Animparadise بهشت انیمه انیمیشن مانگا

 

 


دانلود زیر نویس فارسی انیمه ها  تبلیغات در بهشت انیمه

صفحه 1 از 3 123 آخرینآخرین
نمایش نتایج: از شماره 1 تا 15 , از مجموع 37

موضوع: کهن دیار

  1. #1

    scratch_one-s_head کهن دیار

    خب من از امروز در این قسمت به معرفی مجموعه آثار ایران باستان می پردازم و شما رو با تمدن های گذشته آشنا می کنم. امیدوارم که این موضوع برای همه مفید باشه.

  2. 5 كاربر برای این ارسال مفيد سپاسگزاری كرده اند :


  3. #2

    تمدن های ناشناخته

    جیرفت

    تا مدت ها چنین تصور می شد که کهن ترین تمدن جهان در سومر عراق پای گرفته است؛ اما کشف یک ژیگورات ( معبد ) عظیم با قدمت بیش از پنج هزار سال، آثار سنگی بسیار و همچنین کتیبه های آجری به خطی ناشناخته از منطقه جیرفت ایران باعث شد باستان شناسان درباره دانسته ها و ادعاهای پیشین خود تجدید نظر کنند.
    آنان با بررسی دوباره کتیبه هایی که از پیش در مناطق مهم باستانی کشف شده بودند، سعی کردند اطلاعات بیشتری درباره این تمدن عظیم و ناشناخته به دست آورند و در نهایت پس از تحقیقات فراوان، به تعدادی کتیبه دست یافتند. در یکی از این اسناد که از خرابه های شهر اوروک ( در جنوب بین النهرین ) به دست آمده است، داستان کشمکش میان پادشاه سومر با فرمانروای سرزمین ثروتمندی به نام ارت ثبت شده بود و در کتیبه دیگر، پادشاه سومری سعی کرده بود با گذر از شهر شوش و 7 رشته کوه، به سرزمین ارت حمله کند. بررسی دقیق این کتیبه ها و آثار کشف شده این فرضیه را به اثبات نزدیک می کند که شهر افسانه ای و گمشده ارت که در شرق ایران قرار داشته، به احتمال زیاد همان شهر جیرفت است.
    از دیگر مناطق باستانی کشورمان که احتمالا ارتباط نزدیکی با تمدن جیرفت داشته است، می توان به شهر سوخته در استان سیستان و بلوچستان اشاره کرد. در این شهر کهن که حدود 5 هزار سال پیش به خاطر آتش سوزی مهیب یا خشکسالی متروک شده، آثار بسیاری کشف شده است.
    از جالب ترین این آثار می توان به جام سفالی کوچکی اشاره کرد که روی آن پنج تصویر پیاپی از یک بز در حال حرکت ترسیم شده است. با چرخاندن جام، نقاشی متحرکی از یک بز کوهی را می بینیم که با دو پرش بر بالای درختی می جهد و از برگ آن تغذیه می کند!

  4. 8 كاربر برای این ارسال مفيد سپاسگزاری كرده اند :


  5. #3

    تمدن های فلات ایران (قسمت اول)

    موقعیت طبیعی و شرایط خاص جغرافیایی فلات ایران موجب شده است سرزمین ما در زمره یکی از نخستین زیستگاه های انسان پیش از تاریخ به شمار رود. از قدیمی ترین مکان های سکونت انسان های اولیه در ایران، می توان به حوزه رودخانه خراسان در شرق ایران اشاره کرد. قدمت آثار کشف شده در این ناحیه به 800 هزار سال پیش از میلاد می رسد. همچنین آثار بسیاری از جمله تکه های استخوان و چاقوهای سنگی از دوره پارینه سنگی در غارهای ارتفاعات زاگرس کشف شده است که قدمت آنها هم به 100 تا 20 هزار سال پیش می رسد.
    جدیدترین تحقیقات زمین شناسی نشان می دهد که حدود 10 هزار سال پیش، در مرکز فلات ایران دریاچه وسیعی وجود داشته است که با پایان یافتن دوره بارندگی و آغاز دوره خشکسالی، رو به خشکی نهاده و در نتیجه زمین های باتلاقی آن به چراگاه و چمنزار وسیعی تبدیل شده است.
    این تغییرات جغرافیایی باعث شده تا ساکنان فلات ایران، به تدریج از درون غار ها خارج شوند و در مکان های امنی چون بالای تپه ها گرد آمده و برای خود خانه های کوچک گلی بسازند. ساکنان این خانه ها به مرور زمان دریافتند که علاوه بر شکار، از طریق کشاورزی و رام کردن حیوانات نیز می توانند برای خود غذا تولید کنند. این مردم که تا آن زمان برای نگهداری آب و غذا فقط از ظروف سنگی استفاده می کردند، موفق شدند با شکل دادن گل خام و پختن آن، نخستین ظروف سفالی را بسازند.

  6. 8 كاربر برای این ارسال مفيد سپاسگزاری كرده اند :


  7. #4

    تمدن های فلات ایران (قسمت دوم)

    از مهم ترین مکان های باستانی متعلق به عصر نوسنگی فلات ایران، میتوان به تپه های سیَلکِ کاشان ( Sialk : تپه ای باستانی در 3 کیلومتری جنوب غربی شهر کاشان ) گنج دره هرسین، علی کُش دهلران، و تپه حاجی فیروز در نقده آذربایجان غربی اشاره کرد.
    تپه ی سیلک کاشان نخستین بار در سال 1312 شمسی توسط پروفسور رومن گیرشمن فرانسوی مورد کاوش قرار گرفت. کشف معبد عظیم پله ای شکل و آثار سفالی بسیار، نشانگر تمدنی هشت هزار ساله در این منطقه بود. تحقیقات باستان شناسی در لایه های زیرین این تپه ثابت کرده است که نخستین ساکنان سیلک، مرده ها را در زیر خانه ها دفن می کردند و از آنجا که به نوعی زندگی پس از مرگ اعتقاد داشتند، درون قبرها ظروف و ابزاری برای استفاده مرده ها قرار می دادند.
    کشف فلز مس و اختراع چرخ سفالگری در اواخر هزاره پنجم پیش از میلاد، آغازگر فصل جدیدی در زندگی بشر بود. مردم این دوره ، ابتدا فلز مس خام که به شکل معادن سطحی یافت می شد با روش چکش کاری، ابزار کوچکی می ساختند اما به مرور و با دستیابی به فناوری استخراج و ذوی فلز، توانستند ابزار بزرگ تر و کابردی تر بسازند.
    از مهم ترین مناطق باستانی در دوران شکوفایی صنعت فلز مس، علاوه بر تپه سیلک کاشان می توان به تپه های شوش در استان خوزستان اشاره کرد.
    گرچه ردپای بسیاری از تمدن های بزرگ حاشیه فلات ایران چون جیرفت و سیلک، در پی حجوم خشکسالی و هجوم اقوام بیگانه گم شده، همین اندک آثار به جای مانده، خود گویای اوج شکوه و ذوق هنری ساکنان سرزمین کهن ماست.

  8. 8 كاربر برای این ارسال مفيد سپاسگزاری كرده اند :


  9. #5

    لرستان و مجموعه آثار مفرغی

    کشف فلز مفرغ در هزاره سوم پیش از میلاد، آغازگر عصر دیگری در زندگی بشر بود. لرستان را باید یکی از مهم ترین مراکز ساخت اشیای مفرغی در ایران دانست. با اینکه بیشترین اشیای مفرغی کشف شده از این منطقه به دست آمده است، هنوز هویت دقیق سازندگان آنها اثبات نشده است. البته باستان شناسان و محققان با بررسی نوع ابزار و نماد های منحصر به فردی که از درون قبرهای این منطقه به دست آورده اند، تا حدودی به ویژگی های فرهنگی این قوم ناشناخته کوه نشین پی برده اند.
    از مهم ترین آثار مفرغی لرستان، ادوات اسب سواری چون دهانه و لگام، اشیای زینتی چون دستبند و سنجاق سر، ابزار کار چون تبر و خنجر و نمادهای مذهبی و قبیله ای (توتم) است. بیشتر این اشیای مفرغی به شیوه ریخته گری ساخته شده اند و ظریف کاری آنها با چکش کاری صورت گرفته است.

  10. 7 كاربر برای این ارسال مفيد سپاسگزاری كرده اند :


  11. #6

    مارلیک گیلان

    در اواسط هزاره دوم پیش از میلاد، ایرانیان باستان با دستیابی به فناوری استخراج و ذوب آهن، گام مهم دیگری در جهت پیشرفت و توسعه خود برداشتند.
    از این زمان تا اواسط هزاره اولپیش از میلاد، غرب فلات ایران شاهد نقل و انتقالات وسیع و ورود اقوام و فرهنگ های جدید بود. گرچه اطلاعات ما درباره این اقوام مهاجر بسیار اندک است اما کشف اثار بسیار نفیس از جنس طلا و نقره و همچنین سلاح ها و ابزار آهنی و مفرغی، بیانگر اوج هنرمندی مردم ساکن این ناحیه است که ظاهرا از ثروت قابل توجهی هم برخوردار بوده اند.
    تپه های مارلیک گیلان یکی از معروف ترین محوطه های باستانی این دوره است. در بالای این تپه ها که در 14 کیلومتری شهرستان رودبار در استان گیلان قرار دارند، بیش از 50 گور کشف شده است که داخل همه آنها اشیای ارزشمند و منحصر به فردی چون پیکره سفالین انسان، گاو کوهاندار و همچنین جام های زرین و سیمین با نقوش قلم زنی شده بسیار زیبا قرار داشت.

  12. 7 كاربر برای این ارسال مفيد سپاسگزاری كرده اند :


  13. #7

    تمدن های عیلامی

    سرزمین عیلام

    عیلامی ها، اقوامی بودند که هزاره چهارم تا هزاره اول پیش از میلاد بر بخش بزرگی از سرزمین های جنوب غربی ایران حکومت می کردند. آنها در مدت 2500 سال تاریخ پر فراز و نشیب، توانستند در برابر هجوم همسایگان قدرتمند خود چون سومر، آکد و بابل مقاوت کرده، استقلال و هویت خود را حفظ کنند.
    محدوده جغرافیایی سرزمین عیلام شامل استان های خوزستان، فارس، لرستان و بخش هایی از کردستان و بوشهر امروزی بود و بزرگترین شهرهای آن شوش، انشان، آوان، لیان، شیماش و ماداکتو نام داشت.
    درباره اعتقادات مذهبی عیلامی ها اطلاعات کاملی در دست نیست اما چنین به نظر می رسد که آنان نیز مانند اقوام همسایه خود، خدایان متعددی چون ناهونته ( خدای خورسید )، و کیریشا ( الهه بزرگ و مادرخدایان ) را می پرستیدند. معروفترین خدای عیلامی، اینشوشیناک نام داشت که در ابتدا نگهبان و حامی شهر شوش بود اما بعد ها با افزایش یافتن قدرت حاکمان شوش، به مقام بزرگترین خدای تمامی عیلام رسید.
    عیلامی ها کشور خود را هل تمتی - به معنی سرزمین خداوند - می نامیدند. این سرزمین کوچک خود از ایالت هایی تشکیل می شد که در ظاهر مستقل بودند اما هنگام حمله همسایگان، با یکدیگر متحد می شدند و مقابل دشمن ایستادگی می کردند.
    از مشخصه های بارز این تمدن کهن می توان به نوعی خط اشاره کرد که در ابتدا به شکل علائم تصویری بود و به مرور زمان کامل شد تا به شکل خط میخی درآمد.

  14. 7 كاربر برای این ارسال مفيد سپاسگزاری كرده اند :


  15. #8

    دوره عیلامی مقدم

    باستان شناسان تاریخ عیلام را به چهار دوره مقدم، کهن، میانه و جدید تقسیم کرده اند. از دوره عیلامی مقدم که هنوز خط میخی ابداع نشده بود، اطلاعات زیادی ثبت نشده است اما کشف آثاری چون ظروف سفالی با نقوش بسیار زیبا، مهرهای استوانه ای و مجسمه هایی از جنس طلا و نقره نشان از هنرمندی و توانگری مردم باستانی عیلام دارد.

  16. 6 كاربر برای این ارسال مفيد سپاسگزاری كرده اند :


  17. #9

    دوره عیلامی کهن

    قدیمی ترین سندی که نام سرزمین عیلام در آن ثبت شده است، کتیبه ی پیروزی یکی از پادشاهان سومری است که در آن ماجرای حمله به شهر شوش نوشته شده است.
    حملات سومری ها و به دنبال آنها آکدی ها بین النهرین تا حدود سال 2670 پیش از میلاد ادامه داشت تا اینکه یکی تز حکمان عیلامی از شهر آوان به نام پوزور اینشوشیناک علیه آکدی ها شورید و توانست سرزمین عیلام را از زیر سلطه آنان در آورد. از این پادشاه کتیبه های بسیاری بر جای مانده که در آن خود را شاه توانای آوان، برگزیده خدای اینشوشیناک و پادشاه چهار اقلیم جهان نامیده است. با مرگ پوزور اینشوشیناک، پادشاهی سلسله آوان نیز در پی حمله ناگهانی قوم کوه نشین گوتی فروپاشید و تاریخ عیلام برای مدت کوتاهی در سکوتی تلخ فرورفت تا سال 2100 پیش از میلاد که حاکمان قدرتمند شهر شوش برخاستند و حکومت عیلام را در دست گرفتند.
    مدتی بعد شیماشکی ها هم جای خود را به سلسله سوکل ماه ( اِپارتی ) دادند. در این سلسله طبق یک سنت قدیمی، پادشاه با عنوان نایب السلطنه بزرگ به همراه دو جانشین بعد از خود یعنی برادر ( با لقب سوکل اعظم ) و پسرش ( با لقب سوکل شوش ) حکومت می کرد. با مرگ پادشاه، ابتدا برادرش بر تخت سلطنت می نشست و پس از او نوبت به حکومت پسرش می رسید.
    از چگونگی به پایان رسیدن سلسله سوکل ماه اطلاع چندانی در دست نیست اما به نظر می رسد حمله قوم کاسی بابل، باعث سقوط آن شده باشد.
    ویرایش توسط light lord : 06-24-2010 در ساعت 06:28 PM دلیل: تکمیل متن ...

  18. 5 كاربر برای این ارسال مفيد سپاسگزاری كرده اند :


  19. #10

    دوره عیلامی میانه (قسمت اول)

    اواسط هزاره دوم پیش از میلاد، سر آغاز دوره شکوهمند تاریخ عیلام بود. در این دوره بود که معبد بزرگ چغازنبیل ساخته شد؛ عیلامی ها به پیروزی چشمگیری در بین النهرین دست یافتند و غنائم بسیاری با خود به شوش آوردند.
    در حدود سال 1500 پیش از میلاد، فردی به نام کیدینوئید نخستین سلسله این دوره را تاسیس کرد. مشهورترین پادشاه سلسله کیدینوئید ها فردی به نام تپتی آهار بود که آرامگاه بزرگ او با دروازه ای به شکل طاق هلالی، در بالای هفت تپه شوش کشف شده است. باستان شناسان ایرانی با کاوش در این آرامگاه به تعدادی مجسمه سفالی، سنگ یادبود و 20 اسکلت که احتمالا متعلق به خدمتگزاران و همسران پادشاه است، دست یافته اند.
    با مرگ تپتی آهار، قدرت به دست سلسله جدید ایگی هالکیدها افتاد. پنجمین پادشاه این سلسله فردی بود به نام اونتاش ناپیریشا که در حدود سال 1250 پیش از میلاد، شهر و معبد بزرگ چغازنبیل را برای پرستش خدای عیلامی اینشوشیناک ساخت. از این پادشاه کتیبه های بسیاری نیز یافت شده است. او در یکی از این کتیبه ها که از خرابه های معبد پغازنبیل کشف شده چنین عنوان کرده است : من اونتاش ناپیریشا، پسر هومبان اومنا، شاه انشان و شوش. هنگامی که من مصالح ساختمانی را به دست آوردم، در اینجا شهر اونتاش و حریم مقدسش را برپا نمودم و آن را در یک دیوار خارجی و یک دیوار داخلی محصور کردم. من معبد بلندی ساختم و آن را وقف خدای اینشوشینک نمودم. باشد که این معبد و زحمات من مورد پذیرش ایشان قرار گرفته و همواره عدل و داد در این مکان برقرار بماند.

  20. 6 كاربر برای این ارسال مفيد سپاسگزاری كرده اند :


  21. #11

    دوره عیلامی میانه (قسمت دوم)

    اونتاش ناپیرا علاوه بر ساخت معبد چغازنبیل، از بازسازی شهر شوش نیز غافل نبود. او چند بار از ضعف حاکمان بابل استفاده کرد و با حمله به شهر های بین النهرین، غنائم بسیاری با خود به شوش آورد. طی 20 سال سلطنت این پادشاه، عیلام از انزوای تاریخی خود بیرون آمد و به قدرتی بزرگ در منطقه تبدیل شد.
    با مرگ اونتاش ناپیرا، برادرزاده اش کیدین هوتران به پاشاهی رسید. در اواخر حکومت این پادشاه، شخصی به نام هولتاش اینشوشیناک سلسله جدید و نیرومند شوتروکید را در عیلام پایه گذاری کرد که به مدت 50 سال قوی ترین نیروی سیاسی و نظامی منطقه محسوب می شد.
    از پادشاهان بزرگ این سلسله می توان به شوتروک ناهونته اشاره کرد. طبق اسنادی که بر جای مانده است، شوتروک ناهونته به همراه پسرش کوتیر ناهونته به بابل حمله کرد و با سرنگون ساختن پادشاه بابل، انبوهی از غنائم معابد بابل چون تندیس شاهزاده بابلی، لوح حمورابی و لوح یادبود پادشاه نارامیسن را با خود به شوش آورد.

  22. 6 كاربر برای این ارسال مفيد سپاسگزاری كرده اند :


  23. #12

    دوره عیلامی میانه (قسمت سوم)

    با مرگ کوتیر ناهونته، فردی بر تخت سلطنت نشست که بی گمان باید او را بزرگترین پادشاه تاریخ عیلام نامید. شیلهاک اینشوشیناک پادشاهی بود که با 8 بار لشکرکشی به بین النهرین، دامنه عیلام را تا آن سوی سرزمین های بین النهرین وسعت داد. از دوره حکومت این پادشاه، سنگ نوشته های بسیاری بر جای مانده است که مهمترین آنها فهرست کاملی از نام پادشاهان پیشین عیلام است.
    با مرگ شیلهاک اینشوشیناک، بابلی ها که نیرویی دوباره پیدا کرده بودند، قیام کردند و از زیر سلطه عیلامی ها خارج شدند. طبق اسناد در حدود سال 1120 پیش از میلاد بابلی ها به رهبری پادشاهی به نام نبوکداوصور به شهر شوش حمله کرده و مجسمه مردوک ( خدای بزرگ و حامی شهر ) را به بابل برگردانند. به دنبال سقوط سلسله شوتروکید، به یکباره با سکوت مرگباری در تاریخ عیلام مواجه می شویم، به طوری که از این تاریخ به بعد تا 350 سال بعد هیچ پادشاه عیلامی در کتیبه های بابلی و آشوری ذکر نشده است.

  24. 6 كاربر برای این ارسال مفيد سپاسگزاری كرده اند :


  25. #13

    دوره عیلامی نو

    از سال 760 پیش از میلاد که آخرین سلسله عیلامی حکومت را در دست گرفت، میان سه دولت بزرگ منطقه یعنی عیلام، بابل و آشور جنگ های بسیاری درگرفت. چندین بار دو کشور عیلام و بابل با هم متحد شدند و به سوی آشور لشکرکشی کردند اما ظهور پادشاه ویرانگری به نام آشوربانیپال، تمامی معادلات منطقه را بر هم زد و در نهایت؛ آشوری ها در نبرد نهایی پیروز شدند.
    در سال 646 پیش از میلاد سپاهیان آشور به رهبری آشوربانیپال به عیلام تاختند و با ویران کردن شهر شوش و قتل و عام هزاران نفر مردم بیگناه، تمدن باستانی عیلام را به پایان رساندند.
    در بخشی از کتیبه آشوربانیپال که به مناسبت ویرانی شهر شوش نوشته شده، چنین آمده است: من شوش، شهر بزرگ و مقدس را به خواست خدایان آشور گشودم. من وارد کاخ های معبد شوش شدم و هر آنچه از سیم و زر و مال فراوان بود، همه را به غنیمت برداشتم. من همه آجرهای زیگورات شوش را که با سنگ لاجورد تزئین شده بود شکستم. من تمامی معابد عیلام را به ویرانه ای تبدیل کردم و بر زمینش نمک پاشیدم. من همه ی درختان و زنان را به اسارت گرفتم. از این پس کسی، صدای شادی مردم و سم اسبان را در عیلام نخواهد شنید.

  26. 5 كاربر برای این ارسال مفيد سپاسگزاری كرده اند :


  27. #14

    امپراتوری هخامنشی

    ورود آریایی ها به ایران

    در اواسط هزاره دوم پیش از میلاد، اقوامی آسیای مرکزی که خود را آریایی می نامیدند، به خاطر یخبندان های فصلی و کمبود غذا، از شمال فلات ایران و از دو سوی دریای خزر وارد سرزمینی شدند که بعد ها ایران نام گرفت. گروهی از این اقوام به نام پارت ها در مناطق شمال شرقی ایران ( خراسان و گرگان امروزی ) ساکن شدند و گروه دیگری که ماد و پارس نامیده می شدن، با گذشتن از آذربایجان، به سوی سرزمین های جنوبی حرکت کردند و در نهایت، مادها در نزدیکی همدان، و پارس ها در استان فارس امروزی مستقر شدند. هم زمان با ورود آریایی ها، قبایل مختلف دیگری نیز وارد ایران شدند و هرکدام قلمرو کوچکی را به خود اختصاص دادند. از میان اقوام شناخته شده آن دوران می توان به مانایی و اورارتو اشاره کرد که در اوایل هزاره اول پیش از میلاد، حکومت مستقلی در شمال غربی ایران تشکیل داده بودند. اقوام ناشناخته دیگری نیز در مارلیک گیلان، حسنلوی آذربایجان و زیویه کردستان وجود داشتند که مدت کوتاهی در شمال غرب ایران ساکن شدند.

  28. 4 كاربر برای این ارسال مفيد سپاسگزاری كرده اند :


  29. #15

    پادشاهی ماد (قسمت اول)

    آگاهی ما درباره نحوه شکل گیری حکومت مادها، بیشتر به منابع تاریخی بیگانگان - چون کتیبه بابلی ها و کتاب هرودوت یونانی - معطوف است. طبق این اسناد، پس از حمله آشوربانیپال به سرزمین عیلام، رهبران حکومت های کوچک که در شمال و غرب ایران زندگی می کردند، از بیم حمله دوباره آشوری ها با یکدیگر متحد شدند و زیر فرمان حاکم مادی به نام دیااُکو در آمدند.
    دیااُکو و جانشینانش شهر هگمتانه (اکتابان یا همدان امروزی) را به عنوان پایتخت دولت خود انتخاب کردند و توانستند 150 سال در برابر حملات ویرانگر آشوری ها مقاومت کنند.
    با مرگ آشوربانیپال در سال 613 پیش از میلاد، سومین پادشاه سلسله ماد به نام هُوَخشَترَه با پادشاه سرزمین بابل ( نبوپولسار ) پیمان اتحادی امضا کرد و برای تحکیم آن، دخترش آمیتیس را به عقد نبوچادنزر ( بخت النصر )، پسر پادشاه بابل درآورد.
    یک سال بعد، مادها و بابلی ها به فرمان هوخشتره به قلب امپراتوری آشور حمله کردند و با ویران ساختن شهر نینوا، به قدرت نمایی آشوریان پایان دادند.

  30. 3 كاربر برای این ارسال مفيد سپاسگزاری كرده اند :


Tags for this Thread

علاقه مندی ها (Bookmarks)

علاقه مندی ها (Bookmarks)

قوانین ارسال

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست در پست خود ضمیمه کنید
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
بهشت انیمه انیمیشن مانگا کمیک استریپ