اگر روزی دلت از بی مهری روزگار به تنگ آمد ،
اگر روزی قلب مهربانت را شکستند ،
اگر وقتی هیچ مأمنی برای پناه بردن نیافتی ،
اگر در هیچ لبخندی آرامش پیدا نکردی ....
اگر دلتنگی های روزگار تو را مورد هجوم قرار داد
به قلبت رجوع کن ، که آرامش و سلامت و ملجأ آرزوهای توست .
به قلبت رجوع کن که بهترین همراه را در راه های پر تلاطم وجودت ،
منتظر شنیدن دلتنگی های خود خواهی دید،
تو فقط به سویش برو ...
بگذار او با تو سخن بگوید ...
تو با ذره ذره جانت به صدای مهربانش گوش بسپار... آرامش می یابی.
از مصاحبت با او دلتنگی را فراموش می کنی و در آغوشش آرام می گیری .
با او صحبت کن که بهترین راز دار توست
با او که هرگز تو را تنها نخواهد گذاشت .
به او پناه ببر که هرگز تو را سرزنش نخواهد کرد .
با او باش که او همواره با توست
و تو را با تمام وجود ، آنگونه که هستی خواهد پذیرفت .
علاقه مندی ها (Bookmarks)