وصف حال و روزتون با شعر

[ali_sh]

ز دست خویش دارم صد شکایت
ز هر انجام باید یا نباید
میان شک و تردیدی دمادم
پر از لفظ اگر ، ای کاش ، شاید
خورم افسوس دی ، امروز ، فردا
گرفتارم به هر پیشی که آید
دمم آید برون اما صد افسوس
که با هر بازدم غمها فزاید
جواب فال من هر بار بد بود
مگیر امشب دگر دانم چه آید
زبان شعر من همواره غم نیست
زبان الکن شود چون دل سراید

[sasuke.sama]

من چون آینه ز دنیای صفا می آیم
پیش جور تو به تسلیم می آیم
ساز نازکدلم و تار از موی خیال
که ز آهنگ نسیمی به نوا می آیم
ناله ای گر برآری از سر صدق و نیاز
با دل خسته به دنبال صدا می آیم

[Roksana]

ما چون ز دری پای کشیدیم ، کشیدیم ********* امید ز هرکس که بریدیم ، بریدیم
دلی نیست کبوتر که چو برخاست نشیند*******از گوشه بامی که پریدیم پریدیم.

[ali_sh]

بزار این زندگی با تو ****** از این حال و هوا دور شه
دلم خوش باشه که زندم ***** دلم یه ذره مغرور شه
شب ها از فرط تنهایی ***** به دلتنگی گرفتارم
روزهام غرق تشویش اند * عجب روز و شبی دارم

[Roksana]

ذهن ما زندان است



ما در آن زندانی



قفل آن را بشکن



در آن را بگشای



و برون آی ازین دخمه ظلمانی



نگشایی گل من



خویش را حبس در آن خواهی کرد



همدم جهل در آن خواهی شد



همدم دانش و دانایی محدوده خویش

[sasuke.sama]

از همان ابتدا دروغ گفتند!
مگر نگفتند که "من" و "تو" ، "ما" می شویم؟!
پس چرا حالا "من" این قدر تنهاست!
از کی "تو" اینقدر سنگ دل شد؟!...
اصلا این "او" را که بازی داد؟!...
که آمد و "تو" را با خود برد و شدید "ما"!
می بینی
قصه ی عشقمان!
فاتحه ی دستور زبان را خوانده است
به پندار تو : جهانم زیباست ، جامه ام دیباست ، دیده ام بیناست ، زبانم گویاست ، قفسم هم طلاست ، به این ارزد که دلم تنهاست

[Roksana]

میان تاریکی
ترا صدا کردم
سکوت بود و نسیم
که پرده را میبرد
در آسمان ملول
ستاره ای می سوخت
ستاره ای می رفت
ستاره ای می مرد.

فروغ فرخزاد.

[sasuke.sama]

به خدا خسته از آن زخم زبانت شده ام

بی خیال تو و ابروی کمانت شده ام

عشق تو بر دل من بار گرانیست و من

بی تحمل شده از بار گرانت شده ام

آنقدر دلبر و دلدار و فریبا نشدی

مکن این فکر که مجنون زمانت شده ام

دو سه روزیست که رفتی و دلم آزاد است

آری آزاده ترین فرد جهانت شده ام

اشکم از دیده فرو ریخت و رسوایم کرد

حرف آخر...تو کجایی؟ نگرانت شده ام

[Roksana]

عشقی نیست که به رنج نپیوندد
عشقی نیست که از آن فرسوده و کوفته نگردیم
عشقی نیست که از آن پژمرده نگردیم
عشقی نیست که به اشک زنده نماند
اما این عشقی است که به هم داریم.

[sasuke.sama]

لعنت به ساده لوحی ات و آن دل خرت!
بهتت زده! شکسته در این شهر باورت
به دست دوست یا که به آغوش امن عشق
اینبار اعتماد کنی خاک بر سرت!!
خشکیده چشم و گریه ی ابرم زیاد نیست
ای زندگی بمیر که صبرم زیاد نیست

[Sasuke-Naruto]

از...........

خسته ام

از روز گار و گردش ایام خسته ام

از آسمان و آبی آرام خسته ام

از بوستان و مثنوی و شعر رودکی

حتی من از رباعی خیام خسته ام

از جرو بحث حافظ و نیما و شعر نو

از شیشه شراب و لب جام خسته ام

از حالت کمان و سیاهی زلف یار

از بی وفا نگار گل اندام خسته ام

از داستان لیلی و مجنون عامری

از بیستون و تیشه نا کام خسته ام

از مستحب و واجب و از کار نیک و بد

من از حلال و شبهه و دشنام خسته ام

بیزارم از دو رویی و عشاق نامدار

حتی من از تفکر و اوهام خسته ام

از فلسفه نجوم ریاضی و علم طب

از هر چه علم و عالم بد نام خسته ام

من از بهار و بوی گل و رنگ سرخ عشق

از روی ماه و ساقی گلفام خسته ام

دیر ی است لب ز شکوه فرو بسته ام ولی

از هر چه آفتاب لب بام خسته ام

[sasuke.sama]

باید بروم در خلوت سرخ

تا بتوانم ترانه ی آگاهی بخوانم

و خدا است تنها پناهم

خلوت، تولد حقیقتم خواهد شد

[Roksana]

اموختم، باید با زندگی ساخت
باید کنار آمد باید رقصید باید چرخید
! آموختم ...باید بی حیا شد
با عشق باید بی حوصله شد با خشم باید قهر کرد...... ولی شیرین!
... باید شاد شد.....، ولی عمیق
! آموختم باید کار کرد و بی کار شد باید گرفت و رها...کرد
بدست آورد و از دست داد و خواهش کرد و منت نگذاشت
من آموختم هر قفلی را..... باید کلیدی داشت در دست، در عقل یا که در دل
ولی میترسم نتوانم در قلب ترا باز نگهدارم.

[sasuke.sama]

افسوس که آنچه بردهام باختنیست

بشناخته ها تمام نشناختنیست

برداشته ام هر آنچه باید بگذاشت

بگذاشته ام هرآنچه برداشتنیست

[Sasuke-Naruto]

نذر کردم گر از این غم به در آیم روزی
تا در میکده شادان و غزل خوان بروم