Animparadise بهشت انیمه انیمیشن مانگا

 

 


دانلود زیر نویس فارسی انیمه ها  تبلیغات در بهشت انیمه

صفحه 1 از 4 123 ... آخرینآخرین
نمایش نتایج: از شماره 1 تا 15 , از مجموع 56

موضوع: (فرهنگ,هنر) زندگی در ژاپن

  1. #1
    کاربر افتخاری فروم alitopol آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2007
    محل سکونت
    در سفر
    نگارشها
    4,065

    Lightbulb (فرهنگ,هنر) زندگی در ژاپن

    با سلام به همگی دوستان :D

    در این تاپیک می خواهیم در رابطه به فرهنگ و اجتماع ژاپن

    چگونگی زندگی و اطلاعات کلی از قواعد ژاپنی را بررسی کنیم.


    دوستان از بحث های خارج از موضوع پرهیز نمایید.




    با تشکر
    Being aloneis the some thing remarkable but to be ignoredis so awkward

  2. سپاس


  3. #2
    کاربر افتخاری فروم alitopol آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2007
    محل سکونت
    در سفر
    نگارشها
    4,065

    تقویم ژاپنی

    تقویم ژاپنی




    از سال 1873 تقویم میلادی وارد سیستم روزشمار ژاپن شد. ولی هنوز یک نوع تقویم ژاپنی هم در کنار روزشمار میلادی در این کشور کاربرد دارد که بر اساس نام سلسله های امپراطوری است و از سلسله میجی آغاز شده است.
    سلسله می جی از سال یک تا سال 45 (8 سپتامبر 1868 – 29 جولای 1912)
    سلسله تایشو از سال یک تا سال پانزده (30 جولای 1912 – 24 دسامبر 1926)
    سلسله شووآ از سال یک تا سال 64 (25 دسامبر 1926 – 7 ژانویه1989)
    سلسله هی سی از سال 1 تا حالا و امسال سال هجدهم خود را آغاز کرده است ( 8 ژانویه 1989 تا زمان حال)

    مثلا سال 2006 برابر است با سال 18 هِی سِی، سال 1971 برابر است با سال چهل و شش شووآ، سال 1915 برابر است با سال چهار تایشو ، سال 1910 برابر است با سال چهل و سه می جی

    برای تبدیل تقویم ژاپنی به تقویم میلادی می توانید اینجا کلیک کنید

    قبل از سال 1873، تقویم قمری (منظور هجری قمری نیست) که از چین وارد شده بود قرن ها در ژاپن استفاده می شد هرچند امروزه هم خیلی از برنامه ها متاثر از این تقویم است. این تقویم که بر اساس چرخش ماه به دور زمین بود هر سال را به 12 ماه و هر ماه را به 29 یا 30 روز تقسیم می کرد (چرخش ماه به دور زمین بیست ونه و نیم روز طول می کشد). در تقویم قمری 12 حیوان به نشانه هر سال وجود دارد که عبارتند از: موش، گاو، ببر، خرگوش، اژدها، مار، اسب، گوسفند، میمون، خروس، سگ و خوک. طبق باور معتقدان هرسال بر اساس حیوان سمبلش ویژگی های خاص خودش را دارد و حتی رفتار انسانها هم متاثر از نشانه سال تولدشان است.
    یکی دیگر از ویژگی های این سال شمار تقسیم تقویم به روزهای شش گانه است (مثل هفت روز هفته)، این روزها تای آن، بوتسومِتسو، سِنبو، توموبیکی، شاکّو، و سِنشو نامیده می شوند و هرکدام نشانه خوش شانسی و یا بد شانسی هستند. این روزهای شش گانه را روکویو (1) می نامند
    1. rokuyō (六曜)


    大安 (taian)
    تای آن به عنوان خوش شانس ترین روز درنظر گرفته می شود و مناسب برگزاری مراسم ازدواج و یا عقد قراردادهای شرکتی است.
    仏滅 (butsumetsu)
    روز بوتسومِتسو به عنوان بد شانس ترین روز است، روز فوت بودا است و
    در این روز معمولا جشن عروسی برگزار نمی شود.
    先負 (senbu)
    سنبو به معنای بد شانسی قبل از ظهر و خوش شانسی بعد از ظهر است
    友引 (tomobiki)
    توموبیکی در این روز ممکن است اتفاقات ناخوشایندی برای دوستان بیافتد به همین خاطراین روز مناسب برگزاری مراسم ختم نیست. چون ممکن است همین اتفاق (فوت) برای دوستان هم پیش بیاید.
    赤口 (shakkō)
    شاکو فقط از ساعت 11 صبح تا 1 بعد از ظهر شانس با شما خواهد بود بقیه روز بدشانسی خواهد بود.
    先勝 (senshō)
    سنشو به معنی خوش شانسی قبل از ظهر و بد شانسی بعد از ظهر است

    هنوز هم که هنوزه در ژاپن مدرن خیلی از فعالیت ها و تصمیم ها بر اساس این روزهای شش گانه انجام می شوند.


    تعطیلات رسمی و مناسبت آنها در ژاپن
    اول و دوم ژانویه = روز اول سال نو
    دومین دوشنبه ژانویه = روز جشن 20 ساله ها. در این روز در هر منطقه جشنی برگزار می شود و از جوانانی که در اون سال 20 ساله می شوند برای شرکت دعوت می کنند. از سن 20 سالگی افراد دارای حقوق شهروندی هستند و می توانند در رای گیری ها هم شرکت کنند. همینطور اجازه دارند نوشیدنی های الکلی و سیگار هم مصرف کنند، کاری که تا قبل از 20 سالگی در ژاپن ممنوعه.
    یازدهم فوریه = روز ملی ژاپن
    بیستم یا 21 مارس = اولین روز بهار
    بیست و نهم آوریل = روز سرسبزی و طبیعت. همچنین این روز همزمان با روز تولد امپراطور قبلی «شووآ» هم هست
    سوم می = یاد بود روز مشروطیت /قانون اساسی
    چهارم می = چون بین دو روز تعطیل قرار گرفته شده، این روز هم از طرف دولت تعطیل اعلام شده
    پنجم می = روز کودک
    سومین دوشنبه جولای = روز دریا
    سومین دوشنبه سپتامبر = روز احترام به بزرگسال، روز مخصوص پدر بزرگ ها و مادر بزرگ ها
    بیست و سوم یا 24 سپتامبر = اولین روز پاییز
    دومین دوشنبه اکتبر = روز ورزش و سلامتی
    سوم نوامبر = روز بزرگداشت فرهنگ
    بیست و سوم نوامبر = روز کار و کارگر
    بیست و سوم دسامبر = تولد امپراطور فعلی به نام آکیهیتو

    روزهای شنبه، یکشنبه و تعطیل رسمی کلیه بانکها، پست خانه ها و شرکتهای تجاری عموما تعطیل هستند ولی بیشتر فروشگاه ها و مغازه ها باز هستند. اگر روز تعطیل عمومی همزمان با روز یکشنبه بشود، معمولا روز دوشنبه تعطیل محسوب می شود.
    علاوه بر تعطیلات رسمی، ایام اُبُن (مراسم مخصوص بودایی) که اواسط ماه آگوست هست هم بیشتر ادارات خصوصی و مغازه ها تعطیل هستن.
    روزهای آخر و اول سال (1-3 ژانویه) هم خیلی از بانک ها و ادارات خصوصی و مغازه ها کارشون رو تعطیل می کنند.

  4. سپاس


  5. #3
    کاربر افتخاری فروم alitopol آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2007
    محل سکونت
    در سفر
    نگارشها
    4,065

    خرافات در ژاپن

    ظاهرا جامعه ژاپن هم از شر خرافات در امان نیست! یکی از خرافات رایج در میان ژاپنی ها, نحسی میانسالی است. یعنی افراد در سن 42 سالگی از نظر مردم در وضعیت خطرناک و نحسی بسر می برند و باید تا حد ممکن از مراوده و معامله با آنها پرهیز کرد! تا حدی که برای مثال اگر یک آقا یا خانم ژاپنی تا این سن موفق به ازدواج نشده باشد، بعید است در سن 42 سالگی شانسی برای یافتن همسر مورد نظر بیابد! یا مثلا چنانچه فردی بخواهد سرمایه گذاری یا کار خاصی را شروع کند, سایر افراد در مراوده با او احتیاط می کنند!
    جالب این که چنانچه افرادی به این خرافه اعتقادی نداشته و با فرد مزبور مراوده کنند نیز مشمول احتیاط می شوند.
    اعتقاد خرافی بر این است که احتمال انواع و اقسام بلاها و بد شانسی و ورشکستگی و حتی مرگ برای خانم و آقای 42 ساله وجود دارد و پس از گذر از این سن, این خطرات و نحسی ها رفع می شود!در واقع بخت افراد در این مقطع سنی دچار تعطیلی موقت می شود و بنابراین فرد نباید بخاطر شکست ها و بد شانسیهایش ناراحتی به خود راه بدهد چون مقصر بخت است نه خودش.


    علاوه بر باور عجیبی که دوست خوبمون در پست قبلی راجع بهش نوشتند، تعدادی از باورهای دیگر خرافی ژاپنی ها رو هم درادامه می تونین بخونین. دونستن این موارد خالی از لطف نیست و باعث می شه که بیشتر طرز تفکر ژاپنی ها رو درک کنیم.

    نحسی شماره چهار
    عدد چهار به این خاطر که تلفظش به ژاپنی به معنی مرگ (شی) می باشد عدد نحس محسوب می شه. برای همین معمولا در زمان هدیه دادن سعی می کنن مثلا اگر گل هستش تعدادش حتما از 4 کمتر یا بیشتر باشه. حتی بعضی ها اگر چهار فرزند داشته باشند اینو نحس می دونن و معتقدند که ممکنه یکی از بچه ها فوت کنه برای همین معمولا یا تعداد فرزندانشون کمتر از 4 تاست و یا اگه چهار شد حتما به پنج می رسونندش!! خیلی از هتل ها و بخصوص بیمارستان ها هم اتاقی با شماره 4 یا حتی طبقه ای با عنوان طبقه چهار ندارند.

    فرو کردن چوب های غذا خوری (اُهاشی) در برنج
    معمولا فقط در مراسم ختم اهاشی را در برنجی که به رسم احترام اهدا می کنند فرو می کنند. در غیر این صورت قرار دادن چوبها بصورت عمودی در غذا بخصوص برنج شگون ندارد.

    غذا را با اهاشی به اهاشی دیگر دادن
    فقط در زمانی که در مراسم جمع آوری استخوان فرد متوفی بعد از سوزاندن که یکی از بخش های مراسم عذا داری است و با اهاشی های مخصوص انجام می شود این کار را می کنند.

    خوابیدن به سمت شمال
    خوابیدن به سمت شمال باعث خواب ابدی می شود.

    دیدن ماشین حمل جسد
    اگر ماشین مخصوص حمل جسد ببینند، انگشت شست خود را برای جلوگیری از بدشگونی پنهان می کنند!

    ناخن گرفتن در شب
    عقیده دارند کسی که در شب ناخن بگیرد، در هنگام فوت والدینش نمی تواند بر بالین آنها باشد.

    دراز کشیدن بعد از غذا خوردن
    اگر کسی بعد از غذا خوردن فوری دراز بکشد تبدیل به گاو می شود.

    سوت زدن در شب
    اگر کسی در شب سوت بزند، مار نیشش می زند.

    البته ناگفته نمونه که بازار فالگیری و کف بینی هم حسابی در این کشور داغه و در خیلی جاها می شه بساط فالگیری و کف بینی رو دید. هر روز هم یک قسمت کوچک روزنامه و یا برنامه صبحگاهی تلوزیون به پیشگویی شانس و اقبال در اون روز برای خوانندگان یا بینندگان اختصاص داره .این موارد تنها نمونه هایی از باورهای خرافی مردم ژاپن است. به همین خاطر هم در بیشتر معابد، فروشگاه هایی هست که طلسم های جلوگیری از نحسی و بد شگونی و یا به ارمغان آوردن خوش شانسی فروخته می شود. به این طلسم ها به ژاپنی می گن (اُماموری). این طلسم ها دعاهایی هستند که کاهنان معبد بر روی کاغذ نوشته و در بسته های رنگی کوچکی از جنس پارچه قرار می دهند و در آنها کاملا بسته شده و به هیچ وجه نباید باز شود. این طلسم ها هرکدام مخصوص مورد خاصی هستند مثل دعای ثروت، سلامتی، عشق، موفقیت در امتحان، امنیت در هنگام رانندگی و .... همچنین در اکثر معابد صندوق هایی هستند که با پرداخت معمولا 100 ین می توان کاغذی را دریافت کرد که به آن (اُمی کو جی) گفته می شود و در این کاغذ آینده شما در آن سال پیشگویی شده. معمولا بعد از خوندن کاغذ پیشگویی اونو به شاخه درختی که در معبد هست گره می زنند به این منظور که اگه پیشگویی خوب بوده حتما برآورده بشه و اگر هم بد بوده نحسی اون از بین بره. برای همین هم وقتی پا به یک معبد می گذارین می تونین بینید مردم چقدر به گوشه کنار معبد دخیل بسته اند. این مناظر بخصوص در هنگام سال نو که همه ژاپنی ها برای ادای احترام به معابد می روند خیلی دیدنی تر هستند.

    اگه شما هم علاقمند به اُمی کوجی هستید اینجا رو کلیک کنین و یکی از صفحات رو انتخاب کنین. بالاخره دنیا دنیای تکنولوژیه و همه چیز در همه جا پیدا می شه حتی معبد سایبر!!!

    کاغذ های اُمی کوجی


    کاغذ های اُمی کوجی که به شاخه های درخت معبد گره زده شدن


    نمونه هایی از اُماموری که در معابد می فروشند



  6. #4
    کاربر افتخاری فروم alitopol آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2007
    محل سکونت
    در سفر
    نگارشها
    4,065

    فصل شکوفه های گیلاس (ساکورا)

    فصل شکوفه های گیلاس (ساکورا)


    کم کم فصل زیبای تماشای شکوفه های گیلاس در بیشتر نقاط ژاپن شروع می شود. این فصل که شاید به جرات بتوان گفت زیبا ترین فصل در ژاپن است متاسفانه آنقدر کوتاه است که شاید کل عمر آن تنها به دو تا سه هفته برسد و پس از آن شکوفه ها جای خود را به برگ های سبز می دهند. در این زمان تقریبا همه ژاپنی ها چند باری برای دیدن این شکوفه ها و لذت بردن از هوای تمیز بیرون می روند. شاید در هرکجا که پا بگذارید درختی را بتوانید پر از شکوفه های سفید گیلاس ببینید. ولی این را بدانید که هر درخت ممکن است با درخت دیگر از نظر نوع تفاوت داشته باشد. عمده ترین این درخت های ساکورا عبارتند از:
    someiyoshino = a crossbreed, and the most numerous
    yamazakura = mountain cherry
    shidarezakura = weeping cherry
    higananzakurakanzakura = an early bloomer

    در هر شهر و منطقه ای مکان هایی هستند که به داشتن درختان زیاد و همینطور مناظر بسیار زیبا معروف تر هستند و معمولا پیشنهاد می شود که برای دیدن ساکورا یا همان فستیوال هانامی، به این نقاط بروید. این مکان ها معمولا شامل پارک ها و معابدی می شوند که دارای برکه، رودخانه و جاذبه های دیدنی زیادی هستند. بعضی از این مکان ها در شهرهای مختلف را به شما معرفی می کنم.

    توکیو
    Ueno Park, Koishikawa Botanical Garden, Inokashira Park, Jingu Gaien Park, Shiba Park, Shinjuku Gyoen Park, Sumida Park, Chidorigafuchi

    یوکوهاما
    Kamonyama Park, Sankeien

    کیوتو
    Daigoji Temple, Heian Shrine, Ninnaji Temple, Tetsugaku no Michi, Maruyama Park, Philosopher's Trail, Arashiyama, Kamogawa, Hirano Shrine, Okazaki Canal

    توهوکو
    Kakunodate, Hirosaki Castle

    ناگویا
    Higashiyama Zoological and Botanical Gardens, Heiwa Park, Nagoya Castle, Kaori-Ryu Kawa Midori no Michi

    اوساکا
    Keuma Sakuranomiya Park, Fumin no Mori Narukawa Park, Osaka Castle Park


    * در این لینک شما می توانید بیشتر با پارک های توکیو آشنا شوید مثلا اینکه هر کدام چه مشخصاتی دارند، کدام برای تفریح خانوادگی بهتر است، کدام بیشتر مناسب باربکیو است، کدام منطقه چمن وسیعتری دارد و....

    * اگر شما هم در شهر یا منطقه خود محلی زیبا برای دیدن ساکورا می شناسید، ممنون می شوم به ما و دیگر دوستان معرفی کنید.

  7. سپاس


  8. #5
    کاربر افتخاری فروم alitopol آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2007
    محل سکونت
    در سفر
    نگارشها
    4,065

    رقص سنتی آوا

    رقص سنتی آوا = Awa Odori


    阿波踊り


    مردم توکوشیما در جزیره شیکوکو (بین هون شو و کیوشو) در اواسط تابستان فستیوال رقصی دارند که به نام "آوا اُدُری" معروف است. این رقص، تاریخی بیش از چهارصد سال دارد. با وجود اینکه به ظاهر انجامش خیلی هم ساده است ولی مردم هرساله از چند ماه قبل از شروع فستیوال به تمرین در پارکها می پردازند. برای رقصیدن کافیست که دستها را بالای سر برده و به صورت عقب جلو بردن تکان داده شوند و پاها هم با ریتم آهنگ قدم به قدم جلو بروند! این رقص یک رقص سنتی و معروف ژاپنی است (چیزی شبیه رقص های سنتی و محلی ایران) و در آن به جای حرکات تند، از حرکات ساده، موزون و گروهی استفاده می شود.

    از 12 تا 15 آگوست هرسال این فستیوال بزرگ در توکوشیما برگزار می شود و صدها هزار نفر از اقصی نقاط کشور برای دیدن این برنامه به توکوشیما سفر می کنند (طبق گزارشات چیزی حدود 2 میلیون) طوری که تقریبا پیدا کردن اتاق خالی در هر هتلی غیر ممکن است و مردم بعضی اوقات از سال قبل هتلشان را رزرو می کنند! فستیوال رقص آوا یکی از بزرگترین مراسم و جشن های تابستانی ژاپن محسوب می شه و طبق نظر خودشون چیزی برابر با مراسم رقص سامبا برزیل می باشد. انقدر این مراسم برای مردم توکوشیما اهمیت داره که حتی یک ساختمون بزرگ و قشنگ رو هم به این رقص تخصیص دادن (آوا اُدُری کایکان) و در اون علاوه بر فروش هدایای توکوشیما، موزه مخصوص رقص آوا و همینطور نمایش زنده رقص هم در تمام روزهای سال توسط گروه حرفه ای رقص برای بازدید کننده ها برگزار می شه.یکی از انتخاب های خوب برای مسافرت در تابستان توسط ژاپنی ها منطقه زیبای توکوشیما و ناروتو در شمال توکوشیما است.

    این رقص از دو بخش اصلی رقص زنانه و رقص مردانه (هرچند که امروزه خانومها هم در گروه رقص مردانه شرکت می کنند) تشکیل شده و شامل هر سن و سالی می شود از کودک و جوان تا میانسال و مسن.. در گروه رقص زنانه، خانومها همه کیمونو هایی معمولا به رنگ صورتی یا قرمز می پوشند و کلاه های حصیری بر سر می گذراند. آقایون هم لباسی شبیه به کیمونوی مردانه ولی کوتاه همراه با شلوارک های سفید می پوشند و نوارهای بافته شده ای را دورسر می پیچند بعضی ها هم فانوسهای مخصوصی در زمان رقصشون در دست می گیرند. این گروه های رقص را موزیسین ها همراهی می کنند و یک آهنگ که ویژه این برنامه هست مدام تکرار می کنند. برای نواختن این آهنگ هم از شامیسن (گیتار سنتی ژاپنی، سازی شبیه به سه تار)، طبل، فلوت و کانه (سازی شبیه به ماهیتابه کوچک که با چوب مخصوصی به آن ضربه می زنند و صدایی شبیه به زنگ می دهد) استفاده می کنند. با کلیک بر روی این لینک می توانید علاوه بر موسیقی، فیلم کوتاهی حدود 6 دقیقه از رقص محلی آوا را ببینید.

    گروه های رقصنده هم
    یا گروه های حرفه ای هستند،
    یا گروه های شرکتها، موسسات و دانشگاه ها که از کارمندان و دانشجویانشان تشکیل شده اند،
    یا گروه رقصنده های خارجی مقیم توکوشیما
    و یا گروه مردم عادی تماشاگر

    معمولا گروه های حرفه ای و گروه های موسسات سعی می کنند هرکدوم یک ابتکاری در رقصشون داشته باشند تا جذابیت بیشتری داشته باشه و به نحوی با هم رقابت و چشم و همچشمی هم دارند.
    برای تماشای این فستیوال بلیط مربوطه از چند ماه قبل پیش فروش می شه ولی اگر کسی بلیط هم نداشته باشد امکانش هست کنار خیابان هایی که مخصوص این برنامه آذین بندی شده اند جایی برای ایستادن و تماشا کردن پیدا کند. برنامه جشن از بعد از ظهر تا نیمه های شب ادامه داره و در طول این چهار روز بطور غیر رسمی خیلی از موسسات نیمه تعطیل هستند.


    تاریخچه رقص
    صحبت های زیادی مبنی بر اینکه این رقص از کجا و چطور آغاز شده است وجود دارد:

    اینطور که گفته می شود، زمانی که ساخت قلعه توکوشیما در سال 1587 به اتمام می رسد، مردم جشن می گیرند در این بین گروهی از مردم هم که گویا مست هم بوده اند شروع به رقص می کنند و مسیرشان را به سمت قلعه همراه با رقص و شادی طی می کنند. از آن پس این رقص به نام رقص آوا (اسم قدیمی توکوشیما) و یا رقص دیوانگان !! شهرت می یابد.
    نظر دیگری هم هست و آن اینکه رقص آوا رقصی بوده که برای تفریح اشراف و طبقه بالای اجتماع و سامورایی ها توسط رقصندگان کیوتو انجام می شده است.
    گروهی نیز معتقدند که رقص آوا به منظور خوش آمد گویی به ارواح گذشتگان است که در ایام اُبُن از جهان دیگر به این دنیا بر می گردند.

    توی این صفحه می تونین فیلم ها و عکسهای بیشتری راجع به این فستیوال ببینین.

    حرکات رقص مردانه


    گروه رقص خانم ها


    گروه نوازنده شامیسِن - ساز سنتی ژاپنی شبیه به سه تار


    گروه آقایان نوازنده


    گروههای مختلف سعی می کنند به نحوی ابتکار جدیدی در رقص یا لباس خود به کار ببرند


    سمبل شهر توکوشیما و یکی از محصولات کشاورزی معروف این شهر: لیمو ترش که به ژاپنی سوداچی گفته می شود


    گروه رقص کودکان


    جمعیت کثیر تماشاچی در یکی از خیابان ها


    هر گروه رقص سمبل و آرم مخصوص به خود را دارد

  9. سپاس


  10. #6
    کاربر افتخاری فروم alitopol آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2007
    محل سکونت
    در سفر
    نگارشها
    4,065

    Thumbs down جشن تاناباتا

    جشن تاناباتا (فستیوال ستاره )


    جشن تاناباتا بر اساس یک داستان تاریخی و رومانتیک چینی است. شوکوجو خیاط امپراطور آسمانها بود. این دختر شب و روز خود را طوری به کار دوخت و دوز اختصاص داده بود که امپراطور تحت تاثیر این از خود گذشتگی قرار گرفت و تصمیم گرفت وی را به عقد ازدواج کنگیو در آورد. کنگیو چوپانی بود که در سوی دیگر کهکشان راه شیری زندگی می کرد.
    شوکوجو از اینکه می توانست با کنگیو زندگی کند انقدر خوشحال بود که وظایف کاری خودش را فراموش کرد. امپراطور ابتدا از این سهل انگاری وی چشم پوشی کرد و دلیل آن را تازه مزدوج بودن این دو جوان در نظر گرفت. ولی مدتی از ازدواج آن دو گذشت و کماکان شوکوجو نسبت به وظایفش کم توجهی می کرد، این مساله باعث خشم امپراطور شد و او امکان دیدار شوکوجو با همسرش را ممنوع اعلام کرد. از آن پس فاصله بین این دو جوان به اندازه کهکشان راه شیری بود. شوکوجو که تمام امید خود را از دست داده بود تمام روز گریه کرد. و این باعث شد که دل امپراطور نرم شود و اجازه دهد که این زوج جوان سالی یکبار یکدیگر را ملاقات کنند.
    از آن پس تنها سالی یکبار در غروب روز هفتم ماه هفت (جولای) این دو نفر از دو طرف کهکشان به عشق دیدار هم به سوی یکدیگر حرکت می کردند. و به این ترتیب فستیوال تاناباتا یا جشن ستاره (1) به نشانه پیوند عشاق از زمان سلسله اِدو در ژاپن بوجود آمد.


    در این روز مردم شاخه های درخت بامبو را با رشته های رنگی و فانوس های کاغذی تزئین می کنند و هر کس هر آرزویی که دارد بر روی یک تکه کاغذ می نویسد و به درخت آویزان می کند. شب پس از جشن این شاخه ها را به امید برآورده شدن حاجاتشان به آب رودخانه می سپارند.

    (1) ستاره وِگا سمبل دختر خیاط و ستاره آلتِر سمبل پسر چوپان است.




    فکر کنم در شهر "سندای" این فستیوال و تزئیناتش خیلی شهرت داشته باشه (برای اطلاعات بیشتر اینجا را کلیک کنین). اگر دوستانی از سندای یا شهرهای دیگر که این جشن در شهرشون برگزار می شه هم تجربیاتشون و اطلاعات بیشتری (مثل خبر، عکس، برنامه فستیوال و .....) در اختیارمون بگذارن خیلی خوب می شه.

    در پست بعدی راجع به فستیوال تاناباتا در توکیو می نویسم.


  11. سپاس


  12. #7

    پاسخ : (فرهنگ,هنر) زندگی در ژاپن

    آداب و رسوم شهروندان ژاپني در استقبال از سال نو

    مردم ژاپن در راستاي آماده شدن براي سال نو ميلادي با تميزكردن خانه‌ها، مغازه‌هاي خود و شركت‌ها كه اصطلاحا به آن "اوسوجي" گفته مي‌شود به استقبال سال‌نو مي‌روند. آنها پس از پايان اين كار به تزئين منازل، مغازه‌ها خود و شركت‌ها مي‌پردازند كه به آن "كادوماتسو" گفته مي‌شود.
    اين نوع تزئين با استفاده از شاخه‌هاي درخت كاج به همراه بامبو (چوب ساخته شده از ني ) و شاخه و برگهاي درخت آلو كه براي شهروندان ژاپني نشانه خوشبختي محسوب مي‌شود، انجام مي‌گيرد.
    در خلال سال‌نو چنين تزئيناتي در مقابل درهاي ورودي منازل، مغازه‌ها و شركتهاي ژاپني در سراسر اين كشور انجام مي‌شود.
    به علاوه درخت كاج به عنوان نشانه‌اي از طول عمر بالا محسوب مي‌شود.
    از جمله تزئيناتي كه شهروندان ژاپني در استقبال از سال‌نو از آن استفاده مي‌كنند،"شيمه كازاري" است كه اين نوع تزئين بر روي سردر مغازه‌ها، شركت‌ها و درب ورودي منازل مسكوني نصب مي‌شود.
    شهروندان ژاپني از شيمه‌كازاري براي دور كردن ارواح پليديها، زشتيها و همچنين بلاياي ناشي از چشم زدن استفاده مي‌كنند.
    شيمه كازاري و ديگر تزئينات از جمله كادوماتسو پس از سال نو به معابد محلي برده و در آنجا سوزانده مي‌شوند.
    "كيك برنجي" يا "كاگاميموچي" از ديگر تزئيناتي است كه شهروندان ژاپني در استقبال از سال نو از آن استفاده مي‌كنند.
    كاگاميموچي شامل دو قطعه كيك برنجي كوچك و بزرگ است كه در حدود ‪ ۱۰‬تا ‪ ۲۰‬سانتيمتر است كه بر روي هم قرار دارند.
    اين تزئين معمولا در محراب و يا طاقچه‌هاي كوچك قرار مي‌گيرند و بسياري از مردم ژاپن امروزه معتقدند كه تزئين سنتي براي استقبال از سال نو است.
    آخرين روز سال در ژاپن بنام "اومي سوكا" ناميده مي‌شود و مردم بيشتر اوقاتشان را براي آماده كردن ظروف سال نو يا "اوسه چيريوري" مي‌گذرانند.
    اين ظرف‌هاي مخصوص كه از جمله شامل ظروف مربوط به پختن كباب و ظروف مربوط به غذاهاي آب پز است در طول سه روز اول تا سوم ژانويه مورد استفاده قرار مي‌گيرند و در جعبه‌هاي مخصوص نگهداري مي‌شوند.
    در شب سال‌نو، صداي زنگهاي بزرگ يا "جويانو كانه"از معابد شنيده مي‌شود و غذاي مردم در اين شب از جمله رشته‌هاي گندم سياه يا "توشيكوشي سوبا" را با آرزوي يك زندگي طولاني همراه با سلامتي و آرامش ميل مي‌كنند.
    در نيمه شب ‪ ۳۱‬دسامبر و در شب نخستين روز سال جديد كه شهروندان ژاپني به معابد مي‌روند، ناقوس معابد به صدا درآمده و ‪ ۱۰۸‬مرتبه اين ناقوسها به صدا در مي‌آيند.
    در مورد تعداد دفعات به صدا درآمدن ناقوسها در معابد اختلاف وجود دارد، اما گفته مي‌شود، اين مدت، عمري است كه افراد بشر خواستار زيستن هستند.
    در اولين روز سال‌نو مردم ژاپن براي نخستين بار به معابد رفته كه به آن "هاتسوموده" گفته مي‌شود و در اين روز براي سلامتي و موفقيت در سال جديد، دست به دعا برمي‌دارند.
    از جمله آداب‌ورسوم سال‌نو در ژاپن ارسال كارت تبريك سال نو يا "ننگاجو" است كه بر اساس آن ضمن تبريك سال نو، بر مداومت دوستي‌ها ميان افراد با يكديگر تاكيد مي‌شود.
    اين كارتهاي تبريك در آخرين ماه سال (دسامبر) نوشته مي‌شوند و در روز نخست سال نو ميلادي توسط اداره پست ژاپن به گيرندگان تحويل مي‌شود.
    اين نوع كارت تبريك‌ها در طول ماه دسامبر به صندوق‌هاي پست انداخته مي‌شود، اما اداره پست روز اول ژانويه در دو نوبت صبح و بعدازظهر به مخاطبان تحويل مي‌دهند.
    بسياري از شهروندان ژاپني براي دوستان، اقوام و همكاران خود اين نوع كارتهاي تبريك را ارسال مي‌كنند.
    اين سنت شهروندان ژاپني همانند سنت مسيحيان است كه در غرب اقدام به ارسال كارتهاي تبريك سال نو مسيحي مي‌كنند.
    همزمان با آغاز سال نو و تعطيلات، كودكان ژاپني نيز پاكتهاي حاوي پول يا "توشيدمه" را به عنوان عيدي از والدين و اقوام خود دريافت مي‌كنند.
    براي بسياري از كودكان ژاپني،اين بخش از سال نو بيش از ديگر بخشهاي آن از جذابيت بسياري برخوردار است.

  13. سپاس


  14. #8

    پاسخ : (فرهنگ,هنر) زندگی در ژاپن

    مذهب، فرهنگ وسياست:
    1-ميكادو(MIKADO): امپراطور ژاپني.
    2-شوگون و يا سوگون(SHOGUN): فرماندار كل-فرماندهان نظامي.
    3-تنو(TENNO): امپراطور ژاپني.
    4-كامي(KAMI): هر نوع خدا و معبود-كامى ها يا موجودات فراطبيعى، ارواح ناديدنى هيبت آور و غالباً نيكوكارهستند كه در پديده هاى طبيعى زندگى مى كنند و به صورت خدايان و بانو خدايان مجسم مى شوند.
    5-ذن(ZEN): فرقه اي از بودا نزد مردم ژاپن، که تاکید فراوانی بر تفکر لحظه به لحظه و ژرف نگری به ماهیت اشیابه وسیله تجربه مستقیم داشته و دستيابي به اشراق را از طريق مراقبه امكان پذير ميداند.
    6-ساتوري(SATORI): اشراق در مذهب بودا.
    7-شين تو(SHINTO):"راه خدايان" مذهب سنتي و بومي مردم ژاپن.
    8-زازن(ZAZEN): مراقبه در حالت نشسته در ذن.
    9-كوآن(KOAN): داستان ها، گفتگوها، پرسشها و گزاره ها در آموزه و تاريخچه بودا- كوآن ، معما ، جمله و يا حركتی است كه توسط استاد برای شاگرد مطرح می شود .
    10-تايكون(TYCOON): تاجر و بازرگان ثروتمند و متنفذ.
    11-ياكوزا(YAKUZA): باندهاي تبهكار ژاپني (مافياي ژاپني)
    12-كاروشي(KAROSHI): "مرگ بر اثر كار زياد". سكته ناگهاني بر اثر فشار كاري.
    13-هيكي كوموري(HIKIKOMORI): انزواگزيني مفرط توسط فرد كه ريشه در يك ناهنجاري روانشناختي دارد.
    14-هاراگيري(HARAKIRI): "بريدن شكم." خودكشي به سبك ژاپني كه در آن شكم توسط يك خنجر و يا چاقو پاره ميشود.
    15-سپوكو(SEPPUKU): "بردين شكم." مترادف هاراگيري است.
    16-كاميكازي(KAMIKAZE): "باد و طوفان الهي".حملات انتحاري توسط خلبانان ژاپني در جنگ جهاني دوم.
    17-هانچو(HONCHO): رئيس و رهبر-استاد اعظم.
    18-نينجا(NINJA): آدمكش، جنگنو و جاسوس مخفي در فرهنگ ژاپن.
    19-سامورايي(SAMURAI): "خدمت كردن"جنگجوي نجيب زاده ژاپني در دوره قبل از صنعتي شدن ژاپن،افسر نظامي.
    20-نينجاتو(NINJATO): شمشيري كه نينجا از آن در مبارزات خود استفاده ميكرد.
    21-بوشيدو(BUSHIDO): "شيوه جنگجويان".معادل لغات جوانمردي و سلحشوري است-دستورالعمل هاي اخلاقي كه سامورايي بايستي به آنها پايبند باشد-به معنی آئين سلحشوران است و به باورها، اصول زندگی و مرامنامه نانوشته جنگاوران سامورای گفته میشود. بوشیدو را متشکل از هفت فضيلت میدانند که هر جنگاوری بايد در کسب و به نمايش گذاشتن آنها بکوشد:درستکاری، احترام، شجاعت، عزت نفس، نيکخواهی، وفای به عهد، وظيفه شناسی.
    22-هاگاكوره(HAGAKURE): يك كتاب راهنما كه بطور عملي و معنوي جنگجويان را هدايت ميكند و به كتاب سامورايي نيز شهرت دارد-كتاب فرامين آيين سامورايي.
    23-سادو و يا چادو(SADO/CHADO): "طريقت چاي." مراسم و تشريفات ويژه صرف چاي در ژاپن.
    24-توري(TORII): دروازه هاي سنتي ژاپن كه در مدخل معابد شين تو قرار داشت.
    25-سوتو شو(SOTO-SHU): يكي از فرقه هاي ذن.
    26-روشي(ROSHI): استاد پيشكسوت ذن.
    27-دايميو(DAIMYO): "اسامي بزرگ." خان و فرماندهان مقتدر دولت فئودال در ژاپن.
    28-كايزن(KAIZEN): "بهبود مستمر و تدريجي." مديريت و كنترل كيفيت به سبك ژاپني-كايزن روي تغييرات تدريجي در فرايندها تاكيد مي كند و مي تواند به عنوان نوعي نگرش مهندسي صنايع براي بهبود، ترغيب و افزايش كارآيي تلقي شود. در واقع كايزن بر اين فلسفه استوار است كه براي ايجاد بهبود در سازمان ها لازم نيست به دنبال تغييرات انفجاري يا ناگهاني باشيم ، بلكه هر نوع بهبود يا اصلاح به شرط آنكه پيوسته و مداوم باشد، ارتقاي بهره وري را در سازمان ها به ارمغان خواهد آورد.
    29-كايرتسو(KEIRETSU): يك سري كمپاني با روابط تجاري و سهام مشترك-ايجاد شبكه كاملي از تامين كنندگان اقلام مورد نياز.
    30-كانبان(KANBAN): "نشانه"-"سيگنال".كانبان ابزاری تصویری است كه برای دستیابی به تولید به هنگام بكار برده می شود. كانبان معمولاً كارتی مستطیلی شکل، دارای پوشش پلاستیكی است. یك كانبان ميتواند اجازه تولید یا دستور توقف را، بر اساس توليد واحدهاي پايان يافته و تقاضاي مشتري،صادر كند.كانبان يك سيستم اطلاعاتيست كه به نحوي موزون توليد (تامين) كالاي مورد نياز "در زمان مورد نياز" و به مقدار مورد نياز را كنترل مي كند.
    31-شوگاتسو(SHOGATSU): سال نو ژاپني كه در روز نخست ژانويه برگزار ميشود.
    32-كاوائي(KAWAII): زيبايي و دلفريبي يك جنبه شاخص فرهنگ ژاپني است. آنها بطور وافري علاقه دارند تا همه چيز را به فرم "با مزه و دلفريب"(CUTE) نمايش داده و به تصوير بكشند. يعني با خصايص يك نوزاد كوچك و معصوم (بدن كوچك، سر بزرگ، چشمان بزرگ، بيني كوچك، گونه هاي برجسته)
    33-بون اودوري(BON-ODORI): فستيوال سنتي مردم ژاپن ،كه در فصل تابستان برگزار گرديده و در آن ژاپني ها به رقص و پايكوبي مي پردازند.
    34-رونين(RONIN): سامورايي بدون ارباب و رها.
    35-بانزاي(BANZAI):"ده هزار سال".در معناي آرزوي طول عمر زياد براي امپراتور استفاده مي شود- تبريك ،شادباش.
    36-آماتراسو(AMATERASU):مهمترين الهه(خدابانوي) در اساطير و مذهب شين تو ژاپن محسوب ميگردد.در اساطير ژاپن، خورشيد و ماه برادر و خواهرند. خدا بانوي خورشيد، آماتراسواست و دودمان امپراتوري ژاپن،‌ خود را از تبار او مي‌دانند.
    37-كونوايچي(KUNOICHI): زن سامورايي.

  15. سپاس


  16. #9

    پاسخ : (فرهنگ,هنر) زندگی در ژاپن

    انواع ساز در ژاپن
    ساز وادايكو (طبل)





    كلمه تايكو - taiko در زبان ژاپني به معناي طبل استفاده ميشه و در خارج از ژاپن كلمه‌اي كه بيانگر تايكو يا طيل باشه همين كلمه وادايكو هست. وادايكو با توجه به تركيبي كه كه با انواع مشابه خودش در كره و چين داشته مدل‌ها و شكل‌هاي متنوعي داره و با توجه به منطقه‌هاي مختلف، طرز استفاده و شكل اون فرق مي‌كنه. اين تنوع باعث شده كه وادايكو هم در موسيقي سنتي و هم در موسيقي عامه پسند يا همون پاپ كاربرد داشته باشه و ازش استفاده بشه. وسيله چوبي هم كه روي وادايكو زده ميشه و در واقع دو قطعه استوانه‌اي شكل چوبي هست را باچي - bachi ميگن. در ژاپن قديم از وادايكو در جنگها براي تهييج سپاه و يا اعلام خبر استفاده ميشده.




    ساز كوتو (سنتور)





    اين ساز شبيه سنتور، در واقع يكي از سازهاي زهي سنتي ژاپن هست كه از ساز چيني با نام زايترز گرفته شده. كوتوتقريبا 180 سانتي‌متر طول داره و از 13 سيم تشكيل شده كه زير هر سيم پايه‌اي چوبي و متحرك قرار داره كه ميشه اونها را در طول هر سيم جابجا كرد. نوازنده قبل و يا هنگام نواختن ساز مي‌تونه اين قطعات چوبي را حركت بده و در واقع صداي ساز خودش را كنترل كنه. براي نواختن هم سه قطعه به انگشتهاي شصت، انگشت مياني و انگشت كوچك متصل ميشه و توسط اونها سيمها به حركت درمي‌آيند.


    اين ساز در قرن 7 يا 8 از چين به ژاپن وارد ميشه و بيشتر در دربار نواخته ميشده. اين روند تا قرن 17 ادامه پيدا مي‌كنه. اما شخصي به نام ياشوتاسي كنجيوو(1614 - 1684) اين روند عوض ميشه. كنجيوو در واقع يه نوازنده ساز شاميسن بوده كه قدرت بينايي نداشته. اما بر سر اين موضوع كه ساز كوتو را همه - چه در واقع رعيت و چه خانم‌ها - مي تونند بزنند با يكي از نوازندگان دربار مسابقه‌اي ميذاره و در واقع اين ساز وارد بدنه جامعه ژاپن ميشه. كنجوو مابقي عمر خودش را به روي بهتر كردن و تغيير دادن اين ساز مي‌گذارد.


    متاسفانه بعد از وارد شدن موسيقي غربي و به تبع اون ابزارآلات موسيقي غربي نقش والاي اين ساز كم‌رنگ‌تر از گذشته شده. اما خوب نوازندگان متبحري مانند ساوايي كازو و ياگي ميچيوو تونستند كه اي ساز را با موسيقي پاپ و جاز تركيب كنند و از اون به خوبي استفاده كنند.



    ساز شاميسن (تار يا سه تار)





    شاميسن از نظر طول شبيه به گيتار هست اما بالاي اون ( گردن) از گيتار ساده‌تر هستش. براي بدنه اون از پوست سگ يا گربه استفاده مي‌كنند. اما در قديم از نوعي كاغذ مخصوص براي پوشش روي شاميسن استفاده مي‌كردند. از 3 سيم تشكيل شده و توسط قطعه‌اي گه در قديم از عاج فيل و جديدا از چوب مي‌سازند نواخته ميشه. اين ساز هم مانند سازهاي قبلي توسط شاهزاده‌اي از چين وارد ژاپن شده.

  17. سپاس


  18. #10

    ورزشهاي رزمي در ژاپن

    نينجوتسو
    تقريبا در قرن ششم ميلادي (بوديسم) وارد ژاپن شد و منجر به درگيري بين كسانيكه مي خواستند بوديسم را بصورت يك مذهب رسمي درآورند و كسانيكه از (شينتوايسم) بعنوان مذهب ملي طرفداري مي كردند شد. بر طبق شواهد موجود پيشينيان نينجاهاي ژاپني از طرفداران بوديسم بودند و به همين دليل ياغي نام گرفتند، آنها در اوايل قرن هفتم براي فرار از شكنجه مذهبيون و كشته شدن توسط نيروهاي سلطنتي به كوهستانهاي نزديك كيوتو رفتند و بعدها (يامابوشي يا زاهدان كوهستان) نام گرفتند آنها فلسفه عارفانه خود را بر پايه واقع بيني عملي پايه گذاري كردند و براي حمايت از خود دانش و تمرين هنرهاي رزمي و استراتژي نظامي را با ترس رواني و قدرتهاي اسرارآميز تركيب كردند تا بتوانند با نيروهاي نظامي كم خود در دل دشمنان ترس ايجاد كنند.
    يكي از رهبران يامابوشي ها تلاش كرد كه بين پیروان بوديسم و طرفداران شينتوايسم صلح ايجاد نمايد كه نتيجه آن سرازير شدن جنگجويان دولتي براي سركوبي ياموبوشي ها شد. البته اين عمل نيروهاي دولتي باعث شد تا يامابوشي ها يا نينجاها به تكميل فنون رزمي و جنگي خود كه بوسيله آن در برابر دشمنان مقاومت مي كردند بپردازند. در سال 1192 با شروع دوران فئودال ژاپن تعدادي از طوايف فاميلي نينجاها منشعب شدند و به چريكهاي حرفه اي و نيروهاي سري تبديل شدند كه به استخدام اربابان ايـالات مختلف (دايميوها) در مي آمدند. در بين سالهاي 1192 و 1333 بعد از ميلاد تعداد مكتبهاي نينجا به 25 مكتب با تكنيك هاي خاص خود رسيد. در اكثر اين سالها دو ايالت (كوگا و ايگا) در ژاپن توسط نينجاها اداره مي شد.
    خانواده هاي (هاتوري، موموچي، و فوجي باياشي) از معروف ترين خانواده هاي نينجا بودند. از تحقيقات بدست آمده عقيده بر اين است كه هنر رزمي نينجوتسو ريشه در قلب تاريخ كهن چين و ژاپن دارد، عقايد و نظرات فراواني از شروع و گسترده شدن اين هنر رزمي درجهان وجود دارد. هنر رزمي نينجوتسو با قدمت 800 ساله ريشه در تاريخ دارد و در حقيقت هنري است كه مسئوليت پذيري را مي طلبد. يك هنرجوي نينجوتسو براي پيروز شدن نيازمند اصول اوليه است كه از جمله برخورداري از روحي قوي، قلبي آزاد، هوشي سرشار، روحيه مبارزه طلبي و شرايط روحي عالي و تمركز حواس ميباشد . نينجاها يك سيستم و نظم خاص و دقيقي داشتند كه توسط يك رهبر كه به آن (جونين) مي گفتند اداره مي شد و به كساني كه به نينجاها ماموريت مي دادند (چونين) مي گفتند. به طبقات پائين تر كه ماموريت انجام مي دادند (جينين) مي گفتند . جينين ها در واقع هيچگاه دستورات را بطور مستقيم از جونين دريافت نمي كردند بلكه چونين ها بعنوان واسطه بين جونين و جينين ها عمل مي كردند و دستورات و پيامهاي جونين را به جينين ها مي رساندند.
    جينين ها براي انجام ماموريت با طرز استفاده اغلب سلاحهاي زمان خود آشنائي كامل داشتند و روانشناسي جامعه را بخوبي مي دانستند و با همديگر از طريق رمز ارتباط داشتند. اگر احيانا يك نينجا به دام مي افتاد و اسير مي شد (كه بسيار كم رخ مي داد) مردم او را زجر فراوان مي دادند تا بتوانند اسرار آنها را بدست آورند. بعضي از خانواده هاي نينجا به دليل جنگ داخلي (دايموها) به قدرت و نفوذ رسيدند و اغلب در مناطق ايگا و كوگا در شرق درياچه بيواء اقامت گزيدند (ادا نبون اگا) كه مي خواست تمامي نيروهاي نظامي ژاپن را متحد نمايد در سال 1581 ارتشي متشكل از 46 هزار نفر را به جنگ نينجاها كه 4 هزار نفر بودند، فرستاد.
    در اين نبرد نابرابر اغلب نينجاها كشته و يا اسير شدند و آن تعداد كه توانستند، به كوه ها فرار كرده و با مردم كوهستان به تكميل فنون مخصوص خود و هر چه كاربردي تر كردن آن پرداختند و هنرهاي رزم خود را از پدر به پسر منتقل كردند.

  19. سپاس


  20. #11
    کاربر افتخاری فروم alitopol آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2007
    محل سکونت
    در سفر
    نگارشها
    4,065

    ملاحظات تاريخي

    تاريخ روشن و واضح ژاپن به سال 660 قبل از ميلاد بر مي گردد. در اين سال امپراطوري ژاپن بوسيله جيموتنو تأسيس شد و از همانزمان امپراطوران ژاپن به خود جنبه الهي دادند.در قرون اوليه ميلادي قبايل مختلفي در ژاپن سكونت داشتند كه حكومت هريك از آنان در دست كاهنان بود.در قرن پنجم نفوذ قوم يا ماتو بر ساير اقوام موجب پاگيري كشور ژاپن شد. در قرون ششم تا هشتم ژاپن به سرعت پيشرفت كرده و داراي تمدني درخشان شد. در همان دوران اقداماتي كه براي تأسيس حكومتي متمركز بعمل آمده بود به نتيجه رسيد و رئيس قبيله يا ماتو مقام امپراطوري يافت.از آغاز قرن نهم دربار، تحت استيلاي خاندان فوجي وارا درآمد. و با اينكه امپراطور وجود داشت ولي باطناٌ كاهنان بودائي بر كشور حكومت ميكردند. نفوذ اين خاندان و چند عامل ديگر سبب ضعف امپراطوري هاي ژاپن گرديد. در ايالات مختلف نيز هريك از افراد اين خاندان پرچم استقلال بر افراشتند كه بهمين خاطر در سراسر قرن دوازدهم ژاپن دچار جنگهاي داخلي بود. قدرت خاندان فوجي وارا در اواخر قرن دهم و نيمه اول قرن يازدهم به اوج خود رسيد. در اواخر قرن داوزدهم خاندان ميناموتو بر رقباي خويش پيروزي يافته و رئيس آن يوريتومو با عنوان شوگو (حاكم نظامي) قدرت را در دست گرفت و از آنزمان حكومت واقعي در دست شوگونها افتاده و امپراطوري به مقامي تشريفاتي مبدل شد. يوريتومو قدرت خاندان فوجي وارا را نابود كرد و حكومت نظاميان را برقرار نمود. پايتخت وي شهر كاماكورا بود.در اواسط نيمه دوم قرن 13 ميلادي دوبار مغولات به سركردگي قوبلاي قاآن درصدد لشكركشي به ژاپن برآمدند ولي توفيقي بدست نياوردند.در سالهاي 1338 مقام شوگوني به خاندان آشيكاگا رسيد و آنان كيوتورا پايتخت خود قرار دادند ولي بعلت ضعف اين خاندان، از آن ببعد تا 235 سال ژاپن گرفتار جنگهاي داخلي بود. در ايندوران فئودالها و كاهنان بودائي به تأسيس قلمرو و ايجاد ارتش پرداختند. اما در اين اوضاع آشفته، صنعت و تجارت ژاپن توسعه فراوان يافت و در همين دوره طبقه متوسط بوجود آمد و شهر اوزاكا بندري آزاد و بين المللي شد.نخستين مردمان اروپايي كه به ژاپن راه يافتند پرتقاليها بودند كه در سال 1542 با اين كشور روابط بازرگاني برقرار نمودند. در اواسط و اواخر قرن شانزدهم مسيحيت به ژاپن وارد شد.در اواخر قرن شانزدهم سه جنگجوي بزرگ يعني نوبوناگا، هيديوشي وايباسو يكي بعد از ديگري ژاپن را تحت تسلط خويش درآوردند. ايباسو مؤسس سلسله شوگوني توكوگاوا بود كه در سالهاي 1867 – 1603 بر ژاپن فرمانروايي كردند. اين خاندان دولتي متمركز در توكيو (آن موقع يدو) تأسيس كرده و گسترش مسيحيت در ژاپن را متوقف ساختند و همچنين هرگونه رابطه با ممالك خراجي را ممنوع كردند و فقط يك پاسگاه تجارتي هلنديان در ناگازاكي باقي ماند.جامعه ژاپني در دوره خاندان توكوگاوا طبقه بندي شده بود و حدود آنها سخت رعايت ميشد. اين طبقات به ترتيب عبارت بودند از: فئودالها ، سامورائيها، دهقانان،‌صنعتكاران و تجار. در قرون هفده و هجده شهرها رونق گرفت و در اصل طبقه بازرگانان بر كشور مسلط شدند.در اواسط قرن نوزدهم با سفر دريا سالار پري (امريكايي) به ژاپن، بالاجبار دروازه هاي ژاپن بر روي غرب گشوده شد و رژيم شوگوني كه از داخل و خارج در معرض تهديد بود از پا درآمد. در سال 1867 شوگون وقت ناچاراٌ استعفاء كرده و در سال 1868 امپراطور موتسوهيتو بعنوان اولين امپراطور پس از 700 سال، خود قدرت را در دست گرفت. در اين زمان پايتخت از كيوتو به توكيو منتقل شد و از اين زمان دوره معروف به بازگشت ميجي آغاز گرديد.در دوره بازگشت ميجي، فرمانروايان ژاپن بجاي خود داري از ورود بيگانان و عدم تجارت با آنان‌، سعي در استفاده از فنون و صنايع و تمدن مغرب زمين كرده و در اين راه به پيشرفتهايي فراوان و ارزنده اي نائل آمدند و به خاطر وجود رهبراني لايق، ژاپن بسرعت به يك مملكت صنعتي نوين و يك قدرت نظامي مبدل شد. در اواسط نيمه دوم قرن نوزدهم ميلادي رژيم فئودالي لغو شد.در سال 1877 شكست شورش ساتسوما (كه مخالف غربي سازي كشور بودند)، مخالفت با اصلاحات امپراطور را پايان داد. در همان دوران م،موريني جهت فراگيري انواع علوم و فنون به كشورهاي غربي اعزام شدند و در داخل نيز اصلاحاتي در تمام سازمانهاي نظامي و اداري بوجود آمده و خدمت نظام وظيفه نيز اجباري گرديد.در سال 1889 امپراطور قانون اساسي جديدي را كه از روي قانون اساسي كشور پروس (آلمان) تدوين شده بود به مورد اجراء‌نهاد.در سالهاي 95 – 1894 اولين جنگ چين و ژاپن به سبب رقابت آنها بر سر كره روي داد. در سال 1894 ژاپن پادشاه كره را به خودداري از قبول حاكميت چين برانگيخت و در جنگي كه بدنبال اين امر بين چين و ژاپن درگرفت چينيها به سرعت مغلوب ژاپنيها كه پيشرفته تر و مجهزتر بودند شدند. در پايان جنگ پيمان شيمونوسكي ميان طرفين منعقد شد كه موجب آن، كره ظاهراٌ مستقل شد (ولي در واقع تحت الحمايه ژاپن بود) و چين جزاير فرمز (تايوان )، پسكادور و شبه جزيره ليائوتونگ را به ژاپن واگذار كرد. چندي بعد ژاپن مجبور شد بر اثر فشار دول غربي شبه جزيره ليائوتونگ را به چين مسترد كند.از سالهاي اوليه قرن حاضر ژاپن به امپراطوري مقتدري تبديل گرديد وديري نگذشت كه اين كشور كه در آغاز سعي در جلوگيري از نفوذ و تسلط دول غربي بر خويش داشت، خود به كشور گشايي پرداخت.در اواسط دهه اول قرن بيستم بدنبال دستيابي روسها بر بندر ولاديووستوك و قسمتي از سواحل منچوري و جزيره ساخالين و تعرض آنها به چين و بوجود آمدن رقابت ميان ژاپن و روسيه، دو كشور به جنگ پرداختند و نيروهاي روسي در خشكي و دريا شكست سختي از ژاپنيها خوردند كه دليل عمده اين واقعه عدم لياقت فرماندهان روسي و گرفتن رشوه از سرداران ژاپني بود. بموجب عهدنامه پورتسموت (امريكا) كه در پايان جنگ امضاء شد نيمه جنوبي جزيره ساخالين و بندر پورت آرتور به ژاپن تعلق گرفته و شبه جزيره كره نيز تحت الحمايه ژاپن شد. در سال 1940 ژاپن كره را كاملاٌ به خاك خود الحاق نمود.در جنگ جهاني اول ژاپن امتيازات آلمانها را در شانتونگ بدست آورد ه و از طرف جامعه ملل قيموميت جزاير متصرفي آلمان در اقيانوس آرام به ژاپن واگذار شد.در دهه 30 – 1920 دولتهاي حزبي و آزاديخواه بر روي كارآمدند و تا حدي از شدت كشورگشايي ژاپن كاسته شده و پارلمان قدرت يافت.در اواسط نيمه اول قرن حاضر امپراطور فعلي، هيروهيتو به سلطنت رسيد. چند سال بعد از به سلطنت رسيدن هيروهيتو، بحران اقتصادي مدتي بعضي از بخشهاي اقتصادي را فلج كرد. در دهه بعد از 1930 ، نظاميان بر امور سياسي ژاپن مسلط شدند. در ايندوره صادرات ژاپن افزايش فوق العاده اي يافت.از سال 1931 جنگي ميان ژاپن و چين به سبب توسعه طللبي ژاپن در آسياي شرقي آغاز شد كه تا سال 1945 (تا پايان جنگ جهاني دوم) ادامه يافت. در سال 1931 ژاپن پادگان خود را در منچوري بعنوان حمايت از دارايي ژاپنيها در آن سرزمين تقويت نمود. ژاپن پس از بهانه اي كه بدست آورد تمام سرزمين منچوري و چندناحيه ديگر را اشغال نمود و دولت دست نشانده منچوكوئو را برپا نمود. در سال 1932 جامعه ملل ژاپن را متجاوز شناخت و اين كشور از عضويت آن سازمان خارج شد. در سال 1935 نواحي چاهار و هپي نيز تحت تصرف ژاپن درآمدند. در سال 1937 يك درگيري ميان سربازان چنين و ژاپني در پادگان ژاپني ها (در پكن) روي داد و آنان نيز به اين بهانه پكن و تين تسين را اشغال كردند. ماه بعد باز هم ژاپنيها به بهانه اي ديگر شانگهاي و سپس نانكن را تصرف نمودند. در سال 1940 تمام شهرهاي عمده ساحلي شرق چين و قسمتهائي از جنوب آن كشور در دست ژاپن بود.در سال 1940 تمام احزاب سياسي ژاپن منحل اعلام شده و اين كشور به هند وچين نيرو فرستاد و با آلمان و ايتاليا نيز پيماني امضاء نمود. در آوريل 1941 پيمان عدم تعرض ميان ژاپن و شوروي منعقد شد.در اكتبر سال 1941 ژنرال جوتو به نخست وزيري رسيد و ژاپن بكلي تحت استيلاي نظاميان درآمد.در هفتم دسامبر 1941 با حمله بمب افكن ها و جنگيده هاي ژاپني به پايگاه دريايي پرل هاربر (متعلق به امريكا) در اقيانوس كبير، ژاپن در جبهه متحدين بر ضد متفقين وارد جنگ جهاني دوم شد. سپس لشكريان ژاپن از تايند به مالزي حمله كرده و پس از آن در فوريه سال 1942 سنگاپور را گرفته و 10 هزار سربازبود. در سال 1942 كشورهاي فيليپين و اندونزي نيز بدست ژاپن سقوط كردند. در ماه مه همان سال قسمت اعظم برمه به دست ژاپن افتاد. در اوائل سال 1943 ژاپنييها كشور پاپواي فعلي را متصرف شدند.از سال هاي 1942 و 43 شكستهاي بزرگي بر ژاپن وارد آمد. از اين سالها تا 1945 متفقين بتدريج تمام سرزمينهاي اشغالي و بعضي از جزاير ژاپن را همراه با شوروي پس گرفتن كه سرانجام امريكا با بمباران اتمي خود در ماه اوت 1945 با دو بمب اتمي شهرها هيروشيما و ناگازاكي ( ناگاساكي) را تبديل به مخروبه اي كرد و با اين عمل ژاپن را به زانو درآورد. با اعلان جنگ روسيه به ژاپن، سرانجام هيروهيتو در 14 اوت همانسال شرايط متفقين را پذيرفته و قرارداد تسليم رسمي در دوم سپتامبر در عرضه ناو هواپيما بر ميسوري با شركت نمايندگان دولت ژاپن و متفقين امضاء شد و ژاپن بلاشرط تسليم شد. اشغال ژاپن توسط متفقين ، براساس شرايط مقرر در كنفرانس پوتسدام (آلمان)، آ‎غاز شد و برطبق آن فرماندهي نيروهاي متفقين در ژاپن، و اداره اين كشور به ژنرال مك آرتور امريكايي سپرده شد. در اين زمان امپراطوري ژاپن موقتاٌ منحل شده و سرزمنيهاي متصرفي آن از دستش خارج شد. امپراطوري ژاپن قبل از ورود اين كشور در جنگ جهاني دوم علاوه بر جزاير اصلي ژاپن مشتمل بر جزاير كوريل، ريوكيو، فرمز، پسكادور، بونين، كارولين، مارشال، ماريانا و نيمه جنوبي جزيره ساخالين، كره و ناحيه كوانتونگ در منچوري بود. بعلاوه دولت منچوكوئو نيز در منچوري تحت الحمايه ژاپن بود. بعضي از اين جزاير بعداٌ به ژاپن مسترد شدند.پس از جنگ قواي ارتشي و صنايع نظامي ژاپن منحل شد و صنايع آن نيز محدود گشت. امپراطور هيروهيتو نيز در ملاء عام جنبه الهي خود را نقي كرده و حاكميت مردم را به رسميت شناخت. در اينزمان وضع سياسي كشور تره بود و چند حزب سياسي بوجود آمدند.در سال 1949 يوشيدا به نخست وزيري برگزيده شد و محافظه كاران بر اوضاع مسلط شدند. در همانسال از شدت حكومت نظامي تا حدي كاسته شد و بسياري از كارها از رف مك آرتور به مقامات محلي ژاپن واگذار شد.درسال 1951 چهل و نه كشور در شهرسان فرانسيسكو امريكا پيمان صلح با ژاپن را امضاء نمودند كه بموجب آن سرانجام ژاپن در سال 1952 حاكميتش را بدست آورد.

    در انتخابات سال 1952 حزب ليبرال محافظه كار يوشيدا بر سركار ماند. در نوامبر 1954 حزب دموكرات ژاپن كه طرفدار گسترش روابط با شوروي و چين بود تأسيس گرديد. و در دسامبر همانسال ايچيروها توياما رهبر حزب دموكرات جايگزيني يوشيدا شد. در نوامبر 1955 احزاب ليبرال و دموكرات يكي شده و ايشييباشي از حزب ليبرال دموكرات بر سركار آمد.ژاپن در دهه 60 – 1950 چندين پيمان و موافقتنامه با كشورهاي جهان منعقد ساخت كه موجب مطرح شدن دوباره اين كشور در جهان گرديد. ژاپن در سالهاي پس از جنگ همچون آلمان غربي، همواره رو به پيشرفتهاي فراوان اقتصادي بوده و هم اكنون پس از امريكا و شوروي، سومين قدرت اقتصادي جهان است.در سال 1958 امريكا بخاطر انتقادات پردامنه، نيروهاي اشغالي خود را از ژاپن خارج كرد ولي پايگاههاي خويش را در اين كشور باقي گذاشت.در سال 1960 بخاطر مخالفت مردم ژاپن با انعقاد قراردادهاي نظامي با امريكا، تظاهرات وسيعي در كشور صورت گرفت كه به سبب يكي از آنها در ژوئن 1960 آيزنهاور رئيس جمهور وقت امريكا سفر خود به ژاپن را لغو كرد. در سال 1960 افراطيون راستگرا يكي از رهبران سوسياليستهاي ژاپن را بقتل رساندند. در سال 1964 ساتو به نخست وزيري ژاپن برگزيده شد.در سال 1972 سرانجام پس از چند سال گفتگو جزاير اوكيناوا كه از سوي امريكا در جنگ جاني دوم اشغال شده بود به ژاپن برگردانده شد. در همانسال تاناكا به نخست وزيري رسيد. تاناكا نيز در سال 1974 استعفا داد و تاكنوميكي به جانشيني وي انتخاب شد. در سال 1976 با استعفاي ميكي، تاكئوفوكودا به نخست وزيري رسيد.در 1978 روابط چين و ژاپن بخصوص از نظر اقتصادي پيشرفت فراواني كرد. در همانسال ماسايوشي اوهيرا در انتخابات حزبي برفوكودا پيروز شد و نخست وزير ژاپن شد. اوهيرا در سال 1980 فوت كرد و كمي بعد زنگو سوزوكي به نخست وزيري رسيد. در سالهاي اخير ژاپن همواره شاهد تظاهراتي بر ضد وجود پايگاههاي امريكا در خاكش بوده است.

  21. سپاس


  22. #12
    کاربر افتخاری فروم alitopol آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2007
    محل سکونت
    در سفر
    نگارشها
    4,065

    ملاحظات جغرافيايي - سياسي - اقتصادي

    ملاحظات جغرافيايي

    ژاپن با 313 ، 372 كيلومتر مربع وسعت (پنجاه و پنجمين كشور جهان ) در نيمكره شمالي ، نيمكره شرقي، در شرق قاره آسيا، بصورت مجمع الجزايري در شمال غربي اقيانوس كبير، در كنار درياي ژاپن و در نزديكي سواحل شوروي و كره جنوبي (درغرب) وقع شده است. ژاپن در كمربند زلزله اي اقيانوس كبير واقع شده و زلزله هاي فراواني در آن روي مدهد. كوهها و نواحي مرتفع كه تعداد زيادي آتشفشان در آنها وجود دارد، قسمت اعظم اين كشور را پوشانده اند. با اينحال جلگه هاي نيز (بخصوص در جزيره هنشو) (919، 227 كيلومترمربع)، هوكايدو (066،75)، كيوشو (664، 35 ) ، شيكوگو (767، 17 ) و اوكيناوا (748 ، 1) كيلومتر مربع ) هستند. جنگلها قسمت اعظم ژاپن را پوشانده و آب و هواي آن نسبتاٌ گرم و مرطوب و پرباران است. بلندترين نقطه آن قله فوجي با 776، 3 متر ارتفاع ، طويلترين رود، شينانو با 362 كيلومتر درازا، ودرياچه بيوا (675 كيلومترمربع) بزرگترين درياچه آن ميباشد.
    ملاحظات سياسي

    حكومت اين كشور امپراطوري بوده و امپراطور هيروهيتو و نخست وزير زنكو سوزوكي ميباشد. قوه مقننه از دو مجلس تشكيل يافته يكي مجلس نمايندگان با 511 عضو كه به مدت 4 سال انتخاب شده و ديگري مجلس مشاورين با 252 عضو كه به مدت 6 سال انتخاب ميشوند.
    قانون اساسي موجود در سال 1947 تدوين شد و براساس آخرين تقسيمات كشوري، ژاپن از 43 ناحيه ( كه هركدام به وسيله يك فرماندار انتخابي و يك شوراي محلي اداره مي شوند ) 2 ناحيه شهري ، يك ناحيه پايتخت نشين و يك سرزمين تشكيل يافته.
    فعاليت احزاب در ژاپن آزاد بوده و احزاب مهم عبارتند از: ليبرال دموكرات،‌سوسيال دموكرات،كومي – تو، سوسياليست، ليبرال جديد و كمونيست.
    روز ملي آن بيست و نهم آوريل است. در سال 1956 به عضويت سازمان ملل درآمده و علاوه بر آن در سازمانهاي آدب – آسپاك – سي سي دي – اسكاپ – فائو – گات – يااآ – بانك جهاني – ايكائو – آيدا – ايفك – ايمكو – ايمف – ايتو – اواسي دي – يونسكو – يوپو – ومو- وهو- برنامه كلمبو نيز عضويت دارد.
    ملاحظات اقتصادي

    واحد پول آن ين ژاپن (y )معادل 100 سن برابر با 32/0 ريال است كه هر 45/248 ين برابر يك دلار است.ميزان توليد ناخالص ملي در سال 1979 حدود 427، 839 ميليارد دلار بوده (درآمد سرانه 245، 7 دلار ) كه 8/36% آن از صنايع ، 1 / 8% از كشاورزي، 23% از تجارت و 11% از خدمات بدست ميآيد.نرخ سالانه رشد توليد ناخالص ملي حدود 6/3% است. درآمد بودجه ملي در سال 1977 بالغ بر 16/47 ميليارد دلار و هزينه هاي آن معادل 75/94 ميليارد دلار بوده است.واردات ژاپن در سال 1978 حدود 80 ميليارد دلار بوده كه بيشتر شامل: ماشين آلات ، نفت، سنگ آهن، موادغذايي و خشكبار است كه اكثراٌ از كشورهاي امريكا (20%)،‌استراليا (7%) و كانادا (3/4%) وارد ميشود. ميزان صادرات اين كشور حدود 98 ميليارد دلار بوده كه بيشتر شامل, اتومبيل، آهن و پولاد، وسائل الكترونيكي، نساجي، وسائل پلاستيكي ، كارخانجات پتروشيمي، دارو و منسوجات است و اكثراٌ به كشورهاي امريكا (20%)، چين (4%) و استراليا (3%) صادر ميشود.
    مهمترين صنايع كشور عبارتند از: فولادسازي، اتومبيل سازي، ساخت ماشين آلات، كشتي سازي، هواپيما سازي، شيميايي،‌الكترونيكي و الكتريكي.
    برنج، غلات،‌سبزيجات، ميوه جات، سيب زميني و توتون نيز مهمترين محصولات كشاورزي كشور را تشكيل داده و سرانه زمين مزروعي براي هر نفر بالغ بر 4% هكتار ميباشد. توليد ساليانه گوشت گاو 900، 297 تن، گوشت خوك 000، 060، 1 تن و صيدماهي 000، 508، 10 تن (رتبه اول در جهان) ميباشد. توليد سالانه نيروي الكتريسيته نيز معادل 8/511 ميليارد كيلووات ساعت است.معادن مهم ژاپن عبارتند از: زغالسنگ، مس، طلا، نقر، مس، سرب،‌روي، كرومين، سولفور، نمك، بوكسيت، گوگرد، آهن، منگنز، و نفت. ذخيره زيرزميني نفت آن حدود 55 ميليون بشكه ميباشد. (1980).

  23. سپاس


  24. #13
    مدير بازنشسته بخش كميك استريپ ghost of wind آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Aug 2007
    محل سکونت
    کوچه فراموش شده مهربانی
    نگارشها
    169

    پاسخ : (فرهنگ,هنر) زندگی در ژاپن

    زن در فرهنگ ژاپن




    ژاپنی، روبات شبانه روزیزنان ژاپنی با توجه به انواع مشغله هایی كه در خانه دارند، كار خویش را در بیرون از منزل، از ساعت نه صبح آغاز می كنند و تا پنج بعد از ظهر ادامه می دهند.

    در كشور صنعتی ژاپن، بیشترین بار زندگی خانوادگی و اجتماعی بر دوش زنان است. آنان در كمال صبر و بردباری با توجه به مشكلات جامعه صنعتی درصدد رفع مشكلات خانواده و از طرفی، تهیه نیازمندی های آن هستند تا آسایش را برای همسر و فرزندان خویش فراهم سازند.
    آن چه دشواری را برای زنان ژاپنی دو چندان می كند، حضور اجتماعی ایشان است و این كه پا به پای مردان، در امور جاری جامعه همكاری تنگاتنگ دارند؛ آن ها هم باید رضایت همسر و فرزندان و هم كارفرما را تأمین كنند؛ و این بسیار مشكل و طاقت فرساست؛زیرا زندگی در دنیای صنعت، فرهنگ خاص خود را دارد كه هرگز با بافت زندگی سنتی ژاپنی ها تلفیق نخواهد شد.
    تهیه صبحانه گرم و به صورت هر روز برای تمام افراد خانواده، از مواردی است كه زنان ژاپنی را وا می دارد تا هر روز پنج صبح، پیش از همگان از خواب برخیزند و بعد از تهیه صبحانه، فرزندان خویش را راهی مدرسه كنند. سپس همسر خود را با ناهار از قبل تهیه شده، راهی محل كار سازند.
    بعد از راهی شدن همسر و فرزندان، زن خانواده باید رختخواب های آنان را كه روی تاتامی ها پهن شده جمع آوری كند و در كمدهای كشویی كه در دیوار جاسازی شده اند قرار دهد (تاتامی: نوعی كفپوش).
    پس از مرتب كردن خانه، تازه زنان خود را برای كار در محیط های اجتماعی – كارخانه ها، شركت ها و ... – آماده می كنند. به علاوه، هر زن ژاپنی بعد از پایان كار خود، هنگام بازگشت به منزل، حتماً سری به سوپر ماركت محله خواهد زد تا مواد غذایی لازم را، برای تهیه شام و صبحانه فردا خریداری كند.
    مردان ژاپنی هنگام بازگشت به منزل، پیش از هر كار، حمام می كنند و دقایقی را در حوضچه های آب گرم غوطه ور می شوند تا خستگی دنیای صنعت را از تن به در كنند.
    در این زمان، زنان به تهیه و طبخ غذا مشغول اند؛ ضمن آن كه كارهای عقب مانده ی خانه را انجام می دهند. از طرفی به دروس فرزندان نیز رسیدگی می كنند.
    واقعیت آن است كه زنان ژاپنی به مراتب بیش از مردان این كشور زحمت می كشند و فعالیت می كنند، اما با تمام خدماتی كه آنان متقبل می شوند. حقوقشان توسط مردان نادیده گرفته می شود. هر زن ژاپنی در طول شبانه روز همانند یك روبات كار می كند تا بتواند زندگی اجتماعی و ماشینی خود را مهار سازد؛ و این عمل هر روز تكرار می شود. اصولاً زندگی در جوامع صنعتی، به ویژه ژاپن مشكلات روحی و عاطفی بسیاری به همراه دارد. اما زنان ژاپنی فوق العاده خانواده دوست هستند؛ و با تمام فشارهای روحی، روانی و جسمی، طول عمر در مردم این كشور زیاد است؛ به طوری كه ژاپن، كهنسال ترین كشور جهان محسوب می شود.
    بانوان ژاپنی و آرایش

    زنان ژاپنی اغلب موهایی نرم دارند؛ اما آرزومند داشتن موهای مجعد هستند. آنان در اجتماع، عموماً از كت و دامن و گاه شلوار استفاده می كنند و نهایت سلیقه را در آرایش و انتخاب لباس به كار می گیرند. بانوان ژاپنی آرایش صورت را بسیار بسیار ساده انجام می دهند. در این كشور، مردان عموماً موهای خود را چرب می كنند و زنان موی كوتاه دارند؛ اما موی دختران بلند و همراه با چتری است كه این تفاوت در آرایش مو، یكی از علامت های ازدواج در میان بانوان ژاپنی است.



    لباس، نماد شخصیت زنان ژاپنی

    كیمونو لباس سنتی و رسمی مردم ژاپن است. كیمونوی خانم ها عمدتاً از جنس ابریشم است و شلوار آن رنگ های شاد و روشن دارد. در كیمونو هرگز دكمه ای به كار نمی رود. این لباس در زنان توسط شال های پهن ابریشمی كه مزین به نقش و نگار است و به آن ابی (= كمربند) گویند مهار می شود.

    آستین های لباس كیمونو بلند گشاد است و از آن به عنوان جیب استفاده می شود؛ به این ترتیب كه در آن دستمال یا كیف پول مخصوص خود را كه از پارچه زربافت است قرار می دهند. در فصل گرما بادبزن از دیگر وسایل همراه لباس است كه زنان بیشتر مورد استفاده قرار می دهند.
    كیمونوی خانم ها اغلب از ابریشم است و باید در زیر آن زیرپوشی ابریشمی و سفید پوشیده شود كه در بعضی مدل های گرانبها به دو زیرپوش هم می رسد تا ضمن گرفتن حرارت بدن لباس را برجسته تر نشان دهد.
    آن چه در هر دو البسه (مردان و زنان) مهم است، پوشیدن جوراب های سفیدی است كه انگشت شصت را از دیگر انگشتان پا مجزا می كند تا صندل های مخصوص ژاپنی به راحتی در پا قرار گیرد. این صندل ها برای زنان ژاپنی به شكل بیضی است و رنگ های متنوع و شادی دارد؛ اما برای مردها تخته ای مستطیل شكل است كه روی آن ضربدری از الیاف تعبیه شده و به آن «گتا» گویند.
    از آن جا كه پوشیدن كیمونو به مهارتی خاص نیاز دارد. آموزش قبلی آن توسط پدربزرگ ها و مادربزرگ ها انجام می شود.
    نوع آرایش مو و شیوه گره زدن شال های پهن برای مهار كردن لباس به دور كمر، زنان و دختران ژاپنی را از یكدیگر متمایز می كند.
    شخصیت زنان و دختران ژاپنی در لباس های كیمونو بسیار متفاوت تر از آن چیزی است كه هر روز در اجتماع ظهور دارند؛ زیرا راه رفتن، نشستن، برخاستن و آداب معاشرت در این لباس بسیار ویژه و خاص صورت می گیرد. این میان، گام های كوتاه و حساب شده در نجابت زنان تأثیری عجیب دارد كه به هنگام بالا و پایین رفتن از پله ها به صورت مورب انجام می شود. مهم ترین موضوع آداب معاشرت در لباس سنتی ژاپن طریقه نشستن است كه به آن «یس زا» گویند. به علت بستن شال به روی شكم دور كمر، بدن كاملاً مستقیم است و هرگز نباید خم شود؛ ضمن آن كه مقدار خوراك بسیار كم و ساعت ها دو زانو به روی پاشنه پا نشستن طاقت فرساست.
    امروز مدارسی مخصوص وجود دارند كه شیوه زندگی سنتی از جمله پوشیدن، راه رفتن و آداب معاشرت مربوط به لباس كیمونو را به علاقه مندان می آموزند.
    خانواده و غذا

    ژاپنی ها غذای خود را با دو چوب نازك كه به آن «هاشی» گویند، تناول می كنند كه در واقع نقش قاشق و چنگال را دارد. غذای گرم كه توسط زن خانواده تهیه و طبخ می شود، اغلب گوهان (برنج) است و گاه سوپی در كنار آن دیده می شود. ژاپنی ها در خانه عموماً از ظروف كوچك برای صرف غذا استفاده می كنند. آنها در پیاله های كوچك، برنج می ریزند. آن را نزدیك دهان خود قرار می دهند و با هاشی غذای خود را تندتند راهی دهانشان می كنند.

    چنانچه میهمان خانواده ای ژاپنی باشید ،
    خانم خانه سوپ خوشمزه ای برای شما می آورد كه بایستی آن را"هورت" بكشید و با نفس های عمیق نوش جان كنید. یكی از رسوم و آداب غذا خوردن در ژاپن آن است كه پیش از صرف غذا لیوان افراد حاضر از نوشیدنی پر می شود. به علاوه، لیوان هر كس بعد از نوشیدن، به سرعت باید توسط فرد دیگری پر شود. این عمل در خانواده های ژاپنی توسط خانم ها صورت می گیرد.
    تنوع در غذاهای ژاپنی بسیار است؛ زنان خانواده اغلب یك نوع غذا با حجم زیاد برای خانواده تهیه نمی كنند؛ بلكه حجم غذاها بسیار كم اما دارای تنوع است؛ و اعضای خانواده به مقدار كافی از هر كدام مصرف می كنند. در تمام محله های ژاپن رستوران های سنتی وجود دارد كه همان قهوه خانه های خودمان محسوب می شوند و از معروف ترین غذاهای آن ها لامه (نوعی شوربا) است كه طرفداران زیادی دارد. در سوپر ماركت ها و فروشگاه های بزرگ نیز می توان غذاهای خانگی را در ظروف یك بار مصرف خریداری كرد.

    منبع : سایت تبیان
    از انسانها غمی به دل نگیر؛ زیرا خود نیز غمگین اند؛ با آنکه تنهایند ولی از خود میگریزند زیرا به خود و به عشق خود و به حقیقت خود شک دارند؛ پس دوستشان بدار اگر چه دوستت نداشته باشند...!

  25. سپاس


  26. #14
    مدير بازنشسته بخش كميك استريپ ghost of wind آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Aug 2007
    محل سکونت
    کوچه فراموش شده مهربانی
    نگارشها
    169

    پاسخ : (فرهنگ,هنر) زندگی در ژاپن

    هنر و معماری ژاپن


    آثار هنری ژاپن از زمان استقرار بشر در این کشور، یعنی در حدود هزاره دهم پیش از میلاد، تا به امروز در طول تاریخ، کشور ژاپن در معرض تهاجم ناگهانی ایده های جدید و بیگانه متعدد قرار گرفته است و در پی آن ، ادوار زیادی را به دور از ارتباط وسیع با سرزمین های دیگر، سپری کرده است. به مرور زمان ژاپنی ها توانستند از فرهنگ بیگانه الگو پذیرند و آن را جذب کنند و حتی توانستند آن دسته از سازه های فرهنگ بیگانه را که مکمل خاستگاه های زیبا شناختی شان بود ، ژاپنی کنند



    منظره | منسوب به شوبان
    دوره موروما چي قرن پانزدهم

    نخستین هنر تکامل و تنه یافته ژاپنی در قرون هفتم و هشتم میلادی در ارتباط با بودایسم به وجود آمد . در قرن نهم زمانی که ژاپنی ها از هنر چینی روی برگرداندند و ساختارهای بومی بیان [ احساسات] را گسترش دادند ، هنر های غیر مذهبی بسیار پر اهمیت نمود. تا اواخر قرن پانزده هر دو گونه هنر- مذهبی و غیر مذهبی- به اوج خود رسید . پس از جنگ « اونين» ( 1477-1467 ) ، ژاپن وارد دوره ای از اختلالات سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی شد که نزدیک به یک قرن به طول انجامید؛ در این وضعیت که حکومت در دست « تو کو گاوا کلن» بود ، نقش مذهب
    سازمان یافته و متمرکز در زندگی مردم کم رنگ تر شد وساختار های هنری ای که قابلیت رشد یافتن در این شرایط را داشتند، بیشتر جنبه غیر مذهبی داشتند.


    سوتراي تصوير سازي شده ” معجزه هاي کانن ” 1257 AD. (23.9 x 934.9 cm)
    دوره کاماکورا (1185-1333) هنرمند : نامعلوم طومار آب مرکب , رنگ و آب طلا روي کاغذ

    در طول دوره موروماچی ( 1573-1338)، که دوره آشیکاگا نیز نامیده می شد ، تحولی شگرف در فرهنگ کشور ژاپن روی داد . خاندان نظامی« آشیکاگا» بر سرزمین شوگان ها ( فرماندهان موروثی ژاپن که همه کاره محل قلمرو خود بودند و تا سال 1867 حتی امپراطوری را هم تخت سلطه داشتند)تسلط یافت و ستاد فرماندهی خود را دوباره به ناحیه « موروماچی» کیوتو انتقال داد. با بازگشت دولت به پایتخت ، گرایش های رایج و مردم پسند دوره « کاماکورا» به پایان رسید و بیان فرهنگی، وجهه ای اشرافی تر و نخبه سالارانه به خود گرفت و « ذن بودائیسم» ، فرقه «چه ان» که از قدیم تصور می شد در قرن ششم میلادی در چین پایه
    گذاری شده است ، باری دیگر در ژاپن ترویج یافت.به خاطر رفت و آمد های صرفا تجاری و تصمیمات بازرگانی معابد ذن در چین , بسیاری از اشیا و آثار هنری این معابد به ژاپن منتقل شد و بی شک بر هنر مندان ژاپنی که برای معبد ذن و شوگان ها کار می کردند اثیر گذاشت. این واردات نه تنها محتوی و مضمون نقاشی را تغییر داد بلکه تعریفی نو از کابرد رنگ به دست داد؛ رنگ های روشن « اماتوه» جای خود را به تک رنگ های نقاشی چینی داد.
    ژاپنی ها مجسمه سازی را کمتر با بیان هنری خود همسو و موافق می بینند . بیشتر مجسمه های ژاپنی با مذهب مرتبط است و با کم رنگ شدن اهمیت بودا گرایی سنتی، استفاده ( کاربرد) از این هنر نیز کاهش می یابد.هنر سرامیک ژاپن که شامل نخستین دست ساخت های فرهنگ ژاپنی نیز هست ، در زمره برجسته ترین و عالی ترین سفاگری های جهان جای دارد. در معماری ژاپنی، ترجیح به کار گیری مواد طبیعی و بر هم کنش فضای داخلی و خارجی ( نما ) به وضوح قابل رویت است.
    یکی دیگر از رویدادهای مهم این دوره مراسم چای خوری و محل برگزاری این مراسم بود . این مراسم به این منظور برگزار می شد که دوستان علاقمند به هنر و آثار هنری گرد هم آیند و به دور از دغدغه های زندگی روزمره یک فنجان ( کاسه) چای که به گونه ا ی با وقار و خوش سرو می شد ، بنوشند. معماری این عمارت که در آن مراسم چای خوری برگزار می شد، به سبک یک کلبه ساده روستایی بود که درساخت آن از مواد طبیعی همچون الوار توزه ای و بافت های حصیری به کثرت استفاده شده بود.
    از نقاشی دوره « موروماچی» به عنوان نمونه می توان به تصویر گری عظیم و بدیع « کائو» ، موبد نقاش ( اوایل قرن پانزدهم) از لحظه نائل شدن راهب « کنسو»ی نامدار ( هیزن - تزو ، چین اشاره کرد. این گونه از نقاشی با حرکت سریع قلمو و با کمترین توجه به جزییات خلق شده بود. اثر« صید گربه ماهی با کدو» ( اوایل قرن 15 ، تازو- این، میاشین- جی ، کیوتو) از « جوستسو» ، موبد نقاش ( سال 1400) ، نقطه عطفی در نقاشی دوره « موروماچی» پدید آورد. در پیش زمینه مردی در کنار نهری تصویر شده است که کدویی ( قلیانی) در دست دارد و به گربه ماهی بزرگ لغزنده ای چشم دوخته است و قسمت میانی اثر در مه فرو رفته است وکوه ها در پس زمینه بسیار دور می نمایند. معمولا این طور تصور می شود که « سبک نوین» نقاشی، که به حدود سال 1413 باز می گردد، به نوعی حس پیش روی در عمق اثر که بیشتر در آثار چینی به چشم می خورد، اشاره دارد.
    در هنر ژاپنی نقاشی شیوه برتر بیان هنری به حساب می آید و نقاشان چیره دست و تازه کار به طور یکسان به آن می پردازند. تا به امروز ژاپنی ها بیشتر از قلم مو تا قلم برای نوشتن استفاده می کردند و به این سبب آشنایی آنها با تکنیک های قلم مو سبب شده است که به ویژه نسبت به ارزش های نقاشانه حساس باشند



    سسشو , دوره موروماچي | قرن پانزدهم
    47.8×30.2.
    ویژگی متمایز هنر ژاپنی قطبیت ( دوگانگی) منحصر به فردش است . به عنوان نمونه در سفالگری های ماقبل تاریخ نقش های برجسته با هنروری ناب و سازمان یافته ای همراه بود . نمونه دیگر این هنر عمارت های قرن شانزدهم است که کاملا دو نقطه متقابل یکدیگرند: معماری کاخ « کاتسورا» ساده و بی پیرایه است و در ساخت آن ازمواد طبیعی و خام و ساده استفاده شده و زیباییش به طور تصادفی به دست آمده است . در حالی که آرامگاه « توشوگو» دارای ساختاری کاملا متقارن است که با کنده کاری های نقش برجسته به رنگ روشن آراسته شده است . هنر ژاپنی، که نه تنها به خاطر سادگی اش بلکه به سبب نقش برجسته های متنوع اش نیز شهرت دارد، به گونه چشمگیری بر نقاشی غرب در قرن نوزدهم و معماری غرب در قرن بیستم تاثیر گذار بوده است.

    منابع
    منابع اينترنتي :
    Artcyclopedia.net
    Arthistory.com
    کتاب :
    - تاريخ فرهنگ ژاپن - يک ديدگاه | ترجمه :ع. پا
    مترجم :ساناز محدثي

  27. سپاس


  28. #15
    کاربر افتخاری فروم alitopol آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Sep 2007
    محل سکونت
    در سفر
    نگارشها
    4,065

    نظری بر خانواده

    با صنعتی شدن جوامع، اقتدار و احترام و گرمی نظام خانوادگی در دنیا، کمرنگتر گردیده است. هم ایران و هم ژاپن دستخوش این تغییرات شده اند... البته شاید در ایران این تغییرات کمتر بوده اند.
    یک مثال ساده: در ایران اینکه یک جوان بخواهد خانه اش را از خانه والدین جدا کند و در همان شهر، بصورت مجرد زندگی کند، برای ما قابل هضم و پذیرش نیست. (مگربنا به عللی از جمله درس و کار مجبور به ترک کردن شهر و دیارش باشد) بنابراین می بینیم که چه دختر و چه پسر تا زمانیکه ازدواج نکرده اند عملا باید همراه با خانواده زندگی کنند، حتی اگر از نظر سنی بیش از سی - چهل سال از عمرشان گذشته و همینطور استقلال مالی داشته باشند.
    این موضوع اما در جامعه فعلی ژاپن حل شده است. یک جوان می تواند با اراده خود زندگی مستقلی را آغاز کند بی آنکه بخواهد به والدین وابستگی زیادی داشته باشد.
    یک مثال دیگر:
    درصد بسیار زیادی از ازدواج ها در ایران، از طریق ارتباطات خانوادگی انجام میشود. اینکه معمولا قیم خانواده (اعم از والدین یا بزرگان) با شناسایی خانواده ای دیگر که دختر یا پسر دم بختی دارند، اقدام به یافتن همسری مناسب برای فرزندانشان می کنند و نهایتا با تحقیق و تحلیل اقدام به انعقاد پیوند.
    حال اینکه در جامعه فعلی ژاپن اینگونه ازدواج ها بسیار نادر است. در ژاپن دختر و پسر بعد از برقراری ارتباطی دوستانه به تحقیق و تحلیل یکدیگر میپردازند و نهایتا خانواده ها را در جریان قرار میدهد. کمتر پیش می آید که ازدواجی از این دست بخاطر مخالفت والدین به هم بخورد. از آنجا که نظر خانواده حرف آخر را نمیزند.
    خوب هر کدام از موارد فوق ریشه ها و البته نقاط مثبت و منفی خاص خود را دارد.
    اگر بخواهم به ریشه های این امر در جامعه ایران اشاره کنم، شاید مهمترین دلیل آن وجود رگه ها و آموزه های دینی باشد و بعد از آن تعصبی که ایرانی ها نسبت به خانواده و ناموسشان دارند. علاوه بر آن خونگرمی ایرانی ها.
    این موارد باعث شده که کانون خانواده های ایرانی و اظهار محبت در آن گرمتر باشد و از آنجا که اصل زندگی انسان بر ارتباط با دیگران استوار است، در محیط خانواده احساس امنیت، تنها نبودن و آرامش بیشتری در افراد بوجود آید. اینکه وقتی مشکلی برای عضوی از خانواده بوجود می آید اولا مکانی برای اعلام آن وجود دارد و علاوه بر آن همه برای حل آن بسیج می شوند و حتی اگر تنها کاری که از دستشان بر می آید دلداری باشد، آنرا دریغ نمی کنند. تمام اینها باعث بوجود آمدن ارتباط خاص عاطفی بین افراد خانواده میشود.
    اما از طرفی مشکلی که بوجود می آید اینست که به قول معروف نمیگذارد فرزندان روی پای خودشان بیاستند و استقلال فکری و داشتن شخصیت مستقل و مسئولیت پذیری را از آنها سلب می کند.
    میشود در بسیاری از خانواده ها فرزندانی را یافت که با سپری شدن دو یا سه دهه از زندگی آنها کماکان والدین برای آنها انتخاب لباس میکنند، انتخاب رشته تحصیلی می کنند، انتخاب همسر می کنند، اینکه با چه افرادی ارتباط داشته باشند، به کجا بروند و به کجا نروند...
    اما در ژاپن، صنعتی شدن بیش از حد آن ( که منجر به تبدیل آن به یک ابرقدرت اقتصادی شد) باعث شد که سطح ارتباطات خانوادگی روند نزولی شدیدی بیابد. مهاجرت به شهرهای بزرگ، کار زیاد و طاقت فرسا، نداشتن فرصت برای برقراری ارتباط با خانواده و نهایتا بروز یک حالت خجالت مزمن در افراد جامعه باعث شد که اینگونه ارتباطات عملا از بین بروند.
    اگر کسی بگوید که تا بحال پسر دایی اش را ندیده نباید تعجب کرد! یا اگر کسی بگوید که چندین سال است که خبری از خواهرش ندارد یا اینکه نداند برادرش چند فرزند دارد، جای هیچگونه تعجبی نیست. حتی اینکه چندین ماه است که خبری از پدر و مادرش ندارد و با آنها صحبت نکرده...
    ولی از طرفی هر فردی در جامعه سعی می کند که در بین همکاران یا همکلاسی ها و ...افرادی که از نظر اخلاقی و شخصیتی نزدیکی بیشتری دارند را جهت برقراری ارتباط پیدا کند. البته بدیهی است که اینگونه ارتباطات نمی تواند جای ارتباطات خانوادگی را بگیرد.
    معمولا وقتی نوجوانی تحصیلات دبیرستان یا دانشگاهی خود را به پایان برساند اقدام به جدایی از خانواده و برپایی زندگی مستقل می کند، آپارتمان کوچکی اجاره می کند و مشغول به کار میشود. این اقدام در استقلال فکری و عملکرد شخص اثر می گذارد و نهایتا استقامت و آستانه تحمل آنها را در زندگی افزایش میدهد. (مثل قضیه دو سال خدمت سربازی در ایران!) از اینرو می توان نوجوانان ژاپنی زیادی را دید که با دست خالی برای مدتی مثلا یکسال به کشورهای دیگر رفته و زندگی متفاوتی را تجربه می کنند. این موضوع بین جوانان ژاپنی علاقمندان زیادی دارد.
    البته اگر برعکس به قضیه نگاه کنیم، از دید یک ژاپنی، شاید ارتباط خانوادگی در ایران، به نوعی ارتباطی دست و پاگیربه نظر آید که استقلال فکر و عمل را از طرف میگیرد و اجازه زندگی آنطور که او دلش می خواهد را از او سلب می کند...

  29. سپاس


صفحه 1 از 4 123 ... آخرینآخرین

Tags for this Thread

علاقه مندی ها (Bookmarks)

علاقه مندی ها (Bookmarks)

قوانین ارسال

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست در پست خود ضمیمه کنید
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
بهشت انیمه انیمیشن مانگا کمیک استریپ