به سراغ من اگر می آیید
پشت هیچستانم.
پشت هیچستان جایی ست.
پشت هیچستان رگ های هوا پره قاصدهایی ست
که خبر می آرند از گل واشده دورترین بوته خاک.
پشت هیچستان چتر خواهش باز است:
تا نسیم عطشی در بن برگی بدود
زنگ باران به صدا می آید.
آدم اینجا تنهاست
و در این تنهایی سایه نارونی تا ابدیت جاری ست.
به سراغ من اگر می آیید
نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من.
علاقه مندی ها (Bookmarks)