معمولا وقتی صحبت از نویسنده های روس می شود غولهای ادبیات به ذهن آدم می رسد داستایوفسکی، گورکی، چخوف و یا شاعران پرطرفداری چون مایاکوفسکی و در مورد ادبیات بعد از انقلاب سرخ بیشتر آنها به جرم تبلیغاتی بودن و در راستای اهداف سیاسی و کنترل توده های حزب قرار داشتن مورد بی مهری هستند ولی در این میان نویسندگان آزادیخواه و اهل مبارزه که در در زمان دولت شوروی مورد آزار قرار داشتند و آثارشان سانسور می شد در جهان غیرکمونیست مورد تقدیر قرار گرفتند و آثار ایشان موجب آشنایی بیشتر مردمان با شوروی و کشف دنیای پر رمز و راز حکومت پرولتاریا شد.
از مشهورترین این نویسندگان «سولژنیستین» است. کتاب «پله اول دوزخ» او داستان زندگی دانشمندانی هست که بدلیل عقایدشان زندانی و تبعید شده اند ولی زندانبانان نمی توانند از علم آنها چشمپوشی کرده و آنها مجبورند که در زندان نیز به تحقیقات علمی خود ادامه دهند و صد البته حاصل زحمات آنها به عنوان آثار سیستم پیشرفته کمونیستی بدون نام بردن از پدیدآورندگان حقیقی و وضعیت زندگی آنها معرفی می شود. این کتاب همچنین به زندگی و روابط انسانی زندانیان و زندابانان نیز می پردازد. (این کتاب را سالها پیش خواندم ولی در خاطرم هست که سولژنیستین بخاطرش نوبل ادبیات را برده ولی دولت شوروی اجازه خروج او برای دریافت جایزه را نداده است. اگر ذهنیات مغشوش شده و مسائل را قاطی کرده ام لطفا دوستان راهنمایی فرمایند)
کتاب مشهور دیگر سولژنیستین «بخش سرطان» می باشد که بعد از «پله اول دوزخ» نوشته شده و جامعه کمونیستی زمان استالین را با استفاده از روابط بین بیماران و پزشکان بخش سرطان یک بیمارستان مورد بررسی قرار می دهد.(نکته جالب در مورد این کتاب نقش پر رنگ کتاب در زندگی شخصیتهای آنست که برگرفته از این واقعیت هست که در آنزمان کتاب و کتابخوانی بزرگترین سرگرمی اهالی شوروی بوده است)
به دوستانی که این دوکتاب را نخوانده اند توصیه می کنم پله اول دوزخ را پیش از بخش سرطان بخوانند.
از زمانی که این دوکتاب را خوانده ام مدت زمان زیادی می گذرد و متاسفانه نام مترجمین و ناشرین را به خاطر ندارم.
به نظرم از پله اول دوزخ ترجمه یا ترجمه هایی با نام «پله اول جهنم» هم موجود باشد.
پاسخ با نقل قول
نوشته اصلی توسط GINZILATOR
علاقه مندی ها (Bookmarks)