، قرار دارد و در طول سال همیشه روان است.
    رئیسون :
    آب آشامیدنی روستا از این چشمه تأمین می شود که درغرب ابیانه، کمی بالاتر از آسیاب قرا ردارد. در حدودسی سال است که آب آن به صورت لوله کشی به منازل راه یافته است. بنابر اعتقاد مردم ابیانه این چشمهاز پای درخت زرشک است و آشامیدن آن باعث طولانی شدی عمر می شود.
    در مورد این چشمه می گویند:
    خوش است آب گوارا به چشمه رئیسون به وقت نوش بخورد و کبار ابیانه
    تاردر : این چشمه در شمال ابیانه است که به آن قنات تاردر نیز می گویند.
    چشمه های دیگر ابیانه که عمدتاٌ در جنوب روستا قرار دارند به شرح زیر:پی قستان، وشاسیدرا، پاشت لیل، په کی جا، پاش یووینگاف، پال همون بالا.
    چشمه پال همون هره، هینزا و کرشک نیز در شش کیلومتری شمال ابیانه قرار دارند.

    1-7- راه ها
    این روستا، در مقیاس محلی با شهر نطنز و در مقیاس منطقه ی با شهر های کاشان و اصفهان مرتبط بوده است.راه های ارتباطی ابیانه با مناطق اطراف در گذشته عبارت بودند از : گدار کاشان، گدار اصفهان، دار تجره.
    این روستا در حال حاضر بوسیله راه آسفالته جدیدی با جاده کاشان- نطنز ارتباط دارد. در گذشته فقط قسمتی از جاده مال رو، با این جاده انطباق داشته است. به این ترتیت که جاده قدیم از پل هنجن تا زیارت هنجن در کنار مسیر رودخانه و از پشت باغ های هنجن تا مزارع باقر آباد و از باقر آباد تا یارند از همین جاده کنونی(گداروشت امان ) می گذشته است. از یارند به کمجان تا برز، از پشت باغ ها می گذشته است، از برز رود با طره جاده قدیمی و از طره تا ابیانه به وسیله دو مسیربه ابیانه می رسیدند؛ یکی از آنها طارده بوده که خود به دو شاخه می شده است و دیگری هم از وسط باغزارها، در کنار مسیر رودخانه خشک می گذشته است. برای رفتن به نطنز از این مسیر می گذشته اند.
    ابیانه بین دو شاه راه اصلی قرار دارد. شاه راه اول، راه کاشان، قمصر، مورچه خورت واصفهان است و شاه راه دوم کاشان، نطنز، یزد و کرمان است؛ ابیانه در 25 کیلومتری این دو راه اصلی قرار دارد.
    ویرایش توسط alitopol : 09-22-2008 در ساعت 07:12 AM

  9. #54
    همکار بازنشسته بخش Dark Side of Eden mana sama آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jun 2008
    محل سکونت
    konoha
    نگارشها
    714

    پاسخ : ايران شناسي

    گشتي در شهر ابيانه




    منبع :صفحه نخست | دوربین دات نت

  10. #55
    farzane
    Guest

    پاسخ : ايران شناسي

    تخت جمشید مجموعه ای از کاخهایی است که ساخت آنها از سال 512 قبل از میلاد آغاز و 150 سال به طول انجامیده است. این کاخهای عظیم سلطنتی در کنار شهر پارسه که یونانیان آن را پرسپولیس خوانده اند ساخته شده است
    فایل پیوست 45600فایل پیوست 45601فایل پیوست 45602

    فایل پیوست 45603فایل پیوست 45604فایل پیوست 45605

  11. #56
    همکار بازنشسته بخش Dark Side of Eden mana sama آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jun 2008
    محل سکونت
    konoha
    نگارشها
    714

    پاسخ : ايران شناسي

    شهر ذزفول

    دزفول يكي از شهرهاي استان خوزستان است از شمال به شهر ستانهاي انديمشك و اليگودرز (استان لرستان) ، از خاور به بخشهاي لالي از شهرستان (مسجد سليمان) و گتوند (از شهرستان شوشتر) و از جنوب و باختر به شهرستان شوش محدود مي گردد.
    تقسيمات كشوري : شهرستان دزفول از دو بخش مركزي و سردشت تشكيل گرديده است . در اين شهرستان تنها منطقه شهري دزفول است كه بعنوان مركز شهرستان دزفول محسوب ميگردد. بخش مركزي دزفول شامل دهستانهاي شمس آباد ، بنوار ، قبله اي ، شمعون و شرقي و بخش سردشت شامل دهستانهاي شهي ، سردشت ، ليوس و ميانكوه ميباشد .ضمناً تعداد 6 شهرك جديد كه بيش از 2000 نفر جمعيت دارند ، در اين دو بخش (بخصوص بخش مركزي) ايجاد گرديده است.
    نامگذري وپيشينه تاريخي : بنا بر بعضي مدارك تاريخي
    شهر دزفول كه ابتدا بنامهاي اندامشك.انداميش ودر ميان اعراب اندلمشك موسوم بوده .توسط اردشير بابكان پادشاه ساساني بنا گرديده است .در برخي منابع چنين آمده كه پل قديمي دزفول كه در دوران شاپور اول ساساني بر روي رود خانه دز احداث گرديده بود.راه ارتباطي ميان دو شهر باستاني جندي شاپور و شوش بشمار مي رفته است .در كنار اين پل يك دژ (قلعه)مستحكم جهت حراست از آن ايجاد شده بود وبهمين جهت اين محل را «دژپل» مي گفتند .بعد ها كه به تدريج شوش و جندي شاپور عظمت و اهميت خود را از دست دادند جمعيت كثيري به دژپل كشيده شدند وبعد با سقوط امپراطوري ايران ، نام دژ پل نيز مانند بسياري لغات ديگر بصورت دزفول تغيير پيدا كرد. در طول تاريخ بعد از اسلام شهردزفول گاهي آباد وگاهي ويران گرديد اما پيشرفت واقعي آ ن بعنوان يك شهر .بعد از ايجاد سد دز بوجود آمد.در طول جنگ تحميلي نيز عليرغم آسيب هاي فراوان و بمباران هاي متعدد هوايي كه از طرف دشمن ديد .معهذا بعلت مقاومت دليرانه اهالي وبعد از جنگ بدليل روحيه قوي وكم نظير مردم دزفول ؛بسرعت محلهاي آسيب ديده باز سازي گرديد.
    رودها : مهمترين رودخانه اين شهرستان دز است كه از كوههاي لرستان سرچشمه گرفته ، در شمال شهر دزفول از نواحي كوهستاني خارج و پس از عبور از باختر شهر دزفول بسمت خاور متمايل گرديده و در نزديكي بند قير به رودخانه كارون ميريزد . بر روي اين رودخانه و در حاشيه كوه تنگوان (واقع در 25 كيلومتري شمال خاوري دزفول ) سدي بهمين نام بنا گرديده كه شبكه آبياري دز با ايجاد كانالهاي آبرساني نقش مهمي در اقتصاد منطقه بخصوص تهيه پروژه هاي كشاورزي و صنعتي شهرستان دزفول ايفا نموده است.

    كوهها : شهرستان دزفول از ناحيه كوهستاني (بخش سر دشت)و جلگه اي (بخش مركزي)تشكيل گرديده است.مهمترين كوههاي منطقه كوهستاني آن عبارتند از :

    كوه سالن(بلند ترين قله اين شهرستان ( با 2209متر ارتفاع).

    كوه هفت تنان(1570متر).

    كوه سرگويان( 1503متر)

    كوه لپ سفيد( 897متر).

    اين كوهها در واقع از قسمتهاي كم ارتفاع سلسله جبال زاگرس محسوب ميشود. ضمناً تپه چغاميش
    choghamish
    كه از آثار وباستاني شش هزار ساله بر خوردار گرديده .در فاصله 25كيلو متري جنوب خاوري شهر دزفول قرار گرفته است .

    كانها.معادن شن وماسه شهرستان دزفول كه غالباً در مسير هاي زير قرار دارد.

    1 –معدن مسير رود خانه در واقع در جنوب شهر دزفول .

    2- معدن گلال كهنك واقع در 21 كيلو متري جنوب خاوري دزفول.

    3- معدن مسير رود كرخه واقع در 22 كيلو متري باختر دزفول.

    4 – معادن ديگري كه در اين چند سال شروع به فعاليت كرده اند .

    همچنين معادن سنگ گچ نمك روستاي ايسپره (واقع در 5 كيلو متر سر دشت)و معدن متروك سنگ سيليس دار(واقع در خاور پل كهنك) 22 كيلومتري جنوب خاوري دزفول قابل ذكرمي باشند .

    آب وهوا : هواي دزفول گرم وخشك مي باشد .

    نژاد : آريايي .

    زبان : فارسي با گويش محلي .

    دين : اسلام ، مذهب شيعه( اثني عشري)

    رستني ها : از درختان گز ، كنار ، كيكم ، بادام كوهي و ارزن و از گياهاني كه كار برد دارويي و صنعتي دارند بومادران ؛درمنه و گون كتيرا در نقاط مختلف بويژه در نواحي شمال خاوري شهرستان مي رويد. وهمچنين پوشش گياهي جهت چراي دام در حد ضعيف موجود مي باشد .
    جانوران وپرندگان : روباه ، شغال گرگ ، آهو ، خرگوش ، كفتار ، گراز ، پلنگ ، خرس ، كبك ، تيهو و غاز وحشي در سطح اين شهرستان مخصوصاً در بخش سردشت وجود دارد .

    وضع اقتصادي : اساس اقتصاد شهرستان دزفول بر كشاورزي ، دامداري وصنايع كار خانه اي استوار كرديده است.كشاورزي كه در رده بالايي از توليد قرارگرفته ، شغل اصلي اهالي دزفول بشمار ميرود . وجود رود خانه هاي مهمي از قبيل دز وكرخه ودشت حاصلخيز دزفول باعث گرديده كه انواع مختلف توليدات كشاورزي از قبيل گندم ، جو ، برنج ، بنشن ، نباتات علوفه اي پنبه ، تره بار ، چغندر قند و نيشكر و باغداري شامل مركبات مختلف بخصوص پرتقال ، نارنج در اين ناحيه بدست مي آيد .

    نوع كشت غالباً آبي است وروش كشت به دو صورت مكانيزه ونيمه مكانيزه انجام ميشود .علاوه بر اين ، دو مركز كشت و صنعت مدرن وبرزگ در حوالي دزفول ودو مركز تحقيقات كشاورزي در سطح اين شهر ستان مشغول فعاليت ميباشد .

    دامداري نيز در شهرستان دزفول بسيار فعال بوده وشامل پرورش گوسفند، گاو، گاوميش ، شتر و انواع طيور بومي ميباشد. همچنين دامداريهاي صنعتي به تعداد بيش از ده واحد در نقاط مختلف اين شهرستان داير گرديده كه شامل تعدادي واحد گاوداريهاي شيري و چند واحد پروار بندي ميگردد . اين دامداريها بصورت هاي مدرن و با امكانات خوب اداره ميشود .

    صنايع كارخانه اي دزفول بسيار متنوع وشامل كارخانجات زير است

    گچ پاكتي ، ماسه شويي، موزائيك سازي، آجر سفال ، آجرفوفمن و لوازم ساختماني .

    قيرسازي.بافندگي.و فريزسازي.بستني سازي.دفترسازي.توليدتيرچه وبلوك سيماني .كولرسازي.تهيه وتوليد منبع هاي فلزي.اطاق يازي كاميون و وانت .ساخت ادوات كشاورزي .سنگبري. آهك پزي. كمپوت سازي توليد ماكاروني.آرد سازي بسته بندي چاي.تهيه دانه طيور.توليد گاز اكسژن .پلاستيك سازي وتوليد شكر.

    آثار باستاني : مهمترين آثار قديمي و باستاني در سطح شهرستان دزفول عبارتند از:

    1- پل قديمي دزفول متعلق به عهد شاپور اول ساساني (242 )كه تاكنون بارها مورد مرمت قرار گرفته است.

    2-مسجد جامع دزفول كه در اوايل دوران اسلامي ساخته شده ودر قرون هفتم ودوازدهم هجري توسعه ومرمت يافته است.

    اين بنا بي شباهت به معماري دوران ساساني نيست.

    3-بقعه سيد سلطان علي (سيد روبند)كه با ارتفاع 10 متر از سطح زمين در كنار رود خانه دز وزمان امير تيمور ساخته شده.در عهد شاه عباس اول صفوي تعمير گرديد ودر حال حاضر نيز(سال1368 )در دست تعمير است.

    4-بقعه حضرت خرقيل(پدر حضرت دانيال نبي)ويكي از 124 هزار پيغمبر خدا متعلق به600 سال قبل از ميلاد مسيح واقع در شهردزفول.

    5-بقعه محمد بن جعفر.واقع در جنوب غربي دزفول متعلق به دوران صفويه.

    6-بقعه شاهركن الدين تيموري واقع در شهر دزفول.متعلق به دوران تيموري.

    7 - بارگاه شاه ابوالقاسم و مقبره يعقوب ليث صفاري واقع در جاده دزفول وشوشتر.

    و بسيارقلاع.مساجد وبقاع متبركه در شهر دزفول ويا ساير نقاط شهرستان دزفول باقي مانده است.

    8-تپه چغاميش واقع در 25 كيلو متري جنوب شرقي دزفول كه شامل يك تپه بزرگ وچندين تپه كوچك ميباشد. در اين منطقه آثار فراواني از تمدن پيش از تاريخ يعني حدود2 الي 3 هزار سال قبل از ميلاد مسيح كشف شده است.

    9-معبد عيلامي چغازنبيل درروي تبه بزرگي واقع در ساحل رود خانه دز (چهل كيلو متري جنوب شهر دزفول )كه در سال1250 قبل از ميلاد مسيح توسط! نتاش گال پادشاه عيلامي ساخته شده است .اين بنا از خشت خام ساخته شده. روكشي از آجر دارد و ارتفاع آن25 متر ميباشد كه در اصل 50 متر بوده است. جالب ترين شيي كه در حفريات چغازنبيل بدست آمده.مجسمه گاو لعابداري است كه داراي كتيبه اي بخط عيلامي در روي گرده آن ميباشد. .

    آب وهوا : هواي دزفول گرم و خشك بوده .بيشترين درجه حرارت در تابستانها 25 درجه بالاي صفر مي باشد .ميزان باران ساليانه دزفول بطور متوسط به 210 ميلي متر ميرسد.چگونگي

    فرآورده ها : گندم؛جو؛برنج ؛ نباتات علوفه اي تره بار چغندر قند ومركبات در حوالي دزفول بعمل ميآيد.

    آب كشاورزي از رودخانه دز وتحت شبكه آبياري دز انجام مي گيرد آب آشاميدني شهر دزفول از 11 حلقه چاه ژرف تامين ميگردد كه از لحاظ كيفيت بسيار مرغوب بوده ودر حين پمپاژ كلريزه هم ميشود .

    برق دزفول از نيروگاه سد دز(شبكه سراسري خوزستان)منشعب ميگردد.

    صادرات : اقلام صادراتي دزفول متنوع هستند و مهمترين آنها عبارتند از:
    گندم ، جو، تره بار ، مركبات ، گل و گياه ، شكر، پوست ، پشم ، فرآورده هاي لبني و بعضي از توليدات صنعتي.


  12. #57
    farzane
    Guest

    پاسخ : ايران شناسي

    من یزدو خیلی دوست دارم
    پیشینه تاریخی
    برخی از مورخین بنای اولیه شهر یزد را به زمان اسکندر مقدونی نسبت می دهند که وی زندانی ساخته و نام آن را چنین نهاده است و به اعتقاد عده‌ای دیگر از تاریخ نویسان در دورهٔ ساسانیان به فرمان یزد گرد اول (421-339 م) در این محل شهری بنام «یزدان‌گرد» بنا گردیده است. نام یزد از همین عنوان گرفته شده است و به معنی مقدس، فرخنده و در خور آفرین می باشد.
    مورخین یونانی شهر کهن و باستانی را ایساتیس خوانده‌اند که احتمالاً بعد از ویرانی شهر کهن «کته» پدید آمده است. پس از ظهور اسلام و گرایش مردم ایران به دین اسلام به یزد لقب «دارالعباده» داده شد.
    یزد به معنای پاک و مقدس و یزد گرد به معنای داده خدایی است. شهر یزد نیز به معنای شهر خدا و سرزمین مقدس است.
    اولین بار نام یزد در کنار اسم چینی تخمه یکی از همرزمان داریوش آورده شد
    فرهنگ، زبان و گویش مردم یزد
    مردم یزد به زبان فارسی رایج با پاره‌ای ویژگی‌های گویشی سخن می گویند و بسیاری از واژه‌ها و ترکیبات زیبای فارسی را در گویش خود حفظ کرده‌اند. در استان یزد برخی ویژگیهای گویشی میان شهرستانهای مختلف محسوس است. معتقدان به آیین زرتشتی در میان خود هنوز به زبان نیاکانشان سخن می‌گویند و بویژه مراسم مذهبی خود را با این زبان انجام می‌دهند. گویش یزدی بخشی از فارسی دری (فارسی خالص و اولیهٔ ایرانیان) است.
    استان یزد با بیش از ۵۲ درصد مصرف برق صنعتی یک استان صنعتی شناخته شده است.

  13. #58
    Registered User SatanSoul آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jun 2008
    محل سکونت
    شهر مردگان
    نگارشها
    103

    پاسخ : ايران شناسي

    اگه لطف کنین از شهراتون عکس های باحال هم بزارین خیلی بیشتر حال میکنیم دستتون درد نکنه
    .
    .
    .

    .


    اینقدر آرزوهایم را به گور برده ام که دیگر جایی برای جسدم نیست

  14. #59
    کاربر افتخاری فروم golpar آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jan 2009
    محل سکونت
    وطن
    نگارشها
    926

    پاسخ : ايران شناسي

    بیرجند:
    شهر بیرجَند مرکز استان خراسان جنوبی و مرکز شهرستان بیرجند در شرق ایران است. این شهر در سال ۱۳۸۵، تعداد ۱۵۷٬۸۴۸ نفر جمعیت داشته‌است.[۱]
    شهر بیرجند، اولین شهر در ایران است که دارای سازمان آبرسانی بوده و بنگاه آبلوله بیرجند به عنوان اولین سازمان آبرسانی ایران شناخته می‌شود.[۴] این شهر همچنین دومین شهری در ایران است که در سال ۱۳۰۲ و پیش از تهران ، از لوله‌کشی آب شهری برخوردار گردید.[۵]
    مدرسه شوکتیه این شهر، سومین مدرسه آموزش به سبک جدید، بعد از دارالفنون و رشدیه تبریز است. به علت موقعیت سیاسی و استراتژیک شهر بیرجند، سومین فرودگاه کشور در سال ۱۳۱۲ پس از قلعه مرغی و بوشهر، در این شهر ساخته شد [۶] و تا پیش از جنگ جهانی دوم ، دو کنسولگری انگلستان و روسیه در بیرجند، مشغول فعالیت بوده‌اند
    ویرایش توسط golpar : 10-23-2009 در ساعت 09:30 PM
    آزادی آخرین کلمه ای ست که همواره در دل دارم
    آزادی من،خط قرمز من است!

    غادة السمان

  15. #60
    کاربر افتخاری فروم golpar آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jan 2009
    محل سکونت
    وطن
    نگارشها
    926

    پاسخ : ايران شناسي

    بیمارستان امام رضا

    در سال ۱۳۲۷ در یکی از اراضی و موقوفات متعلق به خاندان علم، معروف به باغ اناری، بیمارستان امام رضا تاسیس گردید. این بیمارستان علاوه بر پذیرش بیماران شهرستان بیرجند ، نسبت به پذیرش سایر بیماران شهرستان‌های جنوبی استان خراسان اقدام می‌نمود.[۷]
    [ویرایش] دانشگاه

    در سال ۱۳۵۴ شمسی, با پیگیری دکتر محمدحسن گنجی، در مجموعه موقوفات علم , موسسه آموزش عالی بیرجند تأسیس و در سال ۱۳۵۶ شمسی با پذیرش ۱۲۰ دانشجو در رشته‌های ریاضی, فیزیک و شیمی, کار خود را آغاز کرد و اکنون به نام رسمی دانشگاه بیرجند شناخته می‌شود.

    مراکز علمی و فرهنگی جدید از مدارس علمیه نشأت گرفته ‏اند و در این میان اهمیت مدرسه معصومیه که سابقهٔ بیش از هزار سال دارد و محل تحصیل اغلب مشاهیر بیرجند بوده قابل ذکر است. هم ‏اکنون در شهرستان بیرجند پنج مدرسه علمیه با ظرفیت ۲۰۰ نفر طلبه و بیش از ۷۰۰ مرکز آموزشی وابسته به آموزش و پرورش به فعالیت مشغولند.

    مدارس جدید در شهرستان بیرجند زودتر از سایر نقاط کشور تأسیس شد. مدرسه شوکتیه در سال ۱۲۸۴ خورشیدی پس از تأسیس دارالفنون تهران و رشدیهتبریز , به همت امیر شوکت‌الملک علم, حکمران وقت در بیرجند تأسیس شد و به دنبال آن , دبیرستان شوکتیه و مدارس خضری دشت بیاض, نهبندان، سربیشه، خوسف و دبستان دخترانه شوکتی افتتاح گردید. آموزش و پرورش بیرجند هم‏ اینک با بیش از ۹۰ سال عمر با برکت بیش از یکصدهزار نفر دانش‏ آموز را تحت تعلیم و تربیت دارد. وجود ۴ اداره مستقل آموزش و پرورش در شهرستان بیرجند با بیش از ۷۰۰۰ نفر پرسنل، مرکز آموزش عالی فرهنگیان، مراکز تعلیم و تربیت، پژوهشکده معلم و... آموزش و پرورش این شهرستان را به قویترین آموزش و پرورش استان خراسان (پس از مشهد) تبدیل کرده بود.
    فرودگاه بین المللی بیرجند

    نوشتار اصلی: فرودگاه بیرجند
    به علت اهمیت راهبردی شهر بیرجند در شرق ایران، فرودگاه بیرجند، در سال ۱۳۱۲ شمسی، به عنوان سومین فرودگاه کشور مورد بهره برداری قرار گرفت. این فرودگاه که در شمال شهر بیرجند واقع است، به مرور زمان گسترش یافته و در اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۷، با انجام پرواز بیرجند - مدینه به فرودگاه بین المللی بیرجند ارتقا یافت

Tags for this Thread

علاقه مندی ها (Bookmarks)

علاقه مندی ها (Bookmarks)

قوانین ارسال

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست در پست خود ضمیمه کنید
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
بهشت انیمه انیمیشن مانگا کمیک استریپ