الان دارید چه کتابی میخونید؟

[Kaveh]

کتاب صوتی نایت ساید - 5 سری گوش دادم ... کم کم خسته کننده شده بود ( دیگه جان داره می زنه تو جاده خاکی ) ... به همین دلیل به خودم استراحت دادم و کتاب صوتی yes please amy poehler شروع کردم بد نیست ... یه سری داستان ها در مورد زندگی شخصی امی و ...

In Amy Poehler’s highly anticipated first book, Yes Please, she offers up a big juicy stew of personal stories, funny bits on ... and love and friendship and parenthood and real life advice

[hamed 128]

من می خواستم کتابایی که دارم می خونم و به مرور توی بخش معرفی بذارم ولی از جایی که زیاد تخصصی توی نقد یا معرفی نداشتم، تصمیم گرفتم از این به بعد و بعد از خوندن هر کتاب، اینجا نظر بدم.


من این کتابو با تعریفای زیاد دوستان خوندم و کتاب قشنگی هم بود ولی تعریفی که برام از عنصر قصه توی این داستانا شد، زیاد شبیه اونی نبود که من انتظار داشتم.
داستانای این کتاب که برای نویسنده ی جایزه نوبل 1978، ایزاک باشویتس سینگره، همه داستانهایی از یه جامعه ی یهودی، ییدیش زبان در شرق اروپا یا آمریکاست که اتفاقا و دقیقا مثل زندگی خود سینگر اکثر شخصیتایی که توی روسیه یا لهستان، داستانشون روایت میشه جوون یا بچه سالن و داستانهای روایت شده در آمریکا هم غالبا شخصیتای پیر و پولدار یا جوون مهاجر دارن و البته خود سینگر هم مشکلی با گفتن اینکه این قصه ها، اتفاقات خودش بودن، نداره و حتی توی یکی از داستانا اسم برادر خودش رو هم میاره.
اما از جایی که داریم داستان کوتاه می خونیم و توی داستان کوتاه هم پرداخت زیادی توی به وجود آوردن یه جامعه ندارن و سینگر هم تلاش زیادی در این رابطه نکرده، هر چقدر هم که از داستانا دستگیرمون بشه یا از جامعه ی یهودی اطلاعات داشته باشیم، بازم فکر می کنم نمی تونیم به درکی که یه خواننده ی یهودی داره، برسیم. و هر چقدر هم که این داستانا برامون یه جامعه رو معرفی کنن، بازم بیشتر از یه مشاهده گر ازشون لذت نمی بریم.
و به خاطر همینه که فکر می کنم این داستانا همونقدر مخاطبشون یهودی ییدیش زبانه که داستانای جلال، فقط برای ما واقعا تعریف شدن.

[Yu-chhiang]

شمنیسم
فنون کهن خلسه
میرچا الیاده
ترجمه مهاجری
نشر ادیان


شروع کردم به خوندن نسخه ی پی دی اف انگلیسیش. دیدم خیلی طولانیه و وقت می گیره گفتم بشینم فارسیش رو بخونم. یکم که تطبیق دادم، دیدم یه جاهایی پرت و پلاست اما در کل خوبه فکر می کنم. حالا بخونم ببینم چی میگه عالیجناب میرچا الیاده :دی

[hamed 128]

خب با یه کم فاصله بازگشتم. :دی
کتاب یعقوب کذاب، درباره ی موضوع هزاران بار گفته شده ای درباره ی جامعه ی یهودی اروپا در جنگ جهانی دومه. موضوعی که احتمالا اونقدر ازش ساخته و نوشته شده که اگه بیشترین کتاب های نوشته شده رو نداشته باشه، بدون شک توی ده تای اول هست.
اما دو چیزه که یعقوب کذابو به هیچ وجه یک کتاب کلیشه ای نمی کنه.
اول قصه ی کتابه. قصه ای که جذابیتش از جنس قصه های معمولیه. هر چند که دلایل و فضاش معمولی نیستن.
قصه ی کتاب یعقوب کذاب لطافت خاصی داره که به ایجاد یه فضای واقعی تر کمک می کنه و داستانو از وهم مورد انتظار خواننده از قتل و ظلم به سمت فضا و نگاه جدیدی از وهم میبره.
دلیل دومی که کتاب یعقوب کذابو متفاوت می کنه هم بدون شک راویشه.
راوی توی این داستان به مقدار زیادی حضور داره و این باعث میشه روایت حالت انسانیتر پر از نظریه، تردید، کنایه و یا حتی طنز داشته باشه.

در نهایت اینکه کتاب یعقوب کذاب، اثر لذت بخشیه. مطمئنا تلخ و ترسناکه اما تجربه ی جدیدی بهتون میده.

[anita_78]

کتاب زامبی دارن شان. من نمی فهمم این یارو اینقدر علاقه داره نحوه ی کشته شدن شخصیتاشو این جوری روایت کنه؟ هر کی میمیره تا 5 دقیقه هر دو ثانیه یه بار قیافم میشه مثل پشه ی تیر خورده ،والا
مثل بقیه ی کتاباش خشن و چندش و افسردگی اوره ولی برای گذروندن وقت ادمای پوست کلفت خوبهD:

فایلشو به منم بده لطفا. *.*
فکر نمیکردم سراغ زام-بی بری! یعنی یهو دیدم، کاملا اینطوری شدم: @-@ وات؟!

متاسفانه و به ناچار دموناتا... داستانش قشنگه اما از کتاب 5 به بعد تکراری میشه.
داستان در مورد سه شخصیت با نام های گروبز، کرنل و بکه که 3 تیکه از سلاحی مرموز و باستانی هستند و در دنیایی زندگی میکنند که انسان ها با دموناتا ها میجنگند و ...

وای دموناتا!!!! سه سالی میگذره. :| هیچی ازش یادم نمیاد. فقط چون حس میکنم کلا چیزی نمی فهمیدم(اصلا چیزی هم داشت؟:|) و صرفا گره خورده بودم توی هیجان و خفنیات و ترسناکیش. از بک هم بدم میومد شدید. جلد مخصوص بک رو با بدبختی خوندم. و به نظرم مجموعه اصلا خوب تموم نشد. اصلا. کلا پایان اینو و سرزمین اشباح رو هم دوست نداشتم. =-= ترجیح میدادم همه بمیرن دنیا نابود شه.

کلاغی که جلوی یک کلاغ چهل کلاغ ایستاد

چقدرررر اين كتاب خوب بودااا يعني مردم از خنده :دي 55 صفحه ناقابله ,بخونين خوبه :دي

وای این چقدر اسمش باحاله! XD اینقدر ترغیب کننده اس که همین الان دانلودیدم. *^*

سیلماریلیون. :دی
اثر جی.آر.آر تالکین
ترجمه آقای علیزاده
از انتشارات روزنه

درباره ی سرگذشت دنیاست. از هنگامی که "ایلوواتار" شروع به ساختن زمین میکنه و بعد "والار" وارد زمین میشن تا طبق "آهنگی" که نواخته شده، زمین رو برای "فرزندان" ایلوواتار آماده کنن. و زمین ما، "آردا" نامیده میشه. اما همیشه کسی هست که ساز مخالف بزنه؛ "ملکور" که بعدها "مورگوت" نامیده میشه. آهنگی که ملکور زد، مثل ذاتش سیاه بود...
.
از شخصیت های معروف ارباب حلقه ها و هابیت، فقط لرد الراند و بانو گالادریل توی این کتاب هستن.
(من شنیدم که ترجمه ی آقای علیزاده بهتره و نمایشگاه یه راست رفتم روزنه، ولی با ترجمه ی دیگه ای هم چاپ شده. اگر کسی خواست بخونه و با این ترجمه حال نکرد.)
.
در حال حاضر وسط فصل 12 چادر زدم. (به علت شروع امتحانا. TT^TT) نثرش خیلی سخته برام. خیلی. گرچه به نظرم نمی شد بهتر از این ترجمه اش کرد و خیلی ویژه و خاص ترجمه شده. مثل خودش! و اسماش خیلی زیاده! همه ی شخصیت هایی که تا حالا توی کتابا خوندم یه طرف، کل شخصیت های این کتاب یه طرف! البته خیلی به فکر بودن و برای این مشکل چاره هم گذاشتن. ته کتاب، صد و خورده ای صفحه رو اختصاص دادن به اسم های اشخاص و مکان ها به همراه شماره ی پاراگراف. (خدا پدر مادرشونو بیامرزه! خیر دنیا و آخرت ببینن!) و شجره نامه و یه تقسیم بندی از انواع الف ها ی آردا. به همراه دوتا نقشه از آردا. یه نام آوای خلاصه هم درباره ی زبان الفی داره. 3>
.
.
نمیدونم چرا اینقدر دوستش دارم. به سختی هم دارم باهاش کنار میام و میدونم بعد از اینکه تمومش کردم(به حول قوه ی الهی!) دو بار دیگه لازمه تا یه کم عادی شه! ولی از دور هم به جلدش نگاه میکنم یه شوق و شادی عظیمی منو بغل میکنه که ناخوداگاه لبخند میزنم. XD

[Sh_shlove6]

جلد 1 آشیانه افسانه رو خوندم، داستانش نمیشه گفت فوق العادس ولی خوبه اگه قدرت تجسم خوبی داشته باشین احتمالا فضای کار به زیبای فضاهای داستان بی پایان باشه براتون، یه خونه قدیمی پر از پری و موجودات افسانه ای ....هر چند به راحتی دیده نمیشن و بچه های داستان باید معما رو حل کنن تا بتونن پری های خوش آب و رنگ خودشیفه رو تماشا کنن
با این حال کاراکتر ست خیلی رو مخم بود :| اصلا ازش خوشم نیومد. احتمالا اگر فقط کندرا بود داستان خیلی خیلی خیلی آروم پیش میرفت ولی به نظر من این آرامش واسه همچون جایی لازمه.

متن پنهان: اسپویل :

دفعه اول که ست تبدیل شیر دریایی شد اصلا ناراحت نشدم فقط اعصابم خورد شد -_-" دفعه بعدیش هم تا امد رفت سمت پنجره کتاب رو بستم گذاشتم کنار، حداقل دو سه روز طول کشید تا دوباره پاشم برم سراغ کتاب .

میدونین بعضی کاراکترها بدرد بخورن، یعنی یه جا مثل کلید عمل میکنن برای داستان ولی کاراکتر ست با اینکه کلید بود ولی انگار در چاه رو باز میکرد -_-"

بعد از مدتها رفتم قسمت 3 مجموعه بچه های بدشانس رو گرفتم، کاراکترهای این کتاب رو دوست دارم، از کله اشون استفاده میکنن و هرچند که آدم بزرگ های ماجرا رو مخ باشن اونها بالاخره یه جوری خودشون رو نجات میدن.

[Alice]

پریشب تموم شد. هنوز جای خالیشو تو سینه ام حس میکنم. واقعا خیلی بده، دست به دامن گودریدز شدم اونقد نمیدونم چی بخونم بعد این سری. فوق العاده بود واقعا.
شخصیت اول، تریس، واقعا طرز فکر تحسین برانگیزی داره، یه قهرمان واقعی که به طرز خوبی شخصیتش balanced ـه و اصلا درش اغراق نشده به نظرم. رابطه اش با توبیاس هم خیلی قابل لمسه و توصیف های دلنشینی که از رابطه اشون داره، یه زیبایی خاصی به قسمت های اکشن داستان هم میده، اصلا من واقعا خوشم اومد نمیدونم چطور بگم. مخصوصا عوض کردن نظر من خیلی سخت بود چون با پیش زمینۀ ذهنی این رفتم سراغ کتاب که تقلیدی از هانگر گیمزه ولی اصلا این طور نبود. واقعا از هانگر گیمز هم بیشتر به دلم نشست.
Mostly because Tris is awesome. well actually there is nothing less than awesome about this story.
کتاب سه در اوایل حس عجیبی داد. کلا کل سری کتاب با روح و روان آدم بازی میکنه، اما جلد سوم یهویی احساس غریبگی میده به آدم. حالا بخونین میفهمین چرا. یجوری که همزمان با شخصیتای داستان، دل خواننده هم هُرّی میریزه.
نمیدونم چی بگم راستش. از Veronica Roth متنفرم چون با این که دقیقا همونجوری که می بایست،تموم شد،دلم میخواست خفه کنم خودمو.

متن پنهان: از اینجا به بعدش اسپویل داره نگاه نکنین اگه نخوندین کل سه جلدو:

سرسلی؟ زد تریس رو کشت. با این که یه مرگ قهرمانانه و به جا بود،واقعا به جا بود که جای کیلب بمیره، مخصوصا با شناختی که از روحیاتش داریم تو کتاب. ولی خیلی تلخ بود، آدم آتیش میگیره وقتی دو سال بعد مرگش نشون میده توبیاس هنوز تو فکرشه و نمیتونه فراموشش کنه. اونقد ملموسه که خود آدم کاملا با توبیاس همدردی میکنه نه میتونم بگم کاش این طوری تموم نمیشد، نه میتونم عاشق اتمامش باشم. باید همین میشد ولی باز هم چیزی از تلخیش کم نمیکنه، دوس دارم بشینم زار بزنم

[golpar]

من دارم کتاب «یک زن» نوشته ی آن دلبه رو می خونم.مهستی بحرینی ترجمش کرده و چاپ انتشارات نیلوفره.
ترجمه اصلا خوبی نیست اما فقط همین ترجمه رو داره متاسفانه
کتاب یک زن،درباره ی زندگی مجسمه سار معروف قرن 19 «کامیل کلودل» که معشوقه و همراه «آگوست رودن» بوده.
واسه همین دارم میخونمش!

[hamed 128]

خب...من این کتابو خوندم، بعد اومدم معرفیش کنم. هی معرفیش نکردم تا اینکه یادم رفت کلا چی می خواستم بگم. این شد که دوباره رفتم خوندمش تا یادم اومد. الان تا تقریبا یادم نرفته، اومدم.
من چند وقتی بود که توی کتابایی که می خوندم به یه آرامش نسبی رسیده بودم. اینطور که تقریبا چیزی سورپرایزم نمی کرد.
تا اینکه جناب کالوینو اومد.

این کتاب حدود ده دوازده تا داستانه که خوندن غالبشون برام جالب بود ولی نمی تونستم بفهمم کدوم عنصرشه که نظر منو جلب کرده.
داستانای کالوینو اکثرا قصه های مناسبی داره اما داستانایی داره که قصه ندارن. شخصیت و فضاپردازی عنصرای مهمین توی داستانش ولی بعضی وقتا بهشون زیاد توجه نشون نمیده یا به طور خلاصه چنگی به دل نمیزنه. روایتای گیرایی داره اما خیلی وقتا راوی اصلا خاص نیست.
و بالاخره به این عقیده رسیدم که من کالوینو رو دوست دارم به خاطر ایده هاش. داستانای کالوینو ایده های خیلی نابی داره. اکثرا از اتفاقای معمولی گرفته شده ولی همشون چه مثل داستان کسی که آخر شب یه دفعه میره تو گروه دزدا و چه داستان ترس و تردیدای یه پادشاه، همه پر از ایده های فوق العاده با نگاه های خاص کالوینوه. ایده هایی که شاید شما هر کدوم رو هر روز توی خیابون ببینین ولی اونقدر خاص کار شدن که شما مطمئن باشین، تنها راهی که می تونین اینطوری ببینینش، خوندن داستان کالوینوه. داستانهایی که چه ساده و چه پیچیده همه تحت سایه ی فلسفه ای دوست داشتنی از خود جناب کالوینو هم هستن.

خجالت نمی کشم که بگم این کتابو خیلی دوست داشتم و واقعا در هر جای این محور که قرار گرفتین، از کسی که هر روز کتاب می خونه تا کسی که سالی یه بار همراه با حموم عید گذارش به کتاب می افته، توصیه می کنم که حداقل ده دقیقه وقت بذارن و یه داستانشو تست کنن.

پ ن: من برم آخر طبل حلبی رو دوباره بخونم، برگردم. :دی

[Kaveh]

مقدمه و فصل اول کتاب

The Talent Code خوندم! در راستای کلاس آنلاینی که برداشتم و یه نقد هم برای فصل اول نوشتم که ثابت کرد هنوز رایتینگ ام خیلی ضعیفه

بماند! کتاب جالبیه. حرف اصلی کتاب اینه که آدمی باید از راه تمرین و یادگرفتن از اشتباهات خودش، پیشرفت کند. درکل بعضی جاهاش برام جالب بود خصوصا اینکه اصلا فوتسال از کجا امده ( حالا اینکه فوتسال چه ربطی به موضوع کتاب دارد باید خودتون بخونید ).

درکل اگر یه روز وقت داشته باشم بقیه فصل های کتاب می خونم

[Alice]

این دو هفته خیلی هفته های پرباری بود از نظر مطالعاتی واس من اولین سری هایی که تموم کردم میخوام راجع بهشون نظر کارشناسی بدم ( ) Matched,Crossed,Reached ـه اثر Ally Condie و سه گانۀ Delirium,Pandemonium,requiem اثر Lauren Oliver!

-

بیسِ اصلی این دو سری کتاب خیلی یکسان بود!! یکم حوصلم سر رفت سرشون. تصور کنین در هر دو سری کتاب موضوع اینه که جامعه در آیندۀ موصوف تو کتاب،عشق رو یه بیماری میدونه و به نظرش جفت کردن آدمها ها هم با استفاده از تجزیه تحلیل اطلاعات و خصوصیاتشون توسط دولت بهتره و کارآمدتر. تنها تفاوت این بود که تو سری Delirium افراد مجبور میشن بخشی از مغزشونو تو 18 سالگی بردارن (بخشی که مربوط به احساساته) تا بهتر با دولت و اینا همسو شن.

متن پنهان: پایان هر دو سری:

هر دو کتاب با پایان هایی که انتظارشو نداشتیم! Delirium آخرش اصلا معلوم نمیشه دختره کیو انتخاب میکنه! خیلیا گذاشتنش به حساب این که نویسنده میخواسته راه فن فیکشن نویس هارو باز بذاره ولی آخه اینم شد دلیل؟ اَه.
پایان Reached هم انتظار میرفت کاملا که مردم دوباره یه نوع جدیدی از بردگی رو انتخاب کنن و خودشون نفهمن!!! ولی هپی اندینگ مناسب نبود. بعدشم دختره ky رو انتخاب کرد در حالی که به نظرم پایان delirium و اون عدم انتخاب مناسب تر بود واسه این کتاب.

-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

سری کتاب Maze Runner از James Dashner سری دومی بود که خوندم شامل سه جلد:

خب باید بگم که ایدۀ اولیۀ پشت این سری به نظرم فوق العاده بود. این که یه عده نوجوون تو یه ماز بزرگ بدون هیچ خاطره ای بیدار شن،حتی مامانمم تأیید کرد خیلی خلاقانه است
نویسنده خیی خیلی خوب و خوشگل صحنه ها رو توصیف کرده، وقایع رو، و این که ما نمیدونیم داره چه اتفاقی میفته و مثل شخصیت اصلی توماس،هیچ اطلاعات و خاطره ای نداریم یه دلهرۀ خوبی به آدم میده.جلد یک خیلی به نظرم از نظر داستان اصلی خوب بود. جلد دو رو بیشتر به خاطر روابط بین شخصیت ها دوس داشتم. قوی تر شدن دوستی نیوت و مینهو و توماس و رابطۀ عجیب غریب ترزا و توماس که تا آخرشم هی پستی بلندی داره! و شیرینی اضافه شدن کاراکتر برندا. کلا توصیف رابطه های جلد دو بهتر از یک بود ولی جلد یک خلاقانه تر بود.
جلد سه انفجاری از هر دو ویژگی بالا بود. خیلی خیلی به دلم نشست چرا که:

متن پنهان: اسپویل:

این که توماس و نیوت و مینهو راضی نشدن خاطراتشونو پس بگیرن خیلی خیلی اراده میخواست،خیلی اون حس و حال heroic داستانو برد بالا کیف کردم. یه جاهایی خود خواننده هم به شک میفتاد که این توماس چی کاره بوده مگه که انقد مهمه واسه Wicked و اینا این که تا آخر داستان ما نمیفهمیم که این ویروسه دقیقا قضیه اش چی بوده و چی شده و توماس کیه خیلی جدید و جالبه به نظرم و انتهای داستان که میرن اینا به یه جایی مثل بهشت، واسه بقای نسل و اینا، با این که پایان خوش حساب میشه یه جوراییم تلخه چون ما که نمیدونیم چی به سر پدر مادر شخصیتا اومده،شاید تو اون اپیدمی ویروسی دارن لت و پار میکنن همدیگرو تا آخرشم نفهمیدیم ترزا دقیقا طرف کی بود واسه همین مرگش غمگین نبود،حس عجیبی داد!

-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

ولی خدایی از وقتی divergent رو تموم کردم هیچی نمیتونه جاشو برام بگیره. به نظرم از همه نظر بی نقص ترین کتابی بود که تا حالا خوندم...اگه سری کتاب دیگه ای میشناسین که میتونه جای خالیشو ( ) تو قلبم پُر کنه بگین...

[hamed 128]

خب! من کلی با خودم سر این کتاب کلنجار رفتم.
کتاب طبل حلبی یه اثر فوق العاده و برنده ی نوبل 1999 ه.
کتابی که منو خیلی یاد صد سال تنهایی انداخت. نه به خاطر اینکه جفتشون رئالیسم جادویی بودن بلکه به خاطر گسترده ای که داشت و همون اول داستان با شروه کردن روایت از تعریف نحوه آشنایی پدربزرگ و مادربزرگ اسکار، خواننده می فهمه که قراره چه ماجرای بزرگی جلوش قرار بگیره و این مجموعه تا تولد سی سالگی اسکار گسترش پیدا می کنه، جامعه ی جنگ زده- جنگجوی آلمان توی جنگ جهانی دوم رو با ریزه کاری های شاهکار بیان می کنه و آخرش داستان، تمام گستردگی کتاب رو به اندازه ی یه نقطه حمع می کنه که همون پایان داستانه.

بدون شک عنصری که این کتابو یه شاهکار منحصر به فرد کرده، راویشه. پسر بچه ای که توی سه سالگیش تصمیم می گیره دیگه رشد نکنه و داخل دنیای خودش بمونه و البته نگاه این راوی بچه ولی سوپر عاقل که فلسفه ش در عین سادگی بیان، می تونه اکثر ظرفای عقلی رو با مفاهیمش پر کنه.

من اینور اونور کلی واسه ی این کتاب ارجاع های نمادین دیدم و احتمالا هم ارجاع های منطقی ای هستن ولی به نظرم واقعا نامردیه که چنین اثری با این قدرت روایی و عناصر داستانی ای رو به چند تا نکته ی تمثیلی درباره ی جامعه ی آلمان و امثالهم خلاصه کنیم. فکر می کنم کتابی با 800 صفحه و گستره ی زمانی بیشتر از سی سال، خودش می تونه، خودشو اونقدر تامین کنه که حتی اگه نویسنده هم تمام قصدش سمبلیک نوشتن باشه، بازم پیدا کردن ارجاع ها برای خواننده توی اولویت قرار نگیره.

نهایتا اینکه خیلی سخته، فراز و فرود این کتاب یا نقطه ی خاصیشو واسه ی معرفیش نام ببری و به خاطر همین من هی میگم فوق العاده ست، شما بگین نه. :دی
فقط اگه روزی خواستین سراغش برین، به حجمش و اینکه اتفاقا همه در یک راستا می افتن توجه کنین. اینکه در تمام این کتاب قراره دنیا رو از نگاه یک کارکتر که کم پیچیده فکر نمی کنه و با راوی اول شخص توی غالب کتاب، بخونین.
به خاطر همین پیشنهاد می کنم که وقتی بخونینش که به اندازه ی کافی، وقت و حوصله داشته باشین؛ چون واقعا حیفه چنین کتابی رو نتونین با لذت و اشتیاق تمومش کنین.
یه نکته ی دیگه که حتی اگه شخص گونتر گراس مرحوم با یه شهاب سنگ حلوتون از اون دنیا برگشت و بهتون امر کرد که این کتابو با ترجمه ای غیر از سروش حبیبی بخونین، چنان با پشت دست توی دهن استاد بزنین که دندوناش ضمیمه پشت گردنش بشه. :دی
یعنی من از بقیه یه ترجمه هایی رو دیدم که اونقدر افتضاح بود که انگار دارین آبگوشت میخورین. یه سوتیایی داده بود توی متن که دیگه گوگل ترنسلیت هم چنین جکایی تعریف نمی کنه.

پ ن: دوست دارم واقعا نظر یکیو درباره ی گذر زمان توی این کتاب بدونم. من چند بار، آخر این کتابو خوندم و هر بار احساس می کنم این سی سال و چه بسا بیشترشو گذروندم. پیرم کرد این گونتر. :دی

[KuchikiByakuya]

من تو این مدتی که نبودم اینجا یه چند تایی کتاب خوندم که همش هم یادم نیست الان :D اونهایی که یادمه رو می گم:

Earth(David Brin):
سایفای خوبی بود اما کاش یه کم مختصر تر پیش رفته بود. طولانییییی بود ها! یه کم به هن و هون افتادم تا تموم شد. شخصیت ها و داستانش خوب بودن ولی.

The Unlikely Pilgrimage of Harold Fry(Rachel Joyce)
آخیییییی چقدر عزیز و گوگولی بود این کتاب. هرولد رو دوست داشتم. شخصیت ساده و قشنگی داشت.

Breaking the silence (Diane Chamberline)
oh wow! این کتاب رو فقط واسه این گرفتم که ببینم آیا می تونم با تبلت چیزی بخونم یا نه و قیمتش زیر 1 پوند بود! یعنی رسما محض تست. نشون به اون نشون که شنبه ظهر که شروعش کردم، تا 6 صبح بیدار بودم تا تموم شد!! هیجانش، شخصیتهاش، بعد تاریخیش، بعد روانشناسیش، همه چیش به جا بود. 2-3 تا کار دیگه هم از این نویسنده گرفتم به خاطرش. عالی بود!

Sons and lovers (D.H.Lawrance)
اینم کتاب خوبی بود. یعضی جاهاش داستان عصبیم می کرد، اما دلیلش فقط حس همذات پنداری ای بود که با اون سیر اتفاقها داشتم. و این نشونه یه کتاب خوبه. می خوره به همونجایی که نباید :-))

[Alice]

سری کتاب The 5th Wave اثر Rick Yancey

Damn you Rick Yancey,Damn you.
یعنی من بار آخرم باشه سراغ سری کتابی برم که تموم نشده است
let's have a brief review on the books though:

هیچ وقت با خوندن پشت جلد این کتاب (البته اگه کلا تصمیم بگیرن ترجمه اش کنن) فکر نکنین که موضوع و سر و تهش دستتون اومده. اول که پی دی افشو باز کردم دیدم یا خدا!!! 640 صفحه! فکر کردم که احتمالا وسطاش خیلی اضافه سرایی داره ولی بدون اغراق لطفا اگه میخونیدش حتی از یه پاراگرافش نگذرید. نمیدونم چجوری بگم،شاید اگه بپرید از یه پاراگراف تو داستان تغییر خاصی پیش نیاد ولی خط به خط سری 5th wave جوری نوشته شده که ذهن خواننده رو بازی میده. من به شخصه عاشق شوکه شدن و غافلگیر شدنم ولی بعد یه مدت که کتاب زیاد تو ژانر سای فای بخونی،دیگه کم کم سخت تر و سخت تر میشه غافلگیر شدن. ولی این سری کتاب... آخ آخ آخ.
راجع به داستان اصلی بگم که از جایی شروع میشه که Cassie تنهاست در دنیایی که به نظرش کاملا توسط موجودات فضایی تسخیر شده. اما اونا اصلا مستقیم وارد عمل نشدن! موج اول و دوم حمله ها بیشتر مربوط به از کار افتادن کامل تکنولوژی ای که آدمها استفاده میکنن بود. مثل برق و مغناطیس و غیره. موج سوم این حمله، یه ویروس مرگبار بود که از هر 10 نفر 9 نفرو کشت. موج چهارم که همین الان در حال رخ دادنه، عدم اعتماد به هم نوعه،چرا که بعضی از فضایی ها شکل انسان هارو گرفتن.......یا حداقل این طور به نظر میاد! این struggle ـــِ cassie هم از اونجایی شروع میشه که برادر کوچیک 5 ساله اشو با بقیۀ بچه های کوچیک با یه اتوبوس میبرن به کمپی که قراره امن باشه،اما همون سربازا بعدش برمیگردن تا همۀ بازمانده ها رو بکشن! و این به نظر Cassie اصلا امن نمیاد و میره که برادرشو پیدا کنه!

همون طور که تقریبا مشخصه این کتاب دوم از سری 5th wave ـه که بر خلاف سری اول که پر از گره بود، پر از جوابه!!!!! جواب تمام سوالهایی که میپرسیدیم تو کتاب اول ، تو 470 صفحه ی infinite sea داده شده. من تخیل این نویسنده رو واقعا تحسین میکنم، اونقد سای فای خوندم که به ندرت چیزی میتونه تحت تأثیرم قرار بده ولی خیلی خیلی زیاد با ذهن آدم بازی میشه تو این دو تا کتاب. جلد دو رو اگه بگم با چه رویکردی پیش میره کل مزۀ خوندن جلد یک میپره واسه همین نمیگم که خودتون برید سری رو بخونین
ولی میتونم چندتا نمونه از مونولوگ های کتاب بذارم که مخ شما هم مث من منفجر شه

That’s the cost. That’s the price. Get ready, because when you crush the humanity out of humans, you’re left with humans with no humanity.
***
"They made a major mistake" he blurted out, "the dumb bastards, when they didn't start by killing you first."
***
Some things, down to the smallest of things, are worth the sum of all things.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Review ـی کلّی اینه که به عنوان یه کتاب سای فای، بحث های دینی،فلسفی و اخلاقی خیلی زیادی درش نهفته است که ارزششو بالاتر میبره. توصیۀ من اینه که آهسته آهسته و با تفکر زیاد بخونیدش که نکته ای چیزی از دستتون در نره + مثل من نشید که مجبور نشین تا may سال 2016 کوفتی منتظر جلد سومش بشید

[KuchikiByakuya]

من در راستای اراداتم به Diane Chamberlain کتاب Necessary lies رو خوندم. داستان دهه 60، کارولینای شمالی ه. جایی که به مددکاران اجتماعی این اجازه داده می شه که به اسم "عقب مونده بودن" یا "مریض بودن"، دخترها و پسرهای خونواده های فقیر و سیاه پوست رو عقیم کنن تا یه جور "تمیز سازی نسل" صورت بگیره. خیلی مشابه چیزی که تو آلمان نازی اتقاف افتاد... دخترها و پسرهایی که خیلی هاشون فکر می کردن آپاندیسشون رو عمل کردن و تا سالها بعد نمی دونستن دولت دستور عقیم شدنشون رو صادر کرده! این وسط جین، یه تازه مددکار شده ایه که از این جریانات خبر نداره و وقتی می فهمه سعی می کنه به موکلاش کمک کنه.
جین ساده لوحه و تصمیمهایی که می گیره گاهی به اندازه ای ابلهانه اس که دلت می خواد بری توی کتاب و یه فصل سیر کتکش بزنی!! اما گاهی شرایط ابلهانه، تصمیماتی از همون دست لازم دارن...

من به اندازه ای با این حرکت چمبرلین که ورمی داره رو یه واقعیت تاریخی مانور می ده حال می کنم که حد و حساب نداره! ظاهرا کارولینای شمالی یکی از معدود ایالتهایی بوده که اوضاع در این حد درش بد بوده. و حدود 2-3 سال پیش دادگاهی راه افتاده برای کساییه که با این سیاستها زندگیشون خراب شده. دولت کارولینای شمالی غرامتی حدود 10 میلیون دلار برای این قربانی ها و خونواده شون منظور کرده که هنوز مورد تایید مجلس آمریکا قرار نگرفته.
این کتاب، شخصیتهاش و دردهاشون و رنجی که کشیدن باعث شد من از این بخش تاریخ آمریکا مطلع شم. باعث شد برام مهم بشه. چمبرلین روانشناس واقعا خوبیه. همچنان ازش کتاب می خرم!