Animparadise بهشت انیمه انیمیشن مانگا

 

 


دانلود زیر نویس فارسی انیمه ها  تبلیغات در بهشت انیمه

صفحه 4 از 4 نخستنخست ... 234
نمایش نتایج: از شماره 46 تا 56 , از مجموع 56

موضوع: (فرهنگ,هنر) زندگی در ژاپن

  1. #46
    کاربر افتخاری فروم alitopol آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2007
    محل سکونت
    در سفر
    نگارشها
    4,065

    ساختار سیاسی ژاپن

    ۴-۱ قانون اساسی ژاپن
    سیاست ژاپن مبتنی بر قانون اساسی این کشور است.
    قانون اساسی ژاپن در سوم دسامبر سال ۱۹۴۶ به طور رسمی اعلام شد و از سوم ماه می سال ۱۹۴۷ به اجرا گذاشته شد.
    در مقدمه قانون اساسی ژاپن از سه اصل زیر تحت عنوان «اصول اساسی سه‌گانه» یاد شده است۱.

    • احترام به حقوق اساسی بشر: به حقوق بشر مبتنی بر آزادی و برابری که حق تک‌تک انسان‌هاست احترام می‌گذاریم.
    • حاکمیت ملت: حق حاکمیت برای اداره امور کشور در اختیار ملت قرار دارد.
    • صلح‌طلبی: برای همیشه از جنگ احتراز می‌کنیم و ارتش نخواهیم داشت.


    قانون اساسی ژاپن از بخش‌های زیر تشکیل یافته است.


    • مقدمه
    • فصل یکم امپراطور (اصل ۱ تا اصل
    • فصل دوم پرهیز از جنگ (اصل۹)
    • فصل سوم حقوق و وظایف ملت (اصل ۱۰ تا اصل ۴۰)
    • فصل چهارم پارلمان (اصل ۴۱ تا اصل ۶۴)
    • فصل پنجم کابینه (اصل ۶۵ تا اصل ۷۵)
    • فصل ششم امور قضایی (اصل ۷۶ تا اصل ۸۲)
    • فصل هفتم امور مالی (اصل ۸۳ تا اصل ۹۱)
    • فصل هشتم استقلال مناطق (اصل ۹۲ تا اصل ۹۵)
    • فصل نهم اصلاحات (اصل ۹۶)
    • فصل دهم قانون عالی (اصل ۹۷ تا اصل ۹۹)
    • فصل یازدهم قوانین مکمل (اصل ۱۰۰ تا اصل ۱۰۳)


    ۴-۲ نظام سیاسی
    همان گونه که در اصل اول قانون اساسی تصریح شده است، در حقیقت ژاپن با پذیرفتن امپراطور به عنوان نماد کشود، دارای نظام مشروطه سلطنتی است۲. نیز امپراطور در امور اجرایی کشور دخالتی ندارد.
    امپراطور صرفاً امور حکومتی تعیین شده در قانون اساسی را انجام می‌دهد۳. در این امور حکومتی امپراطور به پیشنهاد و با تعیین دولت، در مراسمی تشریفاتی و رسمی فعالیت‌های متعددی نظیر اعلام رسمی قوانین، فراخواندن نمایندگان مجلس، انحلال مجلس نمایندگان، تأیید عزل و نصب وزیران، اهدای نشان‌های افتخار، پذیرش سفرا و نمایندگان سیاسی کشورهای خارجی و غیره را انجام می‌دهد.
    نیز به منظور تحقق اصول سه‌گانه که شاکله قانون اساسی را تشکیل می‌دهند، قوای سیاسی در نظام حکومتی ژاپن به سه قوه تقسیم می‌شود.
    در قانون اساسی ژاپن، حق قانون گذاری به مجلس۴، حق اجرا و مدیریت به دولت۵ و حق اجرای عدالت به دستگاه قضایی (دادگاه‌ها) اعطا شده است. بدین ترتیب با تقسیم قوای سیاسی در سه قوه و با نظارت قوا بر کار یکدیگر از تمرکز قدرت سیاسی در یک نقطه جلوگیری می‌شود که هدف از آن صیانت از آزادی‌های سیاسی ملت است.

    ۴-۳: مجلس
    مجلس در ژاپن تنها نهاد قانون‌‌گذار کشور و بالاترین نهاد دارای قدرت سیاسی است. در ژاپن دو مجلس نمایندگان (مجلس سفلی) و مجلس مشاوران (مجلس علیا) وجود دارد که اعضای آن با انتخابات برگزیده می‌شوند و به تصویب قوانین، تدوین بودجه، تنظیم معاهدات و قراردادها و تعیین نخست‌وزیر دولت می‌پردازند.
    مجلس حق بازرسی از قوه اجرایی را داراست و می‌تواند بر آنچه دولت انجام می‌دهد رسیدگی و نظارت کند و به دولت رای عدم اعتماد دهد. نیز می‌تواند با تشکیل دادگاه ویژه قضات۶، قضات متخلف را عزل یا تنبیه کند.
    تعداد اعضای مجلس نمایندگان ۴۸۰ نفر است که از میان ژاپنی‌های بالاتر از ۲۵ سال با انتخابات برگزیده می‌شوند. تمامی ملت ژاپن که به سن ۲۰ سالگی رسیده باشند حق رأی دادن در انتخابات را دارند. مدت مسئولیت نمایندگان چهار سال است اما گاهی پیش از پایان این مدت مجلس منحل می‌گردد. انحلال مجلس و برگزاری انتخابات مجدد زمانی انجام می‌شود که ضرورت حصول اطمینان از آرای ملت احساس شود.
    تعداد اعضای مجلس مشاوران ۲۴۲ نفر است که از میان ژاپنی‌های بالاتر از ۳۰ سال با انتخابات برگزیده می‌شوند. مدت مسئولیت نمایندگان آن شش سال است و هر سه سال یک بار نیمی از نمایندگان تغییر می‌یابند. مجلس مشاوران نمی‌تواند منحل شود.
    از میان مجلس نمایندگان و مجلس مشاوران، مجلس نمایندگان جایگاه بالاتری دارد.
    معمولاً لوایح مصوب مجلس نمایندگان به مجلس مشاوران فرستاده می‌شود و در آنجا به بحث گذاشته می‌شود. در صورت تصویب در این مرحله، لوایح اجرایی خواهند شد اما در صورت عدم تصویب، مجدداً مصوبه به مجلس نمایندگان ارجاع داده می‌شود تا در آنجا به شور گذاشته شود و در این مرحله، در صورت موافقت بیش از دو سوم نمایندگان حاضر، مصوبه صورت قانون به خود می‌گیرد.
    طرح بودجه نیز نخست به مجلس نمایندگان تقدیم می‌شود و در آنجا به شور گذاشته می‌شود.
    چنانچه رأی دو مجلس در خصوص تعین نخست‌وزیر، تدوین بودجه، تنظیم قراردادها و تعیین مدت جلسات مجلس متفاوت باشد، اگر ظرف مدتی معین پس از رأی مجلس نمایندگان، در مجلس مشاوران رأی‌گیری انجام نگردد، رأی مجلس نمایندگان به عنوان رأی دو مجلس در نظر گرفته خواهد شد.
    در خصوص رأی عدم اعتماد به دولت، مجلس نمایندگان به تنهایی می‌تواند اقدام کند.
    نمایندگان مجلس به عنوان وکلای ملت به تصویب قوانین می‌پردازند که اساس سیاست کشور را تشکیل می‎‌دهد و به تنظیم بودجه و معاهدات کشور اقدام می‌‎کنند. نیز در خصوص سیاست‌های عمومی، نظارت بر کار کابینه دولت نیز از وظایف مجلس است. به همین دلیل،دو حق ویژه برای نمایندگان در قانون اساسی در نظر گرفته شده است که به موجب آن‌ها به جز در موارد مصرح در قانون، نمایندگان در طول دوران نمایندگی مصونیت قضایی دارند و همچنین در خصوص نطق‌ها، مناظرات و آراشان در خارج از مجلس مسئول و جوابگو نیستند.


    ۴-۴ کابینه دولت
    دولت نهادی پارلمانی است که از نخست وزیر (صدراعظم) و وزرای کابینه تشکیل می‌یابد۷.
    نخست وزیر از میان نمایندگان مجلس و توسط مجلس انتخاب می‌شود و امپراطور او را منصوب می‌کند. وزرای کابینه نیز توسط نخست وزیر منصوب می‌شوند. با این شروط که اکثریت کابینه باید از میان نمایندگان انتخاب شوند ونیز تمامی وزرا باید از بین شهروندان غیرنظامی برگزیده شوند.
    کابینه باید در مقابل مجلس مسئول باشد. در صورت احراز عدم کفایت کابینه در مجلس نمایندگان، یا مجلس نمایندگان منحل می‌گردد و یا اعضای کابینه استعفای دسته‌جمعی می‌دهند. چنین نظامی را نظام پارلمانی می‌نامند.
    وظایف دولت عبارت اند از پیشبرد امور ادارات دولتی، عقد قراردادها و معاهدات، تهیه طرح بودجه، تصویب آئین‌نامه‌های دولتی، تعیین امور حکومتیِ به عهده امپراطور و رایزنی در مورد آن، معرفی کردن رئیس دیوان عالی و انتصاب قضات دادگاه‌های تالی، انحلال مجلس نمایندگان و غیره.
    نخست وزیر اختیارات بسیاری نظیر انتصاب وزرای کابینه، اداره جلسات هیئت دولت و نظارت بر کلیه بخش‌های دولت به عنوان نماینده دولت و تقدیم طرح به مجلس و غیره را داراست. ونیز بالاترین حق نظارت و هدایت نیروهای دفاع از خود و حق اداره نیروهای پلیس در مواقع اضطراری را دارد.
    وزرای کابینه توسط نخست‌‌وزیر منصوب می‌شوند و امپراطور آنان را تأیید می‌کند.
    در حال حاضر وزرای کابینه ژاپن به شرح زیر اند.

    • وزیر کشور و ارتباطات: رئیس وزارت کشور و ارتباطات
    • وزیر دادگستری: رئیس وزارت دادگستری
    • وزیر امور خارجه: رئیس وزارت امور خارجه
    • وزیر دارایی: رئیس وزارت دارایی
    • وزیر آموزش، فرهنگ، ورزش، علوم و فناوری: رئیس وزارت آموزش، فرهنگ، ورزش، علوم و فناوری
    • وزیر بهداشت، کار و بهزیستی: رئیس وزارت بهداشت، کار و بهزیستی
    • وزیر کشاورزی، جنگلداری و شیلات: رئیس وزارت کشاورزی، جنگلداری و شیلات
    • وزیر اقتصاد، بازرگانی و صنعت: رئیس وزارت اقتصاد، بازرگانی و صنعت
    • وزیر زمین و ترابری: رئیس وزارت زمین و ترابری
    • وزیر محیط زیست: رئیس وزارت محیط زیست
    • وزیر دفاع: رئیس وزارت دفاع
    • رئیس دبیرخانه کابینه: به امور اداری دفتر کابینه رسیدگی می‌کند.
    • رئیس کمیته امنیت عمومی: نماینده کمیته امنیت عمومی (اداره پلیس)
    • وزیر مسئول امور اوکیناوا و نواحی شمالی: مسئول امور مرتبط با اوکیناوا و استان هوکّایدو.
    • وزیر مسئول گردش پول: مسئول امور مرتبط با گردش پول



    در ذیل کابینه، ادارات مرکزی مسئول اجرای امور اداری گوناگون وجود دارند. فهرست این ادارات مرکزی به قرار زیر است


    ادارات کابینه

    • دبیرخانه کابینه (تنظیم امور جلسات هیئت دولت، امور اداری کابینه، هماهنگی سیاست‌های نهادهای دولتی و غیره را انجام می‌دهد. بر کلیه وزارت‌خانه‌ها تفوق دارد)
    • اداره قانونگذاری کابینه (رسیدگی به قوانین مصوب در دولت و بررسی‌های مربوط به قانونگذاری)
    • شورای امنیت (اقدامات لازم در شرایط دفاع و شرایط فوق اضطراری را انجام می‌دهد)
    • اداره کارگزینی (به امور پرسنلی کارکنان دولت می‌پردازد)
    • دفتر کابینه (وظیفه کمک به کابینه را در طراحی و تنظیم سیاست‌ها دارد)

    اداره دربار، کمیته تجارت عادلانه، کمیته امنیت عمومی (اداره پلیس: نهاد ویژه کمیته امنیت عمومی )، اداره گردش پول


    [مسئولیت‌های وزارتخانه‌ها]
    وزارت کشور و ارتباطات: مسئول نظام‌های مختلف مرتبط با ساختار اساسی حکومت و همچنین نظام‌های بنیادی حامی فعالیت‌های اقتصادی – اجتماعی ملت است.
    وزارت دادگستری: مسئول حفظ و حراست از قوانین بنیادی کشور، حفظ نظام قوانین کشور، پاسداری از حقوق ملت، اتخاذ تدابیر یکپارچه و مناسب در دعاوی مرتبط با منافع کشور و مدیریت عادلانه ورود و خروج کشور.
    وزارت امور خارجه: به امور دیپلماتیک کشور می‌پردازد و از طریق دیپلمات‌های مقیم خارج، به تماس و مذاکره با دولت‌های خارجی اقدام می‌کند و فعالیت‌هایی نظیر گردآوری و تحلیل اطلاعات، حمایت از ژاپنی‌های مقیم خارج و فعالیت‌های فرهنگی عمومی را انجام می‌دهد.
    وزارت دارایی: به امور مربوط به بودجه و نظام مالیات و امور پولی و امور قرضه ملی می‌پردازد.
    وزارت آموزش، فرهنگ، ورزش، علوم و فناوری: متولی توسعه آموزش، علوم و فناوری، فرهنگ و ورزش در کشور است.
    وزارت بهداشت، کار و بهزیستی: متولی درمان، سلامتی، رفاه، بیمه بازنشستگی، کار و استخدام در کشور است.
    وزارت کشاورزی، جنگلداری و شیلات: مسئول توسعه کشاورزی، دامداری، جنگلداری، شیلات، روستاها و همچنین تهیه سالم و پایدار مواد غذایی است.
    وزارت اقتصاد، بازرگانی و صنعت: متولی سیاست‌های صنعتی، سیاست‌های بازرگانی، فناوری صنعتی و تجارت در کشور است.
    وزارت زمین و ترابری: مسئول برنامه ریزی‌های مربوط به زمین، مدیریت ساخت و نگهداری رودها، شهرها، مسکن، راه‌ها و بنادر، و نیز متولی سیاست‌های مرتبط با حمل و نقل و گردشگری، امور هواشناسی، اقدامات پیشگیری از حوادث، و حفظ امنیت و نظم عمومی دریاهای داخلی ژاپن.
    وزارت محیط زیست: متولی حفاظت از محیط زیست کره زمین، پیشگیری از آلودگی، حفاظت و حمایت از زیست‌گاه‌های طبیعی و سایر اقدامات مربوط به حفظ محیط زیست.
    وزارت دفاع: عهده‌دار مسئولیت دفاع ملی ژاپن.


    ۴-۵ دادگاه‌ها
    حق اجرای عدالت در اختیار دادگاه‌هاست۸. نیز دادگاه‌ها حق بازرسی قوانین (حق بازرسی از قوانین مغایر با قانون اساسی) را دارند. دادگاه‌ها مطابق این حق، تحقیق و و قضاوت می‌کنند که قوانین و امور اجرایی مغایر قانون اساسی ژاپن نباشند.
    از آنجا که حق اجرای عدالت منحصراً در اختیار دادگاه‌هاست، برپایی دادگاه‌های ویژه و دادگاه‌های دادرسی نهایی ممنوع است.
    رئیس دیوان عالی را نخست وزیر معرفی و امپراطور منصوب می‌کند. سایر قضات توسط دولت منصوب می‌شوند. قضات دیوان عالی پس از انتصاب، در اولین اتخابات مجلس نمایندگان و نیز هر ۱۰ سال یک‌بار در انتخابات مجلس نمایندگان با رأی ملت مورد سنجش قرار می‌گیرند. بازنشستگی قضات سن ۷۰ سالگی است.
    قضات سایر دادگاه‌ها دوران مسئولیت ۱۰ ساله دارند و پس از آن می‌توانند مجدداً منصوب شوند.
    دادگاه‌های ژاپن از دیوان عالی و دادگاه‌های تالی تشکیل یافته اند. دادگاه‌های تالی خود متشکل از دادگاه‌های عالی، دادگاه‌های محلی، دادگاه‌های خانواده، دادگاه‌های بدوی ودادگاه‌ عالی مالکیت فکری هستند.
    دیوان عالی: از رئیس دیوان عالی و ۱۴ قاضی دیوان عالی تشکیل یافته است.
    در اینجا به شکایات افراد معترض به رأی دادگاه‌های عالی رسیدگی و حکم نهایی صادر می‌شود. یکسان سازی تفاسیر از قانون در چنین شکایاتی، یکی از مهم‌ترین وظایف دیوان عالی کشور است.
    نیز قضاوت نهایی در خصوص عدم مغایرت قوانین با قانون اساسی نیز از وظایف مهم دیوان عالی کشور است.
    دادگاه‌های عالی: در سراسر کشور ۸ دادگاه عالی وجود دارد. در این دادگاه‌ها به درخواست استیناف، اعتراضات و شکایات نسبت به آرا، احکام و دستورات دادگاه‌های محلی، دادگاه‌های خانواده و دادگاه‌های بدوی رسیدگی می‌شود.
    دادگاه‌های محلی: در سراسر کشور ۲۵۳ دادگاه محلی وجود دارد و هریک مسئول ناحیه خاصی از کشور است و عموماً رسیدگی اولیه به منازعات کیفری و مدنی را انجام می‎‌دهد. نیز رسیدگی ثانویه به درخواست‌های استیناف آرای دادگاه‌های بدوی و انجام امور مربوط به کلیه اسناد از وظایف دادگاه‌های محلی است.
    دادگاه‌های خانواده: قضاوت و مصالحه در حوادث مربوط به خانواده، حمایت از کودکان، و تعقیب جزایی اولیه در خصوص جرم‌های اجتماعی را انجام می‌دهد.
    دادگاه‌های بدوی: در سراسر کشور ۴۳۸ دادگاه بدوی وجود دارد که مسئول رسیدگی اولیه و فوری به منازعات کیفری و مدنی پیش آمده در زندگی روزمره هستند. تلاش برای حل و فصل منازعات با گفتگوی طرفین در حضور شورای حل اختلاف نیز از دیگر وظایف دادگاه‌های بدوی است.
    دادگاه عالی مالکیت فکری: یکی از شعبات دادگاه‌های عالی است که به طور تخصصی به موارد مربوط به مالکیت فکری می‌پردازد.


    ۴-۶ نظام مناطق
    ژاپن بر اساس قانون اساسی، با استفاده از شوراهای عمومی مناطق دارای نظام استقلال محلی محدود است.
    شوراهای عمومی مناطق از دو سطح شوراهای عمومی مناطق بنیادی یعنی شوراهای شهر، بخش و روستا و شوراهای عمومی مناطق گسترده یعنی شورای استان‌ تشکیل یافته است.
    شوراهای عمومی مناطق باید مجلس شورایی برقرار کند. اعضای این شورا و رئیس آن با انتخابات ساکنان مقیم منطقه انتخاب می‌شوند.
    شوراهای عمومی مناطق دارایی‌های شورا را مدیریت می‌کنند، به امور اداری می‌پردازند و برای رفاه شهروندان اقدامات مستقلی به عمل می‌آورند. نیز می‌توانند در چهارچوب قانون به تصویب مقررات بپردازند. امور بنیادی در شوراهای شهر و بخش و روستا مستقلاً انجام می‌شود و به امور در سطوح وسیع‌تر در شوراهای استان رسیدگی می‌شود. در صورت احراز مغایرت قوانین مصوب شوراهای استان با اصول قانونگذاری و یا مصالح عمومی، هر یک از وزرا می‌تواند درخواست اصلاح قانون را صادر کند، اما اساساً استقلال و خود گردانی شوراهای عمومی مناطق باید همیشه مد نظر باشد.


    به رئیس شورای استان “استاندار” و به رؤسای شوراهای شهر و بخش و روستا شهردار، بخشدار و دهدار می‌گویند.

    Being aloneis the some thing remarkable but to be ignoredis so awkward

  2. #47
    کاربر افتخاری فروم alitopol آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2007
    محل سکونت
    در سفر
    نگارشها
    4,065

    ساختار سیاسی ژاپن



    ۴-۷ نظام مالیات و دارایی
    کسانی که در ژاپن زندگی می‌کنند باید لزوماً به کشور ژاپن و یا شوراهای عمومی مناطق مالیات بپردازند۹. مالیات در ژاپن بر دو قسم است که اولی را دولت اخذ می‌کند (مالیات کشوری) و دومی را شوراهای عمومی مناطق (مالیات منطقه‌ای). هر یک از این مالیات‌ها بسته به نوع پرداخت به دو دسته “مالیات مستقیم” و “مالیات غیر مستقیم” تقسیم می‌شوند.
    از مالیات‌های کشوری نوع مستقیم می‌توان به مالیات بر درآمد، مالیات بر اشخاص حقوقی (شرکت‌ها)، مالیات بر ارث و مالیات بر انتقال سرمایه اشاره کرد. و از مالیات‌های غیر مستقیم می‌توان از مالیات بر مصرف، مالیات مشروبات الکلی، مالیات سیگار، مالیات گاز و نفت ومالیات بر وزن خودرو نام برد.
    از مالیات‌های منطقه‌ای استانی می‌توان به مالیات ساکنان استان، مالیات بر کار، مالیات بر خرید اموال غیر منقول و مالیات بر خرید خودرو نام برد.
    و از مالیات‌های منطقه‌ای شهر و بخش و روستا می‌توان به مالیات ساکنان شهر و بخش و روستا، مالیات مستغلات، مالیات خودروهای سبک و غیره نام برد.
    مالیات‌هایی که بدین ترتیب اخذ می‌شوند را دولت و شوراهای عمومی مناطق مدیریت می‌کنند.
    خدماتی که شوراهای عمومی مناطق ارائه می‌کنند نیز باید از محل اخذ مالیات‌ها تأمین اعتبار شود، اما در حقیقت بین درآمدهای شوراهای عمومی مناطق مختلف اختلاف وجود دارد و اخذ مالیات به تنهایی نمی‌تواند تأمین کننده تمامی منابع مالی لازم باشد. بدین دلیل دولت با تنظیم اختلاف منابع مالی شوراهای عمومی مناطق با تقسیم مجدد مالیات‌های اخذ شده در مناطق و نیز کلیه منابع مالی بین شوراهای عمومی مناطق، شرایطی فراهم می‌آورد که تمامی شهروندان به طور یکنواخت از خدمات مختلف بهره‌مند شوند. به این نظام، “نظام انتقال مالیات در مناطق” می‌گویند.


    شرح بودجه ژاپن در سال ۲۰۰۷ به قرار زیر است.
    ۱ ملت ژاپن با فعالیت از طریق نمایندگان پارلمانی که عادلانه انتخاب می‌شوند، برای ما و نوادگان ما از ثمره اتحاد ملل مختلف و موهبت صلح در سراسر خاک ژاپن دفاع می‌کنند و به واسطه فعالیت‌های دولت از بروز مجدد فاجعه جنگ جلوگیری کرده، با اعلام قرار داشتن حق حاکمیت در اختیار مردم، به تعیین قانون اساسی می‌پردازند. در وهله اول سیاست ودیعه رسمی ملت است و صلاحیت خود را از ملت می‌گیرد و قدرت آن در اختیار نمایندگان ملت است و منافع آن به ملت می‌رسد. این برای نوع بشر اصلی جهانی است و قانون اساسی مبتنی بر این اصل است. ما هرگونه قانون، قانون اساسی یا فرامین امپراطوری مغایر با آن را مردود می‌دانیم. ملت ژاپن خواهان صلح دائمی هستند، آرمان متعالی روابط بین انسان‌ها را عمیقاً درک می‌کنند، به صداقت و عدالت ملل صلح دوست اعتماد دارند و برای حفظ امنیت و زندگی ما همت گماشته اند. ما می‌خواهیم در جامعه‌ای بین‌المللی که برای حذف دائمی برده‌داری، ظلم، استبداد و تحجر از روی زمین کمر همت بسته است، جایگاهی غرورآمیز داشته باشیم. ما تأکید می‌کنیم که تمام مردم دنیا حق دارند به طور برابر از هراس و کمبود رهایی یابند و در صلح زندگی کنند. ما اعتقاد داریم هیچ حکومتی نباید صرفاً به امور کشور خود مشغول شود و سایر کشورها را نادیده بگیرد و قواعد اخلاق سیاسی امری جهانشمول است و وظیفه هر کشوریست که با تبعیت از این قواعد، صلح را در کشور خود جاری سازد و با کشورهای دیگر روابطی برابر برقرار سازد. ملت ژاپن به شرافت کشور سوگند یاد می‌کنند که برای نیل به این آرمان و عقیده متعالی تمام توان خود را به کار گیرند.


    ۲ اصل یکم قانون اساسی: “امپراطور نماد کشور ژاپن و نماد یکپارچگی ملت ژاپن است“

    ۳ اصل چهارم قانون اساسی: “امپراطور صرفاً امور حکومتی تعیین شده در این قانون را انجام می‌دهد و قدرت دخالت در سیاست‌های کشور را ندارد“

    ۴ اصل چهل و یکم قانون اساسی: “مجلس بالاترین نهاد دارای قدرت سیاسی و تنها نهاد قانون‌‌گذار کشور است “


    ۵ اصل شصت و پنجم قانون اساسی: “قدرت امور اجرایی در اختیار دولت است“

    ۶ دادگاه ویژه قضات، نهادی مستقل از بدنه مجلس است

    ۷ اصل شصت و ششم قانون اساسی: “کابینه به موجب قانون از نخست‏وزیر به عنوان رییس هیأت و سایر وزیران تشکیل میگردد.“

    ۸ اصل هفتاد و ششم قانون اساسی: “حق اجرای عدالت به طور کامل در اختیار دیوان عالی و دادگاه‌های تالی‌ای است که به موجب قانون بر پا می‌شوند“

    ۹ اصل سی‌ام قانون اساسی: ” افراد کشور به پرداخت مالیات به نحوی که قانون معین میکند، موظف میباشند. ”


    سید آیت حسینی- دانشجوی علوم زبان و اطلاعات دانشگاه توکیو‬

  3. #48
    کاربر افتخاری فروم alitopol آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2007
    محل سکونت
    در سفر
    نگارشها
    4,065

    جایگاه سنت در معماری قرن بیستم ژاپن-۱

    میثم معصومی؛ دانشجوی دکترای معماری دانشگاه توهوکو- ژاپن:
    مقدمه

    یکی از دغدغه های موجود در معماری امروز ایران جایگاه واقعی سنت در معماری و تبیین شرایط آرمانی آن است. از یک طرف برخی از معماران برای همگام شدن با پیشرفت های معماری دنیا سعی می کنند تا با کپی برداری از نمونه های غربی، معماری ایران را در سطح و یا نزدیک به همتای غربی خود قرار دهند و از طرفی دیگر گروهی برای ایجاد یک هویت ایرانی در معماری سعی می کنند تا با الگو قرار دادن گل هایی انگشت شمار از گلزار معماری بومی ایرانی تحت عنوان معماری اسلامی ویا ایرانی هویت ملی به بناهای مخلوق خود دهند. و در یک کلام شاید بتوان گفت که معماری امروز ایران در دنیایی از بلاتکلیفی میان سنت و مدرنیزاسیون غوطه ور است.


    در این مقاله با توجه به شرایط حاکم بر معماری ایران، به بررسی رابطه دو عنصر سنت و مدرنیزاسیون در معماری ژاپن پرداخته می شود. به امید آنکه تجربیات ژاپن روزنه ای باشد در پیدا کردن راهکارهایی در عرصه معماری ایران. همواره از ژاپن به عنوان کشوری یاد می شود که با حفظ سنت ها و فرهنگ بومی، تبدیل به یکی از صنعتی ترین و پیشرفته ترین کشورهای دنیا شده است.
    در حوزه معماری نیز ژاپن توانسته است با استفاده از جدید ترین تکنولوژی های روز، معماری را خلق کند که از مبانی فکری شرقی و خواص ژاپن پیروی می کند و از این رو سبکی منحصر به فرد را به دنیای معماری عرضه کرده است. ژاپن معروف به کشوری است که توانسته میان سنت، پیشرفت یا مدرنیزاسیون یک تعادل و تعامل مثال زدنی ایجاد کند. در این مقاله چگونگی این تعامل مورد بررسی قرار می گیرد.
    در این مقاله سعی می شود ابتدا با یک نگاه گذرا به تاریخ معماری معاصر ژاپن چگونگی مدرنیزاسیون در ژاپن روشن کرده، سپس چگونگی پیدایش افکار سنت گرایانه در ژاپن مورد بررسی قرار گرفته، و در ادامه جریان های فکریی که در اشاعه سنت در معماری مدرن نیمه دوم قرن بیستم نقش داشتند مورد بررسی قرار می گیرند. و با بررسی عنصر « ستون» به عنوان یک عنصر سنتی که در معماری مدرن ژاپن مورد توجه بسیار قرار گرفته است، چگونگی استفاده از عناصر سنتی در معماری مدرن ژاپن تحلیل می شود. و در پایان جمع بندی کلی ارائه می شود.
    آغاز مدرنیزاسیون معماری ژاپن

    ژاپن بعد از یک دوره ۴۰۰ ساله ای که درهای کشورش را به روی تمام دنیا بسته بود و اجازه ورود به کمتر خارجی را می داد. از اوسط قرن نوزدهم با روی کار آمدن دولت میجی[۱] به یک باره درهای کشورش را به سوی دنیای خارج باز می کند. چرا که دولت جدید معتقد بود تنها شرط لازم و کافی برای رشد و پیشرفت، پیروی و تقلید از غرب است. نظامیان سامورایی قدرت را از دست داده و امپراتور به عنوان مظهر قدرت شخص اول کشور می شود. برای کسب علم و دانش روز ، دانشجویان به اروپا فرستاده می شوند و تغییرات زیادی در روش و آداب و رسوم زندگی مردم ایجاد می شود. مردم تشویق به استفاده از لباس های غربی به جای لباسهای سنتی ژاپنی می شوند.





    موزه جواهرات میجی جینگو - تصویر شماره

    ۱

    این تغییرات در خصوصی ترین امور زندگی افراد مانند آرایش مو تا عمومی ترین امور از قبیل ساختار حکومتی اعمال می شود. معماری نیز از این قاعده مستثناء نماند، دولت تصمیم می گیرد که کلیه مدارس و ساختمان های دولتی را به سبک اروپایی بسازد.
    ژاپنی ها به وسیله مهندسین اروپایی روش ساخت و استفاده از آجر را یاد می گیرند. تاسیس اولین مدرسه معماری در ژاپن در سال ۱۸۷۵ و دعوت از معماران اروپایی برای تدریس در این مدرسه از موثر ترین کارها در جهت غربی کردن معماری ژاپن است که در این دوره صورت می گیرد. بنا های زیادی از این دوره به بعد در تقلید از سبک های گوتیک و نئوکلاسیک اروپایی باقی مانده است .
    ۳٫ توجه مجدد به سنت

    پس از این دوره افراطی مدرنیزاسیون و غربگرایی ، جامعه ژاپن برای اولین بار زمانی احساس نیاز به سنت می کند که خود را در رقابت با کشورهایی اروپایی در حد یک قدرت منطقه ای و بین المللی می بیند. وقتی برای رسیدن به منابع بیشتر از مرزهای خود بیرون رفته و سعی در تسلط بر همسایگان خود می کند، دولت ژاپن اهمیت نشان دادن هویت مستقل و متفاوت خویش در رقابت با کشورهای اروپایی را برای اولین بار درک می کند و بهترین راه برای نشان دادن این تفاوت تکیه بر سنت و فرهنگ شرقی آسیایی خود می بیند.


    بنابراین از اوایل قرن ۲۰ میلادی به بعد، اولین حرکت های سنت گریانه در معماری مدرن ژاپن با حمایت مستقیم دولت آغاز می شود. با یک بررسی اجمالی می توان حرکت های سنت گرایانه معماری ژاپن در قرن بیستم را به سه دوره تقسیم کرد. در این سه دهه معماران ژاپنی بیشترین بهره را از سنت می برند. نقطه اشتراک این سه دوره را نیز در بحران هویتی دانست که در این دوره جامعه ژاپن را در برگرفته بوده است. دو دهه اول مربوط به قبل از جنگ جهانی دوم بوده و دوره سوم مربوط به سالهای ۵۰ و در دوران معماری مدرنیسم ژاپن است.


    دوره اول دهه ۱۹۱۰ است. از معروف ترین ساختمان های این دوره می توان به ساختمان های پارلمان و موزه جواهرات مجی جینگو[۲] [ تصویر شماره۱] اشاره کرد.

    1. استفاده از فرم های سنتی بدون هیچ کم کاست
    2. نگاه تک بعدی به سنت ( فقط از فرم های معماری معابد بودایی دوره ادو به عنوان فرم های سنتی استفاده می شد.)
    3. استفاده ازجدیدترین تکنولوژی روز ساختمان سازی غربی

    در این دوره ساختمان پارلمان با کانسبت یا مفهوم «سبک معماری آینده ژاپن» بنایی به سبک معماری غربی با تلفیقی از فرم های سنتی معماری ژاپنی است. در ساختمان موزه جواهرات مجی جینگو نیز که در سال ۱۹۱۵ تکمیل می شود سازه ای سنگی، بامی شیب دار به فرم بامهای معابد بودایی دوره ادو را نگاه داشته است.


    ساختمان های سنت گرا در این دوره داری سه ویژگی شاخص بودند:

    بدین ترتیب از دوره های میانی می جی استفاده از فرم های سنتی در ساختمان رواج می یابد. که همگی داری سه ویژگی بالا هستند. در روش به کارگیری سنت در این دوره فقط از فرم های سنتی در ساختمانهایی با کاربردها و سازه های جدید استفاده می شد و بیشترین استفاده از فرم های سنتی در این روش تلفیقی در نمای ساختمان بودند.
    یکی دیگر از ویژگی های شاخص این آثار در این است که فرم های سنتی ژاپنی را به روشی کاملا کلاسیک غربی در نمای ساختمان به کار می گرفتند.
    دوره بعدی سنت گرایی در معماری ژاپنی دهه۱۹۳۰ می باشد، دوره ای که ژاپن خود را برای جنگ جهانی دوم آماده میکند و از کره تا قسمت هایی از چین را تحت استعمار خود درآورده بود. در مسابقه های برگزار شده در دهه چهارم قرن بیستم از قبیل موزه کیوتو یا موزه ملی توکیو [تصویر شماره۲] موضوع های : «علایق ژاپنی» و «علایق غربی» از اهمیت خاصی بر خوردار بودند و از طرف دیگر بر استفاده از سازه بتن آرمه و یا ترکیبی از استیل و بتن آرمه تاکید شده بود. در مسابقه موزه ملی توکیو طرحی برنده می شود که بر پایه تلفیقی از فرم های سنتی و تکنولوژی پیشرفته روز پیشنهاد شده بود.





    موزه ملی توکیو - تصویر شماره-۲

    از آنجایی که این نوع معماری وسیله ای برای نشان دادن عظمت امپراتوری ژاپن بود، بعدها از این سبک به عنوان «سبک امپراتوری» یاد می شود. معماری این دوره نیز سبکی تلفیقی از سبک معماری کلاسیک غربی است که در آن از فرم های سنتی ژاپن استفاده شده است و از این نظر در راستای معماری دهه ۱۹۱۰ می باشد. به دلیل تلفیقی بودن معماری این دو دوره دارای کمتر بوده و این سبک ها در راستای تقلید از معماری غربی قابل تحلیل هستند.


    همانگونه که در فصل دوم اشاره شد حس عقب ماندگی دلیل محکمی برای تقلید بدون کم و کاست از مدل پیشرو و غربی را فراهم می کند. ولی بعد از مدتی که ژاپنی ها توانستند تا حدودی فاصله خود را از نظر علمی اقتصادی با کشورهای غربی کم کنند و در جایگاهی قرار گیرند که به عنوان رقیب این دول در صحنه بین المللی نقش ایفا کنند. اهمیت توجه به فرهنگ گذشته خود را درک کرده و سعی می کنند با استفاده از معماری هویت گذشته خود را بازسازی کنند.


    روش تلفیقی که برای احیای سنت در این دو دوره بکار می رود، بسیار شبیه به سبک های معماری کلاسیک و یا نئو کلاسیک اروپایی است. از آنجایی که این سبک ها نوعی سنت گرایی در معماری اروپا به حساب می آیند. ما شاهد آن هستیم که سنت گرایان ژاپنی نیز در معماری خود روش جدیدی را خلق نکرده و حتی با استفاده از تناسبات معماری نوع غربی و تنها با جایگزین کردن بعضی از فرم ها با نوع ژاپنی آن سعی در تبلور سنت در معماری خود را داشتند. چنین روشی بیشتر از آنکه نشان دهنده معماری سنتی ژاپن باشد نشان دهنده قدرت نفوذ بسیار بالای فرهنگ اروپایی در ژاپن بوده و کمترین خلاقیت را می توان در آن یافت.
    همین نوع رویکرد به سنت را ما نیز در معماری اوایل دوره پهلوی می بینیم. در این دوره نیز حکومت حاکم بر ایران برای ایجاد یک هویت ملی از فرمهای معماری باستانی و سنتی را به روشی کاملا کلاسیک در بنا های خود بکار می گیرد.


    در معماری این دوره از ایران نیز نقش حکومت در ترویج معماری التقاطی بسیار واضح و روشن است. در ایران و ژاپن اوایل قرن بیستم فرم هایی از معماری سنتی به روشی کلاسیک اروپایی ترکیب شده و سبکی التقاطی را برای استفاده از سنت در معماری خود به کار می گیرند.
    از دیگر اشتراکات معمار این دوره ایران و ژاپن در انتخابی بودن تعریف سنت دانست. بنا هایی که به عنوان معماری سنتی معرفی می شود انتخابی و گزینشی است و بنا بر سیاست ها حاکم در ایران که می خواهد نقش اسلام را در جامعه کمتر کند بیشتر به فرمهای باقی مانده از ساختمان های هخامنشی تاکید می کند. در ژاپن نیز معماری معابد بودایی به عنوان معماری سنتی که باید احیا شود مورد توجه قرار می گیرد.
    [۱] – 明治 Meiji نام دولتی که بعد از پایان حکومت سامورایی ها در ژاپن ایجاد می شود. حکومت دیکتاتوری که در آن امپراتور بالاترین قدرت نظامی سیاسی کشور بود. قابل توضیح است که در دوره حکومت سامورایی ها در دوره ای که به نام دوره ادو (Edo) معروف است امپراتور تنها نقشی تشریفاتی داشته و کمترین قدرت نظامی سیاسی نداشته است.
    [۲] – 明治神宮 Meji Jingu
    ارتباط با نویسنده:
    وبلاگ: http://architecturefromjapan.blogspot.com
    ایمیل: meysamma [@]gmail[.]com


  4. #49
    کاربر افتخاری فروم alitopol آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2007
    محل سکونت
    در سفر
    نگارشها
    4,065

    جایگاه سنت در معماری قرن بیستم ژاپن-۲

    میثم معصومی؛ دانشجوی دکترای معماری دانشگاه توهوکو- ژاپن:


    ۴٫ سنت و مدرنیزاسیون

    وقتی در سال های میانی قرن بیستم سبک بین المللی در اکثر نقاط دنیا به کار گرفته می شود. ژاپن نیز از این قاعده تبعیت کرده و این تب ژاپن را نیز در بر می گیرد. ولی یکی از بارزترین ویژگی های معماری مدرن ژاپن بعد از جنگ جهانی دوم این است که معماران ژاپن در عین حال که به عنوان معماران بزرگ سبک بین الملل شناخته می شوند، ولی هم زمان آثارشان تحت تاثیر سنت ژاپنی قرار دارد. این موضوع از آنجا اهمیت دارد که به یاد آوریم یکی از بارزترین مشخصه های سبک مدرن یا سبک بین المللی در سنت ستیزی این سبک است.
    همان گونه که از اسم سبک بین المللی نیز پیدا است هدف این سبک ارائه فرمولی برای طراحی است که بدون توجه به شرایط تاریخی، اقلیمی بتوان آن را در هر نقطه از جهان اجرا کرد. از این رو دانستن اینکه چگونه ژاپنی ها در جو سنت ستیزی سبک بین اللمل توانستند سنت خود را حفظ کنند. در این فصل به بررسی چگونگی این تعامل می پردازیم.


    وقتی از معماران ژاپنی دلیل موفقیت ژاپن در تلفیق سنت ژاپنی و معماری سبک بین الملل پرسیده می شود، اولین دلیلی که مطرح می شود، تشابه اصول معماری سنتی ژاپن با سبک بین الملل است. و به عنوان شاهد آن، تشابه سیستم دومینو [تصویرشماره ۳] با معماری سنتی ژاپن مطرح می شود. همانطور که لوکوربوزیه در این سیستم ساختمان را در سقف، کف، و ستون خلاصه کرده است. عناصر اصلی در معماری سنتی ژاپن نیز همین عناصر هستند [تصویرشماره۴]. هر چند که این تشابه میان معماری سنتی ژاپن و سیستم دومینو وجود دارد. ولی مصداق های فراوان دیگری هم در معماری سنتی ژاپن وجود دارد که با اصول معماری مدرن همخوانی ندارند. بنابراین بیشتر از آنکه این موضوع دلیلی واقعی برظهور سنت در معماری مدرن ژاپن باشد، بیشتر شبیه به دلیلی ژورنالیستی برای متقاعد کردن افکار عمومی می ماند.


    گرایش به استفاده از سنت در دو قشر فکری متفاوت معماری ژاپن دیده می شود. گروه اول سنت گرایانی هستند که به دنبال احیای سنت ژاپنی با هدف ایجاد هویت ژاپنی در مقابل هویت غربی بودند و دیگری معماران مدرنیستی بودند که راهی جز استفاده از تمام پیشرفت های معماری غربی برای پیشرفت کشور خود نمی دیدند و با استفاده از سنت سعی در بومی کردن معماری مدرن غربی داشتند. هر چند که این دو گروه اهدافی متفاوت را دنبال می کردند ولی ناخودآگاهانه در نهایت نقطه ای مشترکی را هدف قرار می دهند.


    در سال های ابتدایی بعد از جنگ جهانی دوم که هنوز ژاپن در اشغال مستقیم آمریکا بود، جنایات امپراتوری ژاپن در ارتباط مستقیم با فرهنگ و سنت ژاپنی تعریف می شود. از این رو سنت به عنوان تابو معرفی شده و ابراز علاقه به سنت ناممکن می شود. این سیاست افراطی آمریکایی ها باعث می شود تا مردم ژاپن در یک خلع فرهنگی ، هویتی قرار گیرند. بعد از گذشت حدودا ۵ سال از جنگ جهانی و با بازتر شدن فضای عمومی و اداره تدریجی کشور به دست ژاپنی ها، حرکتهایی در جهت پر کردن این خلع هویتی آغاز می شود. ولی از آنجایی که تجربه تلخ سنت گرایی قبل از جنگ جهانی دوم هنوز در ذهن ها زنده بود سنت گرایان جدید دیگر راه رفته گذشتگان را پیموده و سعی می کنند تا روشی متفاوت با روش گذشتگان را ارائه کنند. در معماری نیز سنت گرایانی مانند یو ایچی رو کوو جیرو[۱]، سوته می هوروگوچی[۲] یا توگو مورانو[۳] به تلاش برای احیای سنت ژاپنی می پردازند.


    یو ایچی رو کوجیرو در کتاب خودش« زیبایی های معماری ژاپنی[۴] » سعی می کند تا با معرفی جنبه های مختلف معماری سنتی ژاپن به تجزیه و تحلیل ابعاد این معماری پرداخته و با تاکید بر اصل تنوع در معماری سنتی ژاپن راهکار هایی را برای حفظ هویت ژاپنی در معماری امروز ژاپن ارائه می کند.


    در این کتاب بیشتر از آنکه به ویژگی های فیزیکی معماری ژاپن پرداخته شود، سعی در درک کیفیت فضا، نور، نوع تاثیر معماری بر انسان و نوع رابطه انسان و معماری است. کووجیرو به بررسی انواع ساختمان ها از مسکونی تا مذهبی یا نظامی می پردازد و برای درک بهتر مفاهیم معماری از افسانه ها تا نقاشی های باقی مانده از گذشته استفاده می کند تا بتواند در پس فرمها کیفیت و تاثیری معماری بر انسان را کشف کند. سپس کوجیرو معماری معاصر را مورد بررسی قرار داده و با کیفیت های مشکوف در معماری سنتی مقایسه می کند و راهکاری مورد نظر خود در جهت ایجاد هویت ژاپنی در معماری امروزی را معرفی می کند. او در این کتابش هریک از عناصر موجود در معماری سنتی ژاپن از قبیل بام، سقف، کف، ستون، دیوار، پنجره و … را مورد بررسی قرار می دهد و معانی زیبا شناسی و انسانی هریک از این عناصر را تبین می کند.


    به عنوان مثال در بحث خانه های مسکونی او به راهروها (انگاوا[۵]) [تصویرشماره ۵]در معماری سنتی ژاپن اشاره کرده و از آنها به عنوان فضایی کاملا ژاپنی یاد می کند. او انگاوا را فضایی تعریف می کند که فضایی است میان فضای درون ساختمان (اتاقها) و فضای بیرونی ساختمان ( باغ ). از این رو نه دارای ویژگی های فضای داخلی و نه فضاهای بیرونی است. او انگاوا را یک وسطه ای میان درون و برون ساختمان می داند که در زندگی ژاپنی از اهمیت بسیار زیادی بر خوردار است در حالی که در معماری غربی نمی توان فضایی با این خصوصیات یافت. فضایی که در آن بدون خیس شدن می توان باران را حس کند و یا از نسیم بهاری لذت برد. در پایان او نتیجه می گیرد که انسان مدرن ژاپنی نیز نیازمند فضا هایی مانند انگاوا است و به معماران ژاپنی پیشنهاد می کند که اسیر تفکرات غربی که معماری را فضایی محصور میان دیوار های می داند نشده و در آثار خود فضاهایی را ایجاد کنند که در آن مانند انگاوا بتوان طبیعت را درک کرد.


    هرچند در بحث تئوریک سنت گرایان سعی می کنند که بدور از تعصب نسبت به فرمها درک جدیدی از مفاهیم و فضا ارائه می دهند. ولی در عمل وقتی آثار معماران سنت گرایی نظیر هوری گوچی [ تصویر۶] و مورا نو [ تصویر۷] را می بینیم که کمتر ابتکار جدیدی را می توان در آثار آنها کشف کرد. و اگر تاریخ ساخت نبا را ندانیم به سختی می توان پی به قرن بیستمی بودن این ساختمان ها برد. از آنجا که آثار آنها به شدت پایبند به اصول معماری سنتی ژاپن است متاسفانه آثارشان در حد کپی بسیار عالی از معماری سنتی باقی می ماند. و کمترین نقش را ابداع تفکری جدید در معماری ایفا می کنند.


    گروه دیگر از معماران که سنت را در معماری خود بکار می گیرند، مدرنیست هایی مانند کنزو تانگه[۶]، ساکاکورا جونزو[۷] ( تصویر شماره ۸ ) و … می باشند. معمارانی که با توجه به خواستگاه هایشان تمام تلاششان در جهت همگامی با پیشرفته ترین تکنولوژی ها و طرز فکر معماری در غربی بود. ولی باز در آثار اینگونه معماران نیز می توان رد پای معماری و فرهنگ ژاپن دیده می شود. برای روشن شدن چگونگی تاثیر سنت در معماری معاصر ژاپن برای نمونه به بررسی آثار کنزو تانگه می پردازیم.
    تانگه در جایگاه پدر معماری مدرن ژاپن یکی از بزرگ ترین معماران مدرنیست نیمه دوم قرن ۲۰ دنیا است. با این همه او در معرفی اکثر آثارش از ارتباط این آثار با معماری سنتی ژاپن سخن به میان می آورد. ولی همانگونه که خود تانگه در مجله شینکنچیکو[۸] شماره یک سال ۵۹ اشاره می کند.


    سنت حتی قدرت آن را ندارد که خود را جاویدان نگاه دارد، چه رسد به آنکه تبدیل به انرژی برای خلاقیت شود. برای پیدا کردن راه رسیدن به خلاقیت که از سنت آغاز شده باشد، باید سنت را نقد ( نهی ) ودگرگون کرد. این موضوع که آیا در تاریخ ژاپن انرژی لازم برای نقد ودگرگون کردن وجود داشته یا خیر، همواره ذهن من را به خود مشغول کرده است. در مقایسه با بقیه کشورها ژاپن تاریخی با ثبات تر داشته است. هیچ انقلاب بزرگی را نمی توان در فرهنگ و هنر آن دید. به عبارتی دیگر می توان گفت که در ژاپن انرژی لازم برای نقد و زیرو رو کردن سنت پرورش نیافته است.


    امروزه، این انرژی (هرچند ناکافی) درحال آزاد شدن است. این اتفاق برای اولین بار است که در طول تاریخ ژاپن اتفاق می افتد. و شاید همین آزادی باشد که بی نظمی و بی قاعدگی را به وجود آورده است. ولی ما نباید فراموش کنیم که این رهایی انرژی است که به یک نیروی بسیار بزرگ برای تحول و خلاقیت جدید تبدیل شده است.


    کنزو تانگه (مجله شین کنچیکو ۵۹۰۱)


    تانگه هرگز سنتگرا نبوده و برعکس همواره به عنوان یک چالشگر به تقابل با سنت برخاسته و نوگرایی را سرمشق خود قرار داده است. ولی در آثار او همواره نشانه هایی دیده می شود که آثار او را از آثار دیگر معماران مدرنیسم دنیا جدا می سازد . از بارز ترین کارهای تانگه که در آن مفاهیم سنتی به کار رفته است می توان به ساختمان استانداری کاگاوا[۹] [تصویرشماره۹] اشاره کرد. استانداری کاگاوا کار کنزو تانگه در سال ۱۹۵۸، ساختمانی با اسکلت RC می باشد. در تعیین تناسب اسکلت RC برای اینکه روحی ژاپنی به این ساختمان داده باشد، با استفاده از «کی واری[۱۰]» بالکونی های را خلق کرده که سقفشان یادآور سقف انگاوا ها در بنا های سنتی ژاپن است. «کی واری» سیستمی در معماری سنتی ژاپن است که در آن نسبت میان ابعاد قطعات و اجزای به کل ساختمان مشخص می شود. هر چند که خود تانگه اعتراف می کند، در بعضی جاها نتوانسته است این تناسب را بطور کامل رعایت کند. ولی از آنجا که با استفاده از تناسبات موجود در معماری سنتی ژاپن ابعاد تیر و ستون تعیین شده اند. سازه ساختمان از زیبایی منحصر به فردی برخوردار می شود و تانگه با نشاندادن این زیبایی بینده را به یاد زیبایی سازه معماری سنتی ژاپن می اندازد.


    در مقابل سبکهای سنت گرایانه تلفیقی با سبک کلاسیک قبل از جنگ جهانی دوم بعد از جنگ دیگر معماران مدرن ژاپن فشار حکومت را حس نمی کردند و با نگاهی علمی و تحقیقی به تاریخ معماری به این نتیجه می رسند که اولا تعریف واحدی از سنت وجود ندارد. معماری به تبع تفاوت در تاریخ و منطقه ساخت دارای ویژگی های مخصوص به خود هستند. سنت دارای تعاریف مختلف بوده و ارائه تعریفی انحصاری از سنت عملی ناشیانه است که مانع استفاده از تمام پتانسیل معماری سنتی می شود و در مقابل ارائه تعریفی واحد از سنت در معماری جبهه گرفتند. ولی این بدان معنا نبود که آنها ضرورت استفاده از فرمهای بومی سنتی را نفی کنند.
    از دید آنها سنت واقعی تنها در معابد بودایی (که ریشه در چین داشته و وابسته به مراکز قدرت بود) خلاصه نمی شد. بلکه معماری معابد شینتو، منازل و چا شیتسو[۱۱] ( اتاق چای خوری) نیز بخشی از معماری سنتی بودند که از اهمیت فراوانی نیز بر خوردار بودند. معماران مدرن به این نتیجه می رسند که بجای بهره بردای فرمیک از سنت، بهتر است مفاهیم نهفته در معماری سنتی را باز شناسی کرده و آن مفاهیم را در معماری خود به کار گیرند. از دید آنها باید به عناصر و مفاهیمی از سنت بیشتر توجه کرد که امروز و در آینده نیز مفید هستند و نه آن عناصری که فقط در گذشته دارای ارزش بوده اند. و در آن میان مفاهیمی از قبیل

    1. پرهیز از پیچیدگی و سعی در طراحی پلان و سازه ساده
    2. حداکثر استفاده از خصوصیات و زیبایی های مصالح
    3. دور جستن از تزییناتی زاید و الحاقی
    4. دوری جستن از تقارن در نمای بنا
    5. هماهنگی با محیط اطراف
    6. استفاده از استاندارد های و اندازه های به کار رفته در معماری سنتی

    به عنوان ارزش های فنا ناپذیر در گذشته، حال و آینده معرفی می شوند. ویژگی مهم و حائز اهمیت این عناصر در این است که مفاهیمی از زیبا شناسی می باشند که دارای اشتراکات زیادی با مفاهیم زیبا شناسی در مدرنیسم هستند. مسلما این اشتراک یک اتفاق نبوده و این درک از سنتی پس از گذشتن از ********** ایدولوژی مدرنیسم بدست آمده است.


    منابع:
    [۱] – 神代雄一郎Yuichiro Koujiro
    [2] – 堀口捨己 Sutemi Horiguchi
    [3] – 村野勝吾Togo Murano
    [4] -日本建築の美
    [۵] -縁側engawa در خانه های سنتی ژاپن اتاق ها در مرکز قرار دارند و دور تا دور ساختمان را راه رویی در بر می گیرد. ورودی اتاق ها از ایر راه رو را که انگاوا نامیده می شود صورت می گیرد.
    [۶] – 丹下健三 Tange Kenzo پدر معماری معاصر ژاپن
    [۷] – 坂倉準三 Sakakura Junzo او یکی از سه معماری ژاپنی است که در دفتر پدر معماری مدرن لو کوربوزیه کار کرده است.
    [۸] -新建築59年1月
    [۹] -香川県庁Kanagawa Prefectural Government Office
    [10] – 木割 Kiwari (سیستم تناسبات و ابعاد ساختمان در معماری سنتی ژاپن)
    [۱۱] -茶室 Chashitsu اتاق برگزاری مراسم چایی در ژاپن
    ارتباط با نویسنده:
    وبلاگ: http://architecturefromjapan.blogspot.com
    ایمیل: meysamma [@]gmail[.]com

  5. #50
    کاربر افتخاری فروم alitopol آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2007
    محل سکونت
    در سفر
    نگارشها
    4,065

    «اوچی میزو»؛ سنت آب پاشی برای کاهش گرمای تابستان



    «اوچی میزو»؛ Uchimizu سنت ژاپنی آب پاشی برای کاهش گرمای تابستان



    زنان محله شیبویا در توکیو همه ساله سنت ژاپنی ِ پاشیدن آب برای خنک کردن خیابان و کاهش گرمای تابستان انجام می دهند.
    به این مراسم «اوچی میزو» می گویند.
    این مراسم تبدیل به یک کار محبوب میان مردم در طول دوره ادو (۱۶۰۰-۱۸۶۷) شده بود که تا به امروز همچنان ادامه دارد.
    مراسم «اوچی میزو»امروزه به عنوان یک روش سنتی رایج برای غلبه بر گرمای تابستان همه ساله برپا می شود.


    منبع


  6. سپاس


  7. #51
    Registered User Arian Ninja آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Jun 2008
    نگارشها
    149

    (فرهنگ,هنر) زندگی در ژاپن

    داستانهای زیادی از دریدن شکم در چین قدیم نیزنقل شده است. بر اساس باورهای چین قدیم ، زنانی که در مورد داشتن رابطه با مردان مورد سوء ظنّ قرار می‌گرفـتند با...
    گرچه "هاراگیری" به عنوان آداب خودکشی سامورایی‌های ژاپنی شناخته شده است، اما "چی با توکوجی" در کتاب چرا ژاپنی‌ها هاراگیری می‌کنند (۱۹۹۴) معـتقد است که دریدن شکم و کاویدن آن برای فال گیری و جادوگری در بسیاری از جوامع قدیم از جمله جوامع رومی‌ها و بابیلونی ها مرسوم بوده است.
    داستانهای زیادی از دریدن شکم در چین قدیم نیزنقل شده است. بر اساس باورهای چین قدیم ، زنانی که در مورد داشتن رابطه با مردان مورد سوء ظنّ قرار می‌گرفـتند با دریدن شکم خویش پاکی خویش را اثبات می‌کردند. گمان بر این است که آداب “هاراگیری” از چین قدیم وارد ژاپن شده است و همان کارکرد اثبات پاکی را در ژاپن نیز داشته است. با این تفاوت که این نوع رسم در بین جنگاوران ژاپنی بیشتر مرسوم شده ، تغییر شکل داده و از ترتیب خاصّی در اجراء وانجام بوده است.
    تاریخ ژاپن همواره تاریخ سلطۀ سامورایی ها و شوگون ها تا اصلاحات “می‌جی”ست. درطول تاریخ نمونه های زیادی از این نوع خودکشی وجود داشته است. اما تاریخ پیدایش “هاراگیری” در فرهنگ ژاپن را دوره “هیان” (قرن هشتم تا نهم میلادی) دانسته اند. درکتاب “فوودوکی” که قدیمیترین کتاب تاریخی داستانی ژاپن محسوب می‌شود، اوّلین کسی را که دست به”هاراگیری” زده، یک الهه معرفی شده است. در کتاب داستانی”کوجی دان”(۱۲۱۵-۱۲۱۲) داستان واقعی کسی را که دست به “هاراگیری” زده آورده شده است. داستان این واقعه در سال ۹۸۹ میلادی در شهر کیوتو (پایتخت تاریخی ژاپن) اتّفاق می‌افتد. یکی از خاندان آل” فوجی وارا” که قدرت در دست داشتند دست به دزدی می‌زند.قضیه لو میرود. نگهبانان شهر وی را تعقیب می‌کنند و خانه اش رابه محاصره در می‌آورند. زمانی که حلقۀ محاصره بر وی تنگ می‌شود ناگهان از فرط خشم همان طور ایـستاده شکم خود را در برابر نگهبانان می‌درد. سپس عضلات درونی خود را در آورده به سمت آنان پرت کرده نقش بر زمین می‌شود. گفته می‌شود کلمه “ریپ پوکو” به معنای خشم از این زمان به بعد در زبان ژاپنی رواج پیدا کرده است. (این کلمه از دو کانجی ایسـتادن و شکم تشکیل شده است
    )
    شکل گیری کامل آن به عنوان آخرین راه باقیمانده برای انتخاب مرگ پاک در اواخر دورۀ جنگ صد ساله (۱۵۶۸-۱۴۶۷) است. در این دورۀ طولانی جنگ، آشوب و درگیری تمام سرزمین های ژاپن را در بر می‌گیرد. به این جنگ ها در اصطلاح جنگ های شمال و جنوب نیز گفته می‌شود. این دورۀ طولانی جنگ باعث پیدایش نوعی فرهنگ دلاوری و شرف در بین جنگجویان ژاپنی می‌گردد. سامورایی هایی که فقط پیـشۀشان جنگ بود، در این دوره ظهور می‌یابند. هر چه این دوره طولانی آشوب و جنگ ادامه پیدا می‌کند ، به داستان های زیادی راجع به “هاراگیری” برمی‌خوریم. “هاراگیری” کم کم تبدیل به یک رسم شجاعت در بین جنگاوران می‌گردد. در این دوره است که افرادی به عنوان تمام کننده با فاصلۀ تقریباً یک و نیم متر مسلح به شمشیر پشت سر فرد “هاراگیری” کننده قرار می‌گیرند. معمولاً”هاراگیری”راه مرگ شرافتمندانه است که به بازنده ها در جنگ داده می‌شود. به طوری که نه تنها خودکشی سربازان تقبیح می‌شود بلکه به عنوان نوعی ابراز علاقه و پایبـندی سربازان به شوگون ها و امپراطور با افتخار پذیرفته می‌شود. بزرگان و شوگون ها برای نشان دادن وفاداری جنگجویانشان نسبت به خویش، آنرا به رخ رقیب خویش وی کشند. گاهی نیز جنگجویی که خطایی از او سرزده است به جای اینکه کشته شود، مکلف می‌شود به دست خود شکم خویش را دریده و وفاداری خود را اعلام کند. اما گاهی نیز برای جلوگیری از ازدست دادن جنگجویان خبره و کارامد “هاراگیری” از طرف فرماندهان بالاست توصیه و تشویق نمی‌شود
    .
    در مواردی جنگجوی سامورایی بعد از شکست در جنگ، به جای اینکه به دست دشمن اسیر گشته و خواری و ذلّت را تحمل کند دست به این کار می‌زند.آنان می‌دانستند که اگر به دست دشمن بیفتند سرنوشتی جز مرگ با خفت در انتظارشان نـیست. چه بهـتر که با دست خویـش خود را به هلاکـت برسانند. با این حال همۀ جنـگجویان “هاراگیری” را آخرین راه نمی‌دانند. بعضی ها بعد از قبول شکـست درجستجوی فرصـت مناسب دیگری صبر می‌کنند.

    به طور کلی”هاراگیری” دو حالت اختیاری و یااجباری می‌تواند داشته باشد.نوع اختیاری آن البته شرافتمندانه تر از نوع اجباری آن است.
    در نوع اختیاری آن “هاراگیری” علت های متـفاوتی می‌تواند داشته باشد.از قبیل خریدن جان بالامقام یا عضوی از خانوادۀ خویش. همچنین نوعی احساس مسوولیت. فردی که در انجام وظـیفۀ محول شده اهمال به خرج داده با “هاراگیری” اش گناهش را بر گردن می‌گیرد.
    “هاراگیری” علاوه بر اینکه مرگ پاک است، در واقع نوعی اعتراض به فرد تحمیل کننده و شاکی نیز هست. “هاراگیری” کننده با مرگ خویش می‌خواهد درستی و پاکی خویش و نادرستی و ناحقی فرد حاکم بر خویش ا ثابت کند. همین روحیۀ ژاپنی در انگیزه خودکشی در جامعۀ ژاپن امروز نیز صدق می‌کند. معولاً بچه های دانش آموز ژاپنی که مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند به جای اعتراض مسـتقیم به فرد اذیّت کننده و یا در میان گذاشتن آن با والدین یا مسوولین مدرسه دست به خودکشی می‌زنند. تا با این کارشان فرد خاطی را در عذاب وجدان قرار دهند، نزدیکان خود و یا مسوولین امور تربیتی را آگاه سازند یا آنها را به راه راست هدایت کنند
    .
    “استفان تورن بال” در کتاب خود “ساموایی ، راه جنگجویی”(۲۰۰۳) به یک نمونه تاریخی از این نوع”هاراگیری” اشاره می‌کند
    :
    «اعتراض دلیل دیگری از دست زدن به “هاراگیری” است که “کان شی” خوانده می‌شود. این نوع خودکشی ها نمونه شان نادر است. اما “کان شی”مشاور یکی از فرمانروایان دورۀ جنگهای طولانی، وی را عمیقاً تحت تاثیر قرار می‌دهد. “اودا نوبوناگا” در سن پانزده سالگی حکومت پدری را به ارث می‌برد. با اینکه “اودا” جنگاوری دلاور بود اما توجه چندانی به ادارۀ سرزمین های تحت حکومت خویش نشان نمی‌دهد.کوشش های یکی از مشاوران نزدیک وی به نام “هیراده کیوهیده” برای هدایت “اودا”، فرمانده جوان مثمر ثمر واقع نمی‌افتد. “کیوهیده” با مشاهده این اوضاع ، خواست های خود را در نامه ای به عالیجناب خویش نوشته و در اعتراض به عدم توجّه وی دست به “هاراگیری” می‌زند. “اودا”عمیقاً متاثّر گشته و از آن پس وی سعی در اصلاح شیوۀ حکومت خویش می‌کند و البته یکی از کسانی می‌شود که نتایج بسزایی در تاریخ ژاپن به یادگار گذاشته است

    دردناکترین نوع “هاراگیری” ، دریدن شکم و در آوردن عضلات داخلی خویش است. این نوع “هاراگیری” ، به “مونن فوکو” معروف است. معنای آن “هاراگیری” پاک است. در اعتقادات ژاپنی که آمیـخته ای از باورهای آیین بوداییست، شکم درون انسان به حساب می‌آید و این باور وجود دارد که با دریدن شکم، درون آدمی‌پدیدار گشته و پاکی وی بر همگان آشکار می‌گردد
    .
    در اوایل دورۀ “ادو”(۱۸۶۸- ۱۶۰۳)، شرایط “هاراگیری” اندکی تغییر می‌یابد. و از اعطای انتخاب مرگ شرافتمندانه به نوعی جزای مرگ تحمیلی تغییر شکل می‌یابد و جنبۀ روحیات دلاوری و شرف آن رنگ می‌بازد. در این دوره، هنگام اجرای مراسم “هاراگیری” سه شمشیرکوتاه به منظور هاراگیری را در اطراف فرد می‌گذارند. و تا فرد بدن خود را دراز کرده شمشیر را بردارد، تمام کننده از پشت گردن وی را می‌اندازد.این نوع جزاء بیشتر برای جلوگیری از پرخاش و اعتراض فرد خاطی به کار گرفته می‌شده است.

    بر سر گور کشیشی در کلیسای وست مینستر نوشته شده است: «کودک که بودم می خواستم دنیا را تغییر دهم. بزرگ تر که شدم متوجه شدم دنیا خیلی بزرگ است من باید انگلستان را تغییر دهم. بعدها انگلستان را هم بزرگ دیدم و تصمیم گرفتم شهرم را تغییر دهم. در سالخوردگی تصمیم گرفتم خانواده ام را متحول کنم. اینک که در آستانه مرگ هستم می فهمم که اگر روز اول خودم را تغییر داده بودم، شاید می توانستم دنیا را هم تغییر دهم.

  8. #52
    کاربر افتخاری فروم alitopol آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2007
    محل سکونت
    در سفر
    نگارشها
    4,065

    معبد یاسوکونی، آرامگاه وطن پرستان یا گورستان جنایتکاران جنگی؟

    بهنام جاهدزاده؛ کارشناس مسائل ژاپن:





    معبد یاسوکونی



    15 آگوست هرسال، به مناسبت پایان جنگ در ژاپن مراسم یادبود جان باختگان جنگ جهانی دوم برگزار می شود و طی آن در مراسمات مختلفی که به این خاطر برگزار می شود ژاپنی ها ضمن گرامیداشت یاد و خاطره عزیزان از دست داده خود، بار دیگر بر صلح و آرامش تاکید می کنند.
    بر طبق سنت هر ساله امسال نیز این مراسم با حاشیه ها و حرف و حدیث های فراوانی برگزار شد. در ورزشگاهی که مسابقات پرطرفدار بیسبال دانش آموزان دبیرستانی برگزار می شد، آژیر ممتدی پخش شد و همه به یاد جان باختگان جنگ سکوت اختیار کردند. اما این سکوت در فضای سیاسی ژاپن وجود نداشت.





    معبد یاسوکونی




    هرساله و با آمدن این روز بحث و جدل پایان ناپذیر در مورد مسوولیت خسارت جنگ در می گیرد و فضای سیاسی اجتماعی ژاپن را تحت تاثیر خود قرار می دهد. بحث بر سر این است که آیا باید به زیارت معبد یاسوکونی که در آن خاکستر جان باختگان نگهداری می شود رفت یا نه.
    از سال ۱۸۶۹ که این معبد در توکیو بنا شده است، خاکستر ۲میلیون و ۴۶۶هزار نفر از دولتیان، نظامیان و سربازانی که جان خود را در جنگ های مختلف به خاطر میهن از دست دادند، هم چنین خاکستر سران ارتش و نظامیانی که بعد از تسلیم ژاپن در جنگ جهانی دوم جنایتکار جنگی شناخته شده و اعدام شدند را نگهداری می کند. سربازان ژاپنی در شب عملیات هنگام خداحافظی از یکدیگر به هم می گفتند “به امید دیدار در یاسوکونی”. آنها می دانستند که راه بازگشتی برایشان نیست و تنها جایی که دوباره می توانند همرزمان خود را ملاقات کنند آرامگاه خاکستر آنها در معبد یاسوکونی خواهد بود.








    هرساله و به مناسبت سالروز پایان جنگ جهانی دوم، ده ها هزار نفر از وطن پرستان ژاپنی به زیارت این معبد میروند

    هرساله و به مناسبت سالروز پایان جنگ جهانی دوم، ده ها هزار نفر از وطن پرستان ژاپنی به زیارت این معبد میروند. نخست وزیر پیشین ژاپن، جون ایچیرو کوایزومی نیز هرساله به زیارت این معبد می رفت که باعث نارضایتی و اعتراض کشورهای کره و چین را در پی داشت.
    زیارت کنندگان معبد یاسوکونی بر این باورند که ژاپن نباید به خاطر اعمال خود در طول جنگ حهانی دوم سرافکنده باشد. چراکه ژاپن کشور مهاجمی نبود و پای این کشور توسط دول دیگر به این جنگ کشیده شد. کشورهای کره و چین نیز بر این باورند که ارتش ژاپن در طول جنگ جهانی دوم ضمن اشغال تمام یا بخش هایی از کشور خود مسبب صدمات و خسارات های فراوانی شده است. زیارت این معبد که در آن خاکستر جنایتکاران جنگی نگهداری می شود بی مسوولیتی در برابر تاریخ و فراموش کردن اشتباهات گذشته است.
    در داخل ژاپن نیز بسیارند کسانی که با زیارت معبد توسط مسوولان دولتی مخالفت می کنند. مخالفان بر این نکته تاکید می کنند که طبق اصل ۲۰ قانون اساسی ژاپن، سیاست از دیانت جداست و زیارت معبد یاسوکونی که صبغه دینی دارد خلاف قانون اساسی این کشور است.
    کوایزومی ضمن رد انتقادات این کشورها تاکید داشت که زیارت معبد یاسوکونی مساله داخلی ژاپن است و این نشان دهنده ادای احترام به کسانی است که در راه وطن جان خود را از دست داده اند.
    اما امسال فضای سیاسی ژاپن شاهد اتفاقات و تحولات جدیدی در آستانه انتخابات مجلس نمایندگان حول محور معبدیاسوکونی است.
    امسال و در سالروز پایان جنگ جهانی دوم، تارو آسو نخست وزیر کنونی که رهبر حزب لیبرال دموکرات ژاپن نیز هست، بر خلاف کوایزومی به زیارت یاسوکونی نرفت. وی از قبل اعلام کرده بود که معبد یاسوکونی محل مقدسی است و نباید به خاطر اهداف سیاسی مورد سوء استفاده قرار گیرد. اما دهها تن از نمایندگان تندروی حزب لیبرال دموکرات طبق سنت هر ساله به زیارت این معبد رفتند.
    یکی از مخالفان زیارت معبد یاسوکونی هاتویاما رهبر حزب دموکرات ژاپن است. هاتویاما که حزبش که اخیرا انتخابات شوراها در توکیو را بعد از سالها از حزب رقیبش لیبرال دموکرات برد، با اعلام اینکه در این معبد خاکستر جنایتکاران جنگی نیز نگهداری می شود به زیارت این معبد نخواهد رفت، از طرح حزب خود مبنی بر ایجاد یک محل یادبود جان باختگان جنگ خبر داد و گفت که اگر این اتفاق صورت بگیرد همه مردم ژاپن از جمله شخص امپراطور می توانند با خیال راحت و بدون دغدغه به زیارت این محل بروند و به روح جان باختگان ادای احترام کنند.
    نمایندگان حزب لیبرال دموکرات که به زیارت معبد یاسوکونی رفته بودند به شدت با این طرح مخالفت کرده اند. اماحزب دموکرات ژاپن در صورت پیروزی در انتخابات پیش رو که بسیار محتمل به نظر می رسد می تواند این طرح خود را جامه عمل بپوشاند.





    معبد یاسوکونی

    به نظر می رسد ساخت محل یادبود مورد نظر هاتویاما نیز مشکلی را حل نخواهد کرد و بحث ها بر سر اینکه ژاپن چقدر مسوولیت جنگ جهانی دوم را باید بر عهده بگیرد کماکان ادامه خواهد داشت.
    ۶۴ سال است که جنگ برای ژاپن تمام شده است. جنگی که تبعات آن هنوز دامن ژاپن را رها نکرده است.
    ویرایش توسط alitopol : 09-05-2009 در ساعت 08:09 PM

  9. #53
    کاربر افتخاری فروم alitopol آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2007
    محل سکونت
    در سفر
    نگارشها
    4,065

    پاسخ : (فرهنگ,هنر) زندگی در ژاپن

    سید آیت حسینی- دانشجوی علوم زبان و اطلاعات دانشگاه توکیو:






    یکی از دوستان چندی پیش از ژاپن، دی‌وی‌دی سری کامل مجموعه تلویزیونی اُشین را برایم آورد. ۲۹۷ قسمت حدوداً پانزده دقیقه‌ای روی چهار دی‌وی‌دی. از همان روز مشتاقانه شروع کردم به دیدن سریال اما چند قسمتی طول کشید که به لهجه خاص مردم استان یاماگاتا در منطقه توهوکو که شخصیت اصلی داستان اهل آنجاست عادت کنم.
    شگفت آن که موضوع این سریال بازگشت به گذشته و مرور خاطرات دور است و برای من که هنگام پخش سریال در ایران با نام “سال‌های دور از خانه” شش ساله بودم، تمام قسمت‌های سریال، مثل صور اسرافیل خاطرات کودکی را زنده می‌کرد.


    روزی با التماس از مادر خواستم برایم برنج و تربچه درست کند و گریه که چرا مادر اُشین برنج و تربچه می‌پزد ولی ما این غذا را نداریم. عصر که از بازی برگشتم روی بخاری که با نفت کوپنی روشن بود، یک قابلمه کوچک برنج و تربچه بود. چند قاشق بیشتر از آن کته را که تکه‌های تربچه داشت نتوانستم بخورم و داد و بیداد که این چرا بدمزه است و مادر اُشین برنج و تربچه به آن خوشمزگی درست می‌کند.
    سال‌ها بعد در ژاپن دستگیرم شد که برنج و تربچه خانواده اُشین هم به همان بدمزگی برنج و تربچه ما بوده و حتی به مراتب بدتر. برنج و تربچه (دایکُن مشی) قوت غالب کشاورزان فقیر ژاپنی در دورانی بوده که بیشتر محصول مزارع و شالی‌زارها، به اربابان زمین‌دار می‌رسید و کشاورزان سهمی ناچیز از آن داشتند.
    شناسنامه سریال


    • نام اصلی مجموعه: اُشین (Oshin)
    • ژانر: درام انسانی
    • نویسنده فیلم‌نامه: هاشیدا سوگاکو
    • کارگردانی: گروه هشت نفره کارگردانان
    • تولید کننده: تلویزیون ملی ژاپن (NHK) با همکاری بنیاد ژاپن
    • زمان پخش در ژاپن: از آوریل ۱۹۸۳ تا مارس ۱۹۸۴

    مرور داستان

    اُشین حکایت زن ثروتمند ۸۰ ساله‌ای است که در روز افتتاح هفدهمین شعبه از فروشگاه‌های زنجیره‌ای خود، به دلایلی نامعلوم برای همه، از خانه فرار می‌کند و سفری طولانی را در سراسر ژاپن آغاز می‌کند. اندکی بعد نوه بیست ساله‌اش به او می‌پیوندد و شنونده داستان زندگی اُشین می‌شود.
    اُشین دلیل ترک خانه را چنین شرح می‌دهد که به اعتقاد او فرزندانش حریص و طماع بار آمده اند و منافع خود را بر حقوق همه ارجح می‌دانند و برای گسترش کسب و کار خود دست به هر کاری می‌زنند و او کنجکاو شده است که بداند در تربیت فرزندانش چه اشتباهی مرتکب شده. این سؤال برای اُشین به این پرسش بزرگ‌تر می‌انجامد که به طور کلی در طول دوران زندگی چه اشتباهاتی مرتکب شده و چه تصمیمات نادرستی گرفته است.
    در جای جای داستان این جمله را از اُشین می‌شنویم که “اگر آن کار را نمی‌کردم زندگی طور دیگری رقم می‌خورد”. او به همراه نوه‌اش به تمام جاهایی که زمانی در آن زندگی کرده سفر می‌کند و تمام خاطرات گذشته‌اش را از تولد تا آن روز مرور می‌کند.
    او برای نوه‌اش شرح می‌دهد که چگونه وقتی در سال ۱۹۰۷ هفت ساله بوده با اجبار خانواده از روستای کوچکشان برای یک سال پرستاری از بچه در قبال یک کیسه برنج به شهر فرستاده می‌شود. در آنجا وقتی به او تهمت دزدی می‌زنند فرار می‌کند و در برف و یخ اسیر می‌شود. جوانی او را نجات می‌دهد و تا آب شدن برف‌ها از او مراقبت می‌کند. این جوان که سرباز ارتش ژاپن در چین بوده و به خاطر نفرت از جنگ از ارتش فرار کرده و تحت تعقیب است، اُشین هفت ساله را با مفاهیمی مثل جنگ، برابری و عدالت آشنا می‌کند.
    اُشین پس از بازگشت به خانه، دوباره برای پرستاری از بچه به خانواده‌ای برنج فروش فرستاده می‌شود که با اعضای آن رابطه‌ای دوستانه برقرار می‌کند. در این سال‌ها برای اولین و آخرین بار عاشق می‌شود و مرد مورد علاقه‌اش جوان کمونیستی است که رویای اتحاد کشاورزان در مقابل زمین‌داران را در سر دارد.
    ارتباط او با این جوان سبب می‌شود سال‌ها برچسب کمونیست بودن روی اُشین بماند و مردم او را “یکی از قرمزها”، (عنوانی که به کمونیست‌ها می‌دادند) بدانند. پس از ناکام ماندن این عشق، خانواده برنج فروش را ترک می‌کند و در سن ۱۶ سالگی به خانه بازمی‌گردد. اما این بار پدر می‌خواهد او را برای پول بیشتر وادار به کارهای پست کند. اُشین بار دیگر از خانه فرار می‌کند تا در توکیو شغل آرایش‌گری پیشه کند. در آنجا با همسر آینده‌اش ریوزو تانوکورا (Ryuzo Tanokura) آشنا می‌شود و با او که پسر خانواده‌ای ملاک و متمول است و شغل تجارت پارچه دارد ازدواج می‌کند. خوشبختی اُشین اما دیری نمی‌پاید و زلزله ویران‌گر سال ۱۹۲۳ توکیو تمام هستی آن‌ها را نابود می‌کند.
    اُشین به همراه همسرش رهسپار زادگاه ریوزو می‌شوند تا با خانواده او زندگی کنند. در آنجا خانواده همسر، مخصوصاً مادر همسرش چنان با بدرفتاری عرصه را بر او تنگ می‌کنند که پس از چندین سال رنج و عذاب به همراه فرزندش، همسر و خانواده همسرش را ترک می‌کند و برای ساختن آینده خود و فرزندش به تنهایی مشغول کار می‌شود. پس از امتحان کردن مشاغلی مثل رستوران‌داری، آشپزی و حتی دوره گردی و ماهی فروشی، سرانجام به موفقیت دست می‌یابد و این‌بار با کمک همسرش مغازه‌ای کوچک راه‌ می‌اندازد، که به تأسیس فروشگاه‌های زنجیره‌ای تانوکورا می‌انجامد.
    اُشین در ژاپن

    † داستان اُشین بر اساس زندگی واقعی مادر آقای کازوئو وادا (Kazuo Wada) صاحب فروشگاه‌های زنجیره‌ای یائوهان (Yaohan) نوشته شده است که با سختی بسیار سرمایه تأسیس فروشگاه را فراهم کرد تا پسرش با گسترش آن یکی از بزرگ‌ترین فروشگاه‌های ژاپن را راه‌اندازی کند.
    † اُشین نماد زن شکست ناپذیر و سخت‌کوش ژاپنی است. سریال در ژاپن با استقبال بی‌نظیری روبه‌رو شد و تحسین مخاطبان را برانگیخت. در ژاپن هنگام صحبت در مورد سخت‌کوشی و استقامت بسیار به نام اُشین اشاره می‌شود. یکی از کشتی‌گیران سومو (Sumo) در ژاپن، وقتی علی‌رغم ابتلا به دیابت برای کسب بالاترین درجه کشتی سومو (یوکوزوناyokozuna ) مبارزه می‌کرد نام خود را به “اُشین یوکوزونا” تغییر داد تا عزم راسخ خود برای شکست نخوردن را به رخ همه بکشد.
    † در اواخر دهه ۱۹۸۰ که مشکل اقتصاد حبابی معیشت ژاپنی ها را دچار سختی کرده بود، برخی خانواده‌ها به خوردن برنج و تربچه روی آوردند که از این پدیده به کنایه با عنوان “رژیم اُشین” یاد شد. در آن سال‌ها پل مشهوری هم روی رودخانه موگامی (Mogami) به نام” اُشین” تغییر نام یافت.
    † در یک نظرسنجی که تلویزیون ژاپن حین پخش سریال انجام داد بسیاری از بیننده‌ها با پخش اُشین در خارج از کشور مخالف بودند. زیرا به عقیده آن‌ها، این سریال تصویر ناخوشایندی از اختلاف طبقاتی، ظلم و بی‌عدالتی و فقر در ژاپن را به نمایش می‌گذاشت و ممکن بود تصویر مردم دنیا از ژاپن را مخدوش کند. اما پخش سریال در ۵۲ کشور دنیا در سال‌های آتی، عکس این مسأله را ثابت کرد. این مجموعه بدون شک، به بیشتر مردم دنیا که تصورشان از ژاپن صرفاً از روی وسایل الکتریکی، خودروهای ژاپنی و عملکرد ژاپن در جنگ جهانی شکل گرفته بود، درک بهتر و عمیق‌تری از ژاپن و مردم آن داد.
    † این مجموعه همزمان با تولید در ژاپن پخش می‌شد. در میانه کار یک بار به خاطر بیماری بازیگر اُشین فیلم‌برداری سریال یک هفته متوقف شد. مسئولان تلویزیون ناچار شدند در آن هفته، مجموعه‌ای مستند را که از پشت صحنه سریال تهیه شده بود پخش کنند.
    † در سال ۱۹۸۴، پس از اتمام پخش سریال، انیمیشنی از داستان اُشین تهیه و پخش شد که به دوران کودکی اُشین می‌پرداخت.
    اُشین در خاورمیانه

    † در حال حاضر بنیاد ژاپن و وزارت امور خارجه ژاپن با همکاری تلویزیون مصر به رایگان در حال تهیه نسخه‌ای از سریال اُشین با زیرنویس عربی برای مردم عراق هستند. این اقدام در قالب برنامه کمک به بازسازی عراق صورت می‌گیرد. به اعتقاد ژاپنی‌ها، پخش این سریال درک مردم عراق از ژاپن را عمیق‌تر خواهد کرد و حس همدردی آنان را بر خواهد انگیخت. همچنین آنان معتقدند که دیدن زندگی یک زن ژاپنی که با وجود مشکلات فراوان به تلاش برای موفقیت ادامه می‌دهد، مردم عراق را در بازسازی کشور خود پس از جنگ تشویق خواهد کرد. پخش قسمت‌های اولیه آُشین در عراق از ماه مبارک رمضان امسال که تعداد بیننده‌های تلویزون به اوج می‌رسد، آغاز شده است.
    † سریال اُشین در ایران بدون شک یکی از پدیده‌های به‌یاد‌ماندنی تلویزیون ایران محسوب می‌شود. این سریال در ایران به رکورد بی‌سابقه بیش از ۹۰ درصد بینندگان تلویزیون دست یافت. میانگین نرخ بینندگان سریال در خود ژاپن ۵۲ درصد و حداکثر آن ۶۹ درصد بوده است که در تاریخ تلویزیون ژاپن یک رکورد محسوب می‌شود.
    تب اُشین را در ایران هنوز از یاد نبرده‌ایم. مدل موی اُشین، کفش‌های اُشینی، کیف اُشینی، ترب اُشینی لباس‌های دست دوم تاناکورا (تلفظ رایج ایرانی‌ها از “تانوکورا”، نام خانوادگی همسر اُشین) و … اُشین بعد از انقلاب، شاید اولین سریالی باشد که با چنین استقبالی از سوی مخاطبان روبه‌رو شد و تبی فراگیر در جامعه به وجود آورد. هنوز هم برای بسیاری از ایرانیان، اُشین نماد ژاپنی‌‌هاست و خیلی از ایرانی‌ها با دیدن توریست‌‌های ژاپنی، آنان را “اُشین” خطاب می‌کنند.
    † یکی از پیامدهای پخش سریال در ایران این بود که پس از پخش، این شایعه بین مردم پیچید که سریال به شدت سانسور شده به طوری که حتی موضوع آن تغیر پیدا کرده. حتی به شوخی گفته می‌شد که اُشینِ بازتولید شده در ایران را دوباره به خود ژاپنی‌ها فروخته اند. اما واقعیت این است که فقط صحنه‌های بسیار معدودی از سریال که در ایران قابل پخش نبوده، از سریال حذف شده است که حجم آن بسیار ناچیز و قابل صرف نظر کردن است. از ترجمه بسیار خوب و دوبله هنرمندانه ایرانی‌ها هم نباید گذشت.
    اُشین در سایر نقاط دنیا

    † در هنگام پخش سریال اوشین در مصر، قطع مکرر برق، خشم مردم را برانگیخت و به اغتشاشاتی نظیر پرتاب سنگ به سمت اداره برق و آتش زدن پست‌های برق در قاهره انجامید.
    † در ویتنام هم اُشین محبوبیت بسیاری پیدا کرد به طوری که کلمه” اُشین” در معنای “خدمتکار زن” وارد زبان ویتنامی شده است.
    † در افغانستان هم سریال اُشین با دوبله فارسی‌ای که در ایران انجام شده بود به نمایش در آمد و طرفداران بسیاری پیدا کرد.

  10. #54
    کاربر افتخاری فروم alitopol آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2007
    محل سکونت
    در سفر
    نگارشها
    4,065

    فستیوال طلب محصول خوب کانتو در آکیتا



    فستیوال کانتو در آکیتا Akita Kanto Festival

    سمیه بشارتی؛ مترجم:
    فستیوال کانتو در شهر آکیتا در ناحیه توهوکو است و یکی از سه فستیوال برتر ناحیه است.
    فستیوال، سالانه از پنجم تا هفتم ماه اوت برای طلبیدن برداشت محصول فراوان برگزار می شود.
    آکیتا یکی از نواحی اصلی تولید برنج است و فستیوال به نماد این شهر تبدیل شده است. طی روزهای فستیوال ۱٫۳ میلیون نفر خیابانهای شهر را پر می کنند.
    شب هنگام وقتی که از گرمای روز کاسته می شود، خیابان کانتو، که اکنون به روی خودرو ها بسته است، ناگهان به نظر می رسد که از کانتو پوشیده شده است.
    کانتو ردیفی از فانوسهایی است با شمع روشن شده اند و از قاب بامبو آویزانند، هر کدام دانه های برنج به نظر می رسند.
    کانتوی بزرگ حدود ۵۰ کیلو وزن و ۱۲ متر ارتفاع دارد و ۴۶ فانوس را حمل می کند. با وجود ۲۰۰ کانتو در شهر تعداد فانوسها به ۱۰۰۰۰ عدد می رسد. ۳۰۰۰ نفر از جمله هنرنمایان کانتو ها را نگه می دارند.
    هنرنمایان به آهنگ فلوت و طبلها و فریادهای سنتی، کانتوها را بدون اینکه از تیرش بگیرند بر کف دستشان نگه می دارند و بلند می کنند و در کنار خیابان تماشگران از دیدن جابجایی کانتوی روی دست، شانه و پیشانی هنرنمایان به وجد می آیند.
    قدمت فستیوال کانتو به اواسط قرن ۱۸ میلادی می رسد. فستیوال تلفیقی است از دو آئین طلب محصول خوب و محافظت از سلامت جسمی با زدودن ناپاکی ها و ارواح پلید از بدن.
    در ابتدای قرن ۱۹ میلادی، فستیوال به رویدادی تبدیل شد که در آن مردم در خیابانهای اطراف با کانتو رژه می رفتند تا توان خود را نشان دهند تا آنهایی که کانتوی ۵۰ کیلویی حمل می کردند به چشم بیایند. با گذر زمان، هنرنمایی جای قدرت نمایی را گرفت.




    کانتو ردیفی از فانوس های زیبایی است که با شمع روشن شده اند...

    در سال ۱۹۳۱، مسابقه مهارت کانتو افتتاح شد و محله های شهر نمایندگانی را برای شرکت در مسابقه فرستادند. امروزه مسابقه مهارت در آخرین روز فستیوال برگزار می شود.
    در این مسابقه بعضی از هنرنمایان با شاهکارهایی هنری خودی نشان می دهند و کانتوهای ۱۸ متری را برای طلبیدن برداشت محصول فراوان بلند می کنند.


    منبع

  11. #55
    Registered User Tannaz آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2009
    محل سکونت
    Karakura Town
    نگارشها
    265

    پاسخ : (فرهنگ,هنر) زندگی در ژاپن

    این سایت هم مطالب جالبی درباره ژاپن داره: http://iranpottery-teimour.blogspot.com
    متعلق به یه دانشجوی ایرانی مقیم ژاپنه که اونجا درس می خونه.

  12. #56
    Registered User hachibi-8dom آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Nov 2009
    محل سکونت
    كاخ عباسي
    نگارشها
    709

    پاسخ : (فرهنگ,هنر) زندگی در ژاپن

    نقل قول نوشته اصلی توسط Dr.Slump نمایش پست ها
    در ادامه اضافه کنم ، ایران که همش بیابون نیست که! جاهای قشنگ هم داره ، فقط کمه!!!!
    اتفاقا ايران جاهاي قشنگ زيادي داره !
    اما بستگي داره شما قشنگي رو چي تعريف ميكني !
    اگه زيبايي فرهنگي رو در نظر نگيريم و زيبايي طبيعي منظورتون بايد بهتون بگم شايد ايران يكي از بي نظير ترين كشور هاي دنياست ! به خدا اينو بدون تعصب ميگم !
    مثلا شما ميدونستين توي خوزستان منطقه اي وجود داره كه برف مياد و فقط 2.5 از اهواز فاصله داره ؟ درحالي كه اهواز يكي از گرم ترين مناطق مسكوني جهانه؟ جاييكه توي تابستون دما به 60 درجه هم ميرسه !
    يا شما تا حالا جنگل هاي حرا نزديك بندر عباس ديدين ؟
    ميخوام بگم كشور ما از هر نوع طبيعتي كه بخوايد داره ! حتي شبه قطبي !! ميدونستين توي چهار محال و بختياري مناطقي هست كه توي زمستون به -20درجه هم ميرسه ؟ ميدونستين ايران از لحاظ تنوع معدن بسيار غني هستش ؟ و اگه نسبت تعداد انواع معدن رو به مساحت كل كشور بگيريم توي دنيا تك ميشيم ؟ مثلا روسيه هم انواع مختلفي از معدن داره ولي مساحت وحشتناكي هم داره !
    مثال معروفش همين معدن اورانيوم هستش كه توي دنيا 4-5 تا كشور هستن كه معدن اورانيوم دارن كه ايرانم جز اوناست !!!!
    اما پس مشكل كجاست ؟ بايد بگم كه مشكل ما 2 تاست !
    1- هر كس به فكر خويش است !!
    2-مرغ همسايه غاز است !!

صفحه 4 از 4 نخستنخست ... 234

Tags for this Thread

علاقه مندی ها (Bookmarks)

علاقه مندی ها (Bookmarks)

قوانین ارسال

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست در پست خود ضمیمه کنید
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
بهشت انیمه انیمیشن مانگا کمیک استریپ