در دانش سیاسی و اداری عصر ما مفاهیم تمرکز و عدم تمرکز در یک حالت ابهام و پیچیدگی در مواذد گوناگونی به کار می رود.
ریشه ی این ابهام در ایدئولوژی های اجتماعی و سیاسی است.
به طوریکه مشهود است هر یک از نظام های سرمایه داری یا سوسیالیستی یکدیگر را محکوم به استبداد که حد افراطی تمرکز قدرت است می کنند و خود را دمو کراتیک می نامند .
ریشه ی تضاد فکری بسیار قدیمی است و به فلسفه ی یونان باستان می رسد.
ظاهرا دانشمندان طرفدار نظام سزمایه داری مدافع حقوق فردی هستند و جامعه را مجاز نمیدانند که برای حقوق خود حقوق فردی را نادیدیه بگیرند و این نظام را محکوم میکنند.
که در راه تامین خواست های جامعه حقوق فردی را رعایت نمیکنند.
ریشه ی ابهامه تمرکز و عدم تمرکز هم همینجا است.زیرا تمرکز و عدم تمرکز به هر صورت که باشد در یک مورد وجه تشابه دارد و آن این است که مظهر شکل گرفتن و ترکیب قدرت در تصمیم گیری است.
به عبارته ساده تر منظور از تمرکز سیاسی اداری و سازمانی این است که قدرت تصمیم گیری در بالا ترین سطح نظام سیاسی و اداری و سازمانی توزیع شده باشد عدم تمرکز خواهد بود.
در بررسی علل پیدایش تمرکز یا عدم تمرکز دیده میشود که خصوصیاته فرهنگی قومی و نژادی و زبانی مختلف موجود در کشورها بیشتر باعث پیدایش عدم تمرکز شده و نمونه بارز این عدم تمرکز را میتوان در کشورهای متحده (فدراتیو)مشاهده نمود.
به طوره کلی تمرکز اداری باعث پیدایش بوروکراسی میشود و همانطور که میدانیم وجوده بروکراسی سبب طولانی و وقت گیر شدن انجام کارها .در نتیجه کاهش رشد اقنصادی می گردد.
ولی اعمال قدرت فردی یا گروهی به منظوره ایجاده پیشرفت های اقتصادی و اجتماعی به وسیله ی بوروکراسیها یا سازمانهای بزرگ اداری از قوه به فعل در می آید.
حتی آنانکه در دستورالعمل های نظری خود وجود بر.کراسی ها را منتقی می دانند در عمل چاره ای جز توسل به بروکراسی نداشتند.
علاقه مندی ها (Bookmarks)