Bicycle Thieves
داستان:
انتونیو ریچی کارگر فقیری هست که در بحران اقتصادی پس از جنگ جهانی بیکار شده و با پیدا کردن کاری که چسباندن اگهی بر روی دیوار هست امیدوار به زندگی میشه اما سرکارگر بهش میگه که برای اینکار یک دوچرخه داشته باشه پس برای تهیه دوچرخه وسایل خانه شان را به فروش برسانند
اما یک روز هنگام چسباندن اگهی یک دزد دوچرخه شان را میدزد و اما پلیس توجه به او ندارد و او مجبور میشود برای پیدا کردن دوچرخه اش با پسر کوچکش تمام شهر بگردد و بالاخره در میان انبوه از سختی ها و گرسنگی موفق به پیدا کردن دوچرخه میشه اما هنگام در گیری با دزد دوچرخه دزد بی هوش میشه و در میان مردم که به بابت این کار وتهمتش به او اعتراض میکنن دوچرخه را ول کرده و بر میگردن در راه بگشت دوچرخه بی صاحبی پیدا مکنن و وقتی که میخوان اونو بدزدنند
صاحب دوچرخه سر میرسه و او را جلویه چشم پسرش به ضرب و شتم میگیره و با وساط پسرش از دادن او به پلیس صرف نظر میکنه
درباره فیلم:
چزاره زاواتینی ( Cesare Zavattini ) در مقام فیلم نامه نویس و ویتوریو دسیکا ( Vittorio De Sica ) در مقام کارگردان ، درعمدة آثارشان با یکدیگر همکار بودند. همکاری این زوج هنری بسیار موفقیّت آمیز بود و آن ها در دوران اوج نئورئالیسم در ایتالیا ، با هم بر قلّة افتخار بودند.
زاواتینی مدت درازی روزنامه نگار بود و این حرفه به او کمک کرد که جامعة خود و مردمان آن را بهتر بشناسد و با دردهای گریبان گیر توده ها بیشتر آشنا شود. فیلم نامه های نئورئالیستی زاواتینی آکنده از صراحت ، خشونت و صداقت بود و محتوای آن ها را بیشتر حقایق تلخ و سخت زندگی مردمی تشکیل می داد که هرگز مدافعی نداشته اند و ناگزیر انتقاد اجتماعی تندی در تمام این آثار مستتر است. زاواتینی موفّق شد اندیشة خود را برای مدّتی به تحقّق برساند و جزء پایه گذاران نهضتی با شد که نقطة عطفی در سینمای ایتالیا محسوب می شود.
دسیکا از کارگردانان معتبری بود که تا دهة 1950 یعنی پایان کار نئورئالیسم در این جنبش کار کرد. او از اواخر دهة1930 فیلم سازی را با یک سلسله کمدی سنّتی طبقة متوسّط آغاز کرد ، اما خیلی زود جذب موجی شد که سینمای ایتالیا را در می نوردید ، یعنی نوع جدیدی از واقع گرایی که آن را نئورئالیسم می نامیدند.
زاواتینی و دسیکا نخستین تجربه نئورئالیستی خود را در سال 1946 و با فیلم واکسی ارائه کردند ، اما دزد دوچرخه اوج سینمای نئورئالیستی دسیکا و زاواتینی ، و تابلویی زنده از اوضاع واحوال خاصّ ایتالیا ی بعد از جنگ بود. این فیلم بیش از واکسی مورد تحسین جهانی قرارگرفت ، چنان که برخی از منتقدان آن را مهم ترین فیلم پس از جنگ دانستند. زواتینی فیلم نامه را بر اساس رمانی از لوئیجی بارتولینی نوشت و دیدگاه خاص نئورئالیستی اش را به آن تزریق کرد.
بعد از جنگ ، بیکاری در شهرهای ایتالیا به اوج خود رسیده بود و به یکی از مهم ترین معضلات اجتماعی تبدیل شده بود و در این شرایط ، رمان بارتولینی به خوبی تصویر گر این فضا و موقعیت بود.
دزد دوچرخه با انبوه بیکارانی که برای به دست آوردن شغل لحظه شماری می کنند ، شروع می شود ، که آنتونیو ریچی نیز یکی از آنهاست. درادامه که آنتونیو ، کاری ساده و بی اهمیّت پیدا می کند ، هر لحظه ترس آن را دارد که این کار را از دست بدهد و سرانجام هم کارش در معرض خطر قرار می گیرد و تلاش او برای نگه داری شغلش به دزد شدنش منتهی می شود. کاری که ممکن است دیر یا زود همة بیکاران به آن دست بزنند. در واقع سراسر فیلم مملو از اشارات و نکات دقیقی است که همگی سعی دارند زوایای پنهان بیکاری ، قربانیان آن و نارسایی نظام اجتماعی را نشان دهند.
نکتة مهم دیگری که در فیلم وجود دارد ، همراهی پسر آنتونیو ( برونو ) با او درجریان جستجوست. او همچون ناظری است که فقر، زشتی ها و مشکلات اقتصادی ، اجتماعی جامعه ای را که در آن زندگی می کند ، می بیند و به ویژه جایگاه پدرش را ، که تنها حقارت و تنهایی نصیبش شده است و در انتقام گرفتن از جامعه ای که او را به این مرحله رسانده نیز ، ناموفق است. برونو در انتها با چشمان گریان همراه پدرش به راه می افتد در حالی که به نظر می رسد سراسر وجودش را خشم فرا گرفته.
این فیلم ، موفقیّتی جهانی به دست آورد و علاوه بر تجلیل های فراوان ، جایزة اسکار سال 1949 را به عنوان بهترین فیلم خارجی نیز به دست آورد. روایت سرگردانی قهرمان داستان در سطح گسترده ای مورد تقلید کارگردان های دیگری قرار گرفت. حتّی یک کمپانی آمریکایی پیشنهاد کرد که دسیکا و زاواتینی همین فیلم را مجدّداً در هالیوود بسازند ، اما آنها قبول نکردند ، زیرا واقعیّت این است که تمام قدرت دسیکا در بازسازی و تجسّم ایتالیای بعد از جنگ بود ، ایتالیای بی کار ، درمانده و فقیر و مردم مضطرب ، مأیوس و غمگین. هنر پیشة این فیلم یک فرد عادّی و یک کارگر معمولی بود که قبل از فیلم برداری خود مزّة بیکاری را چشیده بود و بعد از پایان فیلم هم باز بیکار ماند. به این ترتیب چگونه ممکن بود این فضا و آن آدم ها را در شهر مرفّه و لوکسی چون هالیوود و به کمک دکور و گریم مجسّم کرد.
این فیلم همه مولفه های سینمای نئورئالیستی را داشت ، از جمله بهره گیری از مکان های واقعی ، استفاده از هنرپیشه های غیر حرفه ای ، ماجرایی اجتماعی و تاثیر گذار و ... .
این فیلم به حق یکی از مهم ترین فیلم های نئورئالیستی و یکی بهترین فیلم های تاریخ سینمای ایتالیا
جوایز:
جشنواره بین المللی فیلم لوکارنو ، سوئیس : جایزه ویژه هیات داوران ، ویتوریو دسیکا ، 1949.
هیئت ملی نقد ایتالیا : جایزه NBR ، بهترین کارگردان ، ویتوریو دسیکا ، بهترین فیلم (هر زبان) ، ایتالیا ، 1949.
منتقدان فیلم نیویورک دایره جوایز : جایزه NYFCC ، بهترین فیلم زبان خارجی ، ایتالیا ، 1949.
. مراسم اهدای جوایز اسکار : جایزه افتخاری ، ایتالیا. 1950.
مراسم اهدای جوایز اسکار : برنده ، اسکار ، بهترین نویسندگی ، فیلمنامه ، زاواتتینی سزار ؛ 1950.
بخارست جشنواره فیلم : گرگ طلایی برای بهترین فیلم ؛ 1950.
آکادمی بریتانیا از فیلم و تلویزیون هنر : جایزه بافتا فیلم ، بهترین فیلم را از هر منبع ؛ 1950.
و................
لینک دانلود:
http://www.mediafire.com/?sharekey=b...5965eaa7bc68bc
Unlock: S4thedirectdownload
علاقه مندی ها (Bookmarks)