عکس زیر میانگین ضریب هوشی رو به صورت نقشه ی جهانی نشون داده. ولی ایران هم استعداد کم ندارد مشکل این است که هر کس نمی تونه در هر ضمینه ای فعالیت کنه فقط چون استعدادش رو دارد.
|
|
عکس زیر میانگین ضریب هوشی رو به صورت نقشه ی جهانی نشون داده. ولی ایران هم استعداد کم ندارد مشکل این است که هر کس نمی تونه در هر ضمینه ای فعالیت کنه فقط چون استعدادش رو دارد.
چن روز پیش برای پست چن تا دی وی دی برای یکی از دوستان رفته بودم اداره ی پست محل مون...
دی وی دی ها رو نشون دادم و از متصدی پرسیدم پاکت حباب دار داره؟ گفت نه... ناچار گفتم یه پاکت معمولی بده...
اون هم یه پاکت معمولی داد...یکی دیگه از کارمندا که فک کنم رئیس شعبه بود و شاهد قضیه بود گفت شاید بشه یه تکه کارتون رو پاره کرد دور این دی وی دیا پیچید تا موقع حمل و نقل نشکنن...اون یکی کارمنده پا شد رفت یه تکه کارتون کند آورد قشنگ دی وی دیا رو باهاش بسته بندی کرد... منم ازش تشکر کردم...
قبلن هم شاهد رفتار خوب کارمندای این اداره بودم و همیشه با خوشحالی میرم تو این اداره...
می خوام بگم که رفتار خوب هم کم نیست، ولی متاسفانه رفتار بد خیلی بیشتره...
تو ادارات مختلف دولتی و خصوصی معمولا کارمندا خیلی عصبی و بی حوصله هستن و خیلی بد برخورد می کنن...البته خصوصی ها تا حدودی بهترن...
مقصر اصلی هم معلومه: مردم... خود مردم باعث این رفتار بد میشن... همیشه می بینیم که 100 نفر ریختن سر یه کارمند بیچاره و هر کدوم هم با صدای بلند و عصبی ساز خودشون رو می زنن...مردم حرف کارمند رو باور نمی کنن...کارمند هم خب خیلی وقتا دروغ می کنه...همه تو یه دور باطل گیر کردن!...
یه سری مقصر فرعی هم وجود داره: حقوق کم، پارتی بازی، خوردن حق کارمند بیچاره توسط کسانی که پارتی دارن و...
ولی مقصر اصلی که نقش بیشتری تو این مشکل داره خود مردم هستن...
راه حل:
داشتم مجله ی چلچراغ رو می خوندم...یکی از خبرنگارانشون رو فرستاده بودن چین برای دیدن و گزارش المپیک چین...
خبرنگار یه جایی نوشته بود: "1000000 نفر از مردم شهر بیجینگ(پکن) رو به دلیل اینکه رفتار خوبی نداشتن و آداب معاشرت بلد نبودن از شهر پکن اخراج کرده بودن!"
"کنار میز تمام کارمندای فرودگاه پکن سیستمی قرار داشت که با زدن هر کدوم از دکمه هاش، مسافر تعیین می کرد که آیا از کارمند مربوطه راضی بوده یا نه... و بعد در آخر هر ماه حقوق اون کارمند بر اساس امتیازاتی داده میشد که کسب کرده بود"
خب چرا ما این کارها رو نکنیم؟!... چرا مردم رو مجبور نکنیم که درست تو صف بایستند؟!... باید یه جایگاه مخصوص در مقابل هر کارمند تعبیه بشه و اطرافش هم زنجیر گذاشته بشه تا مردم فقط داخل اون جایگاه قرار بگیرن و درست تو صف بایستند... یه نفر مامور هم باید کنار هر جایگاه قرار بگیره تا افراد متخلف رو اخراج و جریمه کنه...
و افراد باید تک به تک برن پیش کارمند تا کارشون رو انجام بده بقیه افراد باید با فاصله حداقل 1 متری از کارمند تو صف بایستند...چون حرفای بین کارمند و فرد مراجعه کننده خصوصی محسوب میشه...
همچین چیزی البته الان تو بانک ها خصوصی اجرا میشه...الان به جای یک سکوی بلند یک سکوی کوتاه جلوی هر کارمنده و یک صندلی هم برای مراجعه کننده گذاشتن...دستگاه اتوماتیکی هست که یه کاغذ به هر فرد میده که شماره و نوبت اون رو مشخص می کنه وقتی نوبتش شد شماره اش از بلندگو پخش میشه و فرد میره میشینه رو صندلی و قشنگ و راحت با متصدی حرف میزنه...بانک های دولتی هم من بانک صادرات و ملت رو دیدم که کم کم دارن این کار رو می کنن.
در واقع فکر کردن و ارائه ی یک راه حل درباره ی یک مسئله ی ظاهرا پیش پا افتاده ای مث "صف ایستادن" یا "اندازه سکو" باعث شده تا تعداد زیاد از مردم راضی باشن، وقت کمی تلف بشه و سرعت کار خود بانک بالا بره...
چیز ساده ای مث "کوتاه کردن اندازه ی سکوی جلوی کارمند بانک!" باعث شده تا مردم احساس کنن که بهتر می تونن با کارمند ارتباط برقرار کنن، بهتر می تونن اعتماد کنن... رودررو می تونن با کارمند حرف بزنن...
باید درباره جزئی ترین مسائل فکر بشه و راه حل ارائه بشه...دونه به دونه هر کدوم باید حل بشن...مشکلات بزرگتر خودشون حل میشن!
همه ی کارها باید با زور انجام بشه...انسان ها بدون وجود زور و تنبیه کاری رو انجام نمیدن...این موضوع پایه ی علمی داره و مقاله مربوطه شو هم به زودی قرار میدم...البته زور و تنبیه نباید وارد حیطه حریم خصوصی افراد بشه!... در این مورد هم مطلب دارم که میذارم!....
من بعضي وقتا مي رم رستوران ميبينم غذا كه مي خورن
كجاب و ميانوز هما رو همه بر مي دارم مي جبونن داخل جيبشون شما هم ديد؟
يا زن هاي تهراني(البته بيشترشون)با اين رعايت حجابشون نظر شما جيه؟
خب آسورا جان من تو تاپیکی به اسم دنیای قشنگ نو یه چیزی شبیه همین مسئله شما رو مطرح کردم که البته دوستان با تعصب برخورد کردند امیدوارم اینجا انجوری نباشه
توهم :
یکی از مهمترین خصوصیت ایرانی ها این توهم در همه ابعادش از توهم توطئه داشتن و اینکه همیشه یه عامل بیرونی هست که کارارو خراب میکنه و مشکل از ما نیست تا توهم قدرت و اینکه برترین ها هستیم و هیچ کس زورش به ما نمیرسه ( چه بعد فردیش چه بعد اجتماعیش)
یه مثل میزنم پسر خاله ی عموی نوه ی عمه ما تو پاسگاه گروهبان دو اون هم پاسگاه بندر عباس بعد ما هر جا کم میاریم از اون مایه میزاریم و طرف مقابل رو تهدید به شکنجه و زندانی شدن و هزار اتفاق دیگه می کنیم در صورتی که جالب اونجاست کسایی که وقعا قدرتی دارن هیچ وقت جار نمیزنن که من اینجوری ام این اتفاق توهم خود بزرگ بینی که ما بسیار بهش دچاریم همیشه دوست داریم خودمون رو بزرگ تر از اون چیزی که هستیم نشون بدیم و با همین حماقت خیلی وقت ها واسه خودمون دردسر درست میکنیم
(هرگونه تشابه اسمی و مکانی عمدی بوده و نگارنده هیچ مسئولیتی به عهده نمی گیرد )
به جون بهنام کار کاره این اینگلیسی هاست :pنوشته اصلی توسط kinshin
این مورد توهم یک مورد خیلی قدیمی هست
حالت ارثی پیدا کرده میون ما ایرانی ها که همیشه توی این توهمیم که قراره
هر لحظه از پشت بهمون خنجر بزنن ( اوا ............این کیه پشت من؟؟)
Being aloneis the some thing remarkable but to be ignoredis so awkward
پروفسور زالترم بیجان در کتاب معروف خود به اسم سایرین در مورد ایرانیان میگوید که :
ایرانیان مردمان بسیار باتمدن و دارای عقاید بیشماری بودند که به هیچ وجه به فکر تقلید از کسی نبوده و راه کسی را بدون فکر ادامه نمیداد افسوس اکنون از این ایران چیزی جز زین اسب نمانده است
دوغ
The only one who can beat me, is me alone
اين نقشه بيشتر شبيه نقشه درجه رفاه و سطح زندگي مي مونه تا سطح هوشي. تمام كشورهاي فقير و بدبخت خنگ تصور شدند. هرچي بدبخت تر، خنگ تر ... :pعکس زیر میانگین ضریب هوشی رو به صورت نقشه ی جهانی نشون داده. ولی ایران هم استعداد کم ندارد مشکل این است که هر کس نمی تونه در هر ضمینه ای فعالیت کنه فقط چون استعدادش رو دارد.
کشورهای فقیر، خنگ فرض نشدن...بلکه بررسی و تحقیق کردن دیدن که مردم کشورهای ثروتمند باهوش تر هستند... در واقع کشوری که مردمش بتونن ثروت تولید کنن... دانشمندانش علم تولید کنن و ارتش قوی ای داشته باشن، خب طبیعیه که مردمشون باهوشن که می تونن اینکارا رو بکنن!
ویرایش توسط Asura : 09-10-2008 در ساعت 02:29 PM
من فک کنم کی مشکل ایرانیان باور نداشتن خودشون هستش
این که فک می کنند همه کاری از دست شون بر نمی آید
در صورتی که هر کس بخواد می تونه هر کاری بکنه
قبول دارید که مسخره کردن دیگران هم کار خوبی نیست که متاسفانه عادت شده برای مردم
مخصوصا که یک عده خاص جامعه رو از روی قوم شون با هم دیگه مقایسه کرده و به جون هم می دازن
مثلا می گن ترک ها لرها ترونی ها اصفانیا شمالیا قزوینیا
و یه مشکل این که هر چی بهشون می گن بدون فکر قبول میکنند فقط کافی یک شخص خاص گفته باشه یا اینکه از قول یک شخص خاص گفته شده باشه
متاسفم ولی می دونید که واقعی هستش
ما ایرانیها بعضی وقت ها کارهایی میکنیم که همه بهمون قبطه میخورن . بعضی وقت ها از با بعضی کارها به موجودات واقعا نفرت انگیزی تبدیل میشیم.(ببخشید که این کلمه رو به کار بردم ولی حقیقت محضه).
این کتاب نوشته حسن نراقی و چاپ نشر اختران هستش. توصیه میکنم همه بخونید تا یکم با خلقیات خودمون بیشتر آشنا بشین. شاید جالب باشه سر فصل هاشو بنویسم :
با تاریخ بیگانه ایم. حقیقت گریزی و پنهان کاری ما ظاهرسازی ما قهرمان پروری و استبدادزدگی ما
خود محوری و برتری جویی ما بی برنامگی ما ریا کاری و فرصت طلبی ما احساساتی بودن و شعار زدگی ما
ایرانیان و توهم دائمی توطئه مسئولیت ناپذیری ما قانون گریزی و میل به تجاوز ما
توقع و نارضایتی دائمی ما حسادت و حسد ورزی ما صداقت ما ! همه چیز دانی ما
فکر کنم همه با این خلقیات آشنا باشن. خدا ملتی رو با این اخلاق عاقبت به خیر کنه!!1
فعلا جمله جالبي به ذهنم نميرسه!
يكي ديگه از معضلات مهم در ايران باور خرافات است مثلا نظرتون در اين مورد چي هست؟
... موی سر را اگر در سر راه بریزند، گنجشک برده و با آن لانه می سازد و صاحب مو سرگیجه می گیرد...ناخن گرفته شده را اگر زیر دست و پا بریزند، فقر می آورد. .. دندان افتاده را باید سه بار کر داد و سپس دفن کرد و در سوراخ دیوار گذاشت اگر ناف بچه ی تازه به دنیا آمده را در سوراخ موش بگذارید، آن بچه موذی خواهد شد...................
هيچ وقت از خدا نخواه که همه ي دنيا مال تو باشه ... هميشه از خدا بخواه کسي که همه ي دنياي توست مال کسي ديگه نباشه
سلام خدمت همه دوستان.
این چیزایی که نوشتم، احتمالا ربطی به "عادت های زشت ما ایرانی ها" نداشته باشه، ولی بعضی جاهاش، یه جورایی انتقاد اجتماعی محسوب میشه. به هر حال امیدوارم زیاد پرت و پلا نگفته باشم.
اول، چندتا انتقاد از خودمون:
چرا تاپیک ها رو یهو ول میکنیم ... اونم چنین تاپیک هایی که بیشتر جنبه تحلیلی دارن و اگر منحرف نشن و بدون غرض، مطالب بیان بشن، شاید بتونن راهگشا باشن. حالا بجای این تاپیک، نه فقط توی این فروم، توی فروم های دیگه هم، بیا تاپیک بزن در مورد اینکه بچه آنجلینا جولی خوشگل تره یا بچه بریتنی اسپیرز. ظرف مدت 24 ساعت، تعداد پست هاش از 100 میزنه بالا. بزنیم به تخته، همه شون هم مستدل و منطقی بحث میکنن.
بگذریم ...
اگر واقعا اعتقاد داشته باشیم که مردم ما دروغگو و چاپلوس و دزد و تنبل و ریاکار هستن، پس دلیلی واسه تلاش کردن برای اصلاح امور باقی نمیمونه. اصلاح موجوداتی با این ویژگی ها، غیر ممکنه؛ مگر اینکه اصلاح نژادی صورت بگیره. مثلا با دفترچه یاگامی لایت، جمع کثیری رو از هستی ساقط کنیم.
تازه اگر فکر کنیم مردم ما، کند ذهن هستن، وضعیت بدتر هم میشه. مردم ما اتفاقا باهوش هستن، اما ذهنشون پرورش داده نشده. نظام های دیکتاتوری (پیش از انقلاب)، ملت ما رو توسری خور و برده بار آوردن. جون بکن و حرف نزن.
متن پنهان: حاشیه:
میگن یه روز ملا نصرالدین، یه چیزی توی زیرزمین خونش گم میکنه، بعدش میاد بیرون خونه و دنبالش میگرده! میگن تو که اون تو گمش کردی، چرا اینجا دنبالش میگردی؟ میگه آخه اون تو تاریکه، جایی رو نمیبینم!
حکایت کار ما هم همینه، چیزایی رو که جای دیگه گم کردیم، یه جای دیگه دنبالش میگردیم. فکر میکنم بخش عمده ای از مشکلاتی که عزیزان بیان کردن در قالب این تمثیل بشه تعریفش کرد.
ظاهرا ما عادت کردیم اگر کسی دستش رو کرد توی جیب ما و دیدیم زورمون بهش نمیرسه، بی خیال طرف میشیم و ما هم دستمون رو میکنیم توی جیب نفر بعدی. نمونه بارزش که توی جامعه ما دیده میشه، این هست که چون مردم ما در عرصه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، به حقشون نمیرسن، تلافیش رو یا سر همدیگه در میارن، یا سر مذهب. نمونه هاش هم زیاده؛ از بی مهری و کینه مردم نسبت به همدیگه بگیر، تا بیا برسی به معضل بی حجابی و روزه خواری و ...
اصلا کاری به این قضیه ندارم که حجاب و روزه چه جایگاهی توی جامعه ما دارن یا باید داشته باشن؛ میگم کسانی که دارن این کار رو میکنن، یه جورایی دارن لج بازی میکنن. مثل اون سه نفر توی فیلم دریمرز که میخواستن اعتراض کنن، اما نمیدونستن چه جوری.
از طرف دیگه، مردم ما حاضر نیستن چیزای کمی که دارن رو بدن تا در مقابل، چیزای با ارزش تری بدست بیارن. میترسن که اگر کاری بکنن، همین آب باریکه هم از دستشون بره. راستش من خیلی از فرهنگ غرب و شرق اطلاع ندارم، اما ظاهرا این مشکل هم بین المللی هست. به قول یه عزیزی "امکان زیستن هست، ولی این گونه زیستن، زندگانی نیست"
ظاهرا دیگه دوره آدمایی که میگفتن "ما ترجیح میدیم ایستاده بمیریم تا اینکه روی زانو هامون زندگی کنیم" گذشته.
زیادی شعار دادم ... بسه دیگه ...
اما برای اصلاح چنین ناهنجاری هایی، فکر کنم اولین گام، تدوین یک الگوی واحد باشه که هم هنجارها درش تعریف شده باشن و هم ارزش ها. بازم فکر میکنم اینجا ما یه مشکل جهانی داریم؛ چیزی که بهش میگیم آزادی بیان. هر کسی از خونه شون قهر میکنه، میاد راجع به فلسفه حیات، اظهار نظر میکنه و یه ایدئولوژی یا یه مکتب جدید تعریف میکنه. نتیجه این میشه که هر کدومشون تعدادی طرفدار بدست میارن و بعد شروع میکنن سر منافعشون دعوا کردن. اینکه میگن در آخرالزمان، یک دین واحد، عالم گیر میشه، به این خاطر نیست که یه گروه بیان حرفشون رو به کرسی بشونن؛ بلکه به این معنیه که لازمه برقراری عدالت و یک صلح فراگیر، اینه که همه به لحاظ فکری و اعتقادی، با هم همسو باشن. (فکر کنم اکثرا موافق باشین که تقابل اعمال، ناشی از تعارض افکار هست)
این آزادی بیان، همون قضیه شمشیر دو دم هست، مسائل جدیدی رو طرح میکنه و متعاقبا، مشکلات جدیدی رو هم ایجاد میکنه. میدونین، من میگم اگر قرار بود آزادی بیان جواب بده، حال و روز مردم دنیا، بهتر از این بود.
نمونه های کلان این قضیه توی جهت گیری های سیاسی و مذهبی خودش رو نشون میده؛ نمونه های کوچکترش رو هم همین دور و بر میشه دید.
از یه زاویه دیگه، شاید بشه یه معضل دیگه رو مثال زد: ما که میگیم باید به عقیده ما احترام گذاشته بشه، خودمون هم باید به عقیده دیگران احترام بذاریم. چه دلیلی داره محسن نامجو، بیاد آیه "وعتصموا به حبل الله جمیعا و لا تفرقوا" رو به اون شکل تمسخر آمیز بخونه که باعث بشه کفر یه سری در بیاد؟ بعدش کار به شکایت برسه و طرف مجبور بشه ندامت نامه بنویسه (تازه همون رو هم با طعنه و کنایه نوشته)
یا مثلا چی میشه اگر من نوعی که روزه نمیگیرم، اون مدت زمانی رو که توی خیابون تردد میکنم، جلوی خودم رو بگیرم و چیزی نخورم. اونایی که روزه میگیرن، با دیدین ساندویچی که دست یه عابر هست، دلشون غش نمیره، ولی این کار اون آدم، یه جور دهن کجی به اونایی هست که به چنین مسائلی اعتقاد دارن. همین قضیه، باعث ایجاد تنش میشه. چون من یه آدم با فلان تیپ رو دیدم که توی ماه رمضان داشته توی خیابون دلستر میخورده، نسبت به چنین آدمی با چنین مشخصاتی، موضع میگیرم. واسه همینه که کینه ای که ما از همدیگه داریم، توی چشمامون، توی حرفامون، موج میزنه. این تنش، به نسل بعد هم منتقل میشه، جایی که این نسل بعد، بین انتخاب عقیده این دسته یا اون دسته، مثل آهو میمونه تو گل.
سر رعایت حقوق اجتماعی، سیاسی و اقتصادی هم همین بساطه. من کنار نمیکشم، چون فکر میکنم اگر اپسیلونی کوتاه بیام، یه ... میاد و حق من رو میخوره. پس من نتنها از حق خودم کوتاه نمیام (که اتفاقا چه خوبه بعضی جاها، کمی از حقمون بگذریم تا اوضاع ختم به خیر بشه) بلکه تا مرز گرفتن تمامی حق طرف مقابل، پیشروی میکنم! و این یعنی هرج و مرج مطلق. توی مقدمه کوری نوشته بود: داستان کوری به این دلیل سر یه چهارراه شروع میشه که نشون بده این آدما، به واسطه عدم رعایت حقوق همدیگه هست که اوضاع شون منتهی به اون هرج و مرج میشه.
خلاصه اینکه فکر کنم این قضیه که به طور مثال، یه گروه متال، راک، رپ یا ... باید بتونه فعالیت کنه یا نباید بتونه، خیلی هم ساده نباشه. ماها به واسطه تعلق خاطری که به بعضی مسائل داریم، عمدا و سهوا، بعضی مسائل رو نادیده میگیریم، که فکر میکنم برای رسیدن به یک مدینه فاضله، بیشتر از این ها باید دقیق و آینده نگر باشیم. اینکه من نوعی بتونم عقایدم رو به صورت یک کتاب چاپ کنم، یه بحثه ... اینکه این کتاب چه تاثیری رو افراد جامعه میذاره، یه بحث دیگه هست.
این حرفا، صرفا درد و دل بود؛ پای ابراز وجود و نصیحت کردن و این حرفا نذارین، چون اصلا در حد و اندازه این چیزا نیستم. یه صحبت دوستانه بود فقط. هر جاییش هم که مشکل دار یا ناراحت کننده هست، بگین تا حذفش کنم. فقط امیدوارم نگین همه رو حذف کن. ;)
ممنون از توجهتون.
"ترجیح میدهم طوری زندگی کنم که گویی خدا هست و وقتی مُردم بفهمم نیست، تا اینکه طوری زندگی کنم که انگار خدا نیست و وقتی مُردم بفهمم که هست."
در مورد اخلاق و رفتار آدما گفته شده که دو عامل نقش دارن: 1- محیط 2- ژن ها
بنابراین وقتی میگیم مردم ما دروغ گو، تنبل، دزد و... هستن به این معنی نیست که ذاتا اینطوری هستن... حالا ممکنه ژن های معیوب هم در جمعیت وجود داشته باشه ولی همیشه این ژن های معیوب به خاطر انتخاب طبیعی درصدشون خیلی کمه... انتخاب طبیعی در مورد اخلاق! هم چیز عجیبی نیست... خود انسان ها دوست دارن با کسی ازدواج کنن که اخلاق خوبی داشته باشه، انسان خوبی باشه... برای مثال زنان مردانی رو انتخاب می کنن که علاوه بر امکانات مالی دارای اخلاق و شخصیت خوبی هم باشه... این باعث میشه تا کم کم ژن های معیوب از جمعیت حذف بشن... ولی نه به طور کامل...
البته در مورد جامعه ی ما چون یک کشور در حال توسعه هستیم...رقابت بین مردم خیلی خیلی بالاست... حتی بیشتر از سایر کشورهای در حال توسعه، چون در کشور ما 2 عامل مهم دیگه هم در زندگی مردم نقش داره: دولت ، مذهب
وقتی دولت در کار مردم دخالت می کنه، وقتی مذهب به عنوان یکی از عوامل پیشرفت محسوب میشه، خیلی از مردم در این دو زمینه وارد رقابت با هم میشن... ولی این رقابت از نوع رقابت ناسالم هست...کسی که مذهبی تر باشه، می تونه در دولت به امتیازات بیشتری برسه...
در اینجا انتخاب طبیعی هم دچار مشکل میشه...چون در ایران زنان کسانی رو انتخاب می کنن که در این رقابت های ناسالم هم پیشرو باشن به اصطلاح زرنگ باشن، پارتی داشته باشن، پست دولتی داشته باشن و... نتیجه این میشه که در ایران درصد افراد دارای ژن معیوب هم بیشتر میشه...
باید توجه داشته باشیم که الان در ایران هزاران ساله که این وضع برقراره...این همه مدت استبداد و فساد مذهبی در ایران باعث این وضعی شده که الان داریم...
در هر حال باز هم این درصد اونقدر نیست که بگیم دیگه کار ایران تموم شده...به خاطر وجود همون حکومتی که عامل قسمتی از مشکلات هست، مجرمان دستگیر و زندانی میشن... قاتلان اعدام میشن و... تقریبن بیشتر ژن های معیوب از دور خارج میشن...
به هر حال ما هم از نظر محیط مشکل داریم و هم از نظر ذخایر ژنتیکی... ولی چون امروزه اعتقاد براینه که محیط عامل مهم تری هست، بیشتر توجه مون باید متوجه محیط باشه... ژن های معیوب رو باید دولت با سختگیرانه تر کردن مجازات ها و زندان ها و حتی با سالم کردن محیط می توان از دور خارج کرد...
یکی دو روز پیش داشتم تلویزیون نگاه می کردم!، حدود 1 ساعتی قبل از افطار بود فک کنم...زدم شبکه ی 3، یک مجری جوان داشت با یک آخوندی صحبت می کرد!
...
خواستم سریع بزنم یه شبکه ی دیگه ولی طرز صحبت جالب اون مجری باعث شد مکث کنم... مجری جوون بود و طرز صحبت جسورانه اش، تند تند حرف زدنش، بدون ملاحضه ای قطع کردن مداوم صحبت های آخوند(حالا نمیگم کار خوبی می کرد!) و... باعث شد تا بشینم ببینم اینا چی دارن میگن!...
موضوع برنامه درباره ی دین و روحانیون و ارتباط اونا با جوونا بود، مجری خیلی راحت صحبت می کرد و سوالات شجاعانه ای می پرسید...
خیلی راحت از آخونده پرسید چرا جوونا ارتباط خوبی با روحانیون ندارن... چرا مردم درباره روحانیون خوب فکر نمی کنن و...
یه جا هم به زنگ زده بودن خونه آخونده و مجری از خانم آخوند می پرسید که آیا حاج آقا همون طور که در بیرون هست در خونه هم رفتار می کنه یا نه؟!...
خیلی صریح هم موضوع ریا رو پیش کشید و...
آخوند مربوطه هم مشکلی ایجاد نکرد و سعی نکرد از زیر بار جواب دادن به سوالات در بره یا یه جوری قضیه رو بپیچونه...هر چند گاهی احتیاط می کرد...
در نهایت آخوند در بررسی ریشه ی این مشکلات به اینجا رسید که، ریشه ی مشکلات از 3 جاست: خونه/ مدرسه/ صداوسیما
اون مسئله ای رو مطرح کرد به نام "سبک زندگی Life Style"، اون در این مورد یک مثال کاملا عملی و ریز زد مثالی که هر روزه ما باهاش مواجه ایم... اون گفت که جوونای ما حتی طرز گوش کردن رو در یک مکالمه در محیط و جامعه بلد نیستن چه برسه که بتونن در مورد مسائلی مثل دین و ارتباط با روحانیون فکر کنن!... یعنی اصلا ما در یک مکالمه نمی دونیم که کی باید ساکت شیم، چطور باید به طرف مقابل نگاه کنیم، چطور نگاه کنیم، نحوه ی سر تکان دادن و نحوه ی تائید یا رد حرف های طرف مقابل با تکان دادن سر، کی باید جواب بدیم یا کی می تونیم صحبت کردن طرف مقابل رو قطع کنیم و...
اون گفت که در مدرسه ها این چیزها رو یاد نمیدن، حتی جوونا طرز درست راه رفتن و انواع قدم زدن رو هم نمی دونن و...
این قسمت حرف هاش انصافا برای من جذاب بود...و من فهمیدم که در واقع ریشه ی اساسی همه ی این مشکلات مردم و جامعه ی ایران چیه و کجاست...
برای مثال ایرانی ها رو با ملت های دیگه مقایسه کنیم... تو کشورهای پیشرفته چیزی هست به نام "آداب معاشرت"... در این کشورها جوانان از سنین کم در مدارس آموزش آداب معاشرت می بینن... همه ما نمونه های رفتار این جوانان رو دیدیم در فیلم ها و سریال های خارجی... به خصوص در فیلم های انگلیسی شما حتمن دیدین که مردم این کشور چقدر در رعایت آداب معاشرت دقیق و جدی هستن... برای مثال میدونین که اونا برای غدا خوردن آداب خاصی دارن... نحوه ی غذا آوردن، نحوه ی کشیدن غذا، ترتیب خوردن غذاها، نحوه ی استفاده از قاشق و چنگال، نحوه ی چیدن بشقاب ها قاشق ها و... نحوه نوشیدن قهوه مثلا!... حتی نحوه راه رفتن خاص انگلیسی ها رو به خصوص در فیلم هایی که انگلیس قرون 19 به قبل رو نشون میدن...سینه به جلو!، شکم تو!، سر کمی بالا! و...
می بینید چقدر دقیق هستن!... بعد بیائید به ایران!... آیا ما در ایران همچین آموزش هایی رو داریم؟!... آیا ما آداب خاصی رو موقع غذا خوردن رعایت می کنیم؟!... همین طوری سرمون رو عین... می ندازیم پائین و ملچ و مولوچ با لقمه های گنده و با هر چی که دستمون بیاد با قاشق با دست! و... غذا رو می چپونیم تو حلقمون!...
آیا در ایران چیزی به نام نحوه ی راه رفتن به بچه ها رو مدارس آموزش داده شده؟!...
آیا نحوه ی گوش کردن داریم در ایران؟!... آیا نحوه ی صحبت کردن داریم در ایران؟!...
در زبان انگلیسی کلمات هم معنی ای وجود دارن ولی... یه سری شون به صورت Formal هستن و یه سری شون به صورت Informal هستن، یعنی یه سری کلمات رسمی هستن و یه سری کلمات غیررسمی، در حالی که هر دو سری یک معنی دارن!... یعنی اونا حتی زبانشون هم ساخت یافته و سازماندهی شده هست می دونن در موقعیت های مختلف چه کلمه ای رو به کار ببرن!... در حالی که در زبانمون نمی دونیم مثلا: کلمه ی "درخت ها" درسته یا "درختها!" نمی دونیم علامت کاما کی استفاده میشه و آیا باید با کلمه ی قبلیش فاصله داشته باشه یا نه؟!... در حالی که در زبان انگلیسی ریزترین جزئیات هم در طرز نگارش معلومه!...
بنابراین ریشه ی همه مشکلات ما: عدم توجه به جزئیاته!... همه ی عقل کل های ما در نصیحت هاشون به مردم یه سری چیزهای کلی تحویل میدن مثل این:
ایمان داشته باشید!...
دروغ نگوئید!...
فلان کار رو بکنید یا فلان کار رو نکنید!...
اونا نمیدونن که اینا همه شون حرفه و کسی به نصیحت ها و درس اخلاق اونا گوش نمیده... مردم یه چیز عملی می خوان... یه درس یا آموزشی که بشه به صورت فیزیکی بهشون نشون داد و اونا بتونن انجامش بدن!... حالا بیا بهشون ایمان رو نشون بده! بعد انتظار داشته باش که یاد هم بگیرن بعد عمل هم بکنن! نه همچین چیزی امکان نداره!... وقتی مردم جرئیات رفتارشون رو یاد بگیرن خود به خود و بدون اینکه خودشون بخوان ایمان رو هم رعایت می کنن، صداقت رو هم رعایت می کنن و...
امشب هم(همین 1-2 ساعت پیش!) حدودای ساعت 12، 12 و نیم نصف شب! شبکه ی 1 یه برنامه ی دیگه ای رو دیدم با نام "این شب ها" که در این برنامه هم اجرای جذاب مجری ها باعث مکث من شد... در قسمتی از برنامه باز هم یک آخوندی اومده بود... فکر می کنین موضوع برنامه چی بود؟!... "سبک زندگی!"... این موضوع برنامه بود... که باعث تعجب من شد چون تازه همین یکی دو روز قبل یه برنامه دیگه با این موضوع دیده بودم... به هر حال نشستم و گوش کردم... آخوند مربوطه هم سعید مهدوی کنی نام داشت و استاد دانشگاه هم بود... خلاصه شروع کرد به صحبت کردن درباره ی این موضوع... باز هم کار مجری برنامه برام جالب بود... اون در هر قسمت صحبت آخوند ازش می خواست که مثال بزنه! اونم مثال از نوع عینی و عملی، یعنی مثالی که مردم قبلن دیده باشن و باهاش برخورد داشته باشن...
آخونده می گفت که برای مردم عصر جدید و مدرن، سبک زندگی سنتی دیگه قابل قبول نیست و اونا می خوان زندگی مدرن و نویی رو داشته باشن...ولی چون در ایران هیچ روش زندگی ای به مردم آموزش داده نشده، مردم میرن دنبال "الگوهای زندگی"... و فکر می کنین کجا این الگوهای زندگی مدرن رو پیدا می کنن؟!... از کشورهای خارجی، از فرهنگ های ملت های دیگه....اونا الگوها رو از جاهای دیگه وارد می کنن... ولی مشکل اینجاست که وقتی مثلا یک جوونی شکل یا الگوی ظاهری یک جوان مثلا غربی رو تقلید می کنه به دنبال اون فرهنگ غربی رو هم ناخودآگاه وارد می کنه و ازش تبعیت می کنه... براش مثال هم زد و طوری دقیق و ریز و اساسی مثالش رو هم توضیح داد و بازش کرد که من دهنم باز موند!...
مثالش این بود: گفت مثلا تلویزیون یک کالایی رو تبلیغ می کنه مثلا یک تلویزیون رنگی صفحه ی تخت!...خب...تا اینجای کار اشکالی نداره... چون فردی که این آگهی رو می بینه خودش می دونه چه خبره می دونه که به اصطلاح هیچ فروشنده ای نمیگه ماست من ترشه! و بنابراین نسبت به تبلیغ اون تلویزیون کاملا "آگاهه!"...مشکل از جایی شروع میشه که این تبلیغ فقط اون تلویزیون نیست که... در این تبلیغ جوان هایی دیده میشن کاملا شیک پوش و با رفتار و سبک حرف زدن و راه رفتن خاص...تبلیغ در یک محیط کاملا شاد با موزیک شاد و پرشکوه و در یک اتاق بسیار نورانی و بزرگ و شیک و مدرن انجام میشه... توجه بیننده روی تلویزیونه... اتفاقی که اینجا میفته عجیبه!... این فرد بعد از مدتی(که هر روز بمباران تبلیغاتی میشه و هر روز از این تبلیغات در تلویزیون و روزنامه و... می بینه و می شنوه و...) ناخودآگاه سعی می کنه محیط زندگی و سبک رفتار و اعمال خودشو دقیقن مطابق با اون محیط و افرادی بکنه که در تبلیغات پرشکوه دیده بوده، فقط ممکنه که اون تلویزیونه رو نخره!...
علت این امر ناآگاهی(ناخودآگاه!) اون نسبت به سایر عوامل و محیط در تبلیغات بوده با وجودی که نسبت به موضوع تبلیغ(یعنی تلویزیون!) کاملا آگاهی داشت...
بعد آخوند رفت به سراغ اسلام! و اینکه آیا در اسلام الگوی زندگی وجود داره یا نه؟!... در اینجا مجری بازم ازش مثال خواست و پرسید که آیا در موارد جزئی زندگی هم دستورات خاصی وجود داره یا نه؟!... آخوند جواب داد که بله وجود داره در موارد اعمال مذهبی، بهداشتی، اقتصادی و... دستورات و الگوهای کاملا دقیق وجود داره...ولی باز هم مثالی که زد فوق العاده جالب بود!...مثالش یک مثال اقتصادی و مالی بود، اون گفت: برای مثال اسلام دستور داده که یک کاسب در موقع فروش یک جنس در موقع عرضه اون به مردم نباید اون کالا رو زیر نور قرار بده!...
این مثال اون یک مثال فوق العاده ست به نظر من... معنی این مثال اون میدونین چیه؟!... معنیش زیر سوال بردن و نابود کردن کل اقتصاد از نوع اقتصاد کشورهای پیشرفته هست... پایه ی اقتصاد این کشورها روی تبلیغات پر زرق و "برق!" و مصرف پشت مصرفه!... یعنی مردم تا آخرین قطره پولشون رو خرج کنن تا چرخ های اقتصاد بچرخه...یعنی یه جور قانون جنگل و هر کی هر کی در اقتصاد این کشورها وجود داره که البته تا حالا جواب داده...
ولی این مثال آخوند یعنی این که نباید تبلیغات پر زرق و برق کرد... یه جور کنترل و تعادل رو می خواد ایجاد کنه...
بعدن در این باره هم صحبت می کنم که انواع مختلف اقتصاد باعث ایجاد چه رفتارهایی در مردم میشن...فعلن بذارین از اینایی که گفتم یه راه حل در بیاریم!:
راه حل برای آموزش آداب معاشرت به جوانان:
- 1- ایجاد درسی به نام "آداب معاشرت" در مدارس دارای هر دو فسمت قسمت تئوری و عملی و آموزش آن از سنین پایین به کودکان.
- 2- آموزش پدران و مادران در طی یک سری کلاسهای فشرده، کوتاه و رایگان از طرف دولت... به این ترتیب بچه ها در خانواده هم درست تربیت میشن.
- 3- بازنگری کلی در تمام(دقت کنید در تمام!) برنامه های صدا و سیما، در تمام برنامه ها باید بازیگران طبق اصول آداب معاشرت حرکت و رفتار کنن، تمام گویندگان فارسی رو با اصول صحیح صحبت کنن، مجری ها اصول درست صحبت کردن و گوش کردن رو در تمام برنامه ها رعایت کنن...یعنی بعد از این که خود افراد صداوسیما درست شدن میریم سراغ برنامه ها...
تشریف بیاورید دم در خانه ما این پست ر املاحظه بفرمایید...(( من از ترس کتک خوردن این رو تو کانون بلو گذاشتم.....اما شاید به انیوری ها هم ربط داشته باشه
در کل مرگ بر تام یورک
این پست را بخوانید:
https://forums.animparadise.com/post146661-385.html
 |
|
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)